1.     Wstęp teoretyczny.

Rozpad jądrowy ma przebieg spontaniczny i podlega prawom statyki. Każdej liczbie rozpadów odpowiada określone prawdopodobieństwo. Prawdopodobieństwo, że w czasie Δt rozpadnie się ni jąder jest określone rozkładem Poissona:

ni – liczba zliczeń;

n0 – średnia liczba impulsów rejestrowanych w czasie Δt.

Jeżeli średnia wartość n0 z większej liczby pomiarów (k >> 200) jest duża (n0 >> 10), to rozkład Poissona przechodzi w prawo Gaussa:

Rozkład Gaussa jest symetryczny względem wartości średniej n0 wyznaczonej położeniem maksimum krzywej.

Prawo Poissona jest słuszne dla wszystkich wartości ni i n0, ale korzystanie z niego dla dużych wartości ni i n0 jest uciążliwe, gdyż wtedy wartości i ni ! gwałtownie rosną, w takim przypadku łatwiej jest posługiwać się rozkładem Gaussa.

2.              Cel ćwiczenia:

Celem ćwiczenia było doświadczalne potwierdzenie statystycznego charakteru rozpadów promieniotwórczych.

3.              Układ pomiarowy.

Schemat blokowy aparatury służącej do badania statystycznego charakteru rozkładów jądrowych.

Licznik Geigera – Müllera (L) wraz z umieszczanym pod nim preparatem promieniotwórczym (R) umieszczony jest w domku ochronnym (O) stanowiącym osłonę przed promieniowaniem. Zasilacz wysokiego napięcia (Z) dostarcza napięcia zasilania licznika. Elektroniczny przelicznik impulsów z odczytem cyfrowym i dyskryminatorem przyłączony jest do licznika Geigera – Müllera przez układ zwany wtórnikiem kodowym, którego zadaniem jest zmniejszenie oporu wyjściowego obwodu licznika i zwiększenie mocy impulsów. Przelicznik (P) jest zaopatrzony w automatyczny wyłącznik czasowy umożliwiający przerwanie zliczania impulsów po zadanym czasie.

4.     Tabele pomiarowe.

4.1        Rozkład Gaussa: