&8ust.2pkt4f.doc

Ewa Przybylska

Opis i analiza

&8.2 pkt.4f

"Poza przygotowaniem zawodowym człowieka, poza jego
wykształceniem, najkorzystniejszą, najbardziej podstawową
i decydującą wartością w jego życiu jest jego CZŁOWIECZEŃSTWO". 

                                                                           Maria Grzegorzewska

Praca nauczyciela jest pracą niezwykle trudną i odpowiedzialną, wymagającą często wielu wyrzeczeń i osobistego poświęcenia. Jednocześnie przynosi ona ogromną satysfakcję i radość. Rozwój zawodowy nauczyciela, wychowawcy zależy od bardzo wielu czynników zewnętrznych - motywacyjnych, psychicznych, duchowych itp., wypływających z osobistych dyspozycji i różnorodnych składników osobowości samego człowieka oraz od licznych czynników zewnętrznych, często w dużym i znaczącym stopniu niezależnych od niego. Dlatego też każde, nawet minimalne osiągnięcie w pracy zawodowej staje się osiągnięciem bardzo znaczącym. Są to nie tylko nagrody przyznawane przez dyrektora, ale również pochwały i uznanie innych nauczycieli, podziękowania za włożony trud i pracę wychowawczą, dydaktyczną, opiekuńczą wyrażone przez uczniów i ich rodziców, bądź opiekunów. Słowa uznania są siłą napędową do podejmowania kolejnych działań i wyzwań.

Za najważniejsze swoje osiągnięcia zawodowe uważam:

1)                Przyznanie mi Nagrody Dyrektora Szkoły (2009),

2)                Wyróżniająca Ocena Pracy (maj 2008),

3)                Otrzymanie Podziękowań za pracę z Kancelarii Prezydenta RP,

4)                Sukcesy wychowawcze i opiekuńcze w pracy.

NAGRODA DYREKTORA SZKOŁY

Przyznanie mi Nagrody Dyrektora Szkoły w roku 2009 uważam za bardzo znaczące osiągnięcie, gdyż jest to wyraz docenienia mojego zaangażowania w pracę nauczyciela oraz zauważenia osiągnięć dydaktyczno-wychowawczych i opiekuńczych.

Nagroda ta ma dla mnie nie tylko wymiar finansowy, ale przede wszystkim stała się potwierdzeniem przez p. Dyrektor mojego wkładu pracy w funkcjonowanie Szkoły, aktywnego uczestnictwa w pracach Rady Pedagogicznej i wielu Zespołów Zadaniowych. To potwierdzenie prawidłowo wybranej przeze mnie drogi życiowej i zawodowej, i jeszcze większa motywacja do służenia dzieciom niepełnosprawnym oraz troszczenia się o ich rozwój.

Słowa Pani Dyrektor „Niezmiernie aktywny Pani udział w różnych formach doskonalenia zawodowego oraz chęć dzielenia się tą wiedzą z kadrą pedagogiczną ma niebagatelny wpływ na jakość pracy naszej placówki” sprawiły, że czuję, iż jestem „na właściwym miejscu” w swoim życiu.

Dużym osiągnięciem w mojej pracy zawodowej jest również uzyskanie wyróżniającej oceny  mojej pracy (maj 2008 rok).

PODZIĘKOWANIA Z KANCELARII PREZYDENTA RP

W dniu 28 kwietnia 2007 roku otrzymałam pisemne podziękowania za wyjątkowe wsparcie i wkład w Program „Pomóżmy Kasztanowcom” z rąk Sekretarz Stanu w Kancelarii Prezydenta RP p. Ewy Junczyk-Ziomeckiej oraz p. Prezes Fundacji „Nasza Ziemia” Miry Stanisławskiej-Meysztowicz. Podziękowania te wraz z drobnym upominkiem zostały mi wręczone oficjalnie na scenie podczas Konferencji „Pamiętajmy o … kasztanowcach”, która odbyła się w Belwederze. Ponadto na moje ręce zostały złożone podziękowania dla całej Szkoły i wszystkich uczniów za udział w Programie. Byliśmy jedną z trzech szkół z całej Polski w tak znaczący sposób docenioną. Na Konferencję zabrałam ze sobą dwóch uczniów, którzy mogli wziąć udział w przygotowanych dla nich warsztatach plastycznych, ale przede wszystkim zwiedzić Belweder.

Wizyta w Belwederze i osobiste poznanie tak wspaniałego miejsca oraz wielu znaczących osób to dla mnie ogromne przeżycie i wyróżnienie.

Będąc skromnym nauczycielem pamiętam jednak, że mój sukces to przede wszystkim sukcesy moich uczniów.

Moim największym osiągnięciem zawodowym jest jednak uśmiech na twarzach moich uczniów, uśmiech, który pojawia się, gdy mnie widzą i witają każdego dnia, ich oznaki sympatii, przytulanie się, szczerość, zaufanie, powierzanie mi swoich problemów i trosk dnia codziennego.

Jako nauczyciel dbam o wszechstronny rozwój moich uczniów. Staram się też rozwijać ich talenty i zdolności. Poszukuję sposobów zaprezentowania ich. Jednym z nich jest udział w różnych konkursach.

Mój uczeń  otrzymał wyróżnienie w konkursie organizowanym przez Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej „Wiatr, wypadek, ogień, woda – strażak zawsze rękę poda” na szczeblu powiatowym za pracę przygotowaną pod moją opieką. Nagrodę i wyróżnienie odebrałam z nim na uroczystości podsumowania Konkursu w Starostwie Powiatowym w Płocku. Był to dla nas wielki zaszczyt.

Udział w tym przedsięwzięciu i zdobycie nagrody sprawiło ogromną radość zarówno mnie, jak i mojemu podopiecznemu. Z ogromnym przejęciem
i dumą obserwowałam jak Andrzej odbiera dyplom uznania i nagrodę rzeczową. Tego rodzaju sukces jest niezwykle ważny dla każdego pedagoga i ucznia,
a zwłaszcza w szkolnictwie specjalnym, gdzie na efekty pracy trzeba czekać nieraz latami.

Jestem dumna z mojego ucznia, uważam, że zdobycie tej nagrody było dla niego pozytywnym przeżyciem, które umocniło jego poczucie własnej wartości. 

Każdy występ przed publicznością, czy też udział w konkursach plastycznych moich uczniów, jest dla mnie pozytywnym bodźcem motywującym do jak najlepszej pracy. 

Moi uczniowie są często w trudnej sytuacji, nie mają rodziców, rodzin, osób, które by ich odwiedzały. Nie mają swojej tożsamości, a co za tym idzie poczucia własnej wartości. Chcąc temu zaradzić - udało mi się doprowadzić do nawiązania kontaktu jednego z moich uczniów z Ośrodkiem Szkolno-Wychowawczym przy ulicy Mościckiego w Płocku, w którym wcześniej przebywał oraz z jego mieszkańcami. Byłam pośrednikiem miedzy nimi. Wspólnie z moim uczniem pisałam listy, przygotowywałam koperty, przyklejałam znaczki i wysyłałam je pocztą. Kamil wykonywał dodatkowe prace plastyczne, laurki dla kolegów, które wkładał do kopert. Wychowankowie OSzW odpisywali mu również przesyłając listy. Kamil przynosił je do klasy, pokazywał kolegom, wspólnie je odczytywaliśmy. Kamil był szczęśliwy mogąc się nimi pochwalić, czuł się ważny i doceniany, czuł, iż ma bliskie osoby, które o nim pamiętają i piszą do niego. Znacznie wzrosła jego wiara w siebie, jego pewność siebie. Dzieci te zapowiedziały swój przyjazd do Kamila w Dniu Pieczonego Ziemniaka. Dostaną śliczne, samodzielnie wykonane przez Kamila zaproszenie.

Wciąż poszukuję odpowiedzi na podstawowe pytanie: co stanowi miarę sukcesu wychowawczego? Jednego jestem pewna, mam na swym nauczycielskim koncie wiele bardziej i mniej znaczących osiągnięć, które sprawiły, że wykonywanie tego zawodu daje radość moim uczniom i mnie jednocześnie. Wtedy mam poczucie „owocowania” i spełnienia, a co za tym idzie - odniesienia sukcesu.