ZABAWY DLA PRZEDSZKOLAKÓW.pdf

ZABAWY DLA PRZEDSZKOLAKÓW

JEDZIE POCIĄG

Zabawa ruchowa. Dzieci dzielimy na trzy grupy, odliczając kolejno

do trzech. Każda grupa ma inny tekst do powtarzania.

Grupa pierwsza („jedynki”) mówi: „Jedzie pociąg, jedzie pociąg”,

druga („dwójki”) – „Coraz prędzej, coraz prędzej”,

a trzecia („trójki”) – „Ciuch, ciuch, ciuch, ciuch, ciuch, ciuch”.

Gdy dzieci stoją już w wężyku, tworząc pociąg (naprzemiennie: osoba z

grupy pierwszej, osoba z grupy drugiej, osoba z grupy trzeciej),

nauczyciel podaje sygnał do odjazdu i pociąg zaczyna jechać.

Dzieci w jednym rytmie wypowiadają jednocześnie swój tekst.

Rytm podaje nauczyciel.

KRĄŻĄCE WORECZKI

Materiały: woreczki z grochem.

Dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Nauczyciel rzuca jeden woreczek do

wybranego dziecka i głośno nadaje mu numer „jeden”. Dziecko chwyta

woreczek i rzuca go do kolejnego dziecka, nadając mu numer „dwa”.

Czynność wykonujemy, aż wszystkie dzieci będą miały swój numer.

Ostatnie dziecko odrzuca woreczek do nauczyciela (lub kładzie

woreczek obok siebie na podłodze). W działaniu tym każde dziecko może

być tylko jeden raz wybrane – unikniemy wtedy sytuacji, gdy jedno

dziecko będzie miało dwa lub więcej numerów.

W drugiej turze powtarzamy całe działanie tak, jak miało

to miejsce na początku. Nauczyciel mówiąc „jeden”, rzuca drugi

woreczek do dziecka z tym numerem. Dzieci po kolei wykonują

tę czynność tak, by woreczek dotarł do ostatniego dziecka.

Można kilka razy wykonać tę czynność, by dzieci zapamiętały dokładnie,

do kogo rzucały woreczek i od kogo go otrzymywały.

Gdy kolejność jest już ustalona i każdy wie, do kogo rzuca i od kogo

otrzymuje woreczek – nauczyciel może wprowadzić do zabawy dwa

i więcej woreczków w pewnych odstępach czasu tak, by dzieci mogły

prawidłowo i dokładnie podawać woreczki. Wtedy dzieci w grupie

przekazują między sobą równocześnie kilka woreczków.

Można także zmienić tempo, jak również kierunek przekazywania

przedmiotów. Całe działanie rozpoczyna dziecko, które miało ostatni

numer. Woreczek „wędruje” od ostatniego do pierwszego dziecka

w naszym taśmociągu. Teraz ostatnie dziecko mówi głośno numer

przedostatniego dziecka, do którego rzuca woreczek, np. „dziesięć”.

Osoba z numerem „dziesięć” mówi „dziewięć” i odrzuca woreczek do

osoby z tym numerem. W tej „poczcie zwrotnej” również wszystkie

dzieci biorą udział, a następuje tylko zamiana kolejności – od numeru

największego do najmniejszego. Dziecko z numerem „jeden” zbiera

woreczki.

KSIĄŻKA DLA TRZECH ZMYSŁÓW

Materiały: koszulki foliowe do segregatora formatu A5 lub A4, różne

drobne, kolorowe przedmioty z różnorodną fakturą powierzchniową (np.

kasza, nasiona, ryż, makarony, żołędzie, małe kasztany, groch, małe

suche liście, koraliki, kapsle, guziki, kawałki grubej włóczki lub kolorowe

nitki, folia błyszcząca, kolorowe spinacze biurowe, konfetti, pocięte

rurki do napojów, gąbka, bibuła, patyczki plastikowe, kolorowe kartki

papieru itp.), taśma klejąca.

Praca konstrukcyjna przy stolikach. Każde dziecko wykonuje według

własnego pomysłu strony do książki dla trzech zmysłów – dotyku, wzroku

i słuchu. Do koszulki foliowej należy włożyć różne drobne przedmioty,

które mogą zaciekawić i przyciągnąć uwagę użytkowników książki. W

folii umieszczamy kilka małych przedmiotów tak, aby można je było

dokładnie obejrzeć, dotknąć każdy z osobna, poruszać i usłyszeć

wydawane przez nie odgłosy.

Po umieszczeniu zawartości wewnątrz foliowej koszulki

zaklejamy jej brzegi taśmą klejącą.

Gdy każde dziecko wykona kilka stron, możemy je połączyć grubą

włóczką lub kolorowym sznurkiem,

tworząc ciekawą książkę dla trzech zmysłów.

Przykładowa strona książki dla trzech zmysłów widoczna na zdjęciu

poniżej.

OWOCE

Materiały: zwinięta w ciasny rulon gazeta.

Zabawa integracyjna dla grupy do 15 dzieci.

Wszyscy siedzą w kręgu. Każde dziecko wybiera sobie nazwę dowolnego

owocu, tak jednak, by nazwy się nie powtarzały.

Jedna osoba wchodzi do środka kręgu. Jej zadaniem jest lekko dotknąć

papierowym rulonem w kolana wywołany „owoc”.

Wywołana osoba, aby uniknąć dotknięcia, musi szybko wywołać kolejny

„owoc”. Jeżeli ktoś nie zdąży przed dotknięciem wywołać kolejnej osoby,

wywoła siebie samego, wywoła osobę stojącą w kręgu lub owoc, którego

nie ma pośród uczestników – wchodzi do środka koła i teraz on próbuje

„strącać wywoływane owoce”. Dziecko, które siadło na wolnym miejscu,

rozpoczyna zabawę na nowo.

UWAGA! Należy często przypominać, aby nie uderzać zbyt mocno

papierowym rulonem.

PAPIEROWY KWIATEK

Materiały: gazety czarno-białe, kolorowe koła z papieru o średnicy 3-5

cm, taśma klejąca, klej.

Należy zwinąć bardzo ciasno arkusz gazety po przekątnej,

by otrzymać papierowy patyczek. Końcowy fragment gazety sklejamy

taśmą. Każde dziecko z kolorowych papierowych kół tworzy płaską

kompozycję przedstawiającą kwiat. Poszczególne elementy kompozycji

należy przykleić klejem. Tak wykonany kielich kwiatu dzieci przyklejają

na wierzchołku patyczka (łodygi), a po bokach przyklejają liście, tworząc

je z papierowych kół. Wykonane kwiaty umieszczamy w wazonie i

ustawiamy jako element dekoracyjny i efekt pracy grupy na widocznym

miejscu w sali.

Przykładowe prace można zobaczyć na zdjęciu poniżej.

TĘCZA

Materiały: kolorowe koła z papieru o średnicy 3-5 cm, taśma klejąca.

Nauczyciel prosi dzieci, aby wybrały sobie jedno papierowe koło spośród

kół w czterech kolorach – czerwone, zielone,

żółte lub niebieskie. Papierowe koła są przyklejane taśmą klejącą

do ubrań jako emblematy.

Wszystkie dzieci siedzą na krzesłach w kręgu. Nauczyciel stoi obok

siedzących i wymienia kolory, np.: „zielony i czerwony”. Wtedy dzieci,

które mają emblematy w tych kolorach, szybko zamieniają się z sobą

miejscami. Nauczyciel może podać kolejne – z innymi konfiguracjami

kolorów – polecenia do wykonania. Natomiast na hasło: „tęcza” wszyscy

mają zmienić miejsce i także nauczyciel szuka miejsca

w kręgu dla siebie. Ten z uczestników, który nie zdążył usiąść na

krześle, przyjmuje rolę prowadzącego i kontynuuje zabawę, wydając

nowe polecenia do zamiany miejsc przez bawiących się.

Dopiero po podaniu hasła „tęcza” osoba prowadząca

może wraz ze wszystkimi uczestnikami

szukać dla siebie miejsca na krześle.

Zabawę powtarzamy kilkakrotnie.

ZABAWY Z WYKORZYSTANIEM METODY DRAMY :

“Minki” Przebieg: 1. Dzieci podzielone na trzy, cztery grupy. Każda

grupa

siada w odrębnym kole. Nauczycielka podchodzi do każdego koła i

informuje,

jaki rodzaj emocji, uczucia będą pokazywać za pomocą gestów, mimiki,

np. jesteście weseli, smutni, zamyśleni, przestraszeni, zdziwieni itp.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: