plan_cremony.doc

(542 KB) Pobierz
PLAN CREMONY

MECHANIKA  TECHNICZNA

KRAROWNICE  PŁASKIE

 

 

 

 

PLAN  CREMONY

METODA   RITRERA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

KRATOWNICE  PŁASKIE

 

 

 

 

WYZNACZANIE  SIŁ  WEWNĘTRZNYCH

W   PRĘTACH

 

METODĄ  PLANU  CREMONY

 

ORAZ

 

METODĄ  RITTERA

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

OPRACOWAŁ

 

Marek  Jaworski

 

 

            Kratownicami  nazywamy  sztywny układ  prętów połączonych  ze sobą

przegubami    (węzłami).    Jeżeli    wszystkie    węzły   i      obciążające  je  siły

leżą  w  jednej  płaszczyźnie   to    taką  kratownicę    nazywamy     kratownicą 

płaską.    Aby    wykonać    obliczenia   wytrzymałościowe,    należy  wcześniej 

określić  siły  występujące  w   poszczególnych     prętach.      Ze      względów 

wytrzymałościowych      najkorzystniejsze    jest    osiowe  działanie    sił      w 

poszczególnych  prętach.  Aby  to  zapewnić   zakładamy,   że siły   zewnętrzne

działające    na    kratownicę    są    przyłożone    wyłącznie  w  węzłach.

 

           Rozwiązanie  kratownicy  polega  na  wyznaczeniu  sił  biernych (reakcji)

w punktach  podparcia    kratownicy  oraz  sił   wewnętrznych  ściskających  lub

rozciągających    poszczególne    pręty.    Każdy    węzeł    kratownicy   możemy   

traktować  jako punkt    zbieżności    pewnej       liczby      sił    zewnętrznych    i

wewnętrznych    (sił  czynnych, sił  biernych  lub  sił  w  prętach)  Dla  płaskiego 

układu    sił   zbieżnych   mamy  dwa   warunki;  analityczny  tzn.  suma  rzutów

wszystkich  sił  na  oś  x  i  y  musi  być   równa  zero  oraz  warunek  wykreślny

tzn. wielobok wszystkich sił  występujących  w  układzie  musi  być  zamknięty.

W  związku  z  tym  dla  sił    przecinających    się  w   jednym  węźle   możemy

zapisać  po  dwa    równania    równowagi.   Jeżeli    liczbę  wszystkich węzłów

kratownicy   oznaczymy  przez  ,  to  liczba   wszystkich  równań  równowagi

dla  całej   kratownicy  wyniesie  2w .   Do  wyznaczenia  reakcji  występujących

w  punktach  podparcia   wykorzystamy  trzy    z  tych  równań,  wobec  tego  do

wyznaczenia      sił    wewnętrznych  w   prętach   kratownicy   pozostanie    nam  

liczba równań  2w - 3 . Aby  więc zadanie  dało się rozwiązać również liczba  sił

wewnętrznych,    których    wartości    szukamy,     musi    wynosić      2w  -  3.

Ponieważ  sił  wewnętrznych  jest tyle  ile  jest  prętów  wobec  tego  oznaczając

przez  p  ich  liczbę   uzyskujemy  następującą  zależność;

 

                            p   =   2w   -   3

 

             Jest  to  warunek  konieczny  do  tego  aby  kratownica   była  statycznie

wyznaczalna,  czyli  żeby  można  było  ją   rozwiązać    metodami    poznanymi

w  statyce.

             Istnieje    kilka   sposobów   określania   sił   wewnętrznych   w   prętach

kratownicy.  Poniżej  na  podstawie  konkretnych   przykładów   wyjaśnię   dwie

następujące  metody  rozwiązywania  kratownic; 

 

·        Metoda  wykreślna  planu   CREMONY

 

·        Metoda  analityczna   Rittera

 

 

 

 

                       METODA  WYKREŚLNA  PLANU  CREMONY

 

Etap  I         Wyznaczamy  siły  bierne  (reakcje)

Zapisujemy  analityczny  warunek  równowagi

 



   ΣFix=0  

   ΣFiy=0      

   ΣMia=0      

 

 

Etap II          Sprawdzamy  czy  kratownica  jest  statycznie  wyznaczalna.

Numerujemy  pręty  oraz  węzły  a  następnie  sprawdzamy  czy  zachodzi  następująca  równość;     p  =  2w  -  3

 

 

Etap  III           Opisujemy  poszczególne  pola  kratownicy  literami  alfabetu.

 

 

Etap  IV         Rysujemy    wielobok    sił    zewnętrznych     korzystając     z  odpowiedniej  skali.

 

 

Etap V            Rysujemy  plan  CREMONY  na  wieloboku  sił zewnętrznych  obchodząc  po  kolei  wszystkie  węzły  kratownicy.

 

 

Etap  VI         Ustalamy  które  pręty  są  rozciągane  a  które ściskane.

Dokonujemy  powtórnego  obejścia  wszystkich  węzłów  zaznaczając  przy  węźle  w  którą  stronę  poruszaliśmy  się  po  planie CREMONY.

 

 

Etap  VII       Wyniki  podajemy  w  tabeli.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                   METODA  ANALITYCZNA  RITTERA

 

 

Etap  I           Wyznaczamy  analitycznie  reakcje  występujące  w  punktach 

podparcia  kratownicy.

 

 

Etap II          Przecinamy  kratownicę  przez  trzy  interesujące  nas  pręty , których  kierunki  nie  przecinają   się  w  jednym  węźle.

 

 

Etap  III        Jedną  część  kratownicy  odrzucamy.  (Najczęściej  tę  na  którą 

działa  więcej  sił  zewnętrznych)  

 

 

Etap  IV       Zakładamy,  że  przecięte  pręty  są  rozciągane  trzema  siłami  zewnętrznymi.

 

 

Etap  V       Dla  tych  trzech  sił  i  dla  pozostałych  sił  zewnętrznych  działających  na  rozpatrywaną   część  kratownicy  układamy  analityczne  warunki  równowagi.

 

 

Etap  VI     Z  równań  tych  znajdujemy  trzy  niewiadome ,  przy  czym  jeżeli  któraś  ze  znalezionych  sił  będzie  miała  znak  minus,  oznacza  to,  że  pręt   jest  ściskany.   

 

 

Etap  VII    W  razie  potrzeby  dokonujemy  kolejnych  przecięć.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                      Wyznaczyć  metodą  planu  CREMONY  siły  występujące  w  prętach  kratownicy.

 

 

 

























                              B   



                                                                        F1 =1kN                                                  











      2m                                                                                                        F2 =1kN 

 

                         A         























                                                 3m                                      3m





 

 

 

                                 ROZWIĄZANIE

 

   Etap  I         Wyznaczamy  siły  bierne  (reakcje)

 

 













         Rb















                              B   



                                                                        F1 =1kN                                                  











      2m                                                                                                        F2 =1kN 

 





                         A         













             Rax  











                                                 3m                                      3m





                    Ray

 

   

            Zapisujemy  analityczny  warunek  równowagi

 



   ΣFix=0    Rax cos0o  -  Rb cos0o    = 0

   ΣFiy=0    Ray cos0o -  F1 cos0o  -  F2 cos0o  =  0     

   ΣMia=0   Rax 0m  +  Ray 0m  +  Rb 2m  -  F1 3m  -  F2 6m   =  0      

 

Z  rozwiązania  układu  równań  otrzymujemy;

Rax  =  4.5kN

Ray  =  2kN

Rb   =  4.5kN

 

 

                Etap II          Sprawdzamy  czy  kratownica  jest  statycznie  wyznaczalna.

                Numerujemy  pręty  oraz  węzły  a  następnie  sprawdzamy  czy  zachodzi  następująca  równość;     p  =  2w  -  3

 

 

  











         Rb          I













                              B   





                                             2                          F1 =1kN                                                  



                                                      









                          1                                              II  

      2m                                                                                                        F2 =1kN 

                                           3                                                    4 





                         A                                       5                                               III













             Rax            IV











                                                 3m                                      3m





                    Ray

 

 

                                        p =  2w  -  3

                ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin