Zuchy - zarys metodyki.pdf - Ruch Zuchowy - nillnisibene

Zuchy

Zarys metodyki

Związek Harcerstwa Polskiego

Autorki:

phm. Aldona Kasza

pwd. Aleksandra Kozubska

phm. Emilia Kulczyk

phm. Anna Piekarz

hm. Anna Poraj

phm. Małgorzata Wyspiańska

Broszura powstała dzięki wsparciu finansowemu Ministerstwa Edukacji Narodowej

i Sportu

ISBN 83-89037-50-5

Publikacja wydana na zlecenie Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Polskiego

przez Harcerskie Biuro Wydawnicze „Horyzonty”

Druhno Drużynowa,

Druhu Drużynowy!

Granatowy sznur na Twoim ramieniu oznacza, że to właśnie Ty jesteś najważniejszym i bezpo-

średnim harcerskim wychowawcą – drużynowym. Przez osobisty przykład, stosowanie meto-

dy harcerskiej, wierność harcerskim ideałom w codziennym życiu kształtujesz postawy innych

– swoich zuchów, harcerek i harcerzy. W realizacji celów wychowawczych harcerskiej wspól-

noty duże znaczenie ma znajomość i stosowanie odpowiedniej dla wieku Twoich podopiecz-

nych metodyki: zuchowej, harcerskiej, starszoharcerskiej lub wędrowniczej.

Rok 2003 pod względem wsparcia drużynowego w pracy wychowawczej jest bardzo

ważny. To właśnie w tym roku zostały opisane wszystkie metodyki, zatwierdzone nowe

instrukcje działania gromady i drużyny, uaktualnione lub opracowane i zatwierdzone

przez władze ZHP instrumenty metodyczne, m.in.: stopnie harcerskie, próba harcerza,

sprawności harcerskie, znaki służb, projekty. Decyzją Rady Naczelnej ZHP od 1 września

2003 roku w całej naszej organizacji zaczyna obowiązywać nowy podział metodyczny.

Aby Ci te wszystkie zmiany przybliżyć i pomóc w pełnym stosowaniu harcerskiej metody,

przygotowaliśmy niniejszą publikację. W sposób prosty i zwięzły przeprowadzi Cię ona

przez wszystkie tajniki metodyki, którą powinieneś stosować w pracy ze swoją gromadą,

swoją drużyną.

A kiedy będziesz czytać tę książeczkę, my będziemy pisać jeszcze obszerniejsze

i bardziej dokładne rozdziały poradników dla drużynowych, które w Twojej bibliotece

mają szansę znaleźć się już wiosną 2004 roku.

Czuwaj!

hm. Anna Poraj

zastępczyni naczelnika ZHP

Wstęp

„Kto to z kniei się wynurza? Czy to rycerz? Czy to duch?”. Może Indianin, a może jednak zuch”.

– Kimże jest ten zuch? – Małym człowiekiem w wieku 6–10 lat, często nieśmiałym, zagubionym

w szkolnych murach. Jeszcze chciałby potrzymać mamę za rękę, ale trochę mu już nie wypada. Do

niedawna przebywał tylko w domu, gdzie czuł troskliwą opiekę rodziców, gdzie mógł sobie pozwolić

na chwile słabości, na spanie przy zapalonym świetle... był po prostu małym synkiem/córeczką swoich

rodziców. Teraz musi nagle odnaleźć się w nowym otoczeniu – poszedł do grupy zerowej czy szkoły.

Musi być pilny, rezolutny, odpowiedzialny. Poznaje nowe zasady, ma coraz więcej obowiązków, pod-

porządkowuje się wymaganiom szkoły. Nie zawsze może sobie z tym poradzić i wtedy pojawia się

poczucie niższości wobec rówieśników. Czasami ma „szczęście” i w tych „zmaganiach” ze szkołą pomoże

mu gromada zuchowa – wzmocni go, pokaże, jak radzić sobie z trudnościami, będzie odskocznią od

szkoły. Ale musisz pamiętać, że wstąpienie dziecka do gromady to również nowa dla niego sytuacja,

nowe wyzwanie, nowe otoczenie. Znów ma obowiązki, znów czegoś się uczy. Jeszcze trochę potrwa,

nim poczuje się naprawdę bezpieczne, nim wróci do domu i zgasi światło przed snem… I tu zaczyna się

twoja rola – rola wychowawcy…

Pracując z gromadą zuchową spełniasz bardzo ważne zadanie. Pozwalasz zuchom poznać otaczają-

cy świat, prowokujesz je do stawiania sobie trudnych wymagań. Uczysz je panować nad emocjami,

wyrażania ich w sposób niezagrażający innym. Pokazujesz, jak zdobywać wiedzę i umiejętności, jak

pracować w grupie, jak mądrze współzawodniczyć z kolegami i koleżankami. To właśnie na zbiórkach

dzieci zawiązują pierwsze przyjaźnie, tworzą pierwsze grupy zarówno formalne, jak i nieformalne, stają

się coraz bardziej świadomymi członkami społeczeństwa. Dostrzegają, że już nie tylko będą „brały” od

otaczającego świata, mogą też coś dać od siebie. Dzięki tobie zuchy mają możliwość stania się coraz

lepszymi ludźmi. Ale co najważniejsze i najpiękniejsze – to właśnie ty będziesz świadkiem i uczestnikiem

„narodzin dzielności” twoich zuchów.

Podstawową formą aktywności zuchów jest zabawa w coś lub kogoś. Realizowana jest ona przez

zdobywanie sprawności zespołowych oraz uczestniczenie w zbiórkach pojedynczych gromady zuchów.

Spotkając się raz w tygodniu na zbiórce, zuchy przenoszą się w kolorowy świat marzeń, w jednej chwili

stają się podróżnikami, zdobywającymi biegun, lecą w kosmos w poszukiwaniu nowych galaktyk czy

tańczą taniec przyjaźni z Apaczami. Zbiórkę zuchową od innych zabaw wyróżnia to, że ma swój temat

i fabułę, jest zaplanowana i prowadzona zgodnie z metodyką przez dorosłą osobę – drużynowego.

Często tematyka zuchowych spotkań zaczerpnięta jest z rzeczywistości, która otacza twoich pod-

opiecznych. Bawiąc się w strażaków, bolkowych wojów czy policjantów zuchy kształtują swoje spojrze-

nie na świat i otaczających je ludzi.

Wszyscy jednak wiemy, że każdy zuch jest inny, ma inne zainteresowania, marzenia i inne możliwości

– to wielka indywidualność zamknięta w małym człowieczku. Aby zuchy mogły swobodnie rozwijać

swoje zainteresowania, zdobywać nowe umiejętności, w swojej pracy wykorzystuj obok sprawności

zespołowych również sprawności indywidualne, a przede wszystkim gwiazdki zuchowe.

A teraz po kolei, jak prowadzić gromadę zuchów...

Zuchy - zarys metodyki.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: