D48_samotnosc_duszy_milujacej_Boga.doc

247.

PAN JEZUS JEST JEDYNYM PRZYJACIELEM DUSZ SAMOTNYCH

              Jezu, przyjacielu serca samotnego, Tyś przystanią moją, Tyś pokojem moim, Tyś jedynym ratunkiem moim. Tyś uspokojeniem w chwilach walk i zwątpień morza. Tyś jasnym promieniem, który oświeca życia mojego drogę. Tyś wszystkim dla duszy samotnej. Ty rozumiesz duszę, chociaż ona milczy. Ty znasz słabości nasze i jako dobry lekarz –pocieszasz i leczysz, oszczędzając cierpień – jako dobry znawca. (Dz 247)

827.

W SAMOTNOŚCI WYSTARCZY OBECNOŚĆ PANA JEZUSA

18/XII.[l936]. Dziś przykro mi się zrobiło, że jut tydzień nikt mnie nie odwiedza, kiedy się żaliłam przed Panem, odpowiedział mi: czy ci nie wystarcza, że Ja cię codziennie odwiedzam?- Przeprosiłam Pana i znikła przykrość. O Boże, Mocy moja, Ty mi wystarczasz.(Dz 827)

888.

W MILCZENIU DUSZA JEDNOCZY SIĘ Z BOGIEM

Milczenie jest mową tak potężną, że sięga tronu Boga żywego, milczenie jest mową Jego, choć tajemną, lecz potężną i żywą.(Dz 888)

943.

NIKT NIE ZROZUMIE SERCA ZRANIONEGO MIŁOŚCIĄ BOŻĄ

+ Dziś czuję się tak opuszczona w duszy, że nie umiem sobie tego wytłumaczyć. Skryłabym się przed ludźmi i płakała bez końca; nikt nie zrozumie serca zranionego miłoś­cią, a kiedy ono doznaje opuszczeń wewnętrznych, nikt go nie pocieszy. O dusze grzeszników, zabraliście mi Pana, ale dobrze, dobrze, poznajcie jak słodki jest Pan, a całe morze goryczy niech zalewa serce moje, wszystkie pociechy Boże oddałam wam.(Dz 943)

989-990.

UMIŁOWANIE BOGA NAJWIĘKSZYM SZCZĘŚCIEM DUSZY

Panie mój i Boże, Ty wiesz, że Ciebie jednego umiłowała dusza moja. Cała dusza moja zatonęła w Tobie Panie. Chociaż­bym nic nie spełniła z tego co mi dawałeś poznać, o Panie, to jestem zupełnie spokojna, bo robiłam co było w mej mocy w tym kierunku. Ja wiem dobrze, że Ty, o Panie, dzieł naszych nie potrzebujesz, Ty żądasz miłości. Miłość, miłość i jeszcze raz miłość Boga, ponad to nie ma nic większego ani w niebie, ani na ziemi. Największa wielkość to jest - miłować Boga, prawdziwa wielkość jest w miłości Bożej, prawdziwa mądrość - jest miłować Boga. Wszystko co jest wielkie i piękne w Bogu jest, poza Bogiem nie ma piękna ani wielkości. O mędrcy świata i umysły wielkie - poznajcie, że prawdziwa wielkość jest w miłowaniu Boga. O, jak bardzo się dziwię, że ludzie niektórzy  sami siebie oszukują, którzy mówią: nie ma wieczności.(Dz 989-990)

1445.

ŚW. FAUSTYNA W SWYCH DUCHOWYCH CIERPIENIACH BYŁA ZAWSZE SAMA

W największych mękach duszy zawsze jestem sama, ale nie sama, bo z Tobą, Jezu, ale tu mówię o ludziach. Nikt z ludzi nie rozumie mojego serca, ale nie dziwię się temu teraz, bo dawniej dziwiło mnie, kiedy moje intencje zostały potępione i źle tłumaczone, teraz nie dziwię się temu zupełnie. Ludzie nie umieją dostrzec duszy, oni widzą ciało i według tego ciała sądzą, lecz jak daleko niebo od ziemi, tak daleko myśli Boże od myśli naszych -  sama doświadczyłam, że dosyć często dzieje się tak, że  [.. . ](Dz 1445)