18 (o). GŁÓWNE ZAŁOŻENIA ANTYPEDAGOGIKI
Antypedagogika – niesienie wychowania – teoria przeciwna do pedagogiki, nie jest negacją pedagogiki, lecz innym systemem bazującym na innym obrazie człowieka. Jest to synonim dla praktyki i sposobu życia wolnych od wychowania.
Głównymi założeniami antypedagogiki są stwierdzenia:
- dziecko z pewnością już od urodzenia jest zdolne wyczuwać to, co jest dla niego najlepsze,
- odpowiedzialność dorosłego, jako reprezentanta dziecka zostaje odrzucona,
- dorosły postrzega siebie jako przyjaciela dziecka, a nie jako jego wychowawcę – jego mottem jest wspieranie zamiast wychowywania,
- obowiązuje przekonanie, że mały człowiek nie jest istotą, którą należy wychowywać.
Antypedagogika zajmuje się sytuacja komunikacyjną dorosły – dziecko. Dorosły, który chce wychowywać dziecko, w uznaniu antypedagogiki ogranicza jego możliwość rozwoju.
Kolejnym poglądem antypedagogów jest to, że dziecko wie lepiej niż jego rodzice, czego w każdym stadium rozwoju potrzeba mu do życia, zaś rodzice powinni traktować je jako jednostkę unikalną, godną szacunku, mająca prawo do oceniania własnych przeżyć w sposób osobisty i prawo do własnych decyzji. Rodzice starają się także, by dziecku przyznawać prawo wyboru w każdej sytuacji, w jakiej jest ono zdolne do ponoszenia konsekwencji za swoje decyzje.
Antypedagogice chodzi o to, aby zaniechać trwającego wpływu psychicznego, scharakteryzowanego przez zdanie: ja wiem lepiej niż ty, co jest dla ciebie dobre. Przeciwko właśnie temu wpływowi oponuje antypedagogika. Antypedagodzy chcą pozwolić dorastać naturze dziecka swobodnie, bez jakichkolwiek wpływów wychowawczych. Dla antypedagogów nie jest niemożliwe rozdzielenie powiązania oświaty społecznej i osobistego uczenia się. Zapewniają oni , iż dzieci oczywiście powinny się czegoś nauczyć, lecz w formie, w której treści nauczania podawane są bez jakiegokolwiek roszczenia do wychowania. Taki pogląd spowodował, że antypedagodzy propagują likwidację obowiązku szkolnego, gdyż widzą oni w obowiązku chodzenia do szkoły lekceważenie prawa do autonomicznej nauki.
Jeśli zaś chodzi o temat odpowiedzialności, to antypedgogika nie odrzuca wszelkiej jej postaci, a jedynie odpowiedzialność za ciebie – to znaczy, odpowiedzialność dorosłego, jako reprezentanta dzieci, ich kuratora, rozumianą w sposób: ja jestem za ciebie odpowiedzialny, rodzice ponoszą odpowiedzialność za dzieci, nauczyciel ponosi odpowiedzialność za uczenie się dzieci itd.
agakedziorek