KINEZYTERAPIA WYKŁAD
13.II.2012
egzamin ustny po roku :D joanna cieplinska
kinezyterapia gr kinezys ruch therapia leczenie
leczenie ruchem synonim - gimnastyka lecznicza ćwiczenia usprawniające
początków kinezyterapii można doszukiwać się już w systemie filozoficzny Konfucjusza 2700 lat p.n.e.
który eksponował znacznie określonych pozycji ciała w uzyskaniu efektów profilaktyczno-leczniczych
również Hipokrates sławny grecki lekarz (V IV w.p.n.e.) za dwa główne filary medycyny uważał dietetykę i gimnastykę
metody kinezyterapeutyczne – metody wprowadzane w celu usprawniania pacjenta po uzyskaniu licencjata
_._._.<><>._._._. ↔ ._._._.<><>._._._. ↔ ._._._<><>._._._. ↔ ._._._. <><>._._._. ↔ ._._._. <> ._
jest definiowana jako całokształt postępowania medycznego których celem jest leczenie ruchem
wiedza dotycząca kinezyterapii stale się rozwija powstają coraz to nowe kierunki zastosowań leczenia ruchem i badań nad zachowaniem ruchowymi człowieka niepełnosprawnego
ma to związek z ciągłym różnicowaniem się specjalności lekarskich i dostosowywaniem do nich
kinezyterapia najczęstszej stosowany jest
• w schodzeniach i dysfunkcjach narządu ruchu
• w zespołach bólowych kręgosłupa (w tej chwili nawet dzieci)
• po udarach mózgu (udar krwotoczny i niedokrwienny, kiedyś po 60-65r życia z miażdżycą, teraz nawet ok 30-40r życia się zdarza)
• po zawale serca
• w niektórych chorobach układu oddechowego (astmy, z zaleganiem w układzie oddechowym, przeciwdziałanie zapaleniu płuc)
• w chorobach reumatoidalnych (RZS, ZSTK, idiopadyczne zapalenie stawów)
• po zabiegach operacyjnych w jamie brzusznej (jak najszybciej usprawnia się pacjenta)
• przed porodem
kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa i jedna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu):
• wad postawy (95% ma wady postawy skolioza – nie jest traktowana jako wady postawy jako trój płaszczyznowa dysfunkcji a wada postawy przebiega w płaszczyźnie strzałkowej- jedno płaszczyznowo,
• bólach krzyża (nie ma bólu krzyża a ból kręgosłupa!,
• lub jeżeli choroba wymaga leczenia operacyjnego (np. uszkodzenie łąkotek, endoprotezo cośtam)
---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---/*\---
kinezyterapia może być prowadzona zarówno w okresie przedoperacyjnym jak i po zabiegu
istnieje wiele dowodów na skuteczność kinezy (jej różnych form) stosowane jej jako samodzielna metoda leczenia, w leczeniu schodzeń mięśniowo-szkieletowych
w jakim celu stosuje się kinezyterapię?
• stosowanie kinezy umożliwia uzyskanie maksymalnej poprawy utraconej funkcji
• przywrócenie prawidłowej mechaniki
• ułatwia wystąpienie procesów kompensacji
• zabezpiecza przed wykształceniem nieprawidłowych stereotypów ruchowych (np. zespoły bólowe kręgosłupa)
• lub przywraca już utracone (np. kontrola nerwowo mięśniowa)
• umożliwia prawidłowy przebieg proc przebudowy tkanek po urazach i operacjach
• przeciwdziała wtórnym zmianom w układzie kostno-mięsniowym w postaci ograniczeń duchu
• zapobiega powikłaniom w układzie krążenia i oddychania które mogą wynikać z długiego unieruchomienia
(**__**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)&(**_**)
rodzaje ćwiczenia wchodzących w skład kinezy
obecnie kinezyterapię dzieli się na:
• miejscową w której wszystkie oddziaływania dotyczą bezpośrednio narządu zmienionego chorobowo a ich dobór zależy od stanu funkcjonalnego i zamierzonego celu
• ćwiczenia bierne
• ćwiczenia czynno-biene
• ćwiczenia samo-wspomagane
• ćwiczenia w odciążeniu
• ćwiczenia czynne
• ćwiczenia z oporem
• ćwiczenia prowadzone
• redresja
• wyciągi
• ćwiczenia synergistyczne
• ćwiczenia oddechowego
• ćwiczenia relaksacyjne
• pionizacja i nauka chodzenia
• ogólna ćwiczenia nie objętych chorobą części ciała
• ogólno-kondycyjne
• gimnastyka poranna
• w wodzie
• sport osób niepełnosprawnych
]___[^^)—(^^]___[^^)--(^^]___[^^)--(^^]___[^^)--(^^]___[^^)--(^^]___[^^)--(^^]___[^^)--(^^]___[
postawa ciała
postawa człoweika z medycznego punktu widzenia określamy jako układ ciała w pozycji stojącej
rozróżniamy postawę zwykłą (swobodną nawykową) oraz postawę baczną tj czynnie poprawioną przez napiście odpowidnich grup mięśni np. na komędeę vaczność
postawa zwykła najczęściej spotykana jest rzeczywistą postawą człowieka i ona stanowi przedmiot badania lekarskiego. Ta postaewea zależy głównie od ukształtowania kręgosłupa a następnie innych części narządu ruchu, tj. ustawienia głowy barków klatki piersiowej miedniczny oraz kończyny dolnych
postawa zwykła jest indywidualną cechą każdego człowieka i zależy od czynników fenetycznych wieku płci rasy warunków środowiskowych ogólnego stanu zdrowia zmęczenia
niebagatelną rolę w postawie człowieka odgrywają również przyczyny psychiczne. Człowiek przygnębiony przebiera często postawę schyloną charakteryzującą się pogłębioną kifozą piersiową opuszczeniem barków zapadnięciem klatki piersiowej itp.
postawa jest jednym ze składników prawidłowego rozwoju oraz statycznej i dynamiczne sprawności ciała
definiowana
1to zharmonizowany układ poszczególnych odcinków ciała względem siebie oraz w odniesieni do osi mechanicznej ciała utrzymywanej w minimalnym napięciu układów mięśniowego i nerwowego
2to harmonijne i bez wysiłkowe ułożenie poszczególnych elementów postawy w stosunku do osi długiej ciała
3 jest takim układem poszczególnych odcinków ciała nie tkniętych zmianami patologicznymi który zapewnia optymalną jego stabilność wymaga min. wysiłku mięśniowego do jego utrzymania stwarza warunki do optymalnego ułożenia narządów wewnętrznych
4 to taka która występuje dość często aby można było ją uznać za charakterystyczną dal danej populacji jest atrybutem osobników zdrowych o prawidłowym rozwoju fizycznym i psychicznym
5 to taki kształt ciał wynikający z budowy i nawykowego usytuowania poszczególnych jego części który sprzyja podstawowym funkcjom organizmu
odrębności między osobnicze powodują że konstruowanie wzorca postawy idealnej jest sztuczne i nieprzydatne
jednocześnie jednak dla chcącego kształtować postawę niezbędna jest znajomość poszczególnych etapów procesu prawidłowego rozwoju:
• zdrowy noworodek ma prosty kręgosłup indyferentny morfologicznie (podatny na zmiany pozycji)
• w miarę rozwoju zainteresowanie otoczeniem (odruch orientacyjny i celu) i wzmacnia mięśni, dziecko wzbogaca dotychczasową pozycję leżącą na boku na wznak stopniowo o leżenie na brzuchu z unoszeniem głowy siedzenia raczkowanie a wreszcie stanie i chodzenie
• dla prawidłowego rozwoju postawy niezwykle ważne jest stworzenie dziecku właściwych warunków swobodnego i wszechstronnego ruchu, zwłaszcza ważne jest zapewnienie dziecku przebywania w pozycji leżąc przodem ze względu na wzmocnienie mięśni karku i grzbietu oraz naturalny sposób usytuowania fizjologicznych przykurczów w stawach biodrowych i kolanach.
27.02.2012
w okresie szkolnym należy zwrócić uwagę na dwa okresy krytyczne posturogenezy, gdyż właśnie wtedy powstaje najwięcej wad postawy
pierwszy z nich przypadający na wiek 6-7 lat, związany jest ze zmianą tryby życia dzieci. Istota tej zmiany tkwią w przejściu ze swobodnego indywidualnie regulowanego przez dziecko reżimu ruchu – wysiłku i odpoczynku w narzucony kilkugodzinny system przebywania w pozycji siedzącej, często w niewłaściwych warunkach
drugi okres krytyczny posturogenezy związany jest ze skokiem pokwitaniowym (dziewczęta 11-13 lat chłopcy 13-14 lat)
intensywny przyrost długości kończyn dolnych i tułowia zmiana proporcji ciała oraz dotychczasowego układu środków ciężkości brak równoczesnego pokrycia ruch zmian siłą mięśniową nieadekwatności dotychczasowego czucia i nawyku postawy do zmienionych warunków morfologicznych stwarzają sytuację w której pogardzanie się istniejących wad jest szczególnie częste . W tym okresie obserwujemy występującą często u dziewcząt tendencją do ukrycia zamaskowywania rozwijających się sutków wysuwaniem barków do przodu i zaokrąglaniem pleców.
Choroba Scheuermanna, młodzieńcza kifoza – martwica jałowa nasad trzonów kręgowych; deformacja powstająca przed okresem pokwitania. Choroba ta zaczyna się w wieku 10–14 lat.
Hipotezy Scheuermana
• genetyczne podłoże choroby scheuermana -
• rodzaj martwicy trzonów kręgów (hipoteza nie potwierdzona)
rola podporowa kręgosłupa
• rola podporowa kręgosłupa polega m.in. na podtrzymywaniu przezeń segmentów wyżej położonych w związku z czym podlega on znacznym obciążeniom wzrastającym ku dołowi
• ulegają one jeszcze zwiększeniu na skutek czynności kinetycznej mięśni oraz przybierania różnych pozycji w czasie ruchu
• zadanie przenoszenia obciążeń pełnią głównie trzony kręgowe których część tylna o budowie litej zwartej jest zwłaszcza do tego dostosowana
• drugim elementem umożliwiającym wytrzymywanie przez kręgosłup tak znacznych obciążeń są jego krzywizny fizjologiczne
• tak więc wszystkie krzywizny lordozy szyjna i lędźwiowa kifoza piersiowa znajdują się w kompensacyjnym stosunku do siebie
• D Tylman określa następująco: odporność kręgosłupa jest proporcjonalna do kwadratu krzywizn +1
• w ten sposób kręgosłup posiadający 4 krzywizny fizjologiczne jest 17-krotnie bardziej odporny niż gdyby był prosty
• dokonuje się to na skutek skośnego ustawienia trzonów kręgowych dzięki czemu siła ucisku rozkłada się na wysokości każdego stawu kręgowego na dwie składowe : pierwszą dociskającą tron do przodu i drugą ścinającą tj. powodującą tendencję do ześlizgiwania się trzonu górnego z dolnego czemu przeciwdziałają wyrostki stawowe i więzadła.
Jeśli więzadło żółte zawiedzie dochodzi do zesmyku. Ono zapobiega przed ześlizgiwaniem się trzonów kręgów.
Rwa kkulszowa spowodowana przepukliną krążka odcinaka lędźwiowego. Wynikająca z przeciążenia tego odcinka zpowodowana m.in. osłabieniem mięśni.
• Stabilizacja bierna zapewniają: równowagę mechaniczną, optymalne obciążenie, napięcie układu więzadłowo-torebkowego, ograniczenie ruchu budową stawów
• podstawowym wymogiem zapewniania równowagi mechanicznej jest warunek by środki ciężkości poszczególnych segmentów (głowy miednicy klatki piersiowej) równoważyły się w ramach zrównoważenia całości tj. dążenie by rzut pionowy wspólnego środka ciężkości padał na podstawę
• jeżeli jeden tylko segment przemieści swój środek ciężkości ogólna równowaga ulega zaburzeniu powodując kompensacyjne przemieszczanie innych segmentów najczęściej na drodze wygięcia krzywizn kręgosłupa, nachylenie miednicy czy ustawienia kończyn dolnych
• dokonuje się to dzięki złożonemu mechanizmowi odruchów miostatycznych przedsionkowych dzięki wrażeniom wzrokowym i udziałowi móżdżku itp.
• dotyczy to zwłaszcza ruchów w płaszczyźnie strzałkowej gdzie utrzymanie kręgosłupa nad osią obroty w stawach biodrowych wymaga współdziałania mięśni tradycyjnie zwanych antagonistycznymi przedniej i tylnej taśmy statodynamicznej
• w zależności od typu postawy i charakterystycznego dla niej rozkładu segmentarnych środków ciężkości w różny sposób zaangażowane są poszczególne mięśnie składowe taśmy. Omawia to w swej biomechanicznej analizie podstawy K. fidelus
5.03.2012
Określenie nieprawidłowości i niepoprawności postawy ciała jest rzeczą bardzo istotną, ale też niezmiernie trudną. Nie ma jak już stwierdziliśmy jednego modelu postawy idealnej postawa ciała jest bowiem zależna od wielu czynników. Także stworzenie jednej metody oceny postawy ciała wydaje się być rzeczą nieosiągalną. Istnieje wiele trudności uniemożliwiających opracowanie jednej trafnej i rzetelnej metody oceny postawy ciała. Jedną z nich jest to że na postawę ciała wpływa wiele czynników. Są nimi:
• zmienność w toku ontogenezt a szczególnie
• kształtowanie się krzywizn kręgosłupa w okresie całego rozwoju dziecka
• różne proporcje ciała w różnych okresach życia dziecka
• związany z tym inny rozkład segmenternych środków ciężkości ciała z co za tym idzie inna praca mięśni
• zmienność postawy nawet w części dnia pod wpływem zmęczenia różnych stanów psychicznych jak radość strach przygnębienie
• należą zdawać sobie sprawę z tego za każdym metoda oceny postawy ciała jest właśnie oceną chwilowego stanu
...
hancza