015. Roberts Nora - (Gra luster 01) - Gra luster.pdf - Harlequin - KOLEKCJA - akinorew12

NORA ROBERTS

GRA LUSTER

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ochłodziło si ħ . Wiatr p ħ dził ciemne chmury, gwizdał w gał ħ ziach drzew, targał li Ļę mi.

Nadchodziła jesie ı . Ziele ı stopniowo przechodziła w Ň ół ę , pojawiły si ħ ró Ň ne odcienie

czerwieni. Od czasu do czasu pó Ņ ne popołudniowe sło ı ce przezierało zza chmur.

W powietrzu pachniało deszczem. Lindsay spieszyła si ħ , wiedz Ģ c, Ň e lada moment

mo Ň e lun Ģę . Niecierpliwie odgarniała kosmyki jasnych, srebrzystych włosów. ņ ałowała, Ň e

nie Ļ ci Ģ gn ħ ła ich mocniej i nie upi ħ ła na karku.

Gdyby nie po Ļ piech, mógłby to by ę nawet miły spacer, okazja do delektowania si ħ

pierwszymi oznakami jesieni i nadci Ģ gaj Ģ c Ģ burz Ģ . Teraz jednak przemierzała szos ħ szybkim

krokiem, zastanawiaj Ģ c si ħ , co jeszcze złego mo Ň e si ħ wydarzy ę .

Odk Ģ d trzy lata temu wróciła do Connecticut, by tutaj uczy ę , do Ļ wiadczyła paru

trudnych chwil. Ale dzisiejszy dzie ı bił wszystkie rekordy. Awaria rury w studiu,

czterdziestopi ħ ciominutowe kazanie jednej z matek na temat nadzwyczajnych zdolno Ļ ci jej

dziecka, a Ň dwa rozdarte kostiumy i rozstrój Ň oł Ģ dka jednej z uczennic, a na koniec jeszcze

ten humorzasty samochód. Zakrztusił si ħ , j ħ kn Ģ ł jak zwykle, gdy go uruchamiała, ale tym

razem nie zaskoczył. Na nic zdały si ħ parokrotnie ponawiane próby - Lindsay musiała si ħ

podda ę . Samochód jest niemal tak stary jak ja i oboje jeste Ļ my zm ħ czeni, pomy Ļ lała ze

sm ħ tnym u Ļ miechem.

Bez przekonania zajrzała pod mask ħ , zazgrzytała z ħ bami i ruszyła przed siebie, maj Ģ c

w perspektywie trzykilometrowy „spacer” ze studia do domu.

Po dziesi ħ ciu minutach szybkiego marszu nieco ochłon ħ ła. Przecie Ň , gdyby jej nie

poniosło, mogła poprosi ę kogo Ļ o podwiezienie. To nerwy, przyznała. Denerwuj ħ si ħ

dzisiejszym wyst ħ pem. A wła Ļ ciwie nie wyst ħ pem, tylko t Ģ cał Ģ reszt Ģ . Dziewczynki s Ģ

przygotowane; próby wypadły doskonale. Małe s Ģ na tyle poj ħ tne, Ň e nie ma mowy o

jakiejkolwiek wpadce. Ale wszystko, co działo si ħ przed próbami i po nich, wytr Ģ cało j Ģ z

równowagi. A do tego ci rodzice.

Wiedziała, Ň e niektórzy b ħ d Ģ niezadowoleni z partii, które przypadły ich pociechom.

Nie mówi Ģ c o próbach wywarcia na niej presji, by przyspieszyła tok zaj ħę . Dlaczego ich

Pawłowa nie ta ı czy jeszcze na pointach? Dlaczego balerina pani Jones otrzymała wi ħ ksz Ģ

parti ħ ni Ň córeczka pani Smith? Czy Sue nie powinna ju Ň przej Ļę do grupy dla Ļ rednio

zaawansowanych?

Ka Ň da próba wyja Ļ nienia im praw anatomii, rozwoju i wytrzymało Ļ ci ko Ļ ci stosownie

do wieku, ko ı czyła si ħ nowymi sugestiami z ich strony. Zwykle trzymała ich na dystans,

przyjmuj Ģ c nieprzejednan Ģ , onie Ļ mielaj Ģ c Ģ postaw ħ , okraszon Ģ odpowiedni Ģ porcj Ģ

pochlebstw. Naprawd ħ miała niezłe rezultaty, je Ļ li chodzi o radzenie sobie z uci ĢŇ liwymi

rodzicami. Otrzymała dobr Ģ szkoł ħ . Jej matka wszak zajmowała si ħ tym samym.

Mae Dunne chciała widzie ę sw Ģ córk ħ na scenie. Sama mogła o tym tylko marzy ę , bo

miała zbyt krótkie nogi, niski wzrost i kr ħ p Ģ budow ħ ciała. Lecz była op ħ tana na punkcie

ta ı ca. Dzi ħ ki determinacji i nieustannym ę wiczeniom udało si ħ jej mimo wszystko dosta ę do

niedu Ň ej grupy objazdowej i otrzyma ę miejsce w corps de ballet.

Wychodz Ģ c za m ĢŇ , Mae dobiegała trzydziestki. Wyrzekaj Ģ c si ħ marze ı o wielkiej

karierze, udzielała przez krótki czas lekcji ta ı ca, w czym, z powodu swoich frustracji, okazała

si ħ marna. Urodzenie Lindsay zmieniło wszystko. Jej córka dokona tego, co jej samej nie było

s Ģ dzone - zostanie primabalerin Ģ .

W wieku pi ħ ciu lat, z nie odst ħ puj Ģ c Ģ jej na krok matk Ģ , Lindsay rozpocz ħ ła nauk ħ

ta ı ca. Odt Ģ d Ň yła w nieprzerwanym wirze lekcji, wyst ħ pów, baletek i muzyki klasycznej.

Przestrzegała ostrej diety, a jej wzrost był powodem prawdziwej udr ħ ki, dopóki nie stało si ħ

oczywiste, Ň e sto pi ħę dziesi Ģ t siedem centymetrów to wszystko, co mo Ň e osi Ģ gn Ģę . Mae była

usatysfakcjonowana. Baletki podwy Ň sz Ģ dziewczynk ħ o prawie sze Ļę centymetrów, a

wiadomo, Ň e za wysoka tancerka mo Ň e mie ę trudno Ļ ci ze znalezieniem partnera.

Lindsay odziedziczyła wzrost po matce, ale, ku rado Ļ ci Mae, była smukła i delikatnie

zbudowana.

Wkrótce Lindsay przeobraziła si ħ w pi ħ kn Ģ , podobn Ģ do łani nastolatk ħ : delikatne

blond włosy, kremowa karnacja i jasnoniebieskie oczy ozdobione łukami cieniutkich,

wyra Ņ nie zaznaczonych brwi. Długie ko Ļ ci maskowały silne mi ħĻ nie - rezultat wieloletniego

treningu. Jednym słowem idealny obraz klasycznej tancerki. Jakby wszystkie modlitwy Mae

zostały wysłuchane.

Lindsay miała talent i wszelkie predyspozycje do roli primabaleriny. Mae nikt nie

musiał o tym przekonywa ę , była przecie Ň fachowcem. ĺ wietna koordynacja ruchów, technika,

wytrwało Ļę i zr ħ czno Ļę . I, co najwa Ň niejsze, gor Ģ cy zapał.

W wieku osiemnastu lat Lindsay przyj ħ to do nowojorskiego zespołu. W odró Ň nieniu

od matki nie ugrz ħ zła w corps de ballet. Awansowała na solistk ħ , a gdy sko ı czyła

dwadzie Ļ cia lat, została primabalerin Ģ . Zdawało si ħ , Ň e marzenie Mae zi Ļ ciło si ħ . Tymczasem,

po blisko dwóch latach, Lindsay była zmuszona zrezygnowa ę ze swej pozycji i wróci ę do

Connecticut.

Po trzech latach nauczanie ta ı ca stało si ħ jej zawodem. Mae była rozgoryczona, ale

Lindsay podeszła do sprawy filozoficznie. Nadal jest tancerk Ģ . I to si ħ nigdy nie zmieni.

Znowu chmury zakryły sło ı ce. Lindsay zadr Ň ała z zimna. Z Ň alem pomy Ļ lała o kurtce,

któr Ģ zostawiła na siedzeniu auta, gdy w przypływie w Ļ ciekło Ļ ci zatrzasn ħ ła drzwi. Teraz jej

ramiona przykrywał jedynie kusy, mocno wyci ħ ty bladoniebieski trykot. Oprócz tego chroniły

j Ģ jeszcze naci Ģ gni ħ te na d Ň insy ocieplacze. Przyspieszyła kroku, niemal biegła. Jej ruchy

były płynne i pełne gracji - bardziej instynktownej, ni Ņ li zamierzonej. Ju Ň po chwili

zasmakowała w biegu. Pogo ı za przyjemno Ļ ci Ģ i odnajdywanie jej le Ň ało w jej naturze.

Nagle, jakby jaka Ļ r ħ ka wyci Ģ gn ħ ła korek, lun Ģ ł deszcz. Lindsay przystan ħ ła, spojrzała

na wzburzone, czarne niebo.

- Tylko tego brakowało! - warkn ħ ła.

Odpowiedział jej głuchy pomruk pioruna. U Ļ miechn ħ ła si ħ kwa Ļ no, potrz Ģ sn ħ ła

głow Ģ . Po drugiej stronie ulicy znajdował si ħ dom Moorefieldów. Zrobi wi ħ c to, od czego

powinna była zacz Ģę : poprosi Andy'ego, by j Ģ odwiózł do domu. Obejmuj Ģ c si ħ co sił

ramionami, zbiegła z pobocza na Ļ rodek jezdni.

Nagły ryk klaksonu omal jej nie przyprawił o atak serca. Momentalnie odwróciła

głow ħ . W rz ħ sistym deszczu dostrzegła nadje Ň d Ň aj Ģ cy samochód. Uskoczyła w bok,

po Ļ lizn ħ ła si ħ na mokrym bruku i z pluskiem wyl Ģ dowała w gł ħ bokiej kału Ň y.

Zamkn ħ ła oczy, próbuj Ģ c złapa ę oddech. Usłyszała pisk opon, gdy samochód

zahamował w miejscu. Siedziała w oblepiaj Ģ cych j Ģ mokrych i zimnych d Ň insach i wcale nie

było jej do Ļ miechu. Ze zło Ļ ci kopn ħ ła w kału Ňħ , rozpryskuj Ģ c wod ħ .

- Zwariowała Ļ ?

Otworzyła oczy. Przed ni Ģ stał rozw Ļ cieczony, ociekaj Ģ cy deszczem olbrzym. Albo

diabeł, pomy Ļ lała, przygl Ģ daj Ģ c mu si ħ nieufnie, gdy tak górował nad ni Ģ niczym jaka Ļ wie Ň a.

Ubrany był na czarno. Włosy te Ň miał czarne, l Ļ ni Ģ ce i mokre, podkre Ļ laj Ģ ce opalon Ģ , ko Ļ cist Ģ

twarz. Twarz, w której rysach dopatrzyła si ħ czego Ļ figlarnego, by nie powiedzie ę :

zło Ļ liwego. Czy to z powodu ciemnych brwi, leciutko uniesionych na ko ı cach? A mo Ň e

dziwnego kontrastu czarnych włosów i bardzo jasnych zielonych oczu, przywołuj Ģ cych na

my Ļ l ocean? Te oczy jednak w tej chwili wyra Ň ały dzik Ģ furi ħ .

- Nic ci nie jest? - zapytał, nim jeszcze zd ĢŇ yła odpowiedzie ę na pierwsze pytanie. W

jego głosie nie było troski, jedynie hamowana w Ļ ciekło Ļę . Lindsay pokr ħ ciła przecz Ģ co

głow Ģ . Zakl Ģ ł, chwycił j Ģ za ramiona, poderwał do góry i postawił na ziemi. - Nigdy nie

patrzysz, kiedy przechodzisz przez jezdni ħ ? - warkn Ģ ł i, zanim j Ģ pu Ļ cił, potrz Ģ sn Ģ ł ni Ģ

szybkim, poirytowanym ruchem.

Wcale nie był wielki, jak pocz Ģ tkowo s Ģ dziła. Był wysoki - ze trzydzie Ļ ci

centymetrów wy Ň szy od niej - ale gdzie mu tam do mocarnego olbrzyma. Przesadziła te Ň

grubo z jego satanicznym wygl Ģ dem. O ile dot Ģ d była przera Ň ona, teraz poczuła si ħ raczej

głupio.

- Strasznie mi przykro - zacz ħ ła. To była jej wina i chciała si ħ do tego przyzna ę . - Ja

naprawd ħ spojrzałam, tylko nie...

- Zobaczyłam? - przerwał jej niecierpliwym tonem, nieudolnie maskuj Ģ c zło Ļę . -

Lepiej zacznij nosi ę okulary. Jestem przekonany, Ň e twoi rodzice du Ň o za nie zapłacili.

Pojedyncza błyskawica przeci ħ ła niebo. Lindsay poczuła si ħ dotkni ħ ta, zwłaszcza

tonem, jakim wypowiedział te słowa. Poza tym jakim prawem traktuje j Ģ jak niezno Ļ nego

smarkacza!

- Nie nosz ħ okularów - sykn ħ ła.

- Najwy Ň szy czas, Ň eby zacz Ģę .

- Mam dobry wzrok.

- Ale chyba ci ħ uczono, Ň e nie chodzi si ħ Ļ rodkiem jezdni.

- Przecie Ň przeprosiłam - rzuciła przez z ħ by, bior Ģ c si ħ pod boki. - A przynajmniej

zacz ħ łam, zanim pan na mnie naskoczył. Ale nie zamieram si ħ płaszczy ę ! A poza tym, gdyby

nie ten ogłuszaj Ģ cy klakson, nie po Ļ lizn ħ łabym si ħ i nie wyl Ģ dowała W tej idiotycznej kału Ň y.

- Bez wi ħ kszego efektu wytarła d Ň insy na siedzeniu. - Ale pan, jak s Ģ dz ħ , nie ma zwyczaju

przeprasza ę ?

- Jeszcze tego brakowało, Ň ebym poczuwał si ħ do odpowiedzialno Ļ ci za to, Ň e kto Ļ jest

niezdar Ģ !

- Niezdar Ģ ? - powtórzyła i zrobiła wielkie oczy. - Niezdar Ģ ? - Tym razem głos jej si ħ

załamał. W Ň yciu nie spotkała si ħ z równie podł Ģ i nikczemn Ģ obelg Ģ ! - Jak pan Ļ mie!

Co tam kału Ň a, pal sze Ļę jego grubia ı stwo, ale takiej impertynencji nie pu Ļ ci płazem!

- Jest pan naj Ň ało Ļ niejszym m ħŇ czyzn Ģ , jakiego kiedykolwiek spotkałam! - Zapłon ħ ła

Ļ wi ħ tym oburzeniem, niecierpliwie odgarniaj Ģ c włosy nawiewane nieustannie przez wiatr i

deszcz do oczu, których niewiarygodny bł ħ kit w szczególny sposób o Ň ywiał jej zaró Ň owion Ģ

twarz. - Omal mnie pan nie przejechał, Ļ miertelnie przeraził, popchn Ģ ł w kału Ňħ , pouczał

mnie, jakbym była krótkowzrocznym dzieckiem, a teraz na dodatek ma pan czelno Ļę nazywa ę

mnie niezdar Ģ !

Słysz Ģ c tak Ň ywiołowy wybuch, uniósł brwi.

- Uderz w stół... - mrukn Ģ ł, po czym, ku jej wielkiemu zdumieniu, chwycił j Ģ za rami ħ

i poci Ģ gn Ģ ł za sob Ģ .

015. Roberts Nora - (Gra luster 01) - Gra luster.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: