Ustawa o służbie cywilnej.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/1

USTAWA

z dnia 21 listopada 2008 r.

o służbie cywilnej 1 )

Opracowano na pod-

stawie: Dz. U. z 2008

r. Nr 227, poz. 1505,

z 2009 r. Nr 157, poz.

1241, Nr 219, poz.

1706.

1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmu-

jących kierownicze stanowiska państwowe, ustawę z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela,

ustawę z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, ustawę z dnia 26 paź-

dziernika 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawę z dnia 14

lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, ustawę z dnia 14 marca 1985 r. o

Państwowej Inspekcji Sanitarnej, ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawę z

dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, ustawę z dnia 12 października 1990 r. o

Straży Granicznej, ustawę z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników, ustawę

z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wo-

jennych i okresu powojennego, ustawę z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska,

ustawę z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej, ustawę z dnia 19 października 1991 r. o go-

spodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. – Prawo

geologiczne i górnicze, ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, ustawę z dnia 23 grudnia

1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli, ustawę z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbroj-

nych Rzeczypospolitej Polskiej, ustawę z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, ustawę z

dnia 30 maja 1996 r. o rezerwach państwowych, ustawę z dnia 30 maja 1996 r. o gospodarowaniu

niektórymi składnikami mienia Skarbu Państwa oraz o Agencji Mienia Wojskowego, ustawę z dnia

8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów, ustawę z dnia 20 grudnia 1996 r. o Polskim Instytucie Spraw

Międzynarodowych, ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, ustawę z dnia 27

sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,

ustawę z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, ustawę z dnia 13 października

1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, ustawę z dnia 25 czerwca 1999 r. o Polskiej Organiza-

cji Turystycznej, ustawę z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sfe-

rze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw, ustawę z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własno-

ści przemysłowej, ustawę z dnia 9 listopada 2000 r. o utworzeniu Polskiej Agencji Rozwoju Przed-

siębiorczości, ustawę z dnia 29 listopada 2000 r. – Prawo atomowe, ustawę z dnia 21 grudnia 2000

r. o dozorze technicznym, ustawę z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-

spożywczych, ustawę z dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych, ustawę z

dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, ustawę z dnia 11 maja 2001 r. – Prawo

o miarach, ustawę z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne, ustawę z dnia 27 lipca 2001 r. o Urzędzie

Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, ustawę z

dnia 27 lipca 2001 r. o służbie zagranicznej, ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogo-

wym, ustawę z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, ustawę z dnia 3 lipca 2002 r. –

Prawo lotnicze, ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności, ustawę z dnia 12

września 2002 r. o normalizacji, ustawę z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym, ustawę z

dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, ustawę z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin, usta-

wę z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. o

Inspekcji Weterynaryjnej, ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji

niektórych rynków rolnych, ustawę z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne, ustawę z

dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicz-

nych, ustawę z dnia 22 października 2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego, ustawę z dnia 30

czerwca 2005 r. o finansach publicznych, ustawę z dnia 8 lipca 2005 r. o Prokuratorii Generalnej

Skarbu Państwa, ustawę z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów, ustawę z

dnia 9 maja 2008 r. o Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz ustawę z dnia 3 paź-

dziernika 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w

ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

2010-01-14

©Kancelaria Sejmu

s. 2/2

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

W celu zapewnienia zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie neutralne-

go wykonywania zadań państwa ustanawia się służbę cywilną oraz określa zasady

dostępu do tej służby, zasady jej organizacji, funkcjonowania i rozwoju.

Art. 2.

1. Korpus służby cywilnej tworzą pracownicy zatrudnieni na stanowiskach urzęd-

niczych w:

1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,

2) urzędach ministrów i przewodniczących komitetów wchodzących w skład

Rady Ministrów oraz urzędach centralnych organów administracji rządowej,

3) urzędach wojewódzkich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomoc-

niczy terenowych organów administracji rządowej podległych ministrom

lub centralnym organom administracji rządowej,

4) komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowią-

cych aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży

wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży,

chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej,

5) Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Pro-

duktów Biobójczych,

6) Biurze Nasiennictwa Leśnego,

7) jednostkach budżetowych obsługujących państwowe fundusze celowe, któ-

rych dysponentami są organy administracji rządowej

– zwanych dalej „urzędami”.

2. Korpus służby cywilnej tworzą także powiatowi i graniczni lekarze weterynarii

oraz ich zastępcy.

3. Stanowiska urzędnicze w urzędach mogą zajmować także osoby oddelegowane

na podstawie odrębnych przepisów do wykonywania zadań poza jednostką or-

ganizacyjną, w której są zatrudnione.

4. Prawa i obowiązki członków korpusu służby zagranicznej oraz zasady organiza-

cji i funkcjonowania tej służby określają przepisy o służbie zagranicznej.

Art. 3.

W rozumieniu ustawy:

1) pracownik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie umowy

o pracę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie;

2) urzędnik służby cywilnej oznacza osobę zatrudnioną na podstawie miano-

wania zgodnie z zasadami określonymi w ustawie;

2010-01-14

©Kancelaria Sejmu

s. 3/3

3) członek korpusu służby cywilnej oznacza osobę, o której mowa w pkt 1 i 2.

Art. 4.

W służbie cywilnej może być zatrudniona osoba, która:

1) jest obywatelem polskim, z zastrzeżeniem art. 5;

2) korzysta z pełni praw publicznych;

3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub

umyślne przestępstwo skarbowe;

4) posiada kwalifikacje wymagane na dane stanowisko pracy;

5) cieszy się nieposzlakowaną opinią.

Art. 5.

1. Dyrektor generalny urzędu, upowszechniając informacje o wolnych stanowi-

skach pracy, wskazuje, za zgodą Szefa Służby Cywilnej, stanowiska, o które,

poza obywatelami polskimi, mogą ubiegać się obywatele Unii Europejskiej oraz

obywatele innych państw, którym na podstawie umów międzynarodowych lub

przepisów prawa wspólnotowego przysługuje prawo podjęcia zatrudnienia na te-

rytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego może zostać zatrudniona na sta-

nowisku pracy, na którym wykonywana praca nie polega na bezpośrednim lub

pośrednim udziale w wykonywaniu władzy publicznej i funkcji mających na ce-

lu ochronę generalnych interesów państwa, jeżeli posiada znajomość języka pol-

skiego potwierdzoną dokumentem określonym w przepisach wydanych na pod-

stawie ust. 3.

3. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje dokumentów

potwierdzających znajomość języka polskiego, kierując się charakterem pracy

wykonywanej przez członków korpusu służby cywilnej i potrzebą zapewnienia

odpowiedniego poziomu wykonywania przez nich zadań.

Art. 6.

Każdy obywatel ma prawo do informacji o wolnych stanowiskach pracy w służbie

cywilnej, a nabór do służby cywilnej jest otwarty oraz konkurencyjny.

Art. 7.

1. Limit mianowań urzędników w służbie cywilnej na dany rok budżetowy i

środki finansowe na wynagrodzenia oraz szkolenia członków korpusu służ-

by cywilnej określa ustawa budżetowa.

ust. 1 w art. 7 wcho-

dzi w życie z dn.

1.01.2010 r. (Dz.U. z

2008 r. Nr 227, poz.

1505)

2. Rada Ministrów ustala corocznie trzyletni plan limitu mianowań urzędników w

służbie cywilnej i przedkłada go do wiadomości Sejmowi równocześnie z pro-

jektem ustawy budżetowej.

2010-01-14

©Kancelaria Sejmu

s. 4/4

Art. 8.

1. Minister właściwy do spraw finansów publicznych współdziała z Szefem Służby

Cywilnej w zakresie przygotowywania oraz wykonywania budżetu państwa w

części dotyczącej wynagrodzeń i szkoleń członków korpusu służby cywilnej.

2. Szef Służby Cywilnej przedstawia Radzie Ministrów stanowisko odnośnie do

projektu ustawy budżetowej, w części dotyczącej środków finansowych na wy-

nagrodzenia i szkolenia członków korpusu służby cywilnej.

Art. 9.

1. W sprawach dotyczących stosunku pracy w służbie cywilnej, nieuregulowanych

w ustawie, stosuje się przepisy Kodeksu pracy i inne przepisy prawa pracy.

2. Spory o roszczenia dotyczące stosunku pracy w służbie cywilnej rozpatrywane

są przez sądy pracy.

Rozdział 2

Organizacja służby cywilnej

Art. 10.

1. Szef Służby Cywilnej jest centralnym organem administracji rządowej właści-

wym w sprawach służby cywilnej.

2. Szef Służby Cywilnej podlega bezpośrednio Prezesowi Rady Ministrów.

3. Szefa Służby Cywilnej powołuje Prezes Rady Ministrów spośród urzędników

służby cywilnej, po zasięgnięciu opinii Rady Służby Cywilnej.

4. Przed przystąpieniem do wykonywania obowiązków Szef Służby Cywilnej skła-

da przed Prezesem Rady Ministrów następujące ślubowanie:

„Obejmując stanowisko Szefa Służby Cywilnej, uroczyście ślubuję docho-

wać wierności postanowieniom Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, w

szczególności strzec zawodowego, rzetelnego, bezstronnego i politycznie

neutralnego wykonywania zadań państwa w urzędach administracji rządo-

wej przez korpus służby cywilnej, a powierzone mi obowiązki wypełniać

sumiennie i bezstronnie.”. Ślubowanie może być złożone z dodaniem słów

„Tak mi dopomóż Bóg”.

5. Szef Służby Cywilnej niezwłocznie wyznacza, w uzgodnieniu z Prezesem Rady

Ministrów, zastępującą go osobę spośród urzędników służby cywilnej. O usta-

nowieniu zastępstwa Szef Służby Cywilnej informuje Radę Służby Cywilnej,

przedstawiając uzasadnienie wyznaczenia określonej osoby.

6. Osoba zastępująca Szefa Służby Cywilnej wykonuje zadania Szefa Służby Cy-

wilnej podczas jego nieobecności oraz w razie nieobsadzenia stanowiska Szefa

Służby Cywilnej – do czasu jego obsadzenia.

Art. 11.

1. Szefem Służby Cywilnej może być osoba, która:

2010-01-14

s. 5/5

1) jest obywatelem polskim;

2) korzysta z pełni praw publicznych;

3) nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub

umyślne przestępstwo skarbowe;

4) posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

5) zna co najmniej jeden język obcy spośród języków roboczych Unii Europej-

skiej;

6) cieszy się nieposzlakowaną opinią;

7) nie była karana zakazem zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach

organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowa-

niem środkami publicznymi;

8) posiada co najmniej pięcioletnie doświadczenie na stanowisku kierowni-

czym w administracji rządowej lub co najmniej siedmioletnie doświadcze-

nie na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicz-

nych;

9) nie jest i w okresie ostatnich 5 lat nie była członkiem partii politycznej.

2. Osoba zastępująca Szefa Służby Cywilnej, o której mowa w art. 10 ust. 5, po-

winna spełniać warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1–7 i 9, oraz posiadać co

najmniej pięcioletnie doświadczenie na stanowisku kierowniczym w administra-

cji rządowej.

Art. 12.

Prezes Rady Ministrów odwołuje Szefa Służby Cywilnej z zajmowanego stanowiska

w przypadku:

1) złożenia rezygnacji;

2) jeżeli przestanie spełniać którykolwiek z warunków określonych w art. 11

ust. 1 pkt 1–4, 7 lub 9;

3) niewypełniania obowiązków na skutek długotrwałej choroby, stwierdzonej

orzeczeniem lekarskim.

Art. 13.

1. Prezes Rady Ministrów może odwołać Szefa Służby Cywilnej, po zasięgnięciu

opinii Rady Służby Cywilnej, w przypadku:

1) odrzucenia sprawozdania, o którym mowa w art. 15 ust. 7, w terminie 3

miesięcy od dnia jego złożenia;

2) sprzeniewierzenia się złożonemu ślubowaniu;

3) gdy przestał spełniać warunek określony w art. 11 ust. 1 pkt 6.

2. Zwracając się do Rady Służby Cywilnej z pisemnym wnioskiem o zaopiniowa-

nie, Prezes Rady Ministrów wskazuje przyczyny uzasadniające odwołanie Szefa

Służby Cywilnej. Przyczyny odwołania oraz opinia Rady Służby Cywilnej sta-

nowią informację publiczną.

2010-01-14

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: