interna_mod_4.pdf

Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

1. Zadaniapielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

2. Rolapielęgniarki w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym

2.1. Podział zakażeń szpitalnych występujących u pacjenta

2.2. Czynniki ryzyka zakażeń szpitalnych

2.3. Epidemiologia zakażeń szpitalnych

2.4. Drogi szerzenia się zakażeń

1.4.1. Zasady rozpoznawania i zgłaszania zakażeń szpitalnych

2.4.2. Zapobieganie zakażeniom przenoszonym drogą krwi (wkłucia obwodowe i centralne)

3.4.3. Zapobieganie zakażeniom szpitalnym przenoszonym drogą układu oddechowego

(rurka intubacyjna i trachotomijna)

3. Rolapielęgniarki w profilaktyce WZW typu B i C oraz AIDS

3.1. Rola pielęgniarki wobec pacjenta z AIDS — aspekt moralny

1.1.1. Wsparcie emocjonalne

2.1.2. Wykonywanie zabiegów leczniczych i pielęgnacyjnych

3.1.3. Problemy związane z umieraniem

Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

1. Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

Pielęgniarka pracująca w oddziale chorób wewnętrznych, realizując własne zadania,

ocenia stan chorego, planuje i wykonuje czynności pielęgnacyjne, ocenia wpływ

podjętych działań na stan zdrowia chorego — prowadzi proces pielęgnowania.

Pobyt chorego w oddziale dzieli się na trzy podokresy: ustalenie rozpoznania,

leczenie, rehabilitację.

Pacjenta przyjętego na oddział internistyczny należy zapoznać z topografią oddziału

oraz regulaminem, jeżeli jest to możliwe — pozwolić mu wybrać łóżko w sali,

informować o istocie przeprowadzanych badań i transportować go na nie, a także

wspierać w trudnych dla niego momentach. Czynności i zadania wykonywane przez

pielęgniarkę przypisuje się określonym funkcjom zawodowym: opiekuńczej,

wychowawczej, promującej zdrowie, profilaktycznej, rehabilitacyjnej i terapeutycznej.

Rola pielęgniarki w leczeniu pacjenta polega na ograniczeniu wysiłku fizycznego

i zapewnienie spokoju psychicznego chorego, przez stworzenie warunków

zapewniających mu wygodę, bezpieczeństwo oraz przez zaspokajanie jego

podstawowych potrzeb życiowych. Pielęgniarka powinna zapewnić właściwe

jakościowo i ilościowo pożywienie (jeżeli to możliwe z uwzględnieniem zwyczajów

żywieniowych pacjenta), a także:

— dostarczanie niezbędnych składników odżywczych,

— utrzymanie równowagi wodnej, elektrolitowej i energetycznej,

— ograniczenie składników pokarmowych szkodliwych dla chorego narządu,

— zapewnienie podaży składników, na które jest większe zapotrzebowanie

w chorobie,

— karmienie ciężko chorego i niedołężnego dobranymi metodami: łyżką,

pojniczkiem, przez zgłębnik.

W realizacji zleceń dietetycznych pielęgniarka współpracuje z dietetykiem.

Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

Rola pielęgniarki w leczeniu farmakologicznym

Pielęgniarka podaje leki na podstawie pisemnego zlecenie lekarskiego,

z uwzględnieniem drogi podania, dawki leku, czasu podania i reakcji pacjenta na

podany lek. Posługuje się sprzętem jednorazowego użytku do wykonywania

zabiegów aseptycznych oraz gromadzi zużyty sprzęt w specjalnych pojemnikach lub

oznaczonych workach. Jej obowiązkiem jest zakładanie rękawiczek do pracy przy

pacjencie i używanie środków dezynfekujących, zgodnie z aktualnie obowiązującą

instrukcją oraz udokumentowanie wykonania zlecenia.

Rola pielęgniarki w ustaleniu rozpoznania sprowadza się do przygotowania

sprzętu i pacjenta do badania, czyli powiadomieniu chorego o badaniu, pouczeniu

o sposobie przygotowania do niego i zachowania w jego trakcie, pobieraniu materiału

do badania lub pouczaniu pacjenta samodzielnie pobierającego materiał do badania,

a także uprzedzeniu o ewentualnej bolesności zabiegu i zachowaniu odpowiedniej

postawy wobec chorego.

Rola pielęgniarki w rehabilitacji pacjenta polega na wykonywaniu zabiegów

fizycznych (naświetlania, okłady, kompresy), kinezyterapeutycznych (inhalacje,

nacieranie i oklepywanie pleców, nauka oddychania, nauka odksztuszania

wydzieliny, odsysanie wydzieliny) oraz usprawnianiu chorego w łóżku i poza nim

(wykonywanie ćwiczeń biernych, czynno-biernych i czynnych, mobilizowanie chorego

do ich powtarzania oraz wdrażanie rodziny w niektóre elementy rehabilitacji).

Zadania pielęgniarki w stosunku do pacjenta przewlekle chorego

Wyróżniamy następujące stopnie dysfunkcji:

1) objawy nie sprawiają choremu trudności w normalnej aktywności,

2) chory wymaga sporadycznej pomocy,

3) chory wymaga stałego nadzoru i pomocy w czynnościach życiowych,

4) chory wymaga stałej opieki,

5) obłożnie chory, unieruchomiony, niezdolny do wykonywania czynności życiowych.

Zachowania wspierające w stosunku do pacjenta przewlekle chorego powinny mieć

na celu wyrażanie opieki i emocjonalnej bliskości, potwierdzanie poprawności

Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

podejmowanych przez chorego działań. Powinny również gwarantować mu

dostępność pomocy wymagającej poświęcenia czasu, wysiłku i pieniędzy oraz

mającej na celu zaakceptowanie chorego z jego problemami.

Rola pielęgniarki wobec pacjenta umierającego

Etapy uświadamiania choroby:

1) odrzucenie (zaprzeczenie) — reakcja niedowierzania; postawa ta wytwarza linię

obrony wobec choroby,

2) okres buntu (gniewu) — złorzeczenie; trudny kontakt z pacjentem, odrzucającym

swój udział w leczeniu,

3) depresja — wycofanie się z życia,

4) pogodzenie i akceptacja.

Pacjent umierający doświadcza osamotnienia i izolacji. Pielęgniarka i rodzina powinni

wykazać gotowość do bycia z nim i wysłuchania go. Lęk przed śmiercią można

złagodzić przez pozwolenie choremu na wyrażenie go, przez wysłuchanie, staranie

się, aby chory czuł się zrozumiany. Obecność drugiej osoby wzmaga poczucie

bezpieczeństwa.

Na opiekę terminalną składa się:

1) oddziaływanie psychoterapeutyczne na pacjenta i rodzinę,

2) zapewnienie warunków godnego umierania,

3) oddziaływanie wychowawcze w stosunku do innych pacjentów i ich rodzin,

4) umiejętność wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych,

5) przygotowanie rodziny na śmierć bliskiej osoby,

6) ochrona przed cierpieniem fizycznym i psychicznym.

Pielęgniarka, wykonując funkcje zawodowe, obejmuje opieką pacjenta w ujęciu

holistycznym tj. całościowym, czyli zaspokaja potrzeby bio-psycho-społeczne.

Zadania pielęgniarki pracującej w oddziale internistycznym

2. Rola pielęgniarki w zapobieganiu zakażeniom szpitalnym

Zakażeniem szpitalnym określa się każde zakażenie nabyte w szpitalu, rozpoznane

klinicznie i potwierdzone laboratoryjnie, które ujawniło się w okresie hospitalizacji lub

po jej zakończeniu. Umownie przyjęto, że zakażenia występujące po 48 godzinach

od przyjęcia do szpitala są zakażeniami szpitalnymi. Dla drobnoustrojów o długim lub

bardzo długim okresie wylęgania (np. legionella , wirusy B i C zapalenia wątroby, HIV)

rozwój chorób przez nie wywołanych przekracza umownie 48 godziny i może

wynosić:

— do 2 tygodni — na przykład postać płucna legionelozy,

— do 6 miesięcy — na przykład wirusowe zapalenie wątroby typu B,

— wiele lat — na przykład AIDS.

2.1. Podział zakażeń szpitalnych

1. Zakażenia szpitalne występujące u pacjenta:

a) egzogenne — każde zakażenie, które nie było stwierdzone przy przyjęciu do

szpitala oraz nie było w okresie wylęgania, a wystąpiło w okresie pobytu

w szpitalu lub po wypisaniu chorego do domu z uwzględnieniem okresu

wylęgania (45). W większości przypadków za zakażenie szpitalne przyjmuje

się te, które wystąpiły po 48 godzinach od przyjęcia lub wypisania ze szpitala.

Dla zakażeń o długim okresie wylęgania (HBV, HCV, HIV, gruźlica itp.)

przyjmuje się dłuższe okresy. Zakażenia te są najczęściej wywoływane przez

florę szpitalną, nabyte od innego pacjenta lub za pośrednictwem personelu

medycznego (zakażenie krzyżowe) lub innych źródeł (sprzęt medyczny, płyny,

żywność itp.);

b) endogenne — każde zakażenie, które nie było stwierdzone przy przyjęciu do

szpitala oraz nie było w okresie wylęgu, a wystąpiło w okresie pobytu

w szpitalu i zostało spowodowane przez florę własną pacjenta;

c) niesklasyfikowane — wewnątrzmaciczne, okołoporodowe (45).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: