KLAN NIESMIERTELNYCH - Joanna Rybak [CALOSC].pdf - Fantastyka - cudaczek22

Joanna Rybak

KLAN

NIESMIERTELNYCH

Wszelkie prawa zastrze Ň ne. ņ den fragment nie mo Ň by ę publikowany ani

reprodukowany bez pisemnej zgody wydawcy.

Projekt i skłd: Wojciech Łwski

Ksi Ģ uc0 Ň a wydana w Systemie Wydawniczym Fortunet™ www.fortunet.eu

ISBN: 978-83-88330-31-5

Zamówienia hurtowe: Grupa A5 sp. z o.o. ul. Krokusowa 1-3, 92-101 Łd Ņ tek:

(042) 676-49-29

Wydawnictwo Poligraf ul. Mł ı ka 38 55-093 Brzezia Łuc0 Ģ ka tel./fax

(071)344-56-35 www.WydawnictwoPoligraf.pl

Prolog

ĺ iertelni w najmniejszym stopniu nie zdaj Ģ sobie sprawy z otaczaj Ģ ej ich

rzeczywisto Ļ i. Nie wierz Ģ w nic, co mogłby wydawa ę si ħ dla nich odmienne.

Odmienne od ich t ħ ej monotonii, która kompletnie zdominował ich krótkie i

prawd ħ mówi Ģ , bezsensowne Ň cie. A ten, kto uwierzy? Zostanie wyszydzony,

pot ħ iony b ĢŅ nazwany szale ı em. Przeci ħ ni ludzie nie

potrafi Ģ cho ę troch ħ uwierzy ę legendom, albo po prostu nie chc Ģ im uwierzy ę

„Bo po có Ň zaprz Ģ a ę sobie głw ħ takimi bredniami?".

Dlaczego nie spojrz Ģ chocia Ň w przestrze ı otaczaj ĢĢ ich ukłd słneczny?

„A na có Ň nam kosmos skoro mamy włsne problemy na ziemi?". Czy człk

naprawd ħ jest a Ň tak arogancki, aby my Ļ e ę Ň jest jedyn Ģ rozumn Ģ ras Ģ na Ļ iecie?

„A niby dlaczego miałby by ę inaczej?". A mo Ň po prostu boi si ħ o swój status

społczny? „A o có Ň by innego?".

Wi ħ szo Ļ uc0 ę ludzi potrafi jedynie liczy ę swoje pieni Ģ ze, bez których nie

prze Ň liby nawet miesi Ģ a. Cał ich Ň cie opiera si ħ na pieni Ģ zach i na karierze

zawodowej.

„No i có Ň z tego? Czy jest na Ļ iecie co Ļ wa Ň iejszego od pieni ħ zy?".

Wi ħ szo Ļ uc0 ę nie potrafi nawet spojrze ę na to najdrobniejsze pi ħ no, jakie ich

otacza. Na magi ħ (która pono ę nie istnieje) sprawiaj ĢĢ Ň na Ļ iecie rodzi si ħŇ cie, Ň

ka Ň y człwiek jest inny, posiada włsn Ģ niepowtarzaln Ģ dusz ħ sprawiaj ĢĢ Ň Ļ iat

mimo tak wielu wad to... to i tak jest pi ħ ny.

I ostatnia magia - kres naszych dni. Czy jakikolwiek naukowiec potrafi to

wyja Ļ i ę Czy jakikolwiek naukowiec potrafi wyja Ļ i ę poj ħ ia: dusza, Ļ ier ę czy

mił Ļ uc0 ę

„Nie".

Bo czym tak naprawd ħ jest Ň cie?

Ile istnie ı na Ziemi, tyle odpowiedzi...

Rozdział1

15 marca 2008 (sobota)

(J. Rybak 09.2008)

ņ cie Sophie Evans ju Ň nigdy nie b ħ zie takie same. Ju Ň nigdy, ale to przenigdy

nie spojrzy na Ļ iat z perspektywy zwykłgo Ļ iertelnika. Jej przełm

zacz Ģ uc0łsi ħ w najzwyklejszy deszczowy, ponury dzie ı na połdniu Wielkiej

Brytanii.

- Cudownie! Znowu si ħ spó Ņ i ħ - Sophie spojrzał ukradkiem na zegarek i

mocnym poci Ģ ni ħ iem szczotki przeczesał dłgie, falowane kasztanowe włsy.

Ostatni raz przejrzał si ħ w lustrze. Mimo i Ň naprawd ħ był łdn Ģ dziewczyn Ģ to miał

o sobie nisk Ģ samoocen ħ Ludzie zbyt cz ħ to mówi Ģ jej, Ň jest urocza jak mał

dziewczynka. I to wcale nie za spraw Ģ wzrostu, a ogromnych piwnych oczu,

małgo noska i odrobiny dzieci ħ ej buzi. To troch ħ uporczywe, zwłszcza gdy ma

si ħ dziewi ħ na Ļ ie lat. Co do wzrostu to nie ma co narzeka ę - 170 cm. To

naprawd ħ idealny wzrost dla "dziewczyny.

Sophie na jednej nodze wybiegł z domu prosto na deszcz. Krople b ħ nił w

markiz ħ zawieszon Ģ nad sklepem warzywnym wybudowanym naprzeciwko

domu jej rodziców. Przez ulic ħ przejechał taksówka, o mał co nie chlapi Ģ

j Ģ wod Ģ z kał Ň .

- Tylko nie to! - dziewczyna szybko wrócił si ħ do Ļ odka po parasol. Biegn Ģ , ze

zdenerwowaniem spogl Ģ ał na zegarek.

- ĺ ietnie. Ju Ň pi ħ uc0 ę po szóstej! - przy Ļ ieszył.

Sophie Evans mkn ħ uc0ł przez angielskie deszczowe ulice Harlow. W mie Ļ ie, w

którym si ħ urodził, chodził do szkoł oraz z którego nie ma zamiaru si ħ ruszy ę

Teraz p ħ ził na spotkanie z chłpakiem, który najprawdopodobniej siedzi na

deszczu ju Ň jakie Ļ półgodziny.

W ko ı u dostrzegł zmokni ħ e „biedaczysko" stoj Ģ e pod drzewem, rozgl Ģ aj Ģ e

si ħ na boki. Nawet jakby miałtak sta ę przez godzin ħ nie ruszyły si ħ stamt Ģ .

- Billy. Wybacz... Dłgo czekał Ļ - wydyszał.

Wysoki brunet z krótko przystrzy Ň nymi włsami, w Ģ łj postury, mimo

i Ň byłkompletnie przemokni ħ y u Ļ iechałsi ħ szeroko, mru Ň uc0 Ģ przy tym zielone

jak li Ļ ie d ħ u, oczy.

- Ale Ň sk Ģ , dopiero przyszedłm - skłmał nie chc Ģ martwi ę swojej dziewczyny.

„Mój kochany Billy" - pomy Ļ ał. - No to gdzie mo Ň my pój Ļ uc0 ę -zapytał.

Deszcz przestałpada ę Przez chmury, powolutku przebijał si ħ promienie

słneczne. Pojedyncze krople zsuwał si ħ z li Ļ i drzew. Na chodniku l Ļ ił kał Ň , a w

powietrzu unosiłsi ħ mił zapach.

- A mo Ň po prostu si ħ przejdziemy? Akurat przestał la ę - Billy nabrałgłuc0 ħ oko

w płca powietrze. - Ach. Uwielbiam ten zapach po deszczu. A ty?

Sophie kiwn ħ uc0ł głw Ģ Uj ħ uc0ł jego r ħħ Oboje ruszyli przez uliczki miasta.

Przechodz Ģ niedaleko parku, zauwa Ň li ambulans oraz dwóch funkcjonariuszy

pogotowia ratunkowego.

Jeden z nich byłm ħ uc0 Ň zyzn Ģ z dłgimi, kruczoczarnymi włsami si ħ aj Ģ ymi

poni Ň j ramion. Drugim funkcjonariuszem był kobieta. Miał znudzony wyraz

twarzy i krótkie włsy w tym samym kolorze co jej kolega z pracy. Na

ramionach mieli biał przepaski z czerwonym krzy Ň m. Gdy m ħ uc0 Ň zyzna

zorientowałsi ħ Ň jest obserwowany, podszedłdo pary.

- Dzie ı dobry - m ħ uc0 Ň zyzna wykrzywiłusta w u Ļ iechu, wida ę był, i Ň zmusza

si ħ do uprzejmo Ļ i. Wygl Ģ ałna dwudziestolatka, miałw Ģ kie, czarne oczy i idealne

rysy twarzy, byłnaprawd ħ bardzo przystojnym m ħ uc0 Ň zyzn Ģ

- To wspaniale - odparłm ħ uc0 Ň zyzna. Klasn Ģ uc0łw dłnie, po czym potarłtak,

jakby chciałje ogrza ę - Mam na imi ħ George i jestem wolontariuszem -

uj Ģ uc0łdł ı Sophie, potem Billy'ego.

„Rany, jemu rzeczywi Ļ ie musi by ę zimno w r ħ e" - pomy Ļ ał Sophie. „Jego r ħ e

s Ģ kompletnie skostniał z zimna, tak jakby był z lodu".

- A tam stoi moja wspólniczka Anne - ci Ģ n Ģ uc0łGeorge. - Jest tylko mał

problem... Eee... Wł Ļ ie w karetce popsułsi ħ nam sprz ħ , wi ħ bezpieczniej b ħ zie

zawie Ņ uc0 ę pa ı twa do szpitala. Dojazd potrwa tylko 5 minut i mo Ň my potem

tutaj z powrotem was odwie Ņ uc0 ę No i prosz ħ pami ħ a ę Ň wł Ļ ie ratuj Ģ pa ı two

ludzkie istnienie. To cudowne widzie ę ludzi, którzy z ch ħ i Ģ oddaj Ģ krew tym...

którzy jej potrzebuj Ģ

- Mo Ň my jecha ę a co nam szkodzi - odparł Sophie. Spojrzał na Billy'ego, który

westchn Ģ uc0łzrezygnowany.

- Doskonale. Pani mo Ň usi Ģ uc0 Ļ uc0 ę z przodu, a pana prosimy do tył, gdzie

siedzi ju Ň Anne. Z przodu nie ma raczej miejsca.

Wolontariusz George po raz kolejny wymusiłu Ļ iech, po czym wsiadłdo

samochodu. Sophie usiadł po lewej stronie i zapi ħ uc0ł pasy. Wolontariusz

nawet na nie nie spojrzał Od razu ruszyłna pełym gazie. Evans po paru

minutach jazdy miał ochot ħ upomnie ę m ħ uc0 Ň zyzn ħ za to, Ň je Ņ zi za szybko i

krótko mówi Ģ , tak jakby wczoraj pierwszy raz odebrałprawo jazdy. Jednak

wolał skupi ę si ħ na tym, aby nie

- Ja i moja partnerka organizujemy akcj ħ krwiodawcz Ģ na rzecz chorych i

umieraj Ģ ych ludzi - jego głs byłkompletnie znudzony. Mówiłtak, jakby czytałz

kartki. - Je Ň li maj Ģ pa ı two dobre serce i odrobin ħ współzucia, mogliby Ļ y

pobra ę od pa ı twa krew. Zabieg jest krótki i niebolesny, a dzi ħ i temu uratujecie

Ň cie wielu ludziom.

Sophie pracował rok temu jako wolontariuszka w szpitalu, uwielbiał

pomaga ę ludziom, a w przyszł Ļ i miał zamiar zosta ę lekarzem. Zawsze

wszystkim współzuł. Dlatego my Ļ o oddaniu swojej krwi zach ħ ił j Ģ

- Ja bym ch ħ nie si ħ zgłsił - odpowiedział o Ň wiona. - Hej, no, Billy, nie daj

si ħ prosi ę - dziewczyna zauwa Ň ł zielony odcie ı skóry chłpaka. Wida ę był,

i Ň panicznie boi si ħ igł.

- N-no do-dobrze... - wyj Ģ ałw ko ı u.

zwróci ę włsnego obiadu. Był jej tak niedobrze, Ň nawet nie zauwa Ň ł,

i Ň jakie Ļ pi ħ uc0 ę minut temu min ħ i szpital. Jechali teraz asfaltow Ģ drog Ģ w lesie.

Sophie miał coraz gorsze przeczucia.

- Prosz ħ pana, ale my przecie Ň ju Ň dawno min ħ i Ļ y szpital! M ħ uc0 Ň zyzna nawet

si ħ nie odezwał Kierowałdalej furgonetk Ģ która

co chwila przechylał si ħ na ka Ň ym ostrym zakr ħ ie. Sophie poczuł, jak oblewa

j Ģ imny pot. Wiele razy widział takie sytuacje na filmach. Młde kobiety

porywane przez chorych zbocze ı ów. Ta karetka musi by ę kradziona!

Dyskretnie próbował otworzy ę drzwi p ħ z Ģ ego pojazdu, jednak klamka był

zablokowana.

- PROSZ Ħ NATYCHMIAST SI Ħ ZATRZYMA Ę - krzykn ħ uc0ł. George ani

drgn Ģ uc0ł

- Ty łjdaku! ZBOCZENCU! - Evans miał ju Ň tego do Ļ uc0 ę podkurczył pod

siebie nogi. Zamachn ħ uc0ł si ħ jedn Ģ i z całj sił kopn ħ uc0ł go w szcz ħħ Poczuł

ostry ból w stopie. Poczuł si ħ tak, jakby kopn ħ uc0ł w betonowy słp. Kierowca

nawet nie drgn Ģ uc0ł

„Co tu si ħ dzieje?! Dlaczego on jest taki twardy?! Czy to jaki Ļ robot?" - Sophie

przeraził si ħ To nawet nie jest człwiek!

Wolontariusz prychn Ģ uc0łi spojrzałw lusterko. Miałteraz w Ļ iekł wyraz twarzy,

wcze Ļ iej byłrozlu Ņ iony. To raczej niepodobne do porywaczy. Jednak teraz jego

czarne włsy przykleił si ħ do spoconego czoł. Nerwowo spogl Ģ ałna lusterko i

wyra Ņ ie przy Ļ ieszyłfurgonetk Ģ Sophie równie Ň sprawdził, czy kto Ļ za nim

jedzie. Mo Ň to policja? Ku jej rozczarowaniu za karetk Ģ p ħ ziłczarny sportowy

samochód, wyprzedziłj Ģ i jechałteraz tu Ň przed ni Ģ Najwyra Ņ iej był to BMW.

George zacz Ģ uc0łplugawie kl Ģ uc0 ę pod nosem. Spróbowałwyprzedzi ę auto, ten

jednak zajechałmu drog ħ na prawym pasie. Spróbowałod drugiej strony i znowu

nic. Kierowca czarnego samochodu musi by ę obdarzony Ļ ietnym refleksem.

Droga, któr Ģ jechali, był kompletnie pusta. Byli jedynymi kierowcami

nikn Ģ ymi, jak szaleni po czarnym i wilgotnym jeszcze asfalcie. BMW wyra Ņ ie

próbował jakim Ļ cudem zatrzyma ę karetk ħ Gdy sportowe auto zwalniał, George

próbowałwbi ę si ħ karetk Ģ w baga Ň ik. Nagle auto przy Ļ ieszył, tak Ň byli teraz

oddaleni jakie Ļ 10 metrów. I wtedy BMW zahamował, wy-

jeden obcas, a potem drugi. Biegł przez las li Ļ iasty, rani Ģ co chwila twarz, nogi

i r ħ e o gałuc0 ħ ie, potykaj Ģ si ħ o pnie. Nie miał najmniejszego poj ħ ia, gdzie

si ħ teraz znajduje. Wiedział te Ň Ň w lesie nic dobrego na nianie czeka. Jednak

przez strach nie mogł my Ļ e ę racjonalnie. Kiedy chciał odetchn Ģ uc0 ę wydawał

si ħ jej, Ň kto Ļ za ni Ģ biegnie. Był cał przemoczona. Krople deszczu z li Ļ i drzew

moczył j Ģ na ka Ň ym kroku. Czuł, Ň dł Ň j tak nie wytrzyma.

Nagle na horyzoncie ujrzał odrobin ħĻ iatł. Wyszł na polank ħ na Ļ odku której

widniałniewielki staw. Sophie ukl ħ n ħ uc0ł na mokrej trawie i buchn ħ uc0ł

płczem. Jeszcze nigdy w Ň ciu nie był tak przera Ň na.

- Co to był do diabł?! Kim byli ci kosmici?! - zastanawiał si ħ Tylko takie miał

wytłmaczenie dla dziwnego wolontariusza, twardego jak marmur oraz chłpca,

który bez Ň dnego wysiłu wyrywa drzwi z karetki. Sophie zakaszlał ochryple,

jeszcze pi ħ uc0 ę dni temu miał gor Ģ zk ħ 38 stopni, wprawdzie lekarz mówiłjej

wczoraj, Ň jest ju Ň zdrowa, ale biegn Ģ przez las w taki zi Ģ w przemoczonym

ubraniu, choroba mo Ň szybko wróci ę

Nagle niedaleko sadzawki poruszył si ħ zaro Ļ a. Wyszedłz nich mał kundelek.

Sophie podwin ħ uc0ł nogi pod siebie. Spojrzał załawionymi oczami na pieska.

- He-ej piesku - wymamrotał.

Piesek podszedłdo Sophie i obw Ģ hałjej r ħħ Spróbował go pogłska ę jednak

zanim zd Ģ uc0 Ň ł dotkn Ģ uc0 ę psa, ten dziko zawarczał - Dlaczego tak

si ħ zdenerwował

Sier Ļ uc0 ę na jego karku zje Ň ł si ħ a z pyska zacz ħ uc0ł lecie ę mnóstwo Ļ iny.

Sophie jeszcze nigdy nie widział małgo psa w takiej furii. Jakby tego był mał,

zwierz ħ nagle urosł do rozmiarów bydl ħ ia. Z grubych łp wystawał ostre jak

brzytwa pazury, wyszczerzyłrz Ģ ogromnych kłw i przera Ņ iwie zawarczał Evans

czuł, Ň zaraz zemdleje, a ów bydlak po Ň e j ĢŇ wcem. Jej oczy zalał czarna mgł.

Zanim osłbł, usłszał jeden d Ņ i ħ .

A mianowicie dłgi i przera Ņ iwy skowyt piekielnego psa...

konuj Ģ przy tym obrót o 180 stopni. Wolontariusz w ostatniej chwili

wcisn Ģ uc0łhamulec tak, Ň porz Ģ nie zarzucił tyłm karetki. Zjechał do rowu, w

ostatniej chwili zatrzymuj Ģ si ħ przed drzewem.

Sophie ze strachu nie mogł si ħ ruszy ę był spocona. Czuł jak jej serce łmocze w

klatk ħ piersiow Ģ George siedz Ģ y koł niej zastygłw bezruchu. Wygl Ģ ałtak, jakby

byłgotów do walki.

Z samochodu wyszł dwóch niepozornie wygl Ģ aj Ģ ych chłpców. Jeden (kierowca

samochodu) wygl Ģ ałna jakie Ļ trzyna Ļ ie lat! Drugi mógłmie ę góra osiemna Ļ ie.

Był jednak wida ę jak bardzo wolontariusz ich nienawidzi. Starszy z chłpców

podszedłdo samochodu. Złpałdrzwi od strony kierowcy i bez najmniejszego

wysiłu wyrwałje z zawiasami, tak jakby był z kartonu.

Sophie przera Ņ iwie krzykn ħ uc0ł. Próbował otworzy ę drzwi, w których blokada

na szcz ħ uc0 Ļ ie si ħ wyłuc0 Ģ zył. Wybiegł z samochodu i pu Ļ ił si ħ biegiem przez

las, nie ogl Ģ aj Ģ si ħ za siebie. Biegł z całch sił Nigdy jeszcze nie był tak

przera Ň na jak dzisiaj. Słszał za plecami odgłsy tłczonej szyby. Po Ļ izgn ħ uc0ł

si ħ na obcasie, który złmałsi ħ o pieniek drzewa. Wyrwał mocnym poci Ģ ni ħ iem

***

KLAN NIESMIERTELNYCH - Joanna Rybak [CALOSC].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: