Ramirez Richard.pdf

Ramirez Richard [Nightstalker //

Nocny łowca]

PoczĄtek horroru

28 czerwca 1984 roku diabeł przekroczył granice piekła i przybył na ziemie, do Los

Angeles, do domu 79-letniej Jennie Vincow. Tego dnia w Los Angeles było niezwykle

duszno. Gdy zbliżał się nieco chłodniejszy wieczór, Jennie uchyliła okno by do

mieszkania wpadło trochę świeżego powietrza. Wtedy, jak opadający liść, pojawił się

upadły anioł. Przez otwarte okno wszedł do domu. W podobny sposób demon opuścił

to mieszkanie. Zostawił swoja ofiarę zgwałconą... prawie poćwiartowaną.

"Ciało Jennie Vincow znalazł jej syn, mieszkający nad mieszkaniem swojej matki, nieco

bliżej parku Forrest Lawn" donosił Los Angeles Times. "Jej gardło było podcięte, ciało

było wielokrotnie dźgane nożem".

Policja była wstrząśnięta. Jednak podczas nadchodzących miesięcy policjanci mieli

mieć do czynienia z kimś chyba równie, jeśli nie bardziej, opętanym rządzą krwi i

zabijania co Kuba Rozpruwacz czy bardziej współczesny Dusiciel ze Wzgórz. Wkrótce

tez prasa nazwała go "Nocny Łowca". Richard L. Linedecker, autor powieści grozy,

określił go jako kogoś bardziej przerażającego niż bohaterowie opowieści Stephena

Kinga czy Clive'a Barkera. Nocny Łowca nie był fikcyjną postacią, on naprawdę

istniał.

Niecały rok po morderstwie Jennie, potwór ponownie dał znać o swoim istnieniu. Tym

razem czekał na swoja ofiarę na obrzeżach L.A. 17 marca 1985 roku Maria Hernandez

wprowadzała samochód do garażu, nieświadoma tego, że jest obserwowana przez

mordercę. Gdy wysiadła z samochodu napastnik pojawił się obok niej. Wyciągnął

pistolet, wycelował i oddał strzał.

Maria upadła. Zabójca, myśląc że Maria nie żyje, przeszedł nad jej ciałem i wszedł do

domu. Ale Maria miała szczęście. Kula trafiła w breloczek kluczyków samochodowych

i kobieta otrzymała tylko niegroźny postrzał w rękę.

Jednak współlokatorka Marii nie miała już tyle szczęścia. Gdy ta uznała że bezpiecznie

może wejść do środka, odkryła że jej przyjaciółka, Dayle Okazaki niestety spotkała

mordercę.

Tym razem kula bezbłędnie znalazła swój cel.

33-letnia Okazaki leżała w kałuży własnej krwi, jej głowa była roztrzaskana przez

pocisk wystrzelony z bardzo bliskiej odległości.

Demon zniknął równie szybko jak się pojawił.

Policja stała w martwym punkcie.

Wszystko co wiedzieli o napastniku to co powiedziała Hernandez: wysoki, szczupły,

ciemny, być może Hiszpan.

Teraz zabójca nie czekał blisko roku by znów zabić.

Uderzył w przeciągu niecałej godziny.

Jego kolejną ofiarą była drobna Tsai-Lian Yu. Kobieta prowadziła swojego Chevroleta

ulica North Alhambra Avenue, gdy niedaleko parku Monterey jakiś mężczyzna zmusił

ją do zatrzymania wozu. Po chwili wyciągnął ją na ulicę, nazwał dziwką i z zimną

krwią zastrzelił.

Szybko. Cicho. Pewnie.

I znów zniknął równie szybko jak się pojawił.

Nocny Łowca

Policja zaczęła zadawać sobie sprawę ze swego nie najlepszego położenia. Wszystko

czym dysponowali to lakoniczne zeznanie Marii Hernandez.

Dziesięć dni później człowiek, którym według opisu mógłby być każdy mężczyzna w

L.A., znów zaatakował. Tym razem nie skończyło się na strzelaninie. Napastnik musiał

być bardzo chciwy krwi... To co stało się w domu państwa Zazzara to rzeź.

Ciała państwa Zazzara znalazł następnego ranka ich syn. Vincent Zazzara został zabity

strzałem w głowę, podczas drzemki na kanapie. Umarł szybko, w przeciwieństwie do

swojej żony. Na twarzy kobiety wycięte były różne znaki, całe ciało było potwornie

zmasakrowane.

Clifford L. Linedecker tak opisuje to co policja znalazła na miejscu zbrodni: "Oni

(policjanci) nigdy nie zapomną widoku potwornie okaleczonej twarzy Maxine Zazzara.

Jej oczy były wydłubane, puste oczodoły wypełnione mieszaniną krwi i tkanek.

Morderca wbił nóż w jej lewą pierś, zostawiając duży ślad w kształcie litery T. Było

mnóstwo innych ran na szyi, twarzy, brzuchu i wokół wejścia do pochwy. Ta kobieta

została zarżnięta..."

Oficerowie śledczy znaleźli odciski butów, wyraźne ślady tenisówek. Ślady te

sugerowały, że napastnik założył je już w domu państwa Zazzara. Nie było żadnych

świadków, ale modus operandi był aż za bardzo oczywisty. Niestety nie było

jakichkolwiek oczywistych śladów łączących owe morderstwa. Wszystko to były tylko

domysły. Z każdym morderstwem napastnik stawał się bardziej brutalny, nikt nie

wiedział czego teraz można się spodziewać. Ale doświadczenie mówi, że należało się

czegoś spodziewać.

Policjanci obawiali się kolejnych ataków.

Nie trzeba było na to długo czekać. Starsi państwo, Harold i Jean Wu nie słyszeli jak

napastnik wślizgnął się do ich domu, wczesnym rankiem 14 maja. Dopiero głośne

uderzenie zbudziło panią Wu. Otworzyła oczy i zobaczyła człowieka stojącego nad

nią, z pistoletem w dłoni. Obok niej leżał jej mąż, z kulą w głowie. Wtedy napastnik

zaatakował kobietę. Bił ja pięściami, kopał, uderzał otwartą dłonią. Chciał dowiedzieć

się gdzie są pieniądze. Po chwili związał jej ręce i zaczął przetrząsać szafki i szuflady

szukając gotówki. Przerażona kobieta słyszała ciężkie sapanie swojego znajdującego

się w stanie agonii męża, oraz wściekłego napastnika, który nie mógł nigdzie znaleźć

pieniędzy.

Przeszukawszy wszystkie możliwe skrytki napastnik wrócił do sypialni państwa Wu

gdzie brutalnie zgwałcił skrępowaną 63-letnią kobietę. Gdy skończył, uśmiechając się

zapiął spodnie i opuścił mieszkanie.

Pani Wu, gdy już doszła do siebie, zeznała policji że napastnik był wysokim, szczupłym

mężczyzną. Miał ciemną karnację, hiszpańską urodę.

Nie minęły dwa tygodnie i miał miejsce kolejny napad nieuchwytnego przestępcy. Tym

razem ofiarą była atrakcyjna 41-letnia Ruth Wilson. Ruth obudziła się gdy ktoś

zaświecił jej latarką w oczy. Gdzieś z tyłu burkliwy głos zapytał o pieniądze. Zanim

zdążyła cokolwiek odpowiedzieć napastnik szarpnął ją, wyciągnął z łóżka i

zaprowadził do pokoju jej 12-letniego syna. Używając jej syna jako zakładnika,

napastnik dowiedział się gdzie schowana była biżuteria. Mężczyzna wydawał się

zadowolony z tego co znalazł w skrytce i Ruth po cichu liczyła na to, że nic złego nie

stanie się jej i jej synowi.

Niestety, była w błędzie.

Najpierw zamknął jej syna w szafie. Teraz został sam na sam z atrakcyjną kobietą,

ubraną w różową koszulę nocną. Zaprowadził ją z powrotem do sypialni. Tam zerwał

z niej ubranie. Zaraz potem związał nagą już kobietę. Po chwili kilkakrotnie brutalnie

ją zgwałcił. Jego śmierdzący oddech i spocone ciało przyprawiało kobietę o mdłości.

Nieoczekiwanie, pozostawił ją przy życiu... Odszedł, jednak "wracał" każdej nocy, w

koszmarach...

I ta kobieta zeznała policjantom, że napastnikiem był wysoki, szczupły mężczyzna o

ciemnej karnacji. Ruth była pewna że był Hiszpanem.

SzataŃskie łowy

Wszystkie zebrane dowody i zeznania świadków dawały policji jako taki opis

mordercy. Podejrzany był mężczyzna o ciemnej karnacji, wyglądający jak Hiszpan, 25-

30 lat. Nosił długie, rozpuszczone włosy. Miał szczupłą, dziobatą twarz z dobrze

uwydatnionymi kośćmi policzkowymi i grubymi ustami. Jego zęby nie były zadbane.

Ten opis może nie był wystarczający, jednak opisywał potwora którym był ten

mężczyzna. Wszyscy świadkowie zgodnie zeznali, że mężczyzna zawsze ubrany był na

czarno.

Policjanci wciąż przeczesywali miasto, jednak żaden z patroli nie natrafił na mężczyznę

odpowiadającego temu opisowi. A napastnik jak gdyby nigdy nic wciąż atakował.

Kolejny atak miał miejsce 1 czerwca, dzień po napaści na panią Wilson. Tym razem

napastnik przyjął rolę satanisty. Ten atak był jednym z najbardziej brutalnych.

Ofiarami były dwie kobiety. Emerytowana nauczycielka Malvina Keller i jej

niepełnosprawna siostra Blanche Wolfe. Pani Keller miała 83, a pani Wolfe 79 lat.

Zostały napadnięte we własnym domu, w podmiejskiej dzielnicy Monrovia. Zostały

znalezione następnego ranka przez ogrodnika który zajmował się małym ogródkiem

staruszek. Ich czaszki były roztrzaskane przy pomocy młotka. pani Wolfe leżała w

kałuży krwi. Kobieta została też zgwałcona. Pani Keller, która była cała pocięta, miała

zmiażdżone ręce i nogi. Leżał na nich przewrócony stół.

"Policja znalazła znak pentagramu, namalowany szminką na udzie Malviny Keller" -

tak Clifford L. Linedecker opisuje miejsce zbrodni. "Kolejny namalowany pentagram

znaleziono na ścianie sypialni, gdzie leżała Blanche Wolfe. Pentagram był odwrócony -

znak zła, znak Szatana."

Znaki te nie były zaskoczeniem dla Shermana Blocka, szeryfa stanu Los Angeles. Już

wcześniej podejrzewał, że morderca może mieć coś wspólnego z kultem Szatana. Np.

na miejscu morderstwa Dayle Okazaki znaleziono czarna czapkę z daszkiem, z

emblematem hard-rockowej grupy AC/DC. Grupa ta znana jest ze swoich 'diabelskich'

tekstów.

Nawet Los Angeles Times zamieścił na ten temat odpowiednią notatkę: "Władze

skupiły się na fragmencie sześciominutowego utworu grupy AC/DC zatytułowanego

"Night Prowler", umieszczonego na wydanym w 1979 roku albumie "Highway to

Hell". Oto fragment utworu: 'Co to za hałas za Twoim oknem? Co to za cień na

zasłonie? Gdy będziesz leżał nagi w łóżku jak ciało w grobie, wszystko się zatrzyma

gdy wślizgnę się do Twojego pokoju.'"

Block widział w swoim życiu już tyle morderstw, że był w stanie rozróżnić różne

motywy tych zbrodni. Jednak ta seria morderstw była najbardziej zaskakująca w całej

jego karierze. On i jego ludzie musieli posuwać sprawę do przodu, nie mając

dokładnego opisu napastnika oraz w zasadzie nie dysponując żadnym motywem

przewodnim. Morderca wciąż pozostawał nieuchwytny i tylko to się teraz liczyło.

Wszystko wskazywało na to, że ten mężczyzna, jak diabeł w legendach, z każdą kroplą

krwi staje się mocniejszy.

R. Ramirez

Przez następne sześć tygodni Los Angeles nawiedziła tak przeraźliwa fala zbrodni, że

wyglądało to na kataklizm. Od dawna mieszkańcy nie byli tak przerażeni. Owo

przerażenie szczególnie dawało się we znaki samotnie mieszkającym kobietom. Żadne

zamki czy pancerne drzwi nie były wystarczającym zabezpieczeniem.

Ponieważ napastnik nie wybierał swoich ofiar z żadnej grupy społecznej, płci,

przedziału wiekowego, nikt nie mógł czuć się bezpiecznie. Całe miasto zastanawiało

się: Kto będzie następny? Niektórzy sadzili, że skoro napastnik wyglądał na Hiszpana

to będzie oszczędzał ludzi o takim wyglądzie. Jednak zapomniano o Marii Hernandez.

Morderca nie pałał nienawiścią do żadnej grupy etnicznej, mordował bez

zastanowienia, bez jakiejkolwiek selekcji. Nie ograniczał się też tylko do jakiegoś

rejonu, jego obszarem było los Angeles i obszar w promieniu 40 mil. Był "zabójcą przy

każdej okazji", jak napisał o nim Linedecker.

Jego modus operandi był stały, motywy niewytłumaczalne. Jego włamania doskonale

zorganizowane, przy okazji których często dochodziło do napaści seksualnych...

wszystko to wskazywało na to, że pod wpływem impulsu, w jego mózgu rodziła się

potrzeba natychmiastowego rozładowania emocji.

Między 1 czerwca a połowa sierpnia 1985 roku Nocny Łowca zaatakował dziewięć

razy. Gazety nazwały go "Valley Intruder" (Intruz z Doliny). Ofiarami były:

Patty Higgins, 32 lata, 27 czerwca, Arcadia. Kobieta została zamordowana w swoim

domu, miała poderżnięte gardło.

Mary Louise Cannon, 75 lat, 2 lipca, Arcadia. Znaleziono ja we własnym domu, była

bardzo pobita, miała poderżnięte gardło.

Diedre Palmer, 16 lat, 5 lipca, Arcadia. Dziewczyna została brutalnie pobita we

własnym domu. Przeżyła.

Joyce Lucille Nelson, 61 lat, 7 lipca, park Monterey. Kobieta została napadnięta we

własnym domu, zmarła na skutek bardzo ciężkiego pobicia pałką.

Linda Fortuna, 63 lata, 7 lipca, park Monterey. I ta pani została napadnięta we

własnym domu. Napastnik chciał ją zgwałcić, jednak nie mógł osiągnąć erekcji.

Kobieta przeżyła, mieszkanie zostało okradzione.

Maxson i Lena Kneiding, 66 i 64 lata, 20 lipca, Glendale. Małżeństwo zostało

zastrzelone we własnej sypialni, podczas snu. Po śmierci napastnik zmasakrował ich

zwłoki. Mężczyźnie prawie odciął głowę.

Rodzina Assawahem, 20 lipca, Sun Valley. Mężczyzna, Chitat, 32 lata, napastnik

przystawił mu pistolet do głowy i strzelił. Jego żona, 29-letnia Sakima została dwa

razy zgwałcona, napastnik zmusił ją także do seksu oralnego. Potem kobieta musiała

słuchać jak morderca bił jej 8-letniego syna. Po tym wszystkim napastnik opuścił

mieszkanie, zabierając wcześniej wszystkie znalezione pieniądze.

Christopher i Virginia Petersen, małżeństwo, 38 i 27 lat, 5 sierpnia, Northridge.

Obydwoje otrzymali strzały w głowę, we własnym łóżku. Obydwoje jakimś cudem

przeżyli.

Ahmed i Suu Kya Zia, małżeństwo, 35 i 28 lat, 8 sierpnia, Bar Diamond. Ahmed zginął

od kuli, we własnym łóżku. Jego żona została zakuta w kajdanki, była bita, kłuta

nożem, gwałcona. Przeżyła.

Po fali tych morderstw zabójca już na stałe zyskał przydomek "Nocny Łowca". Te dwa

słowa idealnie opisywały mordercę. Te dwa słowa wryły się w pamięć ludzi, zwłaszcza

mieszkańców Los Angeles. Los Angeles było przerażone.

Presja policji

W mieście cała policja była bezradna. Sprawa pojmania Nocnego Łowcy spędzała im

sen z oczu. Nikt nie mógł czuć się bezpiecznie dopóki ten morderca był na wolności.

Ale jak można schwytać tego wściekłego psa, który wydaje się być niewidzialny?

Osobą najbardziej kompetentną by zająć się właśnie tą sprawą był Frank Salerno,

detektyw, najlepszy z najlepszych. O seryjnych mordercach wiedział bardzo dużo, znał

ich psychikę. To on odegrał kluczową rolę przy pojmaniu Dusicieli ze Wzgórz, którzy

to dziesięć lat wcześniej terroryzowali Los Angeles. On też, jako pierwszy zauważył że

w mieście znów grasuje seryjny morderca.

W czerwcu 1985 roku, niedługo po tym jak dokonano pierwszych morderstw, Salerno

zaczął łączyć podobieństwa każdej ze zbrodni. W przypadku 6 morderstw wiele rzeczy

do siebie pasowało. Te same odciski palców, łuski nabojów wystrzelonych z broni

tego samego kalibru. Nawet ta sama metoda dostawania się do domów ofiar. Te same

odciski butów - tenisówek firmy Reebok, rozmiar 11. Osoby które widziały napastnika

również podobnie go opisywały: wysoki, wychudzony, ciemna karnacja, wiek miedzy

20 a 30 lat. Zdecydowanie brzydki.

W wielu przypadkach napastnik pozostawił po sobie ślady wskazujące na związki z

satanistami. W mieszkaniu Malviny Keller znaleziono narysowane pentagramy. Ruth

Wilson, która przeżyła napad, zeznała że napastnik kazał jej mówić 'Kocham Szatana'.

Groził że ją zabije jeśli tego nie powie. Podobnie było z innymi ofiarami które przeżyły

spotkanie z mordercą. Znaleziono także czapkę z logo grupy AC/DC. Niektóre utwory

tej grupy miały zabarwienie satanistyczne.

Salerno zebrał to wszystko w jedną całość i zapoznał z tym kapitana Roberta Grimma.

Grimm był pod wrażeniem i pozwolił Frankowi na wymianę notatek z detektywami

zajmującymi się tą sprawą.

Linedecker pisze w swojej książce: "Grimm poznał się na mądrości i doświadczeniu

Salerno. Nikt nie chciał sytuacji podobnej do tej w której znajdowała się obecnie

policja LA. Każdy oddział pracował samodzielnie. Wyniki takiej pracy było

niezadowalające."

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: