72 ROZDZIAŁ 10 Napęd nieskończonego nieprawdopodobieństwa jest fantastycznš nowš metodš pokonywania olbrzymich odległoci międzygwiezdnych w przecišgu jednej zerowej sekund bez tego całego nudnego pałętania się w hiperprzestrzeni. Odkryto go dzięki szczęliwemu trafowi, a następnie zespół badawczy rzšdu galaktycznego na Damogranie opracował opartš na nim niezawodnš formę napędu. Taka jest w skrócie historia tego odkrycia. Zasada generowania małych iloci skończonego nieprawdopodobieństwa za pomocš prostego przyczepiania obwodów logicznych bamblewenicznego pięćdziesištego siódmego submezonowego mózgu do atomowego plottera wektorowego, zawieszonego w silnym ródle ruchów Browna (powiedzmy w filiżance dobrej, goršcej herbaty) była oczywicie dobrze znana. Generatorów tego rodzaju używano często do przełamania pierwszych lodów na przyjęciach - sprawiano za ich pomocš, że wszystkie czšsteczki bielizny gospodyni przeskakiwały jednoczenie o pół metra w lewo, zgodnie z teoriš nieokrelonoci. Wielu cieszšcych się szacunkiem fizyków twierdziło, że nie majš zamiaru tego popierać - częciowo dlatego, że była to degradacja fizyki; głównym powodem był jednak fakt, że nigdy ich nie zapraszano na te przyjęcia. Następnš rzeczš, której nie mogli znieć, było niezmienne fiasko, którym kończyły się ich próby skonstruowania maszyny zdolnej do generowania pola nieskończonego nieprawdopodobieństwa o mocy zbędnej, aby dać statkom kopa, który posłałby je przez paraliżujšce umysł odległoci między najdalszymi gwiazdami, toteż na koniec ogłosili zrzędliwie, że maszyna taka jest czystym nieprawdopodobieństwem. Wówczas pewnego dnia jaki student, któremu kazano zostać i pozamiatać laboratorium po szczególnie nieudanym przyjęciu, złapał się na następujšcych rozważaniach: Jeżeli, pomylał sobie, maszyna taka jest czystym nieprawdopodobieństwem, logicznie wynika z tego, że jest to skończone nieprawdopodobieństwo. A więc żeby jš skonstruować, wystarczy tylko dokładnie obliczyć, jak jest nieprawdopodobna, wrzucić tę liczbę do generatora skończonego nieprawdopodobieństwa, wlać w niego filiżankę wieżo zaparzonej goršcej herbaty... i włšczyć go! Zrobił to i był dosyć zdumiony odkryciem, że udało mu się stworzyć z powietrza długo poszukiwany złoty generator nieskończonego nieprawdopodobieństwa. Był jeszcze bardziej zdumiony, gdy zaraz po otrzymaniu Nagrody Instytutu Galaktycznego za Ekstremalnš Pomysłowoć został zlinczowany przez ogarnięty szałem tłum cieszšcych się szacunkiem fizyków, którzy zdali sobie w końcu sprawę, że jedynš rzeczš, której naprawdę nie mogli znieć, jest pewny siebie mšdrala... KONIEC ROZDZIAŁU
aniona