o pracownikach urzędów państwowych.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/20

Dz.U. 1982 Nr 31 poz. 214

USTAWA

z dnia 16 września 1982 r.

o pracownikach urzędów państwowych

Opracowano na pod-

stawie: tj. Dz. U. z

2001 r. Nr 86, poz.

953, Nr 98, poz. 1071,

Nr 123, poz. 1353, Nr

128, poz. 1403, z 2002

r. Nr 1, poz. 18, Nr

153, poz. 1271, Nr

240, poz. 2052, z 2003

r. Nr 228, poz. 2256,

z 2005 r. Nr 10, poz.

71, Nr 169, poz. 1417,

z 2006 r. Nr 45, poz.

319, Nr 170, poz.

1218, Nr 218, poz.

1592, Nr 220, poz.

1600, z 2007 r. Nr 89,

poz. 589, z 2008 r. Nr

157, poz. 976, Nr 227,

poz. 1505, z 2010 r.

Nr 165, poz. 1118, Nr

182, poz. 1228, Nr

229, poz. 1494.

Rozdział 1

Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa określa obowiązki i prawa urzędników państwowych oraz innych pra-

cowników zatrudnionych w:

1) Kancelarii Sejmu,

2) Kancelarii Senatu,

3) Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej,

3a) (skreślony),

3b) Sądzie Najwyższym,

4) (skreślony),

5) (skreślony),

6) Biurze Trybunału Konstytucyjnego,

7) Biurze Rzecznika Praw Obywatelskich,

7a) Biurze Rzecznika Praw Dziecka,

8) Biurze Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji,

8a) Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa w sprawach nieuregulowanych w od-

rębnych przepisach,

9) Krajowym Biurze Wyborczym,

9a) (uchylony),

10) (uchylony),

12) regionalnych izbach obrachunkowych,

13) Biurze Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych,

14) Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Naro-

dowi Polskiemu.

2. Ustawa określa obowiązki i prawa osób zatrudnionych w:

wykładnia TK z dnia

26 czerwca 1991 r.

(Dz. U. Nr 62, poz.

265) dot. art. 25.

2011-02-22

©Kancelaria Sejmu

s. 2/20

1) Kancelarii Prezesa Rady Ministrów,

2) urzędach ministrów i przewodniczących komitetów wchodzących w skład

Rady Ministrów oraz urzędach centralnych organów administracji rządowej,

3) urzędach wojewódzkich oraz innych urzędach stanowiących aparat pomocni-

czy terenowych organów administracji rządowej podległych ministrom lub

centralnym organom administracji rządowej,

4) (uchylony),

4a) Rządowym Centrum Legislacji,

5) komendach, inspektoratach i innych jednostkach organizacyjnych stanowią-

cych aparat pomocniczy kierowników zespolonych służb, inspekcji i straży

wojewódzkich oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży,

6) (uchylony),

7) Urzędzie Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Pro-

duktów Biobójczych,

8) Biurze Nasiennictwa Leśnego,

wobec których nie mają zastosowania przepisy ustawy z dnia 21 listopada 2008

r. o służbie cywilnej (Dz. U. Nr 227, poz. 1505).

Art. 2.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia:

1) określa stanowiska, na których w urzędach wymienionych w art. 1 zatrudniani

pracownicy są urzędnikami państwowymi w rozumieniu ustawy,

2) może rozciągnąć w całości lub w części przepisy ustawy na pracowników in-

nych urzędów państwowych niż określone w art. 1.

Rozdział 2

Nawiązanie, zmiana i rozwiązanie stosunku pracy

Art. 3.

Urzędnikiem państwowym może być osoba, która:

1) jest obywatelem polskim,

2) ukończyła osiemnaście lat życia i ma pełną zdolność do czynności prawnych

oraz korzysta z pełni praw publicznych,

3) jest nieskazitelnego charakteru,

4) ma odpowiednie wykształcenie i odbyła aplikację administracyjną,

5) posiada stan zdrowia pozwalający na zatrudnienie na określonym stanowisku.

Art. 3a.

Na stanowisko urzędnika państwowego zatrudnionego w urzędach wymienionych w

art. 1 ust. 1 może zostać przeniesiony w drodze porozumienia pracodawców członek

korpusu służby cywilnej w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie

cywilnej.

2011-02-22

©Kancelaria Sejmu

s. 3/20

Art. 4–6. (skreślone).

Art. 7.

1. Aplikacja administracyjna ma na celu teoretyczne i praktyczne przygotowanie

pracownika podejmującego po raz pierwszy pracę w urzędzie państwowym do

należytego wykonywania obowiązków urzędnika państwowego.

2. Aplikacja administracyjna trwa dwanaście miesięcy i kończy się oceną kwalifi-

kacyjną. Kierownik urzędu może zaliczyć na poczet aplikacji uprzednie zatrud-

nienie aplikanta i skrócić mu okres aplikacji do sześciu miesięcy.

3. Aplikant, który otrzymał pozytywną ocenę kwalifikacyjną, powinien być zatrud-

niony na stanowisku, do którego został przygotowany w toku aplikacji.

4. Aplikant, który otrzymał negatywną ocenę kwalifikacyjną, może być zatrudniony

na stanowisku, do którego objęcia nie jest wymagana aplikacja administracyjna.

5. Ponownej ocenie kwalifikacyjnej poddaje się aplikanta po rocznej pracy na sta-

nowisku, o którym mowa w ust. 4.

6. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa zasady i tryb odbywania apli-

kacji, wykaz stanowisk objętych aplikacją, a także zasady i wypadki dopuszcza-

jące zaliczenie aplikacji oraz zwolnienie od jej odbywania.

Art. 7 1 .

1. Kierownik urzędu może skierować urzędnika mającego wykształcenie prawnicze

do odbycia aplikacji legislacyjnej. Wzajemne prawa i obowiązki urzędu i urzęd-

nika, związane ze skierowaniem na aplikację legislacyjną, określa umowa zawar-

ta między kierownikiem urzędu a urzędnikiem.

2. Aplikacja legislacyjna kończy się egzaminem.

3. Szczegółowe zasady i tryb organizowania i odbywania aplikacji określają odręb-

ne przepisy.

Art. 8. (skreślony).

Art. 9.

Małżonkowie oraz osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugie-

go stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia nie mogą być zatrudnieni

w tym samym urzędzie, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek służbowej

podległości.

Art. 10.

1. Jeżeli wymagają tego potrzeby urzędu, urzędnikowi państwowemu można zlecić,

na okres do trzech miesięcy w roku kalendarzowym, wykonywanie innej pracy

niż określona w akcie mianowania lub w umowie o pracę, zgodnej z jego kwali-

fikacjami. W okresie tym przysługuje mu wynagrodzenie stosowne do wykony-

wanej pracy, lecz nie niższe od dotychczasowego.

2011-02-22

©Kancelaria Sejmu

s. 4/20

1a. W razie reorganizacji urzędu urzędnika państwowego mianowanego można prze-

nieść na inne stanowisko służbowe, odpowiadające kwalifikacjom pracownika,

jeżeli ze względu na likwidację stanowiska zajmowanego przez urzędnika nie

jest możliwe dalsze jego zatrudnienie na tym stanowisku. Po przeniesieniu przy-

sługuje wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz przez okres sze-

ściu miesięcy nie niższe od dotychczasowego.

1b. Jeżeli jest to konieczne ze względu na szczególne potrzeby urzędu, urzędnika

państwowego mianowanego można przenieść na inne stanowisko, odpowiadają-

ce kwalifikacjom urzędnika i równorzędne pod względem wynagrodzenia.

2. Urzędnika państwowego można, na jego wniosek lub za jego zgodą, przenieść do

pracy w innym urzędzie w tej samej lub innej miejscowości. Przeniesienia doko-

nuje kierownik urzędu, w którym urzędnik ten ma być zatrudniony, w porozu-

mieniu z kierownikiem urzędu dotychczas zatrudniającego urzędnika.

3. W uzasadnionych wypadkach urzędnik państwowy mianowany może być prze-

niesiony, na okres do sześciu miesięcy, do innego urzędu w tej samej lub innej

miejscowości, do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. W okresie prze-

niesienia przysługuje mu wynagrodzenie stosowne do wykonywanej pracy, lecz

nie niższe od dotychczasowego. Przeniesienie takie dopuszczalne jest tylko raz

na dwa lata.

4. Niedopuszczalne jest czasowe przeniesienie, bez zgody zainteresowanego, do

urzędu mającego siedzibę w innej miejscowości kobiety w ciąży lub urzędnika

państwowego sprawującego opiekę nad dzieckiem w wieku do czternastu lat, a

także w wypadkach, gdy stoją temu na przeszkodzie ważne względy osobiste lub

rodzinne urzędnika.

5. W razie trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, stwier-

dzonej orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia,

urzędnika państwowego mianowanego można za jego zgodą przenieść na inne,

także niższe stanowisko, z tym że przez okres trzech miesięcy zachowuje prawo

do dotychczasowego wynagrodzenia. Jeżeli urzędnik państwowy zostaje podda-

ny rehabilitacji zawodowej lub przysposobieniu do innej pracy, zachowuje pra-

wo do dotychczasowego wynagrodzenia przez okres dwunastu miesięcy.

Art. 11.

1. Urzędnik państwowy zostaje z mocy praca zawieszony w pełnieniu obowiązków

służbowych w razie tymczasowego aresztowania do czasu wygaśnięcia stosunku

pracy, chyba że wcześniej rozwiązano z nim stosunek pracy bez wypowiedzenia

z jego winy lub upłynął już okres wypowiedzenia przed tymczasowym areszto-

waniem urzędnika.

2. Wynagrodzenie w okresie tymczasowego aresztowania urzędnika państwowego

ulega ograniczeniu do połowy. Jeżeli zapadł wyrok uniewinniający lub postępo-

wanie karne zostało umorzone, urzędnikowi państwowemu wypłaca się pozosta-

łą część wynagrodzenia, chyba że postępowanie karne umorzono warunkowo

lub na podstawie amnestii, a zainteresowany w przepisanym trybie nie domagał

się rehabilitacji.

2011-02-22

s. 5/20

Art. 12.

1. Kierownik urzędu może zawiesić w pełnieniu obowiązków służbowych urzędni-

ka państwowego mianowanego, jeżeli zostało wszczęte przeciwko niemu postę-

powanie dyscyplinarne.

2. Zawieszenie o którym mowa w ust. 1, nie może trwać dłużej niż trzy miesiące.

3. W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1, urzędnik państwowy mianowa-

ny zachowuje prawo do wynagrodzenia i innych świadczeń przysługujących na

podstawie stosunku pracy.

Art. 13.

1. Rozwiązanie stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym może na-

stąpić w drodze wypowiedzenia w razie:

1) otrzymania ujemnej oceny kwalifikacyjnej, potwierdzonej ponowną ujemną

oceną, która nie może być dokonana wcześniej niż po upływie trzech miesię-

cy,

2) likwidacji urzędu lub jego reorganizacji, jeżeli nie jest możliwe przeniesienie

urzędnika państwowego mianowanego na inne stanowisko w tym samym

urzędzie,

3) niezawinionej utraty uprawnień wymaganych do wykonywania pracy na zaj-

mowanym stanowisku,

4) trwałej utraty zdolności fizycznej lub psychicznej do pracy na zajmowanym

stanowisku, stwierdzonej orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidz-

twa i zatrudnienia, jeżeli nie ma możliwości zatrudnienia urzędnika państwo-

wego mianowanego na innym stanowisku, odpowiednim do jego stanu zdro-

wia i kwalifikacji zawodowych, albo gdy urzędnik państwowy mianowany

odmawia przejścia do takiej pracy,

5) osiągnięcia wieku 65 lat, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia urzędnikowi

państwowemu mianowanemu uzyskanie prawa do emerytury.

2. Okres wypowiedzenia stosunku pracy wynosi trzy miesiące i kończy się ostat-

niego dnia miesiąca.

3. W wypadkach określonych w ust. 1 pkt 3 urząd powinien zaproponować urzęd-

nikowi państwowemu mianowanemu podjęcie pracy na innym stanowisku od-

powiadającym posiadanym kwalifikacjom, jeżeli takim stanowiskiem dysponuje.

4. Do rozwiązania stosunku pracy w wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1–3 sto-

suje się przepis art. 38 Kodeksu pracy.

Art. 13 1 .

1. W razie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym, z

przyczyn określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2, w okresie między ustaniem zatrud-

nienia w likwidowanym lub reorganizowanym urzędzie a podjęciem pracy lub

działalności gospodarczej, urzędnikowi temu przysługuje świadczenie pieniężne

ze środków budżetu państwa, przez okres nie dłuższy niż sześć miesięcy, obli-

czane jak ekwiwalent pieniężny za urlop wypoczynkowy. Świadczenie to nie

przysługuje urzędnikowi państwowemu, który nabył prawo do emerytury.

2011-02-22

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: