Childe 02 - Nekromanta.pdf - Gordon R. Dickson - Cykl Childe - gato6822

Gordon R. Dickson

Nekromanta

Przełożył Zbigniew A. Królicki

Ścieżka się dzieli. Za rozstajnym progiem

Widzę zaczątek mrocznej realności

Bliźniaka skrzesanego z prastarej Jedności

- I mnie, com wiecznym mego Brata wrogiem!

Zaklęta Wieża

Hal Mayne

Księga Pierwsza

IZOLOWANY

I oto widzę za lunety szkłami

Twarz mego Brata mroczniejącą w dali

Wesprzyj nas, Thorze, którzyśmy więźniami.

Młot ześlij, Panie! Niech mury rozwali

Zaklęta Wieża

Rozdział 1

Kopalnia była automatyczna. Składało się na nią wyposażenie o wartości stu

osiemdziesięciu milionów dolarów oraz sześć kilometrów sześciennych kwarcu i granitu z

wtrąceniami złota. Całość zaś kontrolowano z jednej konsoli, przy której zasiadał dyżurny

inżynier zmiany.

Kopalnia wędrowała wśród pokładów skalnych niczym ociężały, wielofunkcyjny

organizm, mozolnie przeżuwający złotonośną rudę, kruszący ją na niewielkie jak kamyki kęsy i

przesyłający transporterami ponad dwieście metrów w górę, do znajdujących się na powierzchni

przetwórni. Wraz z przenoszeniem się machiny powstawały i pustoszały kominy wentylacyjne,

szyby wind transportowych, poziomy i ściany eksploatacyjne. Rozprzestrzeniał się też coraz

bardziej obszerny labirynt korytarzy, przez które w miarę postępu robót przesuwała się konsola

sterownicza i ciężka maszyneria na kładzionych z przodu i rozbieranych z tyłu szynach.

Wszystkim tym sterował jeden inżynier. Odrobina megalomanii z jego strony nie

przeszkadzała w pracy. Czuwał nad ekranami kontrolnymi konsoli jak świadomość nad

mózgiem, spełniając rolę najwyższej i ostatecznej instancji. Danych, na podstawie których

powstawały jego decyzje, dostarczały wbudowane w maszynerię czujniki komputera. Muskając

palcami klawiaturę, można było otrzymać optymalne reakcje stalowego potwora. Często

okazywało się jednak, że podobnie jak samo życie, nowoczesne górnictwo to coś więcej niż tylko

logika.

Najlepsi z inżynierów mieli wyczucie. Była nim wrażliwość zrodzona z doświadczenia,

talentu oraz czegoś zbliżonego do miłości, z jaką rozkazywali skałom i machinie, którą kierowali.

Tę cechę dodano do listy ludzkich umiejętności, których wymagano na równi z

matematyką i geologią. Wśród kończących szkoły młodych inżynierów górnictwa, mniej niż

dziesięć procent okazywało się posiadaczami owych szczególnych talentów, koniecznych, aby

zespolić się w jedność z tytanem, którego mieli dosiąść. Dlatego nawet na przepełnionych

rynkach pracy XXI wieku kopalnie nieustannie poszukiwały nowych inżynierów. Proces

stawania się nieomylnym bogiem machiny, choćby tylko na cztery godziny, był długi nawet dla

tych dziesięciu procent wybrańców. A machina nigdy nie odpoczywała.

Dwieście metrów nad głową człowieka za konsolą, Paul Formain, rozpoczynając swój

pierwszy dzień w kopalni Malabar, wyszedł z segmentu mieszkalnego o ścianach z plastykowej

pianki i zobaczył góry.

To było widzenie. Zdarzało mu się to wielokrotnie od czasu wypadku z łodzią, przed

pięciu laty, a ostatnio coraz częściej.

Teraz jednak nie ujrzał otwartego morza. Nie zobaczył też zamglonego obrazu dziwnej,

mrocznej postaci człowieka w opończy i wysokim, stożkowatym kapeluszu, który, jak się

Paulowi zdawało, przywrócił go do życia, po tym, jak umarł w łodzi i zanim odnalazła go straż

przybrzeżna.

Tym razem były to góry.

Odwróciwszy się od białych plastykowych drzwi, zatrzymał się nagle i zobaczył je.

Wokół rozciągało się stronie, pokryte innymi białymi zabudowaniami zbocze kopalni Malabar.

Wyżej, przejrzyście błękitne, wiosenne niebo przeglądało się w ciemnej, modrej toni jeziora,

które wypełniało rozpadlinę górskiego grzbietu. Zewsząd otaczały Paula kanadyjskie Góry

Skaliste, sięgające jednym końcem do odległego o pięćdziesiąt kilometrów, leżącego w Kolumbii

Brytyjskiej miasta Kamloops, w drugim zaś kierunku dochodzące do Pasma Nabrzeżnego i

skalistych plaż lizanych słonym przybojem Pacyfiku.

Góry powstały i otoczyły Paula niczym królowie. Jego ciało przeniknął grzmot trzęsienia

ziemi i nagle poczuł, że rośnie i kroczy im na spotkanie. Wkrótce dorównał wzrostem

najwyższym szczytom. Wraz z nimi kontemplował odwieczny ruch trzewi planety. Potem góry

tchnęły ku niemu słowa:

Strzeż się.

Nie zjeżdżaj dziś do kopalni!

- ...oswoi się pan z tym i przywyknie - zapewniał go po wypadku psychiatra w San Diego.

- Teraz popracował pan nad sobą i rozumie pan istotę problemu.

- Owszem - odparł Paul.

Wszystko było logiczne i miało sens - tłumaczył sobie, stosując się do sugestii psychiatry.

Był sierotą od dziesiątego roku życia, kiedy stracił rodziców w wypadku drogowym. Oddano go

Childe 02 - Nekromanta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: