Edyta Nadolska_Malujemy akwarela_Jesien_tutorial.pdf

Edyta Nadolska

Malujemy akwarelą

Jesień się skrada

Instruktaż „krok po kroku”

Poniższe opracowanie, składające się z tekstu i fotografii stanowi

własność autora objętą prawem autorskim.

Jakichkolwiek fragmentów opracowania, ani też całości

nie wolno w żaden sposób modyfikować, zaś utwory powstałe na

podstawie niniejszego instruktażu należy opatrzyć stosowną informacją

o autorze pierwowzoru.

Wrocław 2011

Część pierwsza

Omówienie tematu obrazu

oraz spis potrzebnych materiałów i akcesoriów

Bez względu na to, czy malujemy w plenerze z natury, czy też pracując

w domu, korzystamy w tym celu z fotografii - zanim zaczniemy malować,

warto przemyśleć temat malarski i opracować sobie w wyobraźni wizję

gotowej pracy, aby uświadomić sobie w pełni kolorystykę, charakter

i nastrój obrazka oraz zwizualizować efekt, do jakiego będziemy

zmierzać.

Pejzaż „Jesień się skrada” przedstawia drogę wiejską, ocienioną po obu

stronach parasolem dojrzałych drzew. Mimo pozornej zieleni liści,

w koronach drzew widać już pierwsze żółtawe refleksy, co przywodzi

na myśl schyłek lata. Przemawia za tym także silne, acz padające już

mocno z ukosa światło słoneczne, zatem słońce, mimo pełni dnia,

wędruje coraz niżej po nieboskłonie.

Charakter tego obrazu określa głównie światło – zarówno to, które

złotym blaskiem prześwituje przez liście wysoko w koronach drzew, jak

i to, które dosłownie „wlewa się” na drogę z łąki po jej prawej stronie,

tworząc głębokie kontrasty z cieniami rzucanymi przez drzewa.

W trakcie pracy pamiętajmy o jednym: malujemy dla siebie i dla

własnej przyjemności. Niemal wszystko na tym świecie, zanim stało się

proste, nastręczało człowiekowi większych lub mniejszych trudności,

niemniej stare przysłowie: „Nie święci garnki lepią” sprawdza się tu

doskonale.

A więc – do dzieła! :)

Przyjrzyjmy się teraz wykazowi materiałów i akcesoriów, które przydadzą

nam się w pracy.

Materiały i akcesoria:

• Kartka papieru akwarelowego (w oryginale użyto papieru Canson

Montval 300g/m2);

• Deska do malowania o wymiarach większych od papieru co

najmniej o 2-3 cm z każdej strony;

• Taśma papierowa do zamocowania kartki na desce;

• Miękki ołówek (co najmniej B) i gumka,

• Paleta lub porcelanowy, biały talerz do mieszania farb;

• Duży, stabilny pojemnik na wodę;

• Ręczniki papierowe;

• Suszarka do włosów;

• Akwarele (w oryginale użyto farb firmy Karmański) w kolorach:

yellow lake, indian yellow, yellow ochre, gold ochre, burnt siena,

burnt umber, green lake, cobalt blue, ultramarine blue, cadmium

red deep;

• Pędzle do akwareli, z miękkiego włosia.

Część druga

Pięć kroków - od szkicu do obrazu

Gdy już wszystko mamy przygotowane, możemy zacząć pracę.

1. Krok pierwszy – szkicujemy

Szkic wykonujemy zawsze miękkim ołówkiem (łatwiej później usunąć

jego pozostałości). Na tym etapie dobrze jest odłożyć pracę na jakiś

czas, żeby później spojrzeć na nią świeżym okiem, sprawdzić

poprawność perspektywy i skorygować ewentualne błędy.

2. Krok drugi – malujemy metodą „mokre w mokrym”

Zwilżamy papier wodą za pomocą szerokiego pędzla i nakładamy duże

plamy, określając ciemniejsze i jaśniejsze miejsca na obrazie,

kolorystykę całości oraz "temperaturę" poszczególnych jego części.

Plamy są rozmyte, bez wyraźnych konturów i szczegółów. Zaczęłam

pracę od nieba i żółtawego listowia w koronach drzew. Następnie

namalowałam najdalsze partie zieleni w tle. Lubię rozmywające się

kontury drzew i krzewów w oddali, dlatego staram się robić to w miarę

szybko, zanim papier wyschnie.

Generalnie, jeśli chodzi o kolejność opracowywania planów, postęp prac

zmierza od tyłu ku przodowi.

Po nałożeniu pierwszej warstwy koloru dokładnie suszymy papier.

3. Krok trzeci – pnie drzew i światło

Po wyschnięciu pierwszej warstwy malatury, pora popracować nad

drzewami. Nakładamy kolor na pnie, zaczynając od tych najbardziej w

oddali. Staramy się zróżnicować natężenie koloru (walor) i jego

temperaturę. Zasadą koronną jest: im bliżej, tym mocniejszy walor, a

kolor cieplejszy. Im dalej, tym jaśniej i chłodniej.

Bardzo istotne jest, aby czytelnie określić kierunek padania światła.

Oświetloną stronę pni pozostawiamy jaśniejszą, a jeśli pędzel z

ciemniejszą farbą sięgnie zbyt daleko, od razu przykładamy w te miejsca

papierowy ręcznik.

Starajmy się nakładać różne odcienie jednocześnie, aby połączyły się na

mokro, dzięki czemu uzyskamy łagodne przejścia tonalne.

Pnie drzew na tym etapie pracy wciąż są ubogą w szczegóły, choć

wielobarwną plamą. Faktura kory pojawi się później, natomiast jest to

odpowiedni moment, aby użyć ciepłych odcieni żółci i oranżu i

namalować odrobinę szczegółów listowia, a mieszaniną „burnt siena”,

„cadmium red light” i „ultramarine blue” zaznaczyć cienie drzew na

drodze.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: