Scenariusz zajęć przeprowadzonych przez Monikę Ciarkowską 13.10.2008 r. w grupie dzieci 3 – letnich.
Temat kompleksowy: Kochamy naszą panią.
Temat dnia: A nasza pani fajna jest.
Cele ogólne:
- Zapoznanie z rolą nauczycielki w grupie
- Rozwijanie mowy i myślenia
- Zachęcanie do bezpośredniego zwracania się do nauczycielki
Cele operacyjne: Dziecko:
- Opowie, co znajduje się na ilustracjach
- Opowie o zawodzie nauczyciela
- Wysłucha wiersza pt. „Pani Hania”
- Opowie o swojej pani
- Zwraca się ze swoimi problemami do nauczycielki
Metody wg Okonia:
- Podająca (wiersz, opis czynności do wykonania podczas zabawy ruchowej oraz zadania przy stolikach)
- Eksponująca (ekspozycja ilustracji przedstawiających czynności wykonywane przez nauczycielkę)
- Problemowa (dyskusja dydaktyczna, zabawa ruchowa)
- Praktyczna (udział w zabawie ruchowej, dyskusji dydaktycznej, wykonanie zadania przy stoliku)
Formy:
- Zbiorowa
- Indywidualna
Środki dydaktyczne:
- Ilustracje przedstawiające czynności wykonywane przez nauczycielkę
- Wiersz pt. „Pani Hania”
- Kartki
- Kredki
Przebieg zajęć:
a) część wstępna:
1. Nauczycielka zaprasza dzieci do kręgu.
2. Wspólne przywitanie się poprzez przybicie każdemu „piątki”
b) część właściwa:
1. Nauczycielka wiesza na tablicy kilka ilustracji przedstawiających nauczycielkę w pracy – wykonującą różne czynności: pocieszanie płaczącego maluszka, czesanie dziecka, karmienie podczas obiadu, bawienie się z dziećmi na placu przedszkolnym, prowadzenie zajęć. Zadaniem dzieci jest opisanie, co widzą na ilustracjach. Nauczycielka wyjaśnia dzieciom, że te czynności wykonuje nauczyciel.
2. Nauczycielka recytuje dzieciom wiersz „Pani Hania”.
Źródło: I. Salach, „Poznanie środowiska społecznego. 3- latki.”
Rozmowa na temat treści wiersza. Nauczycielka zadaje dzieciom pytania (O czym był wiersz? Jak ma na imię pani z wiersza? Kim jest?) Następnie nauczycielka pyta dzieci jak mają na imię ich panie, jak wyglądają, co robią. Wyjaśnia dzieciom, że one, tak jak pani Hania z wiersza są gotowe w każdej chwili pomóc przedszkolakom. Zachęca dzieci, aby zwracały się do niej z każdym problemem, kłopotem, a ona na pewno go rozwiąże.
3. Zabawa ruchowa „Robię to, co moja pani”. Dzieci naśladują nauczycielkę, która ilustruje ruchem czynności związane ze swoją pracą (umieszczanie ilustracji na tablicy, rozkładanie leżaków, spacerowanie, budowanie z dziećmi z klocków, itp.)
4. Nauczycielka zaprasza dzieci do kręgu. Mówi, że chciałaby, aby dzisiaj na zajęciach każde z nich narysowało dla pani jakiś rysunek. Zaprasza dzieci do stolików.
5. Dzieci wykonują zadanie. Nauczycielka podchodzi do nich, pyta jakich używają kolorów, chwali za ładne wykonywanie zadania. Po skończeniu zadania przypomina o porządkowaniu miejsca pracy.
c) część końcowa:
1. Dzieci wraz z nauczycielką oglądają i omawiają swoje prace. Opowiadają, o czym rozmawiali na dzisiejszych zajęciach. Jak im się one podobały.
2. Dzieci siadają w kręgu i poprzez uścisk dłoni przesyłają sobie iskierkę przyjaźni.
Opracowała Monika Ciarkowska
Ilustracje do wykorzystania:
gosiak-sol