Śmierć wg widzeń mistyczki Cataliny Rivas.doc

Śmierć wg widzeń mistyczki Cataliny Rivas

Witajcie
Chciałam się podzielić tym, co znalazłam na temat śmierci wg widzeń żyjącej
mistyczki Cataliny Rivas, jest to opis śmierci jej mamy.
Tekst jest ługi więc dla cierpliwych ;)


"Wracam więc do dnia, w którym umierała moja mama; dokładnie tak, jak
widziałam to w swojej wizji. Była w swoim łóżku. Właśnie położyliśmy ją na
prawym boku, a ja wycierałam krew, która leciała z jej nosa. Mama patrzyła
gdzieś ponad mną, w kierunku okna. Ścisnęła moją dłoń i powiedziała: „Chcę być
z tobą.”„Mamusiu kochana, boisz się?” - zapytałam trochę zmartwiona.„Nie, nie
boje się, ale chcę być z tobą”. Wtedy zobaczyłam ludzi, którzy podeszli tuż za
mnie i za mamę, z jej prawej strony. Rozpoznałam w nich św. Józefa, św.
Antoniego z Padwy, św. Różę z Limy, św. Dominika Guzmana i św. Sylwestra.
Stali za głową mamy, obok „Leopolda” – tak się nazywał jej Anioł Stróż, bardzo
przystojny młodzieniec. Wyglądał, jakby się modlił na kolanach, swymi dłońmi
głaszcząc jednocześnie głowę mamy. Byli tam również inni mężczyźni i kobiety,
młodzi i starzy, około czterdziestu ludzi, wszyscy pogrążeni w modlitwie.
Ubrany w białą albę młody mężczyzna niósł w swoich dłoniach złotą misę.
Czasem wkładał do niej rękę i wydobywał dym, który unosił się jak z
kadzidła. Wydawało się, jakby w ten sposób zabraniał zbliżyć się ciemnym
cieniom, które widać było w pewnym oddaleniu od sypialni. Bały się podejść
bliżej. Młody mężczyzna ruszał ustami, jakby się modlił. Przełożył małą misę
do drugiej ręki i powtórzył nią tę samą czynność, wyrzucając w powietrze z
misy dym. Chodził wokół ludzi, którzy stojąc za nami, otaczali łóżko mamy.
Byłam zadziwiona widokiem tylu osób. Wtedy Jezus przemówił do mnie tymi
słowami:„To są jej święci patronowie i dusze, którym swymi modlitwami i
cierpieniami pomogła osiągnąć zbawienie. Choć ich nie znała, one przybyły, aby
towarzyszyć jej w tej podróży.” Kiedy położyliśmy mamę na drugi bok, żeby ją
przebrać w inne ubrania, ona, patrząc w przestrzeń nad moim ramieniem,
powiedziała: „Już czas, żebym z nimi poszła”. Powiedzieliśmy jej, żeby się
uspokoiła. Zaśpiewaliśmy jej psalm, a ona powtarzała za nami. Otworzyła oczy
prawie w zdumieniu, jakby rozmyślała nad czymś, czego nie mogła wyrazić i
powiedziała: „Zapalcie światło!” Zrobiliśmy to, rozumiejąc jednak, że nie
widziała już tego, co działo się na ziemi, lecz to, co było poza tym światem.
Mama ścisnęła wtedy moją rękę i powiedziała: „Święty Boże, teraz!...
Święty Boże...teraz!” Wydawało się, jakby chciała mnie skłonić do modlitwy,
do powtarzania słów krótkiej modlitwy: Święty Boże, Święty Mocny,
Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym światem.”
------------------------------------------------------------------------------
20Mama powtarzała wielokrotnie tekst modlitwy, nalegając jednocześnie:„Muszę
iść.” Poruszyła stopami, jakby chciała na nich odejść i
wykrzyknęła: „Nie zatrzymujcie mnie”... I jeszcze raz powtórzyła: „Święty
Boże, Święty Mocny, Święty Nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami i nad całym
światem!” Ci z nas, którzy zgromadzili się wokół niej, zaczęli odmawiać
koronkę do Miłosierdzia Bożego. W tym samym czasie mama powtarzała jednak
własne modlitwy, nieustanne wykrzykując: „Ojcze, ducha mojego! Teraz!...
Teraz!....” Nie pamiętała całej modlitwy. Zaczęliśmy mówić: „Ojcze, w Twoje
ręce powierzam ducha mojego...”, rozumiejąc, że to właśnie chciała
powiedzieć... Mama zgodnie powtarzała nasze słowa. W wizji, którą otrzymałam,
zauważyłam, że po lewej stronie mamy, za miejscem gdzie byliśmy my, zaczęła
pojawiać się następna grupa ludzi, a między nimi rozpoznałam sylwetkę swego
ojca, moją babcię, ciotkę, która za życia mieszkała z nami i innych ludzi,
których twarzy nie widziałam dokładnie. Byłam oczarowana tym widokiem,
jednocześnie starałam się jednak skupić swą uwagę na mamie .Przed nią
znajdowało się światło, a ja zobaczyłam, jak gdyby schodzący z
wysokości sufitu, zbliżający się chór śpiewających aniołów. Tworzyli oni dwa
rzędy niebiańskich postaci, które, kiedy do nas dotarły, rozdzieliły się, aby
otoczyć pokój. Wszystko to było bardzo uroczyste. Wtedy mama, jak gdyby
zwracając się do osób, które, jestem pewna, przyszły, aby towarzyszyć jej w
podróży, powiedziała:„Poczekajcie, muszę najpierw zobaczyć Najświętszą
Dziewicę!” Mój brat powiedział : „Mamusiu, Pan jest tu. Czeka na ciebie...”
Powiedział to, ponieważ wcześniej moja matka wspominała, że widziała Pana.
Teraz odpowiedziała: „Muszę jeszcze zobaczyć Najświętsza Dziewicę...”Mama
wcześniej wiele razy słyszała, że Najświętsza Panna przychodziła po
dusze, które oczekiwały śmierci, modląc się na różańcu. Daliśmy mojej matce
obraz Maryi Wspomożycielki Wiernych, żeby mogła spojrzeć na Najświętszą
Dziewicę, ponieważ myśleliśmy, że to właśnie chciała zobaczyć. Ona jednak
patrzyła ponad obrazem. Wydawało się nam, że widzi już tylko to, co dzieje się
na tamtym, a nie na tym świecie.... Nagle mama powiedziała: „Widzę ją tam;
tam jest... Zróbcie miejsce Mateńce! Musimy prosić Najświętszą Dziewicę o
przebaczenie...”
CZUŁE OBJĘCIAMATKI
Zobaczyłam wtedy schodzącą z nieba Najświętszą Dziewicę. Pozostając
zawieszoną w powietrzu, zatrzymała się przy stopach mojej matki.
------------------------------------------------------------------------------
--

21Widziałam, jak wyciągnęła do niej swoje dłonie. W swej jednej ręce trzymała
białą suknię. Moja matka wyciągnęła dłoń, jak gdyby chciała coś otrzymać lub
czegoś dotknąć. Zauważyłam, że Najświętsza Dziewica ujęła jej dłoń. Mama na
mniej niż minutę straciła wtedy przytomność, a potem odeszła. Kiedy poczułam,
że jej głowa, którą trzymałam w swoich dłoniach, stała się nieruchoma,
pomyślałam, że wizja się skończy, w tym momencie zobaczyłam jednak, jak dusza
mojej matki, oddzielając się od ciała, uniosła się. Zbliżyła się do
Najświętszej Dziewicy, która obiema dłońmi podarowała jej wtedy białą suknię,
przykładając ją do koszuli nocnej mamy, jak gdyby chciała sprawdzić rozmiar.
Mama natychmiast miała suknię na sobie. Sposób zachowania
Najświętszej Dziewicy był pełen delikatności. Z uśmiechem objęła Ona mamę,
kładąc dłoń na jej plecach. Moja matka zrobiła to samo, opierając głowę o
ramię Najświętszej Dziewicyi obie wzniosły się razem, wraz ze świtą osób,
które były obecne przy tej scenie. Sypialnia stała się prawie pusta. Św. Józef
spojrzał na nas, dotknął dłoni św. Sylwestra, a ten udzielił nam wszystkim
błogosławieństwa. Następnie odwrócił się i odszedł, a za nim również św.
Józef. Bardzo uroczyście Jezus powiedział do mnie:„Opowiedz to światu, żeby
wszyscy ludzie cenili łaskę wypływającą z towarzyszenia zmarłym, którzy
odchodzą z pomocą nieba. Jego część jest wtedy obecna w tym pokoju, dlatego na
chwili tej należy skupić całą swoją uwagę. Jest to chwila, kiedy miejsce to
odwiedza Pan.”