06,01 Dlatego pominawszy podstawowe nauki o Chrystusie przeniesmy sie do tego, co doskonale, nie zakladajac ponownie fundamentu, jaki stanowia: pokuta za uczynki martwe i /wyznanie/ wiary w Boga, 06,02 nauka o chrztach i nakladaniu rak, o powstaniu z martwych i sadzie wiecznym. 06,03 A i to uczynimy, jesli Bog pozwoli. 06,04 Niemozliwe jest bowiem tych - ktorzy raz zostali oswieceni, a nawet zakosztowali daru niebieskiego i stali sie uczestnikami Ducha Swietego, 06,05 zakosztowali rowniez wspanialosci slowa Bozego i mocy przyszlego wieku, 06,06 a /jednak/ odpadli - odnowic ku nawroceniu. Krzyzuja bowiem w sobie Syna Bozego i wystawiaja Go na posmiewisko. 06,07 Ziemia zas, ktora pije deszcz czesto na nia spadajacy i rodzi uzyteczne rosliny dla tych, ktorzy ja uprawiaja, otrzymuje blogoslawienstwo od Boga. 06,08 A ta, ktora rodzi ciernie i osty, jest nieuzyteczna i bliska przeklenstwa, a kresem jej spalenie 06,09 Ale chociaz tak mowimy, to jednak po was, najmilsi, spodziewamy sie czegos lepszego i bliskiego zbawienia. 06,10 Nie jest bowiem Bog niesprawiedliwy, aby zapomnial o czynie waszym i milosci, ktora okazaliscie dla imienia Jego, gdyscie uslugiwali swietym i jeszcze uslugujecie. 06,11 Pragniemy zas, aby kazdy z was okazywal te sama gorliwosc w doskonaleniu nadziei az do konca, 06,12 abyscie nie stali sie ospalymi, ale nasladowali tych, ktorzy przez wiare i cierpliwosc staja sie dziedzicami obietnic. 06,13 Albowiem gdy Bog Abrahamowi uczynil obietnice nie majac nikogo wiekszego, na kogo moglby przysiac, przysiagl na samego siebie, 06,14 mowiac: Zaiste, hojnie cie poblogoslawie i ponad miare rozmnoze. 06,15 A poniewaz tak cierpliwie oczekiwal, otrzymal to, co bylo obiecane. 06,16 Ludzie przysiegaja na kogos wyzszego, a przysiega dla stwierdzenia /prawdy/ jest zakonczeniem kazdego sporu miedzy nimi. 06,17 Dlatego Bog, pragnac okazac ponad wszelka miare dziedzicom obietnicy niezmiennosc swego postanowienia, wzmocnil je przysiega, 06,18 abysmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do ktorych niemozliwe jest, by sklamal Bog, mieli trwala pocieche, my, ktorzysmy sie uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. 06,19 Trzymajmy sie jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, /kotwicy/, ktora przenika poza zaslone, 06,20 gdzie Jezus poprzednik wszedl za nas, stawszy sie arcykaplanem na wieki na wzor Melchizedeka.
malgorzataweronika