zabawy na zajęcia teatralne.odt

„Idący cień”

Dzieci stoją parami. W rytm skocznej muzyki jedno z dzieci zaczyna iść do przodu. „ Cień” podąża za nim, naśladując jego ruchy. Jeżeli nagle nastąpi przerwa w muzyce, dzieci zamieniają się rolami. „ Cień” staje się przewodnikiem.

„Lustrzane odbicie”

Dzieci stoją w parach naprzeciwko siebie. Jedno z nich zaczyna wolno się poruszać, drugie naśladuje jego ruchy tak, jakby było jego lustrzanym odbiciem. Zmiana ról przy zmianie melodii.

„Jestem Twoją pogodą”

Dzieci siedzą w parach naprzeciwko siebie. Nauczyciel opowiada historię pogody, którą dziecko odgrywające rolę pogody, musi przy pomocy palców na twarzy/plecach swojego kolegi przedstawić ( zamknięte oczy).

Jest ranek. Pierwsze promienie słońca uderzają w moje ciało. Łagodny wiatr wieje mi w twarz, wiatr staje się coraz silniejszy, kołysze moim ciałem, ba – wstrząsa nim. Czuję pierwsze krople deszczu uderzające w moje ciało, uderzają coraz mocniej, deszcz spływa po mnie, woda przybiera do moich stóp, ochlapuje je i moje nogi. Deszcz powoli ustaje, woda opada, jej krople spływają mi ze stóp. Słońce znów świeci, wiatr ogrzewa i wysusza moje ciało. Zmiana ról.

„Gra z pudełkami”

Dzieci siedzą w rozsypce po całej sali. Nauczyciel opowiada:

Jesteście czarodziejskimi szkatułkami. Jesteście bardzo małe i szczelnie zamknięte. A teraz szkatułki pomału otwierają się i wychodzi z nich……fruwający motyl – dzieci naśladują jego ruchy. A teraz wszystkie pudełka z powrotem się zamykają i wychodzą z nich same ryby….a teraz znowu się zamykają…itd. Ze szkatułek mogą wychodzić również:

- niemowlaki, które są strasznie głodne

- dumnie kroczące naostrzone kredki

- miauczące koty

- węże

……..i na końcu wychodzą ludzie.

„Muzyczni wojownicy”

To ćwiczenie kształci głęboki głos i emisję głosu.

Salę dzielimy na dwie części za pomocą wyraźnej liny. Dzieci również dzielą się na dwa szczepy. Każdy szczep wybiera spośród siebie jednego wojownika, który nabiera powietrze w swoje płuca i powoli wypuszcza je, śpiewając dowolny dźwięk. W tym czasie biegnie do drugiego szczepu i stara się dotknąć jak najwięcej dzieci ( grupa może uciekać tylko w granicach swojego terytorium), po czym wraca zanim skończy mu się powietrze i przestanie śpiewać. Wszyscy dotknięci stanowią trofeum wojownika i przechodzą do jego grupy. Drugi szczep też wysyła swojego wojownika.

„Wizualizacja z dźwiękiem”

Nauczyciel odczytuje tekst, robiąc duże przerwy między zdaniami i wyrazami, podczas których grupa różnymi dźwiękami i odgłosami ilustruje zasłyszane zdania:

Jedziemy pociągiem…zbliżamy się do lasu…drzewa szumią…ptaki…owady…

Zwierzęta…w oddali słychać domowe zwierzęta…ptactwo domowe…jadą traktory…samochody… jesteśmy w  mieście…hałas, pisk…ludzie rozmawiają…krzyczą….jedziemy pociągiem….znów  jesteśmy lesie…

„Improwizacje ruchowe”

1.                                                                                                                                                                                                                                                                                      

„Marionetki” – melodia fortepianowa J.Garściana – „ Ikebana” – „ Tańcząca Marionetka”

Dzieci w parach zajmują w sali, tak, by sobie nawzajem nie przeszkadzać. Jedna osoba jest marionetką, która leży na plecach na podłodze, druga jest aktorem poruszającym niewidzialnymi sznureczkami. Pociąganie za sznureczek do góry lub poluzowanie – powoduje podnoszenie i opadanie zawieszonych na nich kolan, łokci itp. ruch dopasowujemy do brzmienia utworu i jego tempa.

„Dyrygent” – utwór „ Eine klenie Nachtmusik” A. Mozarta

Dzieci stoja w kręgu. Po kolei przez kilkanaście sekund każde dziecko jest „ dyrygentem”, czyli wykonuje różnorodne ruchy rękami zgodnie z rytmem muzyki. Wszystkie dzieci naśladują go, po czym „ dyrygent” wyraźnym gestem dziękuje i oddaje „ batutę” komuś innemu.