Rozdział 1.pdf

Rozdział 1

Czemu miałam wrażenie, że coś złego się dziś wydarzy? Gdy ta myśl przemknęła Emily przez

głowę wypchnęła ją poza świadomość. Potrząsnęła przecząco głową i zwróciła wzrok w inną stronę.

Jej szafirowe oczy wlepione były w fioletowy kamień leżący na drewnianym biurku. Delikatne i

zadbane palce uniosły go gładząc powierzchnie. Niebieskooka dziewczyna posłała mu ostatnie

spojrzenie i włożyła go do bogato zdobionej szkatułki. Zaczęła bawić się kosmykiem kasztanowych

włosów w głębokim zamyśleniu. Razem z pięknym pudełeczkiem odziedziczyła ten kamień od zmarłej

niedawno krewnej. Wyłożona była czerwonym aksamitem a w środku… leżał samotnie ten oto

klejnot. Potrząsnęła delikatnie głową wyrywając się z zamyślenia i podeszła do szafy. Ubrana była w

miękką, błękitną piżamę, lubiła ją, lecz nie mogła raczej pójść w niej do szkoły.

W tym samym momencie na jej parapecie przysiadł orzeł. Jego połyskujące w porannym

świetle pióra miały nietypową, wręcz czarną barwę, przypatrywał się jej z zaciekawieniem po czym

odleciał zanim zdążyła zareagować. Emily skierowała wzrok ku oknie, w oczy najbardziej rzucał się

rozległy las sięgający aż po horyzont, w blasku porannego słońca wyglądał naprawdę niesamowicie.

Na drugi planie widoczna była równie okazała rezydencja zawsze skryta pośród cienia drzew. Chociarz

właściciel teoretycznie rzecz biorąc był jej sąsiadem nigdy z nim nie rozmawiała, też nie paliła się

zbytnio by go lepiej poznać. Dziewczyna posłała ostatnie pełne ciekawości spojrzenie ku staremu

budynku i pochwyciła pierwszą lepszą bluzkę, bluzę i jakieś ciemne dżinsy. Ubrała się i doprowadziła

do ogólnego porządku w ciągu kilku minut. Bez zwłoki pochwyciła ciemnozieloną torbę i zbiegła po

drewnianych schodach na parter. Matki już nie było, wychodziła wcześnie rano, czasami słychać było

tylko cichy pomruk auta. Orientacyjnie spojrzała na zegarek, lecz rozległ się dźwięk klaksonu. Emily

delikatnie się skrzywiła i wybiegła z domu.

Na szczęście autobus jeszcze na nią czekał. Odetchnęła z ulgą wpatrując się w znajome,

połyskliwe kolory lakieru zdobiącego maszynę. Posłała pełen podziękowań uśmiech lekko puszystej

kobiecie prowadzącej autobus. Jej pulchną buzię wykrzywił na moment delikatny uśmiech po czym

wzruszyła ramionami puszczając mi „oczko”. Pokręciłam głową z uśmiechem i usiadłam na wolnym

siedzeniu w NIE zapchanym jeszcze autobusie. Maszyna zbierała coraz to nowych uczniów, przez co

zaczęło się robić tłoczno. Nareszcie… Pomyślała dziewczyna gdy pojazd zatrzymał się ostatni raz, a

fala uczniów wylała się przez drzwiczki autobusowe. Wysiadła jako jedna z ostatnich rzucając

obojętne spojrzenie stojącemu przed nią budynkowi. Westwood high school witało ją w następnym

już roku jej nauki. Chociaż Westwood nie było zbyt dużym miastem, szkoła była bardzo dobrze

zaopatrzonym budynkiem. Dziewczyna przeniosła wzrok na parkujące samochody i westchnęła cicho

przypominając sobie jej mozolne próby zdania egzaminu na prawo jazdy. Nauczę się jeździć dopiero

jak świnie zaczną latać, pomyślała ironicznie. Była jedną z nielicznych siedemnastolatek, która nie

potrafiła prowadzić.

Z zamyślenia wyrwał ją pomruk silnika dochodzący z jej prawego boku. Zaciekawiona

spojrzała w tamtym kierunku i wręcz oniemiała. Choć jej wiedza o motoryzacji nie była zbyt wielka,

ten samochód rozpoznałaby wszędzie, Bugatti Veyron… Czarny lakier błysnął Emily przed oczami,

maszyna przecięła jej drogę. Zszokowana dziewczyna wstrzymała oddech widząc kierowce

samochodu. Chłopak miał idealnie gładką, dziwie bladą cerę i drapieżny wygląd. Ciemne okulary,

czarne, pozostawione w nieładzie włosy tylko potęgowały to wrażenie. Posłał Emi zawadiacki

uśmiech i zniknął z pola widzenia zdziwionej dziewczyny. Wypuściła raptownie powietrze z płuc i

zaskoczona ruszyła ku wejściu do szkoły. Nagle usłyszała pisk opon i to dokładnie obok niej.

Mimowolnie spojrzała w tamtym kierunku. Czarny motor, chyba Yamaha YZF‐R6 zatrzymał się

niedaleko niej. Kierowca ubrany był w typowy strój motocyklisty. Skórzane spodnie i kurtka

kontrastująca z kolorem pojazdu. Jednym ruchem zdjął kask uwalniając długie, jasne włosy barwy

prawie białej. Opadły mu na ramiona falując z każdym ruchem jego głowy. Spojrzał na nią, jego oczy

miały intensywny, zielony kolor, a w ich zakątkach czaiły się złote ogniki. Był wysoki z metr

osiemdziesiąt pięć i typowo męskiej budowy. Napotykając jego zaciekawione spojrzenie dziewczyna

odwróciła wzrok i bez zwłoki ruszyła do szkoły.

Jak zawsze na historii nic ciekawego się nie działo. Pan Henry Smith (oryginalne nazwisko,

przemknęło jej przez myśl), niewysoki mężczyzna w podeszłym wieku tłumaczył nam zawzięcie

przyczyny , przebieg i inne tego rodzaju informacje na temat wojny secesyjnej. Słychać było ziewanie,

a na twarzach większości uczniów malowało się znudzenie i obojętność. Niektórzy notowali coś

leniwie inni obracali w palcach długopisy. A Emily korzystając z tego, że siedziała przy oknie,

przyglądała się boisku szkolnym, na którym właśnie odbywały się lekcje W‐Fu. Coś, a raczej ktoś

zwracał szczególnie jej uwagę. Stali tam w całej swojej okazałości mierząc się wzrokiem. Można było

ich uznać za identycznych nie licząc koloru skóry, oczu i włosów. W tej chwili ich twarze nie wyrażały

żadnych emocji, ale mięśnie były spięte, nagle odwrócili od siebie wzrok skupiając go na trenerze od

wychowanie fizycznego. Gdy zadzwonił dzwonek uczniowie od razu się ożywili, wręcz wybiegli z klasy.

Korytarz szkolny był pełen spacerujących lub rozmawiających ze sobą grupek ludzi. Emily ledwie

udało się dotrzeć do swojej szafki. Przeklęła pod nosem próbując ją otworzyć. Mechanizm się zaciął…

znowu.

‐ Pomóc w czymś?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: