Katastrofy zintegrowanie służb ratunkowych.doc

(89 KB) Pobierz

Katastrofy

KATASTROFY.

Podział zdarzeń wymagających działań ratowniczych:

· Jednostkowe zdarzenia,

· Mnogie zdarzenia,

· Masowe zdarzenia,

· Katastrofa,

Zdarzenie jednostkowe – poszkodowany otrzymuje pomoc medyczną w pełnym zakresie1, 2, 3 poszkodowanych.

Zdarzenie mnogie – wszyscy poszkodowani otrzymują pomoc medyczną w pełnym zakresie od samego początku.

Zdarzenie masowe – wydarzenie powodujące nagłe niespodziewane powstanie dużej liczby ofiar, zniszczenia, które nogą zostać opanowane przez lokalne służby ratownicze. Konieczna jest segregacja poszkodowanych. Nie wszyscy otrzymują jednoczasowo pomoc w pełnym zakresie.

Katastrofa – nadzwyczajne zdarzenie, którego skutków nie da się przewidzieć wynikłe z przyczyny technicznych lub naturalnych, wymaga wprowadzenia specjalnych zasad zarządzania oraz użycia sił i środków w ilościach znacznie przekraczających możliwości danego rejonu operacyjnego.

Decyzje o uznaniu zdarzenia za masowe podejmuje dowódca lub kierownik pierwszej przybyłej na miejsce zdarzenia jednostki ratowniczej.

Katastrofy:

· 20% poszkodowanych wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej.

· 20% rannych wymaga leczenia chirurgicznego ze wskazań życiowych.

· 40% poszkodowanych wymaga odroczonego postępowania lekarskiego.

Zaskoczenie brak przygotowanych służb publicznych panika dezorientacja mogą prowadzić do znacznie groźniejszych następstw niż sama katastrofa. Pierwszymi, którzy udzielą pierwszej pomocy są osoby postronne – od ich opanowania, wiedzy zależy w dużym stopniu ograniczenie wtórnych skutków katastrofy.

Problemy związane z zabezpieczeniem katastrof:

· Brak pełnej wiedzy o zdarzeniu (zagrożenia, liczba poszkodowanych),

· Niewłaściwa koordynacja działań,

· Zła segregacja wstępna, brak wstępnej stabilizacji, stanu pacjenta,

· Brak lub niewłaściwe przygotowanie polowego punktu medycznego,

· Stosowanie pracochłonnych form pomocy,

· Przed wczesny transport,

· Niewłaściwe zarządzanie personelem na miejscu zdarzenia,

· Niewłaściwa alokacja pacjentów,

· Złe oznakowanie personelu medycznego,

· Złe wyszkolenie personelu,

· Brak wspólnych kanałów łączności,

Zdarzenie masowe:

Osoby bez tętna i oddechu uznane są za zmarłe przez lekarza. Osoby te są transportowane ze strefy zagrożenia w drugiej kolejności.

Katastrofy:

Wszystkie osoby poszkodowane powinny trafić do SOR celem badania lekarskiego.

Brak zgody poszkodowanego na badanie lekarskie powinno być udokumentowany.

Rodzaj zakresu pomocy medycznej nie stanowi podstawowy do roszczeń prawniczych.

Pierwszy przybyły na miejsce zdarzenia lekarz obejmuje obowiązki Koordynatora Medycznych Działań Ratowniczych. Kluczowa informacją dla CPR jest dostępność sal operacyjnych i zabiegowych oraz personelu gotowego do wykonania zabiegów ratujących życie liczba wolnych łóżek – bez znaczenia.

Strefy bezpieczeństwa w miejscu katastrofy.

Strefa zniszczenia

Strefa potencjalnie niebezpieczna

Strefa bezpieczna

Strefa zniszczenia:

· Obszar bezpośrednio dotknięty kataklizmem,

· Rozmiar zniszczeń i liczba ofiar zależą od strukury demograficznej ekonomicznej położenia geograficznego miejsca zdarzenia,

· Pomoc poszkodowanym polega na wynoszeniu lub wyprowadzaniu ich przy zachowaniu własnego bezpieczeństwa,

Strefa potencjalnie niebezpieczna:

Obszar o nieznacznym stopniu uszkodzenia, ale potencjalnie mogą wtórnie ulec zagrożeniu.

Strefa bezpieczna:

· Obszar nie dotknięty zniszczeniem,

· Miejsce zbiórki poszkodowanych rozwiniecie zespołów ratowniczych,

· Wielkość strefy jest zmienna zależy od charakteru katastrofy,

Strefy działania podczas katastrofy

Strefa bezpośredniego zagrożenia

Strefa transportu

Strefa bazowa

Strefa bezpośredniego zagrożenia:

· Strefa oznakowana przez Straż Pożarną,

· W strefie wykonane są czynności wstępnej segregacji i stabilizacji poszkodowanych,

· Wstęp maja tylko przeszkoleni odpowiednio wyposażeni ratownicy,

Strefa transportu:

· Obszar pośredni pomiędzy strefą zagrożenia a strefa bazową,

· Piorytetem w strefie jest zapewnienie kanału transportu,

Strefa bazowa:

· Zaplecze logistyczne i techniczne,

· Stanowi miejsce lokalizacji polowych punktów medycznych,

· Miejsce wtórnej segregacji zaopatrzenie poszkodowanych,

Przy zagrożeniu życia lub zdrowiu w strefie 1 i 2 pomoc medyczna organizowana jest w strefie 3. Gdy brak zagrożenia zespoły ratunkowe powinny uczestniczyc we wszystkich strefach.

Segregacja:

· Odbiór poszkodowanych,

· Szybkie badanie i ocena pod kątem pilności udzielenia pomocy,

· Oznaczenie ofiar kodami kolorowymi,

· Kierowanie do odpowiednich rejonów leczenia PPM,

· Składanie sprawozdań koordynatorowi medycznych działań ratowniczych o liczbie napływających ofiar,

Oznacza badanie i klasyfikacje rannych pod katem konieczności pilności leczenia oraz ewakuacji.

Segregacja (triage).