zacznijmy-od-dotyku.pdf

Czarujemy

kształy!

skończymy to Ci to wszystko wytłumaczę.

- Dobrze, dobrze – Psikulek zerwał się z łóżka

i pobiegł w kierunku łazienki.

- Bambusiu, wstawaj, proszę!

Ale Babuś odwrócił tylko głowę i zachrapał gło-

śno, a nawet podejrzanie za głośno… - chrrr,

psiiii, chrrrrr, psiiii,

- Och, Ty leniuszku, zaraz zobaczysz… Emilka

ściągnęła mu kołdrę z główki. Przejechała kilka

razy dłonią po plecach. – A teraz uważaj!

Emilka szepcząc od nosem, rysowała na

plecach Babusia kształt czegoś niezwykłego

To było kółeczko i kreski odchodzące od niego

w różne strony. Trochę to Babusia łaskotało.

Słońce wyjrzało zza iranki rozświetlając cały

pokój.

- Ładnie to wyszło – zadowolona z siebie Emil-

ka ponownie przejechała kilka razy dłonią po

plecach, rozprostowując mu piżamę.

- Najpierw długa kreska, w poprzek krótsza...

- Babuś już nie spał, pomyślał, że kojarzy mu

się to z samolotem w locie.

Potężne – szszszszsz rozległo się nad domem.

Po niebie przeleciał samolot!

- Bardzo dobrze Bamusiu. Właśnie o to mi

chodziło!

Milka znowu przesunęła kilka razy dłonią:

głowa, tułów , głowa, tułów, jakby wycierając

tablicę.

- I jeszcze to... Palcem zrobiła wydłu-

żony w górę okrąg. Ten kształt przypominał...

- Jajka, jajka będą na śniadanie!

– z kuchni dobiegł głos Pikusia. Coś dziwnego

było w tym rysowaniu po plecach. Bambuś

otworzył oczy, to wcale nie było śmieszne. Pod

palcami powstały kształty. Konkretne przed-

mioty! Bambuś pomyślał, że czarowanie wcale

nie jest trudne.

- Jejku, żeby Emilka tylko nie nary-

sowała wieloryba. Najbardziej na świecie nie

znoszę tranu!.

- W tej opowieści – czy to naprawdę,

czy przez przypadek rysowane przez Emilkę

igury stawały się prawdziwe. A czy Tobie się

uda wyczarować przedmiot, który ktoś na

plecach narysował?

buś podpowiedzą Wam różne zabawy.

Sprawdźcie, można się w nie bawić w domu,

na podwórku, z mamą, tatą siostrą, bratem.

Do zabawy wystarczą dwie osoby i troszeczkę

wyobraźni!

Słońce dopiero co otwierało oczy, ale Emilka

już dawno była na nogach i obmyśliła dokład-

nie cały plan działania. Postanowiła udowodnić

Bambusiowi, że jak się chce, to łatwo moż-

na……………. coś wyczarować!

- Bamusiu, wstawaj, już dzień! Zobacz jest już

jasno! Nauczę Cię dzisiaj czarować!

- Ktoś mówił o czarowaniu? – Z sąsiedniego

łózka spod kołderki czujnie wyjrzał Psikulek.

- Czarownie to świetny pomysł na psikusy.

Przecież nie przypadkiem podobnie się nazy-

wam!

- Psikulku, nie przeszkadzaj, bo to całkiem

poważna sprawa, jak

D rogie dzieci. Emilka, Psikulek i Bam-

Spróbuj z mamą, tatą, z innym dziec-

kiem. Połóż się na brzuchu. Skoncen-

truj się. Zamknĳ oczy. Niech Ci ślady

palcem wskażą obraz. Co widzisz?

Dziecko leży na brzuchu. Usiądź z jego boku, po

turecku. – „Wytrzyj” dziecku plecy dłonią. – Narysuj

kształt. Zacznĳ od prostych rzeczy, może być np. trój-

kąt, koło – przechodząc w trudniejsze igury – litery do

3-literowych wyrazów. – Poproś niech dziecko zgadnie,

co to może być. – Jeśli zgadło, pochwal je, jeśli ma

problemy, trochę mu podpowiedz. Daj mu czas, nie

ponaglaj! – Ponownie, przez kilka sekund przecieraj

mu plecy otwartą dłonią. Zabawę powtórz do 4-5 razy.

Potem następuje zmiana. Połóż się na brzuchu. Niech

dziecko Tobie wyrysuje palcem kształty.

Wiatr

i trawnik

piórko jest bardzo delikatne. Kubuś przez

bluzkę wcale go nie czuł. To pewnie dlate-

go tak rzadko znajduję piórko na trawniku!

– pomyślał.

- Piórko zabieram, nie zgadłeś. Teraz będzie

coś innego.

Milka przejechała przyjacielowi po plecach

okrągłym kształtem.

- Wiem, wiem! To piłka – jest okrągła jak

kamyk!

- Dobrze, piłka jest Twoja, ale zanim ją do-

staniesz, przejadę Ci nią jeszcze po nogach i

rękach. Bo wiatr wieje po całym trawniku.

Potem Milka „zawyła“ donośnie

– uuuuuuuuuuuu i przesunęła po plecach

nierównym przedmiotem. Był dość ciężki,

kanciasty, twardy I długi.

- To, to, to… szczepka drewna do kominka!

Czułem się jak trawnik, na który spadła z drze-

wa wielka gałąź!

- Dobrze, wygrywasz, I znowu… szszszsz…

Dziecio zabawa się podobała.

A Tobie?

Wolisz być wiatrem czy może trawnikiem?

Zaproś rodziców do zabawy. Pamiętasz zasady?

Wiatr gna po plecach, nogach, ramionach

przedmioty. Zgadujesz, co to. Jeśli zgadniesz

– możesz ten przedmiot zatrzymać.

Potem jest zmiana. Ty jesteś wiatrem, rodzic

trawnikiem. Pomasuj im plecy różnymi kształ-

tami. Ciekawe go wygra?

powoli w stronę domu Milki i Kubusia.

Chmury przepędzały słońce, słońce nieustę-

pliwe wychylało się zza chmur. To śnieg padał,

to deszcz, to tęcza wychodziła, to znów znikała.

Prawdziwy kogel mogel.

- Coś ta wiosna z zimą się nie mogą zdecy-

dować, która odchodzi, która panuje i

zostaje... Wysyłałam list do wiosny ale

wiatr go porwał. Gdzie go zaniósł

ten pedziwiatr…? Czasami

już naprawdę nie wiem, po co

wieje, gdzie go nosi. Ale wiatr

ma dobre pomysły. Widziałam,

Kubusiu jak igra z trawnikiem.

Fajna zabawa…

- Z kim, z trawnikiem?

- Tak, trawnik leży, jak zazwy-

czaj. A wiatr gna. Wiatr przewala

trawnikowi po plecach różne

przedmioty. A to gałęzki, a to kępki

trawy, suche liście i kamyki, napo-

tkane papierki, bryłki ziemi…

- A trawnik leży, i…

- I zgaduje, co mu plecy masuje. A

jak trawnik zgadnie, to może zatrzy-

mać ten przedmiot. Pewnie dlatego

na trawnikach zbierają się liście, patyki

i inne rzeczy… To zdobyczne skar-

by, zabrane wiatrowi. Chcesz się tak

pobawić?

- A mogę być trawnikiem?

- Jasne, połóż się na brzuchu. Najpierw,

niczym słaby wietrzyk powycieram Ci ple-

cy. Sssss….- Milka cichutko zaszeleściła.

- Uważaj, szszszsz… - Milka zaszumiała

głośniej. Pojawiają się pierwsze delikatne

muśnięcia – poznajesz?

To było trudne zadanie. Milka piórkiem

przejeżdżała po plecach, Ale przecież

W iosna poganiana wiatrem zbliżała się

Przygotuj dwa takie same zestawy: piłeczki rehabilitacyjne o różnym ciężarze i wielkości, gładkie

i z kolcami (tzw jeżyki), wałki z kolcami (po 4-5 sztuk różnorodnych przedmiotów) dla każdego

uczestnika.

Przebieg zabawy:

• Dziecko leży na brzuchu, usiądź obok niego

po turecku ( w siadzie skrzyżnym.

• Wytrzyj dziecku plecy (naśladując wyciera-

nie tablicy)

• Wybierz jeden przedmiot z zestawu i roz-

pocznĳ nim masowanie pleców dziecka.

• Pamiętaj, zrób to tak, aby dziecko nie wi-

działo, czym mu plecy masujesz.

• Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, czym

mu plecy masujesz. Musi ono pokazać o który

przedmiot z zestawu chodzi

• Jeśli dziecko dobrze odpowie, możesz mu

masować również nogi I ręce. Na końcu

przekazujesz mu ów przedmiot, przechodzi

do jego puli, jako punkt zdobyczny. Możesz

przejść do masowania następnym przedmio-

tem.

• Jeśli odpowiedź jest błędna dziecko musi Ci

oddać swój identyczny przedmiot. Zabawę w

masowanie można kontynuować aż do wyczer-

pania przedmiotów.

• Pierwsza część zabawy kończy się maso-

waniem pleców dłońmi („wycieranie tabli-

cy”) i sprawdzaniem ile par uzyskał każdy z

uczestników.

Później zamień się z dzieckiem, niech ono

zasmakuje w roli zadającego zagadkę.

Jaki to zwierz?

cichutkie skrobanie do drzwi. Ale nikt

nie odpowiedział, tylko zza uchylonych drzwi

wyjrzał Kubuś.

- Prawda, że prawie nic nie było słychać? Bo ja

byłem małym ptaszkiem. A przecież ptaki nie

mają rąk i nie potraią pukać, ha? – powiedział

z błyskiem w oku, zadowolony z siebie Kubuś.

- Oczywiście, ale chyba zapomniałeś, że ptaki

mają twarde dzioby - podpowiedziała Milka

- No tak! To ja zaraz wracam. - I już go nie

było

Po chwili słychać już było głośniejsze stukanie

paznokciem Kuby.

- Stuk! Stuk!

- Kto tam? - zapytała znowu Milka

- Pi, pi to ja, ptaszek. Mogę wejść? – zpiskał

Kubuś

- Możesz wlecieć, przecież ptaki latają – Milka

jednak przezornie spojrzała na niedomknięte

okno. bo nigdy nie wiadomo, co do głowy przyj-

dzie takiemu Kuboptakowi.

- No tak! To ja wlatuję! Piii, piii – zaświergotał

na cały pokój Kubuś rozkładając

szeroko ręce i oblatując Milkę dookoła. Milka

wstała z krzesła, także rozłożyła ręce i powie-

działa – To ja teraz będę kaczką - przewodni-

kiem stada. Pii, pii, fruń za mną Kubusiu!

I razem ptaki pofrunęły do drugiego pokoju,.

Milka usiadła nagle na podłodze

– Kaczki wylądowały. A

może teraz pobawimy się w

duże misie?

– Tak, tak, już idę zapukać

do drzwi jak prawdziwy miś.

– Kubuś szybko wstał z pod-

łogi i popędził za drzwi.

– Bum, bum! – zaciśnięte piąstki

Kuby narobiły ogromnego hałasu,

a zmieniony głos zawołał

– To ja, brrru, brru, wielki miś

– Proszę, proszę – równie grubym gło-

sem odpowiedziała mu Milka.

Kubuś wszedł wolno, trzymając się pod

boki i znów zmienionym głosem oznajmił

– Jestem dużym, głodnym misiem!

- W takim razie idziemy na polowanie – od-

rzekła niedźwiedzim głosem Milka.

I razem ciężko przestępując z nogi na

nogę oba misie ruszyły do kuchni...

K to tam? - zapytała Milka, słysząc

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: