"AROTTAROTTAROT
MARSyLSKI MARSyLSKI MARSyLSKI
© WMJAWNICTWO HSJ I996
opracowanie graficzne: Jacek H. Herman zdjęcie Autorki: Joanna Siedlar redakcja i korekta: Ewianna Spiska
PRZEDMOWA
Czy jesteście ciekawi, co przyniesie Wam przyszłość? Jutro, za kilka dni lub w ciągu najbliższych miesięcy? Chcecie dowiedzieć się, jakie niespodzianki na Was czekają, jakie zasadzki szykuje na Was los? Chcecie ocenić szansę realizacji Waszych planów?
Nic prostszego. Potrzebna jest jedynie talia Tarota Marsylskiego, dobra znajomość symboliki kart i trochę intuicji, która rozwinie się w trakcie praktyki.
Dzięki kartom Tarota otrzymasz odpowiedź na każde pytanie. Bądź wierny swojej intuicji, ale przede wszystkim staraj się jak najlepiej zrozumieć karty. Symbolika Tarota Marsylskiego przetrwała w nie zmienionej postaci kilkaset lat. Jest tak jednoznaczna i głęboka, że bez trudu poprowadzi cię ku właściwej interpretacji.
Pamiętaj, że Tarot nigdy się nie myli. Mylna może być jedynie Twoja interpretacja, gdy zanadto pozwolisz błądzić wyobraźni lub gdy będziesz próbował „być mądrzejszy" od kart.
Zacznij swoją przygodę z Tarotem mając pewność, że karty te powstały po to, aby pomóc Tobie, i abyś Ty mógł pomóc innym.
Autorka
ISBN 83-305047-0-7
TAROT
KSIĘGA WTAJEMNICZENIA
Do czego służy TAROT?
O Przewidywanie przyszłości - najbardziej praktyczne zastosowanie kart Tarota, którego skuteczność potwierdza kilkusetletnia tradycja. Talia Tarota Marsylskiego odgrywa w tej tradycji szczególną rolę jako kanon symboliki stanowiący punkt wyjścia dla imaginacji późniejszych twórców i badaczy kart.
O Poznanie samego siebie - szwajcarski psychiatra, Rorschach (1884 -1922), odkrył zależność między sposobem wzrokowego postrzegania kształtów i kolorów a osobowością człowieka. W związku z tym odkryciem wprowadził metodę badania osobowości, zwaną testem Rorscha-cha, polegającą na odczytywaniu przez badanego plarn z atramentu.
Karty TAROTA, z ich stylizowanymi obrazami, mogą spełniać podobne zadanie. Przyglądając się kartom, interpretując ich symbolikę, badając ich oddziaływanie na waszą psychikę, dowiecie się wiele o sobie i innych.
O Rozwój osobowości - karty Tarota mogą stać się pomoene w pracy nad uformowaniem własnej osobowości i osiągnięciu pełni indywidualności, w rozumieniu szwajcarskiego psychologa Carla Gustava Junga.
Proces osiągania pełni osobowości został nazwany przez Junga drogą do indywiduacji. Rozszerzanie osobowości polega na często bolesnym uświadomieniu sobie treści drzemiących w naszej nieświadomości. Część tych treści należy do sfery archetypów (symboli właściwych wszystkim ludziom), część stanowi naszą indywidualną historię.
„Drogowskazami i kamieniami milowymi zaobserwowanego i opisanego przez Junga procesu indywiduacji są pewne archetypowe symbole, których forma i sposób przejawiania się zmienia się zależnie od indywidualności człowieka". ^
W kartach Tarota łatwo odnaleźć motyw wędrówki przez zakamarki jaźni, a obrazy zamieszczone na kartach pobudzają do penetracji własnej nieświadomości, w której ukryta jest wiedza niedostępna poznaniu intelektualnemu.
Psychologia C. G. Junga, Jolande Jacobl, Warszawa 3993.
O Ewolucja duchowa - według mistyków Tarot przedstawia wszechświat, hologram kosmosu. Arkana tworzące spójną całość pomagają człowiekowi odnaleźć właściwe miejsce w planie kosmicznym. Dzięki stopniowemu wtajemniczenia pozwalają opanować swój własny, wewnętrzny wszechświat, aby poprowadzić ku stopieniu się z Absolutem, który nazywa się Bóg, Wielki Architekt Wszechświata, albo po prostu Kosmos. TAROT staje się więc drogą inicjacji mistycznej.
Zarys historyczny
TAROT - najstarsza księga wtajemniczenia, napisana przez kapłanów, składa się z 78 kart przedstawiających alegoryczne obrazy opatrzone numerami i nazwami. ^
Karty te dzielą się na zbiór 22 kart zwanych wielkimi arkanami i zbiór 56 kart zwanych małtmi arkanami.
To przede wszystkim o wielkich arkanach TAROTA mówi się, że pochodzą z najstarszej księgi świata i posiadają potężną, tajemną moc.
Kronika Giovanniego de Juzzo de Cavelluzo, zachowana w archiwum miasta Viterbo we Francji, odnotowuje: ,,W 1379 roku została sprowadzona do Viterbo gra w karty, która pochodzi z kraju Sara-cenów i która nosi tam nazwę naib".
Oznacza to, że historia kart TAROTA sięga czasów jeszcze wcześniejszych.
Przekazy ustne oraz dzieła takie, jak pochodzenie kształtu liter alfabetycznych wszystkich narodów, hieroglifów egipskich, chińskich itd." autorstwa Moreau de Daumartina, członka Instytutu Historycznego w Paryżu, wskazują na znajomość Tarota przez Egipcjan, którzy z kolei przejęli go od ludów jeszcze dawniejszych.
Moreau de Daumartin twierdził, że starożytni kapłani kontemplu-j ąc niebo dostrzegli w gwiazdozbiorach i ruchach planet manifestację praw kosmicznych i ich symboliczną wykładnię przedstawili w sekwencji obrazów. Obrazy te, przedstawione schematycznie, wykazują zbieżność ze znakami hieroglificznymi. Liczba obrazów i ich sekwencja zdeterminowane są przez prawo analogii, tworząc model budowy Wszechświata. Na poparcie swej teorii de Daumartin przedstawił rysunki poszczególnych konstelacji gwiezdnych, wykazując ich podobieństwo do wizerunków Maga oraz innych kart TAROTA, a także korespondencję z odpowiadającymi im znakami alfabetu.
^Pochodzenie kart Tarola nie jest ostatecznie ustalom. Autorka prezentuje jeden z kilku poglądów na ten temat Iprzyp. red]
6
7
Osiemnasty wiek zaznaczył się w dziejach kultury europejskiej rozwojem okultyzmu. Tarot znalazł swe miejsce w tradycji okultystycznej dzięki francuskiemu pastorowi i wolnomularzowi Courtowi de Gebelin. W ósmym tomie dzieła „Le Mond Primitif" stwierdza on, że Tarot jest w rzeczywistości tajną księgą egipskich kapłanów. Gobelin opisał także strukturę Tarota opartą na liczbie SIEDEM. (Każda seria małych arkanów Tarota zawiera 14 kart, to jest dwa razy po siedem. Zaś 21 wielkich arkanów zawiera trzy razy po siedem kart). Tradycję Gebelina kontynuowali inni wielcy okultyści badający tajemną moc kart Tarota i tworzący nowe wzory talii. Najsłynniejsi z nich to zafascynowany kabałą wróżbita Eteilla (prawdziwe nazwisko Aliette, z zawodu perukarz) i Alphonse-Louis Constans używający pseudonimu Eliphas Levi. Levi, w ślad za swymi poprzednikami, wywodził Tarot z czasów starożytnych. W dziele J)ogme et rituel de haute magie" wykazał związek dwudziestu dwóch liter alfabetu hebrajskiego z dwudziestoma dwoma wielkimi arkanami Tarota (21 plus karta Głupiec oznaczona w niektórych taliach numerem 0). Tradycja łączenia Tarota z kabalistyczną numerologią jest żywa do dziś. Ruch okultystyczny osiągnął apogeum z końcem dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Tarot stał się inspiracją dla wielu badaczy tradycji ezoterycznej oraz dla twórców nowych teorii dotyczących tarota i kolejnych wzorów talii. Stanislas de Guaita, Oswald Wirth, Papus (Gerard Encausse), Arthur Waite to postaci, które wywarły największy wpływ na rozwój wiedzy o tarocie. Idee okultystyczne przyjął również Aleister Crowley, jeden z największych magów dwudziestego wieku, adept Zakonu Złotego Brzasku, autor „The book of Toth" (,JC$ięga Tota") oraz projektu pięknej, choć uznawanej za satanistyczną talii kart, namalowanej przez jego przyjaciółkę, Friedę Harris.
Wszyscy badacze tarota byli zgodni co do tego, że odpowiednie rozłożenie kart Tarota, jeśli dokonane zostało jednocześnie z projekcją mentalną lub uczuciową pytającego, może odsłonić prawo kosmiczne i wyjawić w pewnej mierze skutki jego działania, odsłaniając tym samym tajemnice przyszłości. W rezultacie powstały trzy prądy tradycji:
1 - wtajemniczający, dostępny jedynie adeptom wiedzy tajemnej, wykorzystuje karły TAEOTA do zgłębiania praw kosmicznych,
2 - przepowiadający przyszłość, używany przez wróżbitów,
3 - mający na względzie tylko przypadkowy wybór i posługiwanie siękombinacjami; stworzył karty do gry.
Konsekwencją tego jest przedstawienie TAEOTA w trzech aspektach:
1 - symbolicznym;
2 - wróżbiarskim;
3 - technicznym, operującym zestawieniami kart.
Te trzy prądy dały początek niezliczonym wersjom kart, różniących się detalami obrazów, właściwościami przedstawionych alegorii, znaczeniem filozoficznym, rytualnym, magicznym - ale równocześnie łącząc to mniej lub bardziej wiernie z zasadami Tarota. Tak więc, obok tradycyjnych kart do gry mamy rozliczne karty przedstawiające sceny albo postaci historyczne, polityków lub karykatury osób, zbiory obrazów symbolicznych ułatwiających wróżenie (np. karty pani Le-normand, które przepowiedziały Napoleonowi Bonaparte jego wielki los), w końcu rysunki przeznaczone do indywidualnej rekonstrukcji Tarota przez inspirację osobistą dla wtajemniczonych, do których należą karty Eteilli, Eliphasa Levi, Papusa, Stanislasa de Guaita i Oswalda Wirtha.
Do chwili obecnej powstało na świecie kilkaset talii kart TAROT, nie licząc tych, które nie zyskały sławy lub z założenia miały służyć tylko ich twórcy. Żadnej z tych talii nie można porównywać ze starożytnym Tarotem, który przetrwaj w nie zmienionej postaci w kartach MARSYLSKICH.
Są one najwierniejsze tradycji, najbogatsze w znaczenia, najbardziej konsekwentne w symbolicznym obrazowaniu. W TAROCIE MARSYL-SKIM żaden detal nie został wprowadzony przypadkowo, a przyjęty w osiemnastym wieku przez rodzinę Grimaud kanon kolorystyczny jest efektem szczegółowych studiów, mających sprowadzić obraz do ujednoliconej, jednoznacznej symboliki żywiołów.
Najstarsza znana wersja Tarot de Marseilles to talia Catelina Ge-offroya z 1557 r., której kanon obowiązuje do dziś.
Symboliczne znaczenie barw
Niebieski: kolor niebieski reprezentuje siłę duchową. Jest głęboki, mocny, czysty, pasywny, niematerialny. Jest to kolor próżni kosmicznej, nieba, nocy, marzenia, snu, nieświadomości. Symbolizuje nieskończoność, duchowość, wzniosłe pragnienia, wieczność, czystość, uczuciowość, wrażliwość. Jest to także kolor depresji, ucieczki w świat nierealny. Obie te interpretacje nie muszą się wykluczać: poszukiwania w sferze duchowej często rozbudzają lub są wywoływane przez niepokój płynący z nieświadomości.
Czerwony: wibrujący, gorący, ekscytujący, dynamiczny, aktywny, jest wyrazem życia, tak jak ogień albo krew tętniąca w żyłach. Ale krew w zetknięciu z powietrzem zmienia kolor na czarny. Dlatego też kolor czer-
r
wony w Tarocie musi być ukryty pod niebieską szatą, jak u Cesarzowej czy Kapłanki. Jeżeli nie jest ukryty, informuje o niebezpieczeństwie, o zranieniu, ślepej namiętności, nie kontrolowanej mocy,
Kolor ciemnoczerwony jest tajemniczy, związany z nocą, ma znaczenie sekretne, a nawet sakralne. Jest to kolor serca, libido, a także świadomości ezoterycznej. Kolor ciemnoczerwony jest też kolorem symbolicznej śmierci.
Zielony: uspokajający, wzmacniający, orzeźwiający, jest przede ...
fjola