ściąga z potopu.docx

1.Ród Bilewiczów wywodzi się ze Żmudzi.

2.Akcja powieści rozpoczyna się w 1655r.

3.Rękę Oleńki Kmicicowi przeznaczył dziadek Oleńki w testamencie.

4.Kiedy poznajemy Oleńkę w „Potopie” ma ona 20 lat i przedstawiona jest, jako mądra, piękna rozważna, uczciwa dziewczyna.

5.Kmicic był herbu Rawicz i służył Radziwiłłowi.

6.Kompanie zwracali się do Kmicica Jędruś.

7.Na początku znajomości Kmicic odwiedzał Oleńkę w Wodoktach.

8.Oleńka i Andrzej jechali do Mitrunów Saniami w kuligu.

9.Oleńka była zła na Kmicica i miała mu za złe jego postępowanie. „Zgraja” Kmicica przybyła by porozmawiać z nią właśnie na ten temat.

10.Kmicica po powrocie do Lubicza zaskakują trupy jego kompani przyjaciół.

11.List do Oleńki wysłany po ucieczce Kmicica zawierał przeprosiny Kmicica i obietnicę poprawy. Oleńka w odpowiedzi na list oświadczyła Kmicicowi, że nie wybaczy mu dopóki ten nie naprawi szkód, które wyrządził ludziom a ci mu nie wybaczą.

12.Ola była zaskoczona oświadczynami Wołodyjowskiego, odrzuciła je.

14.Kiejdany – bogate wnętrze, piękno, przepych, wielonarodowa ludność (głównie Niemcy), budziły zachwyt nawet wśród gości.

15.Zagłoba – starszy, sprytny, mistrz ciętej riposty, bardzo lubi opowiadać historie swego bohaterstwa i często przypisuje sobie czyny innych osób.

16.Radziwiłł stara się udowodnić Kmicicowi, że chwilowe poddanie się Szwedom jest jedynie sposobem, aby uratować ojczyznę (Kmicic składa mu przysięgę).

17.O zamianie oblężenia na Jasnej Górze donosi księdzu Kordeckiemu Kmicic, który podsłuchał rozmowy w karczmie. Początkowo nie chciano mu wierzyć, później jednak rozpoczęły się przygotowania. Atak spowodowany jest chęcią zdobycia skarbu Jasnogórskiego. Jasna Góra broni się zaciekle. Atakujący są pod wrażeniem siły i wytrwałości obleganych. Podczas obrony dzieją się cuda i od klasztoru odbijają się kule.

Rozkład moralny społeczeństwa i jego stopniowe odradzanie się

-na początku potopu Sienkiewicz ukazuje upadek moralny społeczeństwa polskiego, zdradę, zaprzedanie wrogom przez klasę rządzącą własnego kraju, odstępowanie od władcy, przechodzenie na stronę Szwedów, apatię i rezygnację dochodzącą do szczytu, piętnując zdradę magnatów przeciwstawionej patryjotycznej szlachcie, mieszczaństwu lub ludu –Wrzeszczowicz, cudzoziemiec wypowiada o Polakach takie słowa podsłuchane przez Kmicica: „Jest li na świecie taki drugi kraj, gdzie by tyle nieładu i swawoli dopatrzyć można, (…) który by w świecie naród nieprzyjacielowi do zawojowania własnej ziemi pomógł? Który by tak króla opuścił…Jeno szaleni, swawolni, źli i przedajni tą ziemię zamieszkują” –później następuje punkt zwrotny zmieniający nastroje w społeczeństwie budzący wiarę, następnie podźwignięcie się narodu i stopniowe jego odradzanie się duchowe –przy końcu powieści widzimy już odrodzenie molarne całego społeczeństwa, nawet Szwedzi nie mogą nadziwić się zmianie jaka zaszła w narodzie, który do niedawna nie stawiał im żadnego oporu –motyw odrodzenia narodu w powieści to powrót do stanu wyjścia-zło zostaje ukarane a satysfakcja osobista, moralna dotyczy tych, którzy wiernie trwali przy królu i RP lub którzy jak Kmicic okupili swoje niegodne czyny.

Odrodzenie i rehabilitacja Andrzeja Kmicica: -z hulaszczego zawadiaki, awanturnika i sługi zdrajcy przemienia się w prawego, wiernego królowi i ojczyźnie bojownika o wolność swojego narodu, człowieka zdolnego do pełnej poświęcenia służby RP i w bohatera narodowego, który potrafi postawić obowiązek służby dla kraju ponad głosem serca –jego losy symbolizują losy ojczyzny, jego moralnemu upadkowi odpowiada upadek narodu, który przez swą lekkomyślną kapitulację wtrącił się w wielką otchłań, zapomniał o swoich obowiązkach, zatryumfowała w nim prywata i anarchia. Dopiero dzięki bohaterstwu ludu mas odniósł ostateczne zwycięstwo nad Szwedami –jego upadek moralny zbiega się czasowo z upadkiem RP, a jego wewnętrzną przemiana z jej odnową. Świadectwem wewnętrznej przemiany i równocześnie przejawem odradzania się patryjotycznych sił narodu jest obrona jasnej góry, zajmująca centralne miejsce w powieści. Ważna jest scena w kościele w Upicie kiedy po nabożeństwie został odczytany list królewski ogłaszający rehabilitację Kmicica, zbiega się to z ostatnim zwycięstwem nad Szwedami, które rehabilituje Polaków w ich oczach jaki  i w oczach całej Europy –Kmicic czynami patryjotycznymi, udziałem w walce ze Szwedami zmazał grzechy przeszłości i rehabilitacja jakiej szybko się doczekał zostaje mu starosta i pozwala mu zdobyć rękę i serce Oleńki.

Wątek romansowy –małżeństwo Kmicica i Oleńki zaplanowali przodkowie- przyjaciele: dziadek panny i ojciec młodzieńca –młodzi przypadają sobie do gustu i pokochawszy się od pierwszego wejrzenia, natrafiają na przeszkody wynikłe z dwóch przyczyn: różnicy i charakterów( on-hulaka, zabijaka, a Oleńka poważna, stateczna, dumna, opanowana, dobrze wychowana, typ kobiety idealnej, wzór patryjotki, wiernej królowi i ojczyźnie), z powodu powikłań politycznych –Kmicic rozłącza się z ukochaną na długi okres rzucając się w wir walk ze Szwedami(po uświadomieniu sobie tragicznej pomyłki jaką popełnił służąc Januszowi Radziwiłłowi i po nieudanej próbie porwania Bogusława na próżno usiłujący zdobyć Oleńkę –po wsławieniu się w walkach z najeźdźcą, odkupieniu win i zakończeniu wojny ze Szwedami i Rakoczym Kmicic spotyka się z ukochaną by szczęśliwie połączyć się z nią węzłem małżeńskim.