Satelita telekomunikacyjny.doc

(34 KB) Pobierz
Satelita telekomunikacyjny

SATELITA TELEKOMUNIKACYJNY

 

Satelita telekomunikacyjny – satelita sztuczny umożliwiający teletransmisję sygnałów radiowych i telewizyjnych między naziemnymi stacjami.

 

Zależnie od sposobu teletransmisji rozróżnia się:

·         Satelity telekomunikacyjne pasywne – przeznaczone do przekazywania sygnałów radiowych w wyniku ich odbicia od powierzchni satelity,

·         Satelity telekomunikacyjne aktywne – wyposażone w aparaturę do odbioru, wzmacniania i retransmisji odbieranych sygnałów radiowych.

 

Satelita telekomunikacyjny otrzymuje sygnał ze stacji naziemnej, wzmacnia go i wysyła z powrotem na Ziemię. Sygnał taki może być odbierany zarówno na całym obszarze, z którego zapewniona jest „widoczność” satelity, jak i w ściśle wyznaczonym obszarze. Satelity przekaźnikowe transmitują sygnały telewizyjne bezpośrednio do anten indywidualnych użytkowników, albo do dużych anten zbiorczych telewizji kablowych. Prawie wszystkie satelity telekomunikacyjne krążą po orbicie geostacjonarnej. Satelity nadają sygnały na Ziemię albo bezpośrednio, albo za pośrednictwem innego satelity.

W grupie satelitów telekomunikacyjnych wyróżniamy dwa typy: satelity pasywne i aktywne. Satelity pasywne stanowią rodzaj zwierciadeł odbijające fale radiowe, satelitarne zespoły dipoli, składające się z cienkich i krótkich drucików, które początkowo tworzą chmurę, a następnie pas satelitarny wokół Ziemi. Satelity aktywne, zawierające odpowiednią aparaturę elektroniczną odbierającą i po ewentualnym wzmocnieniu retransmitującą sygnały radiowe.

Pierwszy raz przekaz telewizyjny przez satelitę wykonała amerykańska stacja Telstar w czerwcu 1962 roku. Obecnie w kosmosie krąży około 130 satelitów.

Teoretycznie trzy dobrze umieszczone satelity potrafią objąć obszar całej kuli ziemskiej, a pojedynczy satelita komunikacyjny może naraz obsługiwać 30 tysięcy rozmów telefonicznych i ponad 25 kanałów telewizyjnych.

Istnieją dwie konfiguracje dla systemów satelitarnych:

·         satelity pozostają nieruchomo nad określonym miejscem na powierzchni Ziemi,

·         satelity krążą po orbitach wokółziemskich.

 

Satelity komunikacyjne poruszają się po orbitach geostacjonarnych wokół równika lub krążą po niskich orbitach. Satelity mają na pokładzie wiele transponderów, które przekazują sygnały komunikacyjne. Transpondery odbierają słabe sygnały transmitowane ze stacji naziemnych, podają je obróbce, wzmacniają i retransmitują z powrotem na Ziemię.

 

Zalety łączy satelitarnych:

·         olbrzymi zasięg - sygnał retransmitowany z satelity geostacjonarnego znajdującego się na wysokości 35810 km może pokryć zasięgiem większą część Europy, Ameryki Północnej lub Południowej - satelity poruszające się po niskich orbitach pokrywają zasięgiem całą kulę ziemską poprzez sieć połączeń szkieletowych pomiędzy satelitami,

·         konkurencyjność kosztów w porównaniu z łączami naziemnymi,

·         łatwość instalacji - wystarczy zainstalować na dachu budynku terminal VSAT (very small aperture terminal- terminal o bardzo małej średnicy) z anteną o średnicy od 1,2 do 2,8 m,

·         niezawodność usług - na usługi satelitarne nie mają wpływy żadne zagrożenia czy kataklizmy.

 

Ograniczenia łączy satelitarnych:

·         niewielka przepustowość - tanie terminale mogą transmitować dane tylko z prędkością 19,2 kb/s, natomiast szybsza transmisja satelitarna wiąże się z zakupem większych i droższych anten,

·         opóźnienie satelitarne - w przypadku satelitów geostacjonarnych wynosi ono około 0,27s, natomiast jest niższe dla satelitów poruszających się po niskich orbitach.

 

Wykorzystanie łączy satelitarnych: - automatyczne transmisje dokonywane przez systemy poczty elektronicznej - transmisje plików dokonywane przez bazy danych lub programy księgowe - przesyłanie dowolnych danych do użytkowników - transmisje stron WWW i żądanych plików.

Łącza wykorzystujące satelity geostacjonarne działają najczęściej w topologii gwiazdy. W takiej konfiguracji transporder odbiera szereg przychodzących sygnałów, łączy je i wysyła z powrotem na Ziemię w postaci pojedynczego strumienia danych Jedna ze stacji naziemnych pełni rolę koncentratora, wymieniając dane z mniejszymi stacjami będącymi w dowolnym miejscu w zasięgu satelity geostacjonarnego.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin