Modlitwa mistyczna.docx

Modlitwa mistyczna 
 

Ewa Leśniewska OCDS

   
Kontemplacja wlana jest źródłem modlitwy mistycznej. Kontemplacja wlana wg F. Naval to:

"poznanie o charakterze intuicyjnym, dotyczące prawd Bożych, 
połączone z bardzo intensywną miłością Boga, 
które staje się udziałem człowieka w sposób jawnie nadprzyrodzony,
dzięki wyższym darom Ducha Świętego."

Modlitwa mistyczna jest specjalnym doświadczeniem religijnym, czysto chrześcijańskim, ukrytym na szczytach życia duchowego. Jest tajemniczą rzeczywistością Bożej łaski w duszy i nadprzyrodzonym komunikowaniem się z Bogiem. Modlitwa mistyczna jako "poufne i przyjacielskie z Bogiem obcowanie" jest owocem miłości wzbudzonej w duszy przez Ducha Świętego. Charakterystyka stopni modlitwy mistycznej wg opisów św. Teresy z Awili:

1.      Skupienie bierne

2.      Modlitwa odpocznienia

3.      Zjednoczenie proste

4.      Zjednoczenie ekstatyczne (pełne)

5.      Zjednoczenie przemieniające

Skupienie bierne

Twórcą tego skupienia w duszy jest sam Bóg. Przejście od modlitwy skupienia czynnego do modlitwy skupienia biernego jest spontaniczne i prawie niezauważalne. Intelekt staje się skłonny do upraszczania swojej działalności ale pozostaje zdolny do rozważania. Doświadczenie Bożej obecności jest stosunkowo słabe. Jest to początek dalszych łask i głębszego doświadczenia Boga. Skupienie bierne jest wstępem do kontemplacji wlanej.

Modlitwa odpocznienia

Bóg ogarnia w człowieku całą dziedzinę woli. Rozważanie dyskursywne staje się niemożliwe. Bóg udziela duszy głębokiego pokoju. Intelekt uzyskuje nowe światło w poznaniu Boga. Sprawia ono niewyrażalne uczucie obecności Bożej. Następuje intuicyjne, ogólne poznanie Boga, bez posługiwania się pojęciami. Wola jest związana z Bogiem w skupieniu i odpocznieniu, podczas gdy intelekt i pamięć pozostają wolne i przeszkadzają w modlitwie przez poruszenia i dociekania. Modlitwa odpocznienia idzie w parze z procesem biernego oczyszczenia zmysłów, dlatego może towarzyszyć jej oschłość
.

Zjednoczenie proste

W modlitwie zjednoczenia prostego wszystkie wewnętrzne władze duszy są utkwione w Bogu, wolne pozostają jedynie władze ciała.
Znakiem rozpoznawczym tego stopnia modlitwy mistycznej są:
brak roztargnień na modlitwie (władze wewnętrzne wyobraźnia i pamięć są utkwione w Bogu, w stanie zjednoczenia roztargnienia są psychologicznie niemożliwe).absolutna pewność zjednoczenia z Bogiem, brak jakichkolwiek wątpliwości w tym względzie.
brak znużenia.

Zjednoczenie ekstatyczne (pełne)

W tym zjednoczeniu udzielanie się Boga duszy, na skutek wlania miłości i światła, jest tak intensywne, że naturalne władze pozostają w zupełnej bierności. Działanie nadprzyrodzone jest istotne, zawieszenie władz jest jego skutkiem a zjawiska występujące w sferze cielesnej drugorzędne. Zjednoczeniu ekstatycznemu (jak wskazuje nazwa) towarzyszą ekstazy, tj. stan, w którym wszystkie energie duszy tak są utkwione w jakimś przedmiocie, że osoba staje się bardziej lub mniej niezdolna do odbierania i odczuwania zewnętrznych bodźców zmysłowych. Stan duchowych zaręczyn charakteryzuje się pewnością osiągnięcia jeszcze wyższego stopnia zjednoczenia i pokojem płynącym z odczuwania Bożej obecności. Skutki Bożego obdarowania sprawiają większe:

·         - poznanie siebie,

·         - swoich braków,

·         - swojej nicości,

·         - odczucie potrzeby łaski,

·         - poczucie pokoju i ufności Bogu,

·         - uczucie miłości i pragnienie oddania się Bogu,

·         - żarliwość i radykalizm w pełnieniu własnych obowiązków,

·         - pragnienie większego zjednoczenia z Bogiem,

·         - oczyszczenie duszy,

·         - doświadczenie radości i słodyczy w cierpieniu.

Zjednoczenie przemieniające Przez całkowite zjednoczenie ze Sobą w tzw. małżeństwie duchowym Bóg sprawia w duszy:

·         - całkowite przekształcenie woli i wszystkich władz duszy dla wyłącznego praktykowania miłości.

·         - Duch Święty sprawia, że człowiek nabywa nowego sposobu działania, całkowicie biernego,

·         - następuje stałe zjednoczenie duszy z Bogiem we wzajemnym oddaniu się,

·         - następuje pełniejsze uczestnictwo w życiu Boga,głębsze poznanie Jego atrybutów (tu najważniejsze jest poznanie wszystkich trzech Osób Trójcy Przenajświętszej, Ich wzajemnej relacji, życia wewnętrznego i wejście w życie trynitarne Boga).

Opracowano na podstawie: Jerzy W. Gogola OCD, Teologia komunii z Bogiem, Kraków 2001.