Jadwiga Okrojek - Moja droga do Sai Baby.pdf
(
3020 KB
)
Pobierz
Posyłamy Wam ksi
ąŜ
k
ę
, bardzo pomocn
ą
w rozwoju duchowym.
ś
yczymy
owocnej lektury oraz sukcesów na
ś
cie
Ŝ
ce duchowej. Om Sai Ram.
Jadwiga Okrojek
Po
śmierci mojej córki Danusi w
1976 r., moje Ŝycie zmieniło się
diametralnie. Wpadłam w tak
głęboką depresję, Ŝe nie
widziałam dalszego sensu Ŝycia.
Szukałam okoliczności by je
zakończyć i połączyć się z nią.
śadne tłumaczenia rodziny ani
znajomych nie docierały do mnie.
Nie mogłam pogodzić się z
faktem, Ŝe juŜ jej więcej nie
zobaczę, i dlaczego akurat ona
musiała odejść. Nic mnie nie
interesowało, nawet rodzina i
dom przestały dla mnie istnieć.
Codziennie prosto z pracy
jechałam na cmentarz, by być
blisko niej. Przesiadywałam przy
grobie długie godziny i
rozpaczałam. Często zdarzało się
tak, Ŝe brama cmentarna była juŜ
zamknięta. Nie zraŜałam się tym i
przechodziłam przez parkan.
NiezaleŜnie od tego jaka była
pora roku, czy była pogoda, deszcz lub śnieg. Zdarzyło się nawet tak, Ŝe podczas
przechodzenia przez parkan upadłam i złamałam nogę. Nawet noga w gipsie nie
była przeszkodą w chodzeniu na cmentarz. W pierwszą rocznicę śmierci córki,
postanowiłam zostać przy grobie całą noc sama. Nie pomogły tłumaczenia rodziny.
W czasie czuwania przy grobie słyszałam, tak mi się wydawało, łoskot wody jakby
wlewał się do grobu. Po przyjściu męŜa i syna, prosiłam, aby otworzyli pustą
piwnicę, która była obok grobu córki. Okazało się, Ŝe piwnica jest sucha.
Codziennie chodziłam na grób córki, trwało to 10 lat. Szukałam wytłumaczenia
zjawiska jakie zachowałam w tym świecie. DuŜo czytałam ksiąŜek i materiałów
opisujących zjawiska i przemiany cielesne. Uczestniczyłam równieŜ w dyskusjach i
prelekcjach w Laboratorium Psychotroniki w Łodzi. Miałam moŜliwość
przeczytania artykułu o Guru w Indiach, o Sai Babie. Wiadomości opisane w tych
artykułach wywarły na mnie duŜe wraŜenie. Zdawałam sobie sprawę z tego, Ŝe do
Indii nie mam moŜliwości pojechać. Podczas jednego z pobytów na zajęciach w
Laboratorium, spotkałam prelegenta z Opola, który opowiadał o Sai Babie, jego
cudach i przemianach, jakie zachodzą w ludziach, którzy wysłuchują jego nauk. Po
- 2 -
zakończeniu prelekcji zapytałam prelegenta, czy on był u Sai Baby. Usłyszałam
odpowiedź twierdzącą. To jeszcze bardziej mnie zainteresowało. Opowiedział, Ŝe
grupa wielbicieli z Polski wybiera się za 2 tygodnie do Indii. Zapytałam, czy jest
moŜliwość przyłączyć się do tej grupy. Odpowiedź otrzymałam twierdzącą z tym,
Ŝe jeŜeli zdąŜę załatwić paszport, wizę i bilet, to mogę być zabrana. Nie miałam
pojęcia, czy to wszystko jest do załatwienia. Zapytałam męŜa, czy zgodzi się na
mój wyjazd i załatwi mi te wszystkie formalności? MąŜ zgodził się na mój wyjazd i
obiecał załatwić formalności. Krótki termin do wyjazdu sprawił, Ŝe inaczej
zaczęłam patrzeć na Ŝycie. Prelegentem tym był Rysio z Opola, który przyczynił
się do otwarcia mi drogi do Sai Baby, za co jestem mu bardzo wdzięczna.
Pierwsze prze
Ŝ
ycie.
W lutym 1995 r. pojechałam do Indii pierwszy raz, po przeczytaniu jednej ksiąŜki o
Sai Babie. W podróŜy nie potrafię spać na siedząco. Kiedy zajechałam do
Puttaparthi, bardzo czułam zmęczenie. Cała grupa otrzymała szed, (duŜa
noclegownia), obecnie tych szedów juŜ nie ma. Było tam dosyć brudno, do tego
Ŝadnych łóŜek, ani nawet materaców, więc nie miałam nawet, na czym usiąść. Z
tego wszystkiego zachciało mi się bardzo płakać. Do głowy nachodziły mi myśli,
Ŝe chyba jednak popełniłam błąd przybywając tutaj. Pomyślałam sobie, Ŝe w tym
wieku
nie
- 3 -
powinnam podejmować takiej decyzji, poniewaŜ byłam najstarsza z grupy, i gdyby
była taka moŜliwość, to bym natychmiast wróciła. Wyszłam przed szed z nadzieją,
Ŝe moŜe znajdę sklep i kupię materac, na którym będę mogła usiąść i odpocząć, ale
w pobliŜu nie było sklepu, więc postanowiłam wrócić do walizek. W tym czasie
przyszły dwie kobiety z grupy i powiedziały do mnie.
- Ale z ciebie szczęściara! Ty masz teraz materac i tyle poduszek, co ty będziesz z
nimi robiła?
Ja jestem bardzo zdziwiona tym, co usłyszałam i tym, co zobaczyłam, koło moich
walizek. Więc zapytałam, skąd tu się wziął materac i poduszki?
A one mówią, Ŝe od Niemki.
Ja na to, Ŝe nie znam Ŝadnej Niemki i skąd one wiedzą, Ŝe to dla mnie?
To one powiedziały, Ŝe ta Niemka wskazała na moje walizki i powiedziała, Ŝe to
dla mnie. Zaczęłam je prosić, Ŝe jak spotkają tę Niemkę, Ŝeby mi ją pokazały, to ja
jej zapłacę albo podziękuję, bo było mi głupio tak wziąć bez Ŝadnego
odwdzięczenia. Byliśmy tam wtedy 7 tygodni i nikt tej Niemki więcej nie spotkał.
Poduszki rozdałam koleŜankom. Za kilka dni naszą grupę zaprosił Gruber,
koordynator na Europę, na rozmowę. On powiedział, Ŝebyśmy uwaŜali, bo
moŜemy rozmawiać z jakimkolwiek Hindusem, nie wiedząc, Ŝe to Sai Baba. On
sam rozmawiał kiedyś z Hindusem, i ani on ani ten Hindus nie zauwaŜyli, jak
znalazł się obok nich męŜczyzna, Hindus, porozmawiał z nimi i odszedł. Oni patrzą
za nim, a ten człowiek jak gdyby rozpłynął się w powietrzu. Po jakimś czasie
podszedł do niego Sai Baba i mówi: „jak myślisz, kto to do was wtedy podszedł?”.
Drugie prze
Ŝ
ycie.
W ksiąŜce o Sai Babie przeczytałam, Ŝe jest drzewo
Ŝyczeń, z którego Baba w swojej młodości zrywał
róŜne owoce, które to drzewo normalnie nie rodzi, i
rozdawał kolegom. Zapytałam organizatora, czy wie
gdzie to drzewo rośnie. Dostałam odpowiedź:
- Dobrze, Ŝe przypomniałaś, jutro z całą grupą
pójdziemy do niego.
Kiedy szliśmy, ja z radości nie mogłam się doczekać i wyprzedzając całą grupę z
Madzią, pierwsze szłyśmy główną ulicą wioski w kierunku rzeki Citravati, aŜ
doszliśmy do szerokich kamiennych schodów prowadzących wysoko w górę. Jak
się później okazało, poszłyśmy za wysoko, a tam była brama z wielką kłódką.
Reszta naszej grupa chciała iść w naszym kierunku, ale niŜej jakiś Hindus kiwał
ręką, Ŝeby przyjść niŜej, więc wszyscy poszli i ja teŜ. Tam siedzieli ludzie, inni
robili zdjęcia, ale ja nie wiedziałam dlaczego, bo ja tego drzewa w ogóle nie
- 4 -
widziałam. Potem schodzimy na dół, a ja idę do organizatora i pytam:
- To co, do tego drzewa nie dojdziemy?
On na mnie wytrzeszczył oczy i mówi:
- A gdzie ty teraz byłaś?
Ja odpowiadam:
- Pod skałą.
A on mówi zdziwiony
- I ty nie widziałaś drzewa?
Odpowiedziałam:
- Tam drzewa nie było - ale jak rozmawiałam, to okazało się, Ŝe właśnie stałam
tyłem do tego drzewa, a on mówi:
- To odwróć się i zobacz.
Ja patrzę, i oniemiałam, jak mogłam nie widzieć tak duŜego drzewa?
Postanowiłam, Ŝe muszę przyjść któregoś dnia jeszcze raz do tego drzewa. Na
drugi dzień szykuję się do wyjścia, Ŝeby iść do tego drzewa, ale jedna z koleŜanek
pyta:
- Gdzie ty idziesz?
Odpowiadam, Ŝe do tego drzewa, bo wszyscy je dobrze widzieli, a ja nie
widziałam. Ona mówi:
- To ty nie wiesz, Ŝe samemu się nie chodzi na zewnątrz aszramu, bo ktoś moŜe ci
zabrać paszport lub pieniądze i będziesz miała kłopoty.
Ale ja naleŜę do ludzi, którzy nie potrafią innych wykorzystywać, bo jak mogę
prosić, na te upały, jakie były, Ŝeby ktoś szedł drugi raz ze mną, bo ja nie
widziałam drzewa? I taka zmartwiona, idę naprzeciw domu Sai Baby, zamyślona,
co mam robić i w tym momencie słyszę głos:
- Jadzia!
Obracam się, patrzę, widzę osobę, ale ja nie znam tej kobiety, więc mówię:
- Kochana, a skąd ty mnie znasz, bo ja ciebie nie znam?
Ona odpowiada, Ŝe była na spotkaniu grupowym, na którym mnie widziała.
Dowiedziałam się od niej, Ŝe zna język angielski, więc ucieszyłam się, Ŝe być moŜe
ona będzie wiedziała, dlaczego ja nie widziałam tego drzewa? Ja przypuszczałam,
Ŝe znając język angielski, z pewnością ona przeczytała duŜo ksiąŜek o Sai Babie,
więc pewnie będzie wiedziała, dlaczego mi się coś takiego dziwnego przydarzyło z
tym drzewem. Ona odpowiada:
- To ja juŜ wiem, dlaczego dostałam takiego pragnienia, Ŝeby z tobą porozmawiać?
Dalej w rozmowie mówi do mnie, Ŝe jutro pójdzie ze mną do tego drzewa. Ja z
radości byłam juŜ w siódmym niebie. A miałam pragnienie, Ŝeby urwać z tego
drzewa gałązkę, zasuszyć, zawieźć do domu i oprawić w ramki na pamiątkę, ale o
tym nikomu nie mówiłam, bo jakby kaŜdy łamał gałązki, to drzewo by uschło.
Nazajutrz poszłyśmy pod to drzewo, usiadłyśmy do medytacji i spadły nam owoce
- 5 -
Plik z chomika:
Semi111
Inne pliki z tego folderu:
Duchowość w życiu codziennym.pdf
(3268 KB)
Jadwiga Okrojek - Moja droga do Sai Baby.pdf
(3020 KB)
Profesor N. Kasturi - Biografia Sai Baby T-1.pdf
(4571 KB)
Podróż do Sai Baby.pdf
(2740 KB)
Nauka o Karmie.pdf
(2680 KB)
Inne foldery tego chomika:
_AURA_
_EGZORCYZMY & KLATWY_
_oczyszczanie organizmu_
+++ do przeczytania !!!
▪ Poznaj Siebie - medytacja
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin