fakty_i_mity_2002_131_36.pdf

Karol i Irena byli kochankami – są dowody i świadkowie na...

Papiieża grzech miiłłościi!

Nr 36 (131) 6 – 12 września 2002 r. Cena 2,20 zł (w tym 7% VAT)

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

kochać, to miłości

słodkie prawo...

– śpiewała niezrównana

Mira Zimińska-Sygietyńska.

Czy naprawdę każdemu?

Karol Wojtyła i Irena K.

byli wolnymi ludźmi

i mieli prawo się kochać.

Kochali się namiętnie wiele lat.

Niestety, tę wielką,

choć zakazaną miłość

zniszczyła pokrętna ideologia.

Na ołtarzu tej miłości

pozostaną dwie ofiary:

ONA – kobieta

i ON – papież.

Str. 7

K ażdemu wolno

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 36 (131) 6 – 12 IX 2002 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Wirus

POLSKA Ponad 6,5 miliona uczniów rozpoczęło naukę. Po raz

pierwszy podwoje otworzyły szkoły ponadgimnazjalne. Liczba

szkół katolickich wzrosła w tym roku z 400 do 450.

Tam przynajmniej nie ma problemów z pierwszą i ostatnią lek-

cją religii.

Być może w związku z ogłoszoną przez siebie amnestią podat-

kową wicepremier Kołodko odwiedził prymasa. „W serdecznej

atmosferze” pochylili się nad kondycją moralną społeczeństwa.

Kołodko został także zaproszony do Wrocławia na najbliższą

konferencję episkopatu, która odbędzie się w październiku.

Wicepremier na obradach purpuratów to zapowiedź obecności

biskupów w obradach rządu?!

Sejm jednogłośnie podziękował „Ojcu Świętemu” za przybycie

i pouczenie ciemnego narodu (w tym ateistów), czym jest mi-

łosierdzie Boże. Biskupi wysmażyli zaproszenie dla Drogiego

Gościa na przyszły rok do Warszawy.

Budowa Świątyni Opatrzności ruszy teraz z kopyta.

WARSZAWA Prymas nakazał zamknięcie biur Radia Maryja

w warszawskich parafiach i zastąpienie ich kołami przyjaciół ka-

tolickiego Radia Józef. Chodzi oczywiście o pieniądze, które są

zbierane przez biura toruńskiej rozgłośni z pominięciem kurii.

Prymasowi i Pieronkowi trzeba oddać, że są też konsekwentni

– wszelkiej lepperyzacji mówią NIE.

Policja zatrzymała niektórych bezrobotnych protestujących przed

Sejmem i zlikwidowała rozstawione przez nich namioty.

Wsadzanie do aresztów głodnych i bezdomnych to jest jakiś po-

mysł na problemy społeczne w Polsce!

KRAKÓW O tym, że papież czyni cuda, świadczy oblężenie

sanktuarium w Łagiewnikach – po wizycie JPII ilość nabożeństw

wzrosła z kilku do kilkunastu dziennie. Autokary blokują dro-

gi, księża nie nadążają opróżniać skarbon, przekwitłym kobie-

tom wraca miesiączka po dotknięciu świętego kamienia; są po-

noć cudowne uzdrowienia.

Papa naprawdę odmienił oblicze tej ziemi!

WŁOCŁAWEK Powstał społeczny komitet budowy pomnika Edwar-

da Gierka, jednego z przywódców Polski najcieplej wspominanych

przez obywateli. Co nietypowe dla tego typu inicjatyw, ten komi-

tet chce także pomagać bezrobotnym w znalezieniu pracy.

Choć papież mówił o miłosierdziu, jego wielbiciele nie wykazu-

ją się taką wrażliwością co fani Gierka...

KIELECCZYZNA Chyba po raz pierwszy od II wojny światowej

odnotowano w Polsce przypadek śmierci głodowej. We wsi Po-

tok matka zagłodziła siebie i nastoletniego, chorego syna. Ani ro-

dzina, ani sąsiedzi, ani pomoc społeczna nie zapobiegli tragedii.

DUSZ-pasterz też nie zachodził...

WATYKAN W diecezji Belluno rozpoczęto tzw. postępowanie

informacyjne mające rozpocząć proces beatyfikacyjny Jana Paw-

ła I. Ten papież liberał został najprawdopodobniej zamordowa-

ny przez współpracowników po miesiącu urzędowania.

I wszystko się zgadza – był męczennikiem!

Prasa światowa sugeruje, że dobra forma, jaką zaprezentował

JPII w Kanadzie i w Polsce, jest efektem kuracji cud-pigułkami

z ziaren papai. Papa otrzymał je od francuskiego profesora Lu-

ca Montagniera (odkrywca wirusa HIV). Podobno lepiej teraz

znosi chorobę Parkinsona.

W 2020 r. piętnasta pielgrzymka do Ojczyzny!

FRANCJA Prezydent Chirac zaproponował stworzenie podat-

ku na rzecz państw biednych. Miałby on obejmować „bogactwa

zdobyte dzięki globalizacji”. Pomysł świetny, bo... niemal nie-

możliwy do zrealizowania. Za to robi dobre wrażenie.

Laicka Francja w pustosłowiu chce dorównać Watykanowi?

ROSJA Prezydent Putin docenia umoralniającą rolę kościo-

łów w czasach, „kiedy nie ma już kolektywów pracowniczych

i podstawowych organizacji partyjnych, nie ma wychowawców

i opiekunów”.

Na szczęście jest jeszcze zdrowy rozsądek...

GRUZJA Politycy zaproponowali amerykańskiemu generałowi

Johnowi Shalikashvilli objęcie stanowiska prezydenta Gruzji.

Facet ze znajomościami ma być lekarstwem na trapiące Gruzję

nieszczęścia: biedę, bezrobocie i wojnę domową.

Monika Lewinski – mocno... ustosunkowana w Białym Domu

– prezydentem Polski 2005!

KOREA PŁD. Tajfun Rusa pochłonął ponad 150 ofiar. To naj-

większy taki kataklizm od 40 lat. Lawiny błotne niemal całko-

wicie zniszczyły szlaki komunikacyjne, sieć telekomunikacyjną

i elektryczną.

Królowej niebiańskiej nie mają, do kościoła nie chodzą...

BRAZYLIA Klęska suszy dotknęła ponad 200 miejscowości

w pięciu stanach na południowym wschodzie kraju. Brakuje wo-

dy dla ludzi, a w wielu okręgach z wycieńczenia pada bydło.

Wszystkiemu winien prąd morski el Nino będący skutkiem na-

ruszenia równowagi środowiska naturalnego ziemi.

A ci – wręcz przeciwnie, są bardzo religijni. El Nino znaczy

Dzieciątko Jezus...

RPA Na Szczycie Ziemi udało się osiągnąć niewielkie porozu-

mienie w sprawie ochrony środowiska i zdrowia. Doszło też do

konfliktu pomiędzy krajami UE, Kanadą i Australią a delega-

cją Watykanu, która w zapisie o ochronie zdrowia kobiet chcia-

ła uniknąć sformułowania o „prawach człowieka i fundamen-

talnych wolnościach”.

Kto wie, co dla kobiet najlepsze? Faceci w sukienkach!

Na portyku jednej z lamaistycznych świątyń tybetańskich widnieje napis: „Jeśli wie-

rzysz – módl się! Jeśli nie wierzysz – podziwiaj! Jeśli jesteś głupi – wyryj swoje imię!”.

gliwym jajarzem. Uwielbiam pisać teksty satyryczne.

Niestety, nie zawsze jest nastrój do śmiechu i pisania na

luzie. Mam nadzieję, że już nigdy nie będę musiał pisać ta-

kiego komentarza jak ten poniżej.

Antyklerykalna Partia Postępu RACJA, która oficjalnie

zaczęła działać osiem dni temu, rodziła się w niemałych

bólach. Ponad cztery miesiące czekaliśmy na jej rejestra-

cję, choć inne partie rejestruje się w parę tygodni. Wiemy,

że chodziło o wizytę papieża, której nawet chmury nie po-

winny przyćmiewać, a co dopiero taka partia polityczna,

pierwsza w historii plemion słowiańskich. Ale co tam, liczy

się efekt końcowy, korek od szampana itd. Komuś bardzo

zależy, aby szampana nie było.

Są owady, które składają swoje jaja w ciele innych owa-

dów, zwierząt lub larw. Podrzutek – pasożyt rozwija się kosz-

tem żywiciela, wysysa z niego życiodajną krew, aby

w końcu zjeść wszystko, co pozostało z nieszczęśnika, sa-

memu rosnąc w zbójecką siłę. Ale do rzeczy.

Prawie rok temu po raz pierwszy napisałem, że poczy-

niliśmy pierwsze, konkretne kroki w celu stworzenia partii.

Zgłosili się do nas przedstawiciele parahinduistycznego ru-

chu Himawanti, ze swoim guru – Ryszardem Matuszew-

skim (Mohanem) – na czele. O gościu tym pisaliśmy („FiM”

nr 10/2000, 4/2002) jak o męczenniku za wiarę, którego

prześladuje niemiłościwie panujący nam Kościół papieski.

Przed dwoma laty faktycznie tropiła go policja, m.in. za to,

że groził wysadzeniem Jasnej Góry. Z całą antypatią dla ja-

snogórskich paulinów – sam pomysł nam się nie podobał,

ale też nie widzieliśmy powodu, dla którego Mohan miałby

gnić w więzieniu. W areszcie, na pytanie przesłuchujących,

czy ma jakieś materiały wybuchowe niezbędne do spełnie-

nia groźby, oświadczył bez mrugnięcia okiem, że owszem

– granaty. Pod eskortą poprowadził następnie stróżów pra-

wa do swojego domu i otworzył przed nimi lodówkę, po-

kazując faktycznie granaty... południowe owoce, bardzo zdro-

we zresztą. Kiedy mi to sam opowiadał, od razu zapałałem

do faceta sympatią. Toś mi brat! – jajarz, podobny do

mnie! Teraz wiem, że historię tę zmyślił.

Myślałem, że w życiu nie wypowiem słowa „sekta”

pod adresem jakiegokolwiek kościoła czy związku wyzna-

niowego. To słowo dla mnie nie istniało, bo każdy ma prze-

cież prawo wierzyć w to, co chce i jak chce, jeśli nie szko-

dzi przy okazji innym ludziom. No właśnie. Wszystko wska-

zuje jednak na to, że „Himawanti” sektą jest. Za swoim gu-

ru wstąpił do APP RACJA cały ruch, prawie tysiąc wyznaw-

ców Mohana. Zdawali się zrazu najbardziej ideowymi, wa-

lecznymi antyklerykałami, ale pozory okazały się mylące.

Są to bowiem klasyczni, autentyczni sekciarze; dla RACJI

i całego ruchu antyklerykalnego w Polsce – wilki w owczych

skórach, zwodziciele, wirus. Postanowili wynieść swoją sek-

tę na barkach RACJI. Mohan został demokratycznie wybra-

nym przewodniczącym na województwo śląskie. A było tak.

Na ogłoszenie o założycielskim zebraniu APPR w Katowi-

cach odpowiedziało paręset osób. Ponad połowa ludzi spo-

śród tych, którzy na nie przyszli, była z Himawanti... Podob-

nie rzecz się miała w województwach: kujawsko-po-

morskim, opolskim, częściowo gdańskim (wiceprzewodni-

cząca) i w zarządzie powiatowym w Częstochowie. W kil-

ku innych rejonach kraju ludzie Mohana próbowali przejmo-

wać władzę, ale bezskutecznie. Zdarzały się jednak wypad-

ki, że zjeżdżali się do jednego ośrodka, by stworzyć tam

przewagę liczebną podczas głosowań. Jasne się stało, iż za-

leży im tylko na celach własnych i ich organizacji.

Demokracja jest dobra, jeśli obywatele do niej dorośli

i jeśli jest dobrze prowadzona. W efekcie sprowadza się to

do wyboru na stanowiska decydentów ludzi naprawdę naj-

mądrzejszych z mądrych i wysoko stojących pod wzglę-

dem etycznym. Mohanowcy z lubością gwałcili demokra-

cję w RACJI, sami w ogromnej większości będąc mierno-

tami kulturalnymi i moralnymi. Wyraźnie odstają od wszyst-

kich innych ruchów hinduistycznych, których wyróżnikiem

jest nie szkodzenie, lecz pomaganie bliźniemu. Zły przykład

szedł z góry, od Mohana – zakłamanego, fałszywego „pro-

roka”. Rzecz niezwykła, bardzo wielu zapatrzonych w niego

wyznawców przerasta go intelektualnie o głowę! Ten układ

jest nie tylko dla mnie zagadką i fenomenem. W redakcji

spekulowaliśmy już nad tym, że może ma on jakieś inne

walory, o których wiedzą tylko kobiety, dziwnie chętnie do

niego lgnące... W każdym razie Mohan – na przekór wszel-

kim przesłankom i opiniom postronnych – chyba naprawdę

uwierzył w to, że jest jakimś wcieleniem Siwy, bo zaczął

pisać do „Faktów i Mitów”. A że pisanie do nas wymaga

prawdziwego, choć niekoniecznie boskiego oświecenia, ir-

racjonalne lub po prostu głupie teksty Matuszewskiego po-

większały nasze sterty makulatury, a żaden nigdy się nie

ukazał. Guru interweniował u mnie osobiście w tej spra-

wie, ale nic nie wskórał. W podobnych przypadkach odpo-

wiadam zawsze, że gdyby przyszła do mnie moja matka

i na kolanach prosiła o zamieszczenie jej tekstu, też bym

odmówił, jeśli tekst byłby do kitu. Guru nie jest jednak gu-

ru, gdyby nie uważał się za guru, czyli kogoś więcej niż

czyjakolwiek matka. Chłopisko poczuło się do żywego ura-

żone i tak zaczęły się schody. On sam i jego emanacje

z ruchu zaczęli wszczynać różne prowokacje, na przykład

naklejanie ulotek „FIM” na... karoseriach samochodów lub

na znakach drogowych. Zadymy, również te z udziałem stra-

ży miejskich, szły na nasze konto. Bardzo ostra reakcja kie-

rownictwa RACJI i „FiM”, a dokładnie opieprzenie przeze

mnie Mohana na ogólnopolskim zebraniu zarządów woje-

wódzkich i usunięcie go z szeregów APPR – rozpętało woj-

nę. Matuszewski w odpowiedzi napisał na portalu interne-

towym „Wyborczej”, że chce zabić papieża. Podpisał się

imieniem i danymi innego członka śląskiego zarządu APPR

po to, by całe odium spadło na niewinnego człowieka i par-

tię. Policja szybko znalazła prawdziwe, tj. mohanowe źródło

wysłania e-maila. Koleś przyznał się do winy i poszedł sie-

dzieć. Tchórzliwy, mały człowieczek zeznał, że to ja podże-

gałem go do zabicia papieża... Jego wierni na wszystkie

strony świata wysyłają wieści, jakoby niewinny jak bara-

nek „mistrz duchowy” był przez policję torturowany, co

jest kolejnym podłym kłamstwem.

A jaka jest prawda o Matuszewskim-Mohanie? Temu

hochsztaplerowi i ostatniemu indywiduum udało się jakoś

zdobyć papierki od samozwańczych wschodnich zakonów

medytacyjno-ezoterycznych, potwierdzające rzekomy naj-

wyższy stopień jego wtajemniczenia w mistyczną ścieżkę.

Nieważne, że o zakonach tych nie słyszał żaden szanujący

się sympatyk ruchów hinduistycznych. Nieważny również

dla wyznawców Mohana jest fakt, że ich guru jest zwykłą

kanalią. W rozmowie ze mną sympatycznie wyglądający

młodzieniec z Himawanti stwierdził z rozbrajającą szczero-

ścią: „Nieważne, jak postępuje nasz przywódca, najważniej-

sze jest to, jaki stopień wtajemniczenia osiągnął”.

Po naszym artykule w numerze 34, gdzie opisaliśmy

prawdziwe okoliczności „zamachu” na papieża, osamotnie-

ni sekciarze Himawanti zaczęli szkalować RACJĘ i „FIM”,

gdzie tylko się da, przede wszystkim w Internecie (średnio

co trzecie słowo na „k” i „ch”) oraz na zebraniach partyj-

nych. Opowiadali na przykład, że... jesteśmy z Opus Dei i...

„chcemy zniszczyć wszystkich antyklerykałów”. Bezczelni

kłamcy ciągle byli szefami i stanowili prawie 1/7 wszyst-

kich członków partii! Zaprosiłem kilku, na oko bardziej roz-

sądnych, na pojednawczą rozmowę. Nie przyjechał nikt.

W tej sytuacji zwołałem zebranie założycieli APP RACJA,

którzy jednogłośnie zawiesili działalność zarządów APPR na

terenie całego kraju. Tego samego dnia nowe pełnomoc-

nictwa wydaliśmy zarządom, które nie zostały zarażone wi-

rusem Himawanti.

Jestem spokojnym człowiekiem pokojowo nastawionym

do świata. Trudno jest wyprowadzić mnie z równowagi, ale

właśnie udało się to pieprzniętym sekciarzom o wypranych

mózgach, którzy próbowali (i ciągle próbują) zniszczyć

wielkie dzieło tysięcy wspaniałych, mądrych ludzi – człon-

ków APPR i Czytelników „FiM”. Mam dla was – mohanow-

skie świrusy – przesłanie. Zawarte jest ono w jednej ze scen

filmu „Gorączka”, gdzie gangster grany przez Roberta De

Niro mówi przez telefon do innego gangstera, który go wy-

kiwał: – Mówię do pustki, bo po drugiej stronie nie ma ni-

kogo...

Gdańsk Wrzeszcz, 7.09. godz. 16, ul. Kościuszki 49,

Hala KS Gedania – zapraszamy członków i sympaty-

ków APPR oraz Czytelników tygodnika „FiM” na spo-

tkanie z redaktorem naczelnym Romanem Kotlińskim

– Jonaszem. Kontakt: A. Kotłowski 0-601 258 016.

JONASZ

Z usposobienia jestem żartobliwym, choć nieco powścią-

Nr 36 (131) 6 – 12 IX 2002 r.

ZAMIAST SPOWIEDZI

– Pani Danielo, gdybym na

własne oczy nie zobaczyła, nie

uwierzyłabym, że mieliśmy polską

Marilyn Monroe!

– Ja też, ale to odległe czasy. Do-

brze, że choć zdjęcia pozostały mi

z okresu, gdy byłam piękna, młoda

– Zdecydowanie piosenki, bo

biust to sprawa „świeża”, od kwiet-

nia tego roku, kiedy prasa narobiła

sporo szumu i zamieszania po tym,

jak w Księdze Polskich Rekordów

i Osobliwości okrzyknięto mój biust

(160 cm w obwodzie) za rekordowy.

– To w ogóle nie wchodzi w grę.

Konsultowałam się z lekarzem, ale

mi odradził ze względu na możliwe

komplikacje, a i zostałabym strasznie

okaleczona. Operacja byłaby wskaza-

na, gdyby wykryto u mnie guzki, ale

moja mammografia jest idealna.

ciężko. Nie mogłam się zaaklimaty-

zować. Zupełnie inny kraj, inni lu-

dzie, inna pogoda, upały, kangury.

Denerwowałam się, że nie ma pol-

skiego chleba i kiełbasy. Lecz gdy po

siedmiu latach udało mi się przyje-

chać do Polski i zobaczyłam w pu-

mnie drażni, a księża nadużywają

swojej władzy (choć wiem, że są też

porządni). Dodatkowo kościoły prze-

rażają mnie wysokością sklepień, pa-

nującym w nich chłodem oraz fak-

tem, że wystawia się w nich trumny

ze zmarłymi, jak w kostnicy. No i te

modły i nierówne śpiewy...

– Nie boi się Pani samotności?

– Jasne, że się boję. Boję się też

upływu czasu, niedołęstwa na starość,

terroryzmu i młodych bandziorów,

którzy chodzą z kijami bejsbolowymi.

Zostałam już raz napadnięta, a na-

wet okaleczona nożem, i tylko oko-

liczność, że jestem silna i postawna,

uratowała mi życie.

– Czemu więc Pani wróciła

do kraju?

– Nigdzie nie jest idealnie. Za-

wsze tęskniłam za krajem. Przyjecha-

łam w 1994 roku na krótkie występy

ze swoim kabaretem „Pod Kangu-

rem” i jestem już osiem lat. Pewnie

już tu zostanę.

– Czy to wygląd zainspirował

reżyserów do angażowania Pani

w filmach?

– Pewnie tak, ale oprócz biustu

mam też poczucie humoru. W filmie

„Wtorek” gram wodzireja w spódni-

cy w nocnym klubie „Eden”. Nawet

tańczę przy rurze, chyba nie gorzej

niż dziewczyny „go-go”. Jeśli będzie

ciąg dalszy – „Środa” – też zagram.

Jesienią mam zagrać w serialu „Kiep-

scy” narzeczoną pana Boczka. Mo-

że być wesoło.

– A co ze śpiewaniem?

– Śpiewanie to całe moje życie!

Rozmawiała

ADRIANA POLAK

Fot. Przemek Zimowski

Swingująca kangurzyca

W przytulnym, pełnym pamiątek mieszkaniu

Danieli Zabłockiej (największy biust w Polsce!)

są zdjęcia artystki, które szczególnie przykuwają

wzrok. Te sprzed lat, na których blond piękność

o superzgrabnej figurze i aparycji Marilyn Monroe

wabi uśmiechem.

– Jak to się stało, że znalazła

się Pani w Australii i mieszkała

tam przez 15 lat?

– Zupełnie przypadkowo. Poje-

chałam z grupą przyjaciół na wyciecz-

kę do Wiednia. W Polsce akurat ro-

biło się spore zamieszanie politycz-

ne i znajomi z wycieczki zachęcili

mnie do wyjazdu do Australii. Pomy-

ślałam – czemu nie? Wizy dano nam

od ręki, a nawet darmowy bilet na

samolot do Sydney. I tak oto w wie-

stych sklepach ocet i wygaszone świa-

tła na ulicach – wyleczyłam się z tę-

sknoty i po powrocie do Sydney by-

ło mi już lepiej.

– A jak to się stało, że zaczę-

ła Pani śpiewać?

– Jako nastolatka śpiewałam

w zespole ludowym, mój głos szko-

lił profesor Salski. Grałam też na

gitarze. Ale dopiero w Australii za-

chęcono mnie do śpiewania zawodo-

wego. Angielski już znałam, założy-

łam swój zespół i z nim za-

częłam śpiewać po pubach,

klubach jazzowych i polo-

nijnych. Głównie repertuar

Elli Fitzgerald i Louisa

Armstronga, bo w jazzie,

bluesie i swingu czułam się

najlepiej.

– Jaki jest kontakt Po-

laków na emigracji z wia-

rą i Kościołem?

– Daje tu o sobie znać

polska mentalność: jak trwo-

ga, to do Boga! Kiedy Po-

lacy masowo zjechali do

Australii, a nie mieli nic,

polskie kościoły pękały

w szwach, bo obok nich by-

ła dzika giełda pracy i miesz-

kań. Chodzili tam nie w imię

wiary i duchownych potrzeb,

a dla interesu. Dziś kościół

świeci pustkami. Urządzili

się, to i wiara im pewnie już

nie jest potrzebna, wolą spędzać czas

na plażach. Ale fanatyzmu religijne-

go i wszelkich paranoi to tam nie ma.

– Jak wygląda u Pani kwestia

wiary?

– Jestem niewierząca. Co praw-

da mówi się, że trzeba w coś wierzyć

– ale w co? W niebo? W życie po-

zagrobowe? Nie wiem! Do kościoła

chodzę tylko na śluby, bo kościół

i szczupła. Pracując jako kelnerka

w łódzkiej gastronomii, lubiłam so-

bie podjadać, a że widocznie miałam

skłonności do tycia, lata również swo-

je zrobiły i oto wyglądam

tak, jak wyglądam...

– A nie próbowała

Pani odchudzić się?

– Kilka razy, ale z mar-

nym, jak widać, skutkiem.

Za bardzo lubię słodycze

i z nich nie zrezygnuję,

bo one sprawiają, że mam

dobry humor.

– Jest Pani piosen-

karką lubianą i popu-

larną. Czy zawdzięcza to

Pani tylko sobie?

– Przede wszystkim so-

bie, bo nadal nie mam

sponsora, menedżera, ko-

goś, kto by mnie popro-

wadził. Sama piszę muzy-

kę i teksty piosenek, sama

się promuję, załatwiam na-

grania, wydaję płyty i ka-

sety. Nie znaczy to jednak,

że „po drodze” nie było

nikogo, kto by mnie wsparł, uwierzył

we mnie. Taką osobą była np. pani

Krynicka z Domu Kultury „Rondo”

w Łodzi. Pomogła mi także jedna

z łódzkich rozgłośni radiowych, któ-

ra mnie lansowała i z którą robiłam

wielkie koncerty muzyki disco-polo.

– Co czyni Panią bardziej po-

pularną: ogromny biust czy pio-

senki?

– Uważa go Pani za ozdobę czy

kłopot?

– Bardzo często doznaję przykro-

ści ze strony niemiłych ludzi, zwłasz-

cza młodych. Niestety, mamy w na-

szym społeczeństwie dużo bydła na

dwóch nogach. Ani w Australii, ani

w USA, ani w krajach Europy Za-

chodniej nie ma takiego chamstwa.

Jest natomiast wiele kobiet wygląda-

jących tak jak ja.

– Nie myślała Pani o opera-

cyjnym zmniejszeniu biustu, że-

by ułatwić sobie życie?

ku 30 lat przyszło mi zacząć życie

od nowa.

– Jak było?

– A jak mogło być? Jasne, że bar-

dzo ciężko, zważywszy, iż nie znałam

angielskiego. Zaczynałam jak każdy

emigrant: od łyżki, noża, poduszki

pod głowę. Sprzątałam po domach,

pilnowałam dzieci, gotowałam. Przez

pięć pierwszych lat było mi bardzo

Książka, 60 stron. Zamówienia

wraz ze znacz. poczt. 1,60 zł

przyjmuje Życie Uniwersalne,

skr. poczt. 550,

58-506 Jelenia Góra 8.

Informacje: www.das-wort.com

Miarka się przebrała – dosyć tego!

biskupa Edwarda B. miał uszko-

dzony zderzak i lusterko, nie jest

dla prokuratury dowodem na to, że ksiądz

biskup zabił dziecko. Zeznania świad-

ków też nie.

Chodzi o 11-letnią Anię, któ-

ra zginęła w miejscowości Poło-

mia na Podkarpaciu. A zginęła,

idąc do kościoła. Po kolejnych ba-

daniach i ekspertyzach Prokura-

tura Rejonowa w Rzeszowie na-

dal nie ustaliła, kto jest sprawcą, mimo że

są zeznania świadków i jest uszkodzony sa-

mochód. Brakuje tylko... „mikrośladów”.

I jeszcze „drobiazg”. W tej sprawie ślady

prowadzą do klechy, i to wysokiego ran-

gą. O okolicznościach pisaliśmy dość szcze-

gółowo w „FiM” nr 20/2002.

Ania została potrącona, a sprawca zbiegł

z miejsca zdarzenia. Dziecko zmarło. Na-

stępnego dnia na policję zgłosił się ksiądz

Tadeusz N. z Nowej Wsi. Swoją ucieczkę

z miejsca zdarzenia tłumaczył szokiem, któ-

ry to szok trwał u księdza kilkanaście godzin.

Fakt, że w tym samym czasie spowiadał swo-

ich parafian i wykonywał inne obowiązki

duszpasterskie, nikogo zbytnio nie dziwi. Szo-

ki bowiem – jak widać – są różne. W trak-

kierowca samochodu, który jechał bezpo-

średnio przed autem księdza Tadeusza. Tak

przynajmniej twierdzi prokurator rejono-

wy w Rzeszowie.

Ksiądz, który dziecka nie zabił, a tyl-

ko najechał, opowiada, że przed nim je-

prawy zderzak i prawe lusterko. W tym

przypadku śladów było za mało, mimo że

w każdym podobnym – pewnie byłoby aż

nadto. Organy ścigania wzięły się następ-

nie do szukania tzw. mikrośladów na au-

cie (krew, drobiny odzieży, fragmenty skó-

ry). To właśnie owe mikroślady

(i tylko one) byłyby, zdaniem pro-

kuratora, dowodem, że samochód

brał udział w wypadku. Prokura-

tura twierdzi też, że nie wiadomo,

czy biskup jechał bezpośrednio

przed księdzem. A my twierdzimy, że wia-

domo jak najbardziej. Tak bowiem twier-

dzi znaczna część mieszkańców wsi wku-

rzonych niemiłosiernie próbą zatuszowa-

nia sprawy.

Okazało się, że kiedy nie ma choler-

nych mikrośladów (które mogą być takie

mikro, że nie do zauważenia), to nie ma

sprawcy. Jest tylko pamięć po zabitym

dziecku! I koniec!

EWA ADAMCZEWSKA

Mikrośladowy megakant

cie szoku ksiądz telefonował też kilkakrot-

nie i wszyscy dobrze wiedzą (z policją i pro-

kuraturą na czele), do kogo dzwonił.

W końcu księdzu Tadeuszowi proku-

ratura postawiła zarzut spowodowania

śmierci dziecka i ucieczki z miejsca zda-

rzenia.

Jednak w trakcie śledztwa ustalono, że

ksiądz nie zabił dziewczynki, tylko najechał

na leżące na jezdni dziecko. Natomiast

sprawcą pierwszego potrącenia dziecka był

chał tir i że zapewne to on przejechał dziec-

ko. Kłamie jak z nut! Świadkowie, któ-

rych przesłuchała prokuratura, kategorycz-

nie temu zaprzeczają. Twierdzą natomiast,

że przed samochodem księdza Tadeusza

jechał, owszem, inny samochód, ale oso-

bowy, nie tir, tylko polonez. Nie byle jaki

polonez, skoro siedział w nim biskup

Edward B.

Po ekspertyzach i badaniach okazało się,

że samochód biskupa miał uszkodzony

F akt, że samochód rzeszowskiego

Nr 36 (131) 6 – 12 IX 2002 r.

GŁASKANIE JEŻA

Wojna Maryi z Józefem

te słowa wielokrotnie przestrzega-

li, że RM źle służy Kościołowi

i tworzy wokół siebie coś na kształt

sekty właśnie. Pisaliśmy na przy-

kład, że Rydzyjko głosi parafaszy-

stowskie przesłanie kultu jedynie

słusznej ideologii i już za to jedno

powinno być zdelegalizowane ja-

ko szkodliwe dla Polski i dla Ko-

ścioła. Co zdumiewające – niemal

identycznie myśli o radiu Rydzyka

bp Piotr Jarecki , generalny wika-

riusz diecezji warszawskiej, mówiąc:

„(...) działalność Radia Maryja jest

sprzeczna z kodeksem prawa kano-

nicznego (...)” . My dodamy: z ko-

deksem karnym również! Jak bo-

wiem traktować słowa płynące

z Radyja, a odnoszące się do bi-

skupów krytykujących toruńską roz-

głośnię: „W Polsce już byli biskupi

zdrajcy, których się wieszało” .

To wcale nie są żarty. To jest

otwarte namawianie do „zrobie-

nia porządku” ze wszystkimi my-

ślącymi inaczej – nawet z najwybit-

niejszymi hierarchami Krk. Czy to

jest tylko czcze gadanie nawiedzo-

nych idiotów? Nie sądzę. Jeśli zwa-

żyć, że – według badań – przecięt-

ny słuchacz RM to persona fatal-

nie wykształcona (74 procent – pod-

stawówka), wiekowa (ponad 80 pro-

cent przekroczyło 65 lat) i źle sy-

tuowana (dochody 600–800 zł), to

tylko patrzeć, jak w kierunku na

przykład Pieronka polecą jajka

i wcale niewykluczone, że któreś

z nich będzie ołowiane.

Kiedy już, już myśleliśmy, że

głos biskupów jest głosem same-

go Boga, nasz wzrok zatrzymał się

na innym akapicie dekretu imć pry-

masa. Oto Glemp jedną ręką uwa-

la Rydzyka, drugą zaś powołuje

Instytut Archidiecezjalny Środków

Przekazu, który ma ze wszystkich

sił wspierać... Radio Józef.

No i szto? No i wsio paniatna!

Bo jak nie wiadomo, o co chodzi,

to chodzi o kasę. Jakieś dwa i pół

miliona słuchaczy Radia Maryja

idzie na pocztę, bierze przekazy

i wpłaca co miesiąc ułamek swojej

nędznej emerytury do Rydzyko-

wej kieszeni. Policzcie, ile to jest,

i pomyślcie: czy Glemp może spo-

kojnie patrzeć, jak taka forsa prze-

chodzi koło nosa? Nie może oczy-

wiście. Stąd pomysł Radia Józef

(zbieżność z imieniem prymasa za-

pewne przypadkowa...). Należy

przypuszczać, że przed decyzją

o zamknięciu biur RM naczalstwo

episkopatu zażądało od Rydzyka

nie tylko posłuszeństwa na antenie,

ale większych kontrybucji z centra-

li do Centrali. A ponieważ ojciec

Rydzyk do rozrzutnych nie należy

i chce budować własne imperium

– dojdzie do wojny Maryi z Józe-

fem. Przy okazji podwoi się też wa-

tykański majątek, ale to tylko przy

okazji...

Mogłem się spodziewać

wszystkiego, np., że „Fakty i Mi-

ty” staną się oficjalnym orga-

nem prasowym Episkopatu Pol-

ski, ale tego, że sam premiero-

prymas III RP Glemp przyzna,

iż Radio Maryja jest rozgłośnią

niekatolicką, przewidzieć nie

potrafiłem.

W minionym tygodniu jego pry-

marskość ogłosił, że ciupasem po-

zamyka biura Radyja w archidie-

cezji warszawskiej, bo działają one

bez jego błogosławieństwa. Niby

nic, a jednak jakże wiele.

Powiedział mianowicie: „(...)

Kościół, doceniając każde słowo

ludzkie, interesuje się przede wszyst-

kim Słowem Bożym wypowiedzia-

nym najpełniej w Jezusie Chrystu-

sie. Ten skarb Słowa Bożego został

powierzony Kościołowi i dlatego Ko-

ściół musi Słowa strzec i uporząd-

kować jego głoszenie” .

Oświadczenie prymasa można

przetłumaczyć na język zrozumia-

ły dla wszystkich w sposób nastę-

pujący: Dosyć tego! Rydzyk mnie

wku...rza coraz bardziej i w

przededniu wejścia Polski do Unii

trzeba coś z jego tubą zrobić.

Wszak umówiłem się z moim za-

stępcą Millerem Leszkiem , że nie

będę mu robił wbrew, a on mi

w zamian nie odbierze koryta. Nikt

za plecami nie będzie mi robił ko-

ło d..., a kto ma taki zamiar „(...)

popada w konflikt z prawem

kanonicznym i nadweręża jedność

Kościoła (...)” . OTO SŁOWO

PRYMASA I CHWAŁA NIECH

MU ZA TO BĘDZIE!

Oczywiście, Ojciec Katolickie-

go Narodu nie może wprost po-

wiedzieć, że Radyjo jest najzwy-

klejszą schizmą w łonie Krk, a ciek-

nąca z jego anteny nienawiść ni-

jak się ma do nauk Chrystusa. To

już zauważyli dawno sami katoli-

cy. Nie może też przyznać, że iden-

tyczne zdanie mają od dawna „Fak-

ty i Mity” głoszące, że antena Ry-

dzyka namawia do nietolerancji

i nienawiści.

On nie może, ale już taki na

ten przykład Pieronek może

i oświadcza: „(...) Problem jest bar-

dzo poważny, bo ruch społeczny wo-

kół tej rozgłośni przypomina sektę

skupioną wokół guru (...). Być mo-

że należałoby doprowadzić do zmia-

ny kierownictwa w Radiu Maryja” .

Panie Pieronek! Redaktor Jo-

nasz od dawna poszukuje jeszcze

jednego felietonisty do „FiM” i ja

(za jego zgodą) proponuję Panu

tę robotę. Trzeba tylko – drobnost-

ka – żeby jego ekscelencja myślał

trochę szybciej (i tak też działał).

Wszak redaktor naczelny i piszący

MAREK SZENBORN

Ratunek

dla budżetu

„Fachowcy” spod znaku

AWS i UW po swoich rządach

pozostawili zrujnowane finan-

se publiczne. Podjęta przez

rząd Leszka Millera próba ra-

towania państwowej kasy przy

wykorzystaniu liberalnych me-

tod i przy błogosławieństwie

Kościoła – także zawodzi.

W celu ożywienia gospodar-

ki poważne środki pochodzące

z budżetu rządy przeznaczają na

zakup uzbrojenia czy amunicji.

Najczęściej intratne zamówienia

na militaria powiązane są z po-

rozumieniami offsetowymi. Cho-

dzi o to, iż np. nasze państwo

zakupi samoloty, czy inne mili-

taria, ale pod warunkiem że fir-

my pochodzące z kraju dostaw-

cy dokonają zakupów w polskich

firmach (mogą to być części do

uzbrojenia, a nawet żywność).

Niestety, spore zyski wynikające

z tych zakupów mogą trafić do

firm z rajów podatkowych, a bu-

dżet niczego nie zarobi. Rząd

amerykański poradził sobie z tym

problemem. W ubiegłym mie-

siącu Kongres przyjął rządową

propozycję uniemożliwiającą

amerykańskim firmom zarejestro-

wanym w rajach podatkowych do-

starczanie czegokolwiek Penta-

gonowi.

Skoro Wielki Brat wprowa-

dził taką regulację, to co stoi na

przeszkodzie, aby podobne roz-

wiązanie zastosować u nas? Obo-

wiązujące prawo zezwala na to,

aby preferować polskie firmy przy

składaniu zamówień publicznych.

Wystarczy zastosować ten prze-

pis przy umowach na dostawę

uzbrojenia.

lił się skomentować wyglądu Breżniewa.

Ale wówczas była cenzura...

Teraz niektórzy chcieliby wydać prawnie stano-

wiony „słownik” słów i określeń służących do opi-

sania czyjejś postaci. Jednak ten zamiar narusza

wolność słowa w większym stopniu aniżeli ewen-

tualna treść krytyki opisanej wyżej osoby.

Oj, miał rację Luc de Clapiers

de Vauvenargues (1715–1747), mó-

wiąc, że „ci, którzy boją się ludzi, uwiel-

biają ustawy” . Katolicy mają genetycz-

nie zakodowaną niechęć do wolno-

ści słowa, dowolnego wyboru świato-

poglądu, a już najbardziej nienawidzą mądrzej-

szych od siebie.

Niełatwo jest opisać Jana Pawła II , zwłasz-

cza gdy chodzi o jego obecny stan fizyczny oraz

zewnętrzny wygląd. Niełatwo, gdyż zachować praw-

dę z jednoczesnym oddaleniem niebezpieczeństwa

narażenia się na szykany adoratorów papieża, to

rzecz nie do spełnienia. W numerze 33/2002 ty-

godnika „NIE” Jerzy Urban w tekście „Obwoź-

ne sado-maso” opisał m.in. rzeczywisty stan fi-

zyczny rzymskiego gościa. To wystarczyło, aby

natychmiast uaktywniły się legiony walecznego ka-

tolicyzmu i zaczęły odgrażać się Urbanowi. Gdy-

by redaktor „NIE” napisał, że papież świetnie wy-

gląda, że gdyby chciał, to z łatwością zrobiłby szpa-

gat lub przebiegł 100 metrów przez płotki, a z od-

ległości 200 metrów trafi w dziesiątkę na strzel-

nicy – i tak by się czepiali. Niechybnie zarzuco-

no by pismu i jego właścicielowi złośliwość, sar-

kazm, pisanie nieprawdy, a co najgorsze – naśmie-

wanie się z chorego starca. Katoliccy cenzorzy-

-inkwizytorzy, dając głos w obronie papieża, nie

mają w ogóle pojęcia, że ich poprzednicy nie prze-

bierali w słowach. Na tym tle felieton Jerzego

Urbana jawi się niczym słodka laurka niewinne-

go przedszkolaka...

W literaturze polemicznej XVI, a szczególnie

XVII w. używanie grubiańskich wyzwisk, dosad-

nych określeń i wyszukanych inwektyw było na

porządku dziennym. Bez trudu można udowod-

nić, że w tej formie i stylu polemiki celowali kato-

licy, szczególnie księża i jezuici.

„Najpiekielniejszy Ojciec, Paweł III” , „Jego Pie-

kielność” . Do Pawła III zwrócił się ironicznie:

„Kochany Pawełku, kochany osiołku, najmilszy

osiołku...”. W innym tekście walił bez ogródek:

„Jesteś nieokrzesanym osłem, jesteś papieżem-osłem

i pozostaniesz osłem...” . Paweł III to według Lu-

tra „okropny oszust i złoczyńca Paweł, ten niena-

sycony, bezdenny brzuch skąpca” . Gdzie indziej

znów: „Ty jesteś epikurejską świ-

nią, tak samo wszyscy papieże, twoi

poprzednicy” .

Nazywał papieży „przebiegłymi

arcyoszustami, mordercami, zdrajca-

mi, kłamcami i rzeczywistym opar-

ciem wszystkich najgorszych ludzi na świecie” . Wład-

cy Watykanu, jego zdaniem, są „wrogiem Boga

i ludzi, burzycielem chrześcijaństwa i cielesnym miesz-

kaniem szatana” , a po diable nie ma „żadnego

gorszego ludu nad papieża i jego zwolenników” .

Zdaniem Lutra, każdy uczciwy chrześcijanin,

„gdzie tylko dostrzeże herb papieski, powinien nic

więcej tylko splunąć i kałem go obrzucić, gdyż bał-

wana powinno się w ten sposób opluwać i kałem

obrzucać, Panu Bogu na chwałę” .

W roku 1518 napisał do jednego ze swoich

przyjaciół, że „prawdziwy antychryst, opisany przez

świętego Pawła, panuje w Rzymie” . W następnym

roku pisał do Spalatyna : „Powiem ci w zaufa-

niu, że nie wiem, czy papież jest samym antychry-

stem, czy też jego apostołem, tak nędznie bowiem

w swych dekretach oszpeca on i krzyżuje Chrystu-

sa, to znaczy, prawdę” .

Na takim to poziomie polemikę toczyły ze so-

bą religijne autorytety w XVI i XVII wieku. A te-

raz ich duchowi spadkobiercy czepiają się dobro-

tliwego w gruncie rzeczy felietonu Urbana.

BOGDAN MOTYL

www.alternatywa.com

Wolność słowa

Na przykład ksiądz Powodowski nazwał aria-

nina Czechowica , „bestią, dziką świnią, koczko-

danem, mieszańcem śląskim, czeskim, cygańskim” ,

a także „drzewianym figlarzem” (Czechowic zajmo-

wał się tokarstwem). Ale to było jeszcze nic!

Tegoż Czechowica jezuita Łaszcz nazywa „pie-

kielnym Lucyferem, śmierdzącym dziadem, nieboż-

nym, a śmierdzącym trupem, smrodem perfumami

piekielnymi śmierdzącym, nieszlachetnym mordercą

ciał i dusz ludzkich, głupim kulfonem, Bachusowym

żarłokiem” itp. Można, doprawdy, ułożyć z dorob-

ku katolickich polemistów niezły słownik wyzwisk.

Ksiądz Sermonet nazwał papieża Piusa IX

„zerem”. Według niego, jest to „zakrystianin, któ-

ry nie rozumie teologii, ale lubi ceremonie. Wierzy

w Boga, ponieważ wierzy w świeczniki” .

Bardzo precyzyjnie oraz jednoznacznie wypo-

wiadał się o „ojcach świętych” Marcin Luter , któ-

ry rzucił w świat wezwanie: „Precz z papieżem!”

i głosił, że jest on antychrystem. Rozpoczynał wal-

kę z Rzymem od pisma „Przeciw przeklętej bulli

papieskiej” (1520 r.), a zakończył „Przeciw papie-

stwu w Rzymie przez diabła założonemu” (1545

roku). Okładał papieża obraźliwymi epitetami:

M.P.

S wego czasu w PRL nikt publicznie nie ośmie-

Nr 36 (131) 6 – 12 IX 2002 r.

NA KLĘCZKACH

DZIAŁKI NA SZYBKO

zabraknąć na niedawnych uroczy-

stych obchodach 50-lecia Gdańskiej

Stoczni Remontowej im. Józefa Pił-

sudskiego SA. Brylowali, gratulo-

wali i ściskali prawice, bo takie spę-

dy uwielbiają od lat. Sami też ode-

brali coś niecoś, bo przecież zasłu-

gi dla przemysłu stoczniowego ma-

ją rzekomo niekwestionowane: de-

cyzją prezesa stoczni Piotra Soyki

otrzymali Honorową Złotą Odzna-

kę „Zasłużony pracownik Gdańskiej

Stoczni Remontowej im. J. Piłsud-

skiego SA”. I pomyśleć, tacy wielcy

stoczniowcy, a kolebki „S” nie ura-

towali! To zły znak dla „Remonto-

wej”...

tablicę, zajęło im aż 10 dni. Brawo.

Czekamy na złodzieja z PiS-u, któ-

ry ukradnie warszawską Syrenkę,

bezwstydnicę jedną!

Kończące kadencję prawicowe

władze Białegostoku postanowiły

na pożegnanie raz jeszcze doposa-

żyć Kościół watykański. Kuria za-

żądała siedmiu działek, bo chce

ubogacić (tych bez gaci) nowymi

świątyniami. Za te działki to ku-

riewni chcieli nawet zapłacić. Jed-

nak prezydent Białegostoku Ryszard

Tur jest dżentelmenem i o pienią-

dzach nie chciał nawet rozmawiać.

Od ręki zaoferował swoim chlebo-

dawcom 75-procentowy „rabacik”.

Aby spełnić żądanie arcybiskupa

Wojciecha Ziemby , posłuszni mu

prawicowi radni w trymiga zgodzi-

li się na rozpoczęcie procedury

zmiany planu zagospodarowania

przestrzennego miasta. Po wprowa-

dzeniu poprawek działki, na któ-

rych kuria chce postawić świąty-

nie, zostaną w majestacie prawa

przekazane jej za grosze.

W zbożnym planie bruździć po-

częli radni lewicy. Najwięcej uwag

miał lider podlaskiej Unii Pracy

Mirosław Hanusz . Nie podoba-

ło mu się, że jedną uchwałą zała-

twia się siedem osobnych spraw.

Awanturował się także o wydanie

wreszcie podobnej zgody dla pra-

wosławnych (sprawa ciągnie się od

2 lat). Tradycyjnie hojne władze

miasta zapomniały o rosnącym de-

ficycie budżetu Białegostoku, za-

dłużeniu miasta i braku kasy nie-

mal na wszystko. Pośpiech, z jakim

przyjmowano uchwałę w tej spra-

wie, jest w pełni uzasadniony.

Wszystkie znaki na ziemi i na nie-

bie przewidują bowiem, że prawi-

ca straci władzę w mieście. M.P.

M.P.

wizyty Papy zajmie wielokrotnie wię-

cej czasu niż przygotowania do niej.

Coś jak z trąbą powietrzną, tsuna-

mi lub szarańczą.

rencistów i emerytów. Biskup z wy-

rozumiałością podszedł do tych pro-

blemów i stwierdził z troską, że dział-

kę pod kościół, owszem, wykupi ku-

ria diecezjalna. Ona też sfinansuje

tymczasową kaplicę. – A kościół bę-

dzie można budować 10 lat – do-

dał. Gdy przyszło mówić o pienią-

dzach za działkę (ponad 50 tys. zł)

przy ul. Traugutta, ekscelencja po-

prosił o udzielenie „drobnej” 90-pro-

centowej bonifikaty. Rada nie pod-

jęła jeszcze w tej sprawie decyzji,

ale już odezwały się głosy, że sław-

nemu z pijaństwa i złodziejstwa

(sprawa Halberdy) biskupowi nale-

ży się jak psu micha 99-procento-

wa zniżka!

PATRON

OD INTERESÓW

M.P.

Zmarłego niedawno biskupa

Jana Chrapka mianowano patro-

nem Wyższej Szkoły Biznesu w Ra-

domiu. Idea ma już błogosławień-

stwo Ministerstwa Edukacji Naro-

dowej i Sportu. Uważamy pomysł za

wyjątkowo udany – powiązania mię-

dzy Kościołem a pomnażaniem pie-

niędzy są aż nadto oczywiste. A.C.

PROCEDURY

UPROSZCZONE

R.P.

BURMISTRZ ŚCIENNY

ZA TYSIAKA

R.P.

Tadeusz Woźniak, burmistrz

Andrychowa, już za życia doczekał

się niemal wyniesienia na ołtarze.

Jego konterfekt pojawił się bowiem

na ścianie w miejscowej farze

w towarzystwie najwyższych waty-

kańskich dostojników. Mieszkańcy

Andrychowa nie mają wątpliwości,

skąd się wzięły takie zasługi. Jak się

okazuje, nawiedzony burmistrz od

lat troszczy się o finansowanie Ko-

ścioła, nie szczędząc publicznego

grosza nie tylko na tutejszą świąty-

nię. Złośliwi twierdzą, iż tak na-

prawdę w mieście od lat rządzi nie

Woźniak, a proboszcz Franciszek

Skupień . Za wyniesienie na ołta-

rze czy raczej na ściany też, jak wi-

dać, trzeba płacić. Szkoda, że gro-

szem publicznym.

W „FiM” pisaliśmy o proteście

parafian z Mogilna, którzy nie ży-

czą sobie, by w tym 13-tysięcznym

mieście budowano czwarty z kolei

kościół. Trzy lata temu oddano tu

do użytku najnowszą świątynię.

Wierni wysłali więc protest do ar-

cybiskupa Henryka Muszyńskiego,

bo na sfinansowanie kolejnego ko-

ścioła już ich nie stać. „Muszyna”

olał zbiesionych parafian i kazał bu-

dować. Ale kościół nie miał zamia-

ru bulić za działkę pod tę inwesty-

cję. Mogileńska parafia pw. Matki

Boskiej Nieustającej Pomocy wystą-

piła więc z wnioskiem do gminy,

by ta, za „symboliczną złotówkę”

oddała jej atrakcyjny, mający 1,5 tys.

mkw. grunt. Za tę ziemię położoną

w zielonej części Mogilna, przy tra-

sie wylotowej, można by pewnie ska-

sować kilkadziesiąt tys. zł. Nieste-

ty, radni pod koniec sierpnia pod-

jęli decyzję, że grunt dostanie Krk.

Wprawdzie nie za złotówkę, ale za...

1000 złotych. Inwestycja i tak się

zwróci.

ZA ZASŁUGI

Jarosław Kalinowski, wice-

premier, poinformował, że w naj-

bliższych dniach zapadną decy-

zje o transporcie polskiego zbo-

ża do Afryki, po tym jak Wielki

Właściciel Dóbr Polskich, Karol

Wojtyła , podczas swojej homilii

na krakowskich Błoniach nakazał

wysłać polskie zboże do głodują-

cych w Afryce. Problemem mogą

się jednak okazać skomplikowane

procedury eksportowe, związane

z wysyłką towarów do krajów odle-

głych od naszego Katotalibanu. Jed-

nak ze względu na wolę Wielkiego,

jak poinformował wicepremier Ka-

linowski, „zostaną one uproszczone” .

I kto tu rządzi?

Tyskim franciszkanom manna

spada z nieba. Sześć lat temu do-

stali w mieście działkę pod kościół

i klasztor. Nie spodobała się jed-

nak zakonnikom. Poszukiwania no-

wego terenu nie trwały długo. Wnet

znalazł się ofiarodawca – bogoboj-

ny parafianin. Tym razem grunty

zadowoliły naśladowców św. Fran-

ciszka, więc przystąpili do budowy.

Niestety, po czasie plac okazał się

za mały. Z pomocą przyszli zatem

świątobliwi rajcy, którzy przekaza-

li ostatnio mnichom teren – 1913

mkw. – przy ul. Paprocańskiej.

Grunty warte 70.474,92 zł oddali

im w wieczyste użytkowanie na ra-

zie do 19 czerwca 2010 r. Radni

przyznali zakonnikom także 50 proc.

bonifikaty na pierwszą ratę. Bied-

ni franciszkanie mają uiścić tylko

5.285,62 zł. To wszystko, jak piszą

w uzasadnieniu, za zasługi zakon-

ników. Jakie? „Za unikatowe wa-

lory architektoniczne realizowanych

obiektów oraz trud budowy z lokal-

nego dolomitu” . A może za trud

modlitwy i zakonne powołanie?

Groteski nigdy dość.

R.P.

ŻYWOTNE

PROBLEMY

KOCHANI BEZDOMNI

R.B.

Katolicka strona www.opo-

ka.org.pl idzie z duchem czasów!

Zamiast mało skutecznego wciska-

nia do głów dogmatów z karą wiecz-

nych męczarni za herezję – odważ-

na demokratyzacja. Wierni mogą

wziąć udział w sondzie: „Czy Mat-

ka Boża udziela łaski?”. Wychodzi

na to, że udziela – tak twierdzi aż

68 proc. respondentów. Czekamy

na kolejne sondy: „Czy Jezusa rze-

czywiście się je?”, „Czy szatan mo-

że być zbawiony?” (to bardzo waż-

ki problem teologiczny!). Stronę

pełną żywotnych dla narodu pro-

blemów sponsorują m.in.: Orlen,

TP SA, Bank Pekao SA i Optimus

SA. To polski wynalazek – „kapi-

talizm katolicki”.

R.Kraw.

Stołeczny SLD bardzo ładnie

rozpoczął kampanię wyborczą. Bur-

mistrz Jan Wieteska wraz z Za-

rządem Gminy Warszawa Centrum

bardzo kochają bezdomnych. Swo-

ją miłość i oddanie potrzebującym

okazują w ciekawy sposób. Otóż 23

sierpnia 2002 r. w warszawskim wy-

daniu „Gazety Wyborczej” ukaza-

ło się ogłoszenie o organizowanym

przez Gminę Centrum konkursie

ofert na dotacje dla organizacji pro-

wadzących noclegownie. Przez zu-

pełny przypadek ukazało się ono 23

sierpnia 2002 r., czyli 4 dni po śmier-

ci Marka Kotańskiego ... Organi-

zacjom dano... trzy dni na złożenie

wymaganych papierów. Tempo za-

stanawiające. Bo czyż nie jest to

jawna gra pod kogoś i aby kogoś

odstrzelić? Czekamy z niecierpli-

wością na informację o zwycięzcach

konkursu.

POMNIK POSTOJU

SAKRAMENCKA

DEWOCJA

Władze Skawiny uznały kilku-

minutowy postój Papy w tej miej-

scowości za zaszczyt dla miasta, wy-

darzenie nieopisanie doniosłe i hi-

storyczne. Aby uczcić pamięć tegoż,

w pobliżu miejsca postoju gościa

stanie obelisk z tablicą pamiątko-

wą. Architekt miasta otrzymał po-

lecenie przygotowania projektu god-

nej oprawy pomnika. Posadzono już

specjalne dęby nazywane pirami-

dalnymi. Nazwa adekwatna do non-

sensu.

J.R.

DARMO DAWAJCIE...

M.P.

W jednej z parafii w Lidzbarku

Warmińskim ksiądz – jak przystało

na prawdziwego sługę Bożego – bez

cienia sumienia oskubał pogrążoną

w rozpaczy wielodzietną rodzinę.

Mimo skrajnej nędzy osierocone

dzieci musiały zapłacić za pochó-

wek zmarłej nagle matki. Ksiądz nie

chciał nawet dyskutować i zamiast

serca pokazał cennik. Nad dzie-

więciorgiem dzieci w wieku od 4 do

17 lat ulitowali się sąsiedzi i zrzu-

cili się na opłatę. Nawet zostało coś

na podręczniki i buty dla siódemki

pociech, które właśnie poszły do

szkoły. Ilu takich watykańskich ka-

tabasów zdziera skórę z polskich

biedaków?

M. Psyk

DOBRY HUMOR

BISKUPA

POSEŁ CHULIGAN

Poseł Mariusz Kamiński za-

jął się czyszczeniem Warszawy. Do

spółki z kumplami z Ligi Republi-

kańskiej ukradł historyczną tablicę

poświęconą polskiej lewicy. Glory-

fikowała ona bowiem, jak oświad-

czył pan poseł, Komunistyczną Par-

tię Polski. Jego towarzysze oznajmi-

li, iż w stolicy nie ostanie się żadna

niesłuszna pamiątka historyczna. Co

ciekawe, pan poseł należy do nazwa-

nego dla jaj Prawa i Sprawiedliwo-

ści. Partyjni towarzysze Mariusza nie

chcą komentować zabawy swojego

kolegi. Nas zdumiewa zachowanie

warszawskich urzędników. Ustale-

nie, który to urząd odpowiadał za

„Sakramencko dobre piwo spod

samiućkik Tater” – takiej reklamy

nie będzie już niedługo na złoci-

stym płynie jednego z browarów.

Przykościółkowi strażnicy moralno-

ści, jak się okazuje, poczuli się moc-

no obrażeni użyciem słowa „sakra-

mencko”, które kojarzy im się je-

dynie ze świętymi sakramentami,

choć słowniki mówią też o innym

znaczeniu tego wyrazu. Zapewne

i w tym przypadku jest tak, jak

w kawałach o szeregowcu Wiewió-

rze, któremu wszystko kojarzy się

z dupą. „Sakramencko dobre” bę-

dzie więc teraz „straśne dobre” – ta-

ką decyzję podjął browar.

A.Pi.

Andrzej Śliwiński, biskup el-

bląski, słynie nie tylko z niekonwen-

cjonalnego zachowania na lotni-

skach, ale i z poczucia humoru. Pod-

czas lipcowej sesji Rady Miejskiej

Pasłęka zapowiedział utworzenie

trzeciej już parafii w tym 12-tysięcz-

nym mieście, a także budowę no-

wego kościoła. Trzeźwi radni – m.in.

emeryt Olgierd Stankiewicz – za-

reagowali natychmiast, bo zrozumie-

li, że ludziska będą musieli wybulić

sporo kasy, a w mieście bezrobocie

sięga już 33 procent. Ponadto na Za-

rzeczu, gdzie ma powstać nowa świą-

tynia, mieszka sporo biedujących

PAPIESKIE DOŁY

Wszystkim miłośnikom spacerów

odradzamy piesze wycieczki po kra-

kowskich Błoniach. Kryją one bo-

wiem kilka tysięcy dołów głębokich

na pół metra. Powstały po demon-

tażu płotów, barierek i głośników.

Koszty doprowadzenia Błoni do sta-

nu używalności ocenia się na kilka-

naście tysięcy złotych. Najciekawsze

jednak jest to, iż usunięcie śladów

PaS

STOCZNIOWCY

W SUTANNACH

Księdza arcybiskupa Tadeusza

Gocłowskiego i księdza prałata

Henryka Jankowskiego nie mogło

R.P.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: