PLECY PŁASKIE
Charakterystyka
Plecy płaskie to wada kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej.
Wada ta charakteryzuje się spłaszczeniem lub brakiem fizjologicznych
wygięć kręgosłupa. Występuje tu zmniejszone przodopochylenie miednicy z
prawidłowo ruchomym kręgosłupem. Klatka piersiowa jest płaska, a barki
opadnięte.
Brak fizjologicznych krzywizn kręgosłupa powoduje wypadnięcie funkcji amortyzacyjnej kręgosłupa, co w konsekwencji prowadzi do przeciążeń i zmian zwyrodnieniowych w poszczególnych elementach kręgosłupa. Inną konsekwencją pleców płaskich są też częste bóle głowy.
Wada ta nie sprzyja prawidłowej pracy narządów wewnętrznych klatki piersiowej i jamy brzucha.
Plecy płaskie występują w dwóch krańcowo różnych przypadkach:
1. U osób mało umięśnionych (o astenicznej budowie ciała) w tym przypadku kształtowanie się wady wygląda następująco:
Zmniejszenie przodo- pochylenia miednicy
↓
spłaszczenie lordozy lędźwiowej
spłaszczenie kifozy piersiowej
2. U osób mocno umięśnionych. W tym wypadku jest najczęściej następstwem wczesnego rozpoczęcia dużego wysiłku fizycznego szczególnie w warunkach elongacyjnych, hiperkorekcji lub nieprzemyślanych ćwiczeń antylordotycznych.
Często przy płaskich plecach można także zaobserwować:
- skłonność do bocznych skrzywień kręgosłupa (duże prawdopodobieństwo
wystąpienia szczególnie u osób o słabych mięśniach)
- obniżenie barków
- spłaszczenie klatki piersiowej
- odstawanie łopatek
- głowa lekko wysunięta do przodu,
- barki silnie ściągnięte do tyłu,
- płaska klatka piersiowa
- wątła sylwetka
- układ mięśniowy słabo rozwinięty
- miednica ustawiona pionowo
- kręgosłup traci funkcję amortyzacyjną
Przyczyny:
§ Nie wykształcenie się prawicowego przodo pochylenia miednicy
§ Siedzący tryb życia
§ Brak dostatecznej ilości form ruchowych szczególnie w okresie rozwoju
§ Osłabienie mięsni
Postępowanie korekcyjne ma na celu:
§ Zwiększenie przodo pochylenia miednicy
§ skrócenie mięśni zginających udo i wydłużenie mięśni prostujących je (zwiększenie przdopochylenia miednicy)
§ zwiększenie lordozy lędźwiowej (skracanie mięśni w części piersiowej może spowodować plecy płaskie na całej długości)
§ zwiększenie ruchomości kręgosłupa zwłaszcza w odcinku piersiowym do przodu (ćwiczenia kifotyzujące)
§ wzmocnienie i skrócenie mięśni grzbietu w odcinku piersiowym
§ wzmocnienie i skrócenie mięśni unoszących barki –naramienne, górna część mięśni czworobocznych (uzyskanie lepszego wysklepienia klatki piersiowej i wyższego ustawienia opadających w dół barków)
§ wydłużenie mięśni brzucha
§ rozciąganie mięśni kulszowo – goleniowych
Wskazania:
§ ćwiczenia ogólnokondycyjne
§ W postępowaniu korekcyjnym nie należy unikać pozycji lordozujących i kifotyzujących.
§ ćwiczenia oddechowe
§ gry i sporty
§ pływanie
Przeciwwskazania:
§ ćwiczenia elongacyjne
§ wyciągi
§ zwisy
§ jednoczesne wzmacnianie wszystkich grup mięśniowych
§ osiowe obciążenie kręgosłupa:
o podnoszenie, unoszenia, przenoszenia ciężkich przedmiotów
o podskoki, biegi, stanie i chodzenie po twardym podłożu
§ dyscypliny sportu takie jak:
o podnoszenie ciężarów,
o skoki, biegi oraz gry sportowe zawierające te elementy
o kulturystyka
o gimnastyka akrobatyczna
o pływanie szczególnie stylem motylkowym
§ ćwiczenia w siadach skrzyżnym, prostym
Diagnostyka
Spuszczenie pionu z guzowatości potylicznej, mierzy się linijką odległość obu szczytówlordozy od pionu. Jeśli obie lordozy są płytsze niż 2,5 cm określe się plecy jako płaskie
Antefleksji
Siad Allacha ;d
Thomasa
Poz. Leżąca, maksymalne uniesienie jednej nogi’ jak się druga podniesie to znaczy że mamy przykurcz w biodrze
Ćwiczenia w płaskich plecach
1. wywoływanie kifozy piersiowej poprzez uwypuklanie w tył odcinka piersiowego.
- Stosować różne sposoby uwypuklania odcinka piersiowego - krzyżowanie ramion na barkach (ryc.14), obejmowanie piłki na wysokości klatki piersiowej (ryc.15), układanie kocyka pod klatkę piersiową w leżeniu przodem (ryc.16), „koci grzbiet” w klęku. podpartym(tylko w odcinku piersiowym !) (ryc.17), rotacja ramion do wewnątrz,
ryc.14 ryc.15 ryc.16 ryc.17
2. skróceni mięśnia prostownika grzbietu w odcinku lędźwiowym
- leżenie przodem bez kocyka,
- leżenie tyłem z kocykiem pod odcinek lędźwiowy,
- siad klęczny, klęk prosty,
- pozycję Klappa lordotyczną 4(L1-2)(ryc.29), lordotyczną5 (L5-S1) (ryc.30)
- uniesienie miednicy w leżeniu przodem (ryc. 31), na skrzyni (ryc.32),
- unoszenie tułowia w górę powyżej poziomu z leżenia przodem (ryc.33a – plecy okrągłe, ryc. 33b - plecy płaskie),
- opad tułowia w przód z klęku prostego (nogi ustabilizowane) – wykorzystując poz. Klappa lordotyczna 4 , 5 z uwzględnieniem kształtu krzywizny piersiowej: (ryc. 34a - plecy okrągłe, ryc. 34b- plecy płaskie ).
- czworakowanie zmodyfikowane(ryc.35)
ryc. 29 ryc. 30 ryc.31 ryc.32
rys.33 (a) (b) ryc.34(a) (b) ryc.35
3. wydłużyć (ewentualnie rozciągnąć) mięśnie brzucha poprzez ruch w zakresie zewnętrznym (ruch tułowia i nóg w tył poza płaszczyznę czołową)
- Stosować skłony w tył, przy czym w plecach płaskich (DP) należy wcześniej wytworzyć kifozę poprzez uwypuklenie jej w tył (ryc.45),
- Wydłużanie najkorzystniej jest wykonać z pozycji siedzących, ponieważ współpracujące z mm. brzucha mm. biodrowo – lędźwiowe pracują wtedy przy zbliżonych przyczepach (skracają się, pociągając w przód odcinek lędźwiowy, co jest korzystne w tych wadach)
ryc.45
4. Wydłużyć (ewentualnie rozciągnąć mięśnie poprzez ruch w zakresie zewnętrznym(od niepełnego wyprostu do pełnego zgięcia w stawie biodrowym)
- Ruch prostowania uda nie powinien przekraczać linii tułowia. Dogodną pozycją do wydłużania prostowników jest leżenie przodem na podwyższeniu (ryc.53).
- Unikać w ćwiczeniu pozycji leżenia przodem, gdyż nie daje ona możliwości zgięcia w stawie biodrowym.
- Mięśnie kulszowo – goleniowe wymagają na ogół rozciągnięcia (ryc.54, 55, 56),
- Szukać ćwiczeń wydłużających prostowniki, a skracających zginacze stawu biodrowego, np. marsz w przysiadzie (tu należy pamiętać o wyproście odcinka piersiowego) (ryc.57),
ryc. 53 ryc.54 ryc.55 ryc.56 ryc. 57
5. Skrócić mięsień biodrowo – lędźwiowego poprzez ruch w zakresie wewnętrznym ( głównie poprzez wymuszanie pozycją wyjściową zbliżenia przyczepów)
- Wskazane jest stosowanie kocyka pod odcinek lędźwiowy w leżeniu tyłem w ruchu zbliżania ud do brzucha - uzyskuje się wtedy oddalenie przyczepów mm. brzucha, które nie powinny być skracane w tych wadach, a zbliżenie przyczepów m. biodrowo – lędźwiowego, który powinien być skracany (ryc.58).
- Wskazane są ruchy nóg tuż nad podłożem (do kąta 45o) w leżeniu tyłem, gdyż ma to lordozujące działanie na odcinek lędźwiowy, a m. prostownik grzbietu w tym odcinku uzyskuje korzystne zbliżenie przyczepów. Ponadto takie ułożenie częściowo wydłuża m. pośladkowe (ryc.59).
2. pw. Stanie w rozkroku, PP na karku, ruch- skłon tułowia w przód
3. pw. Stanie w rozkroku, ruch- ruch w płaszczyźnie strzałkowej: skłony tułowia w przód nisko a następnie skłon w tył.
4. pw. Stanie w rozkroku, ruch- naprzemianstronny wymach kończyn dolnych w tył z jednoczesnym wznosem kończyn górnych w przód.
5. pw. Leżenie tyłem NN ugięte w kolanach, RR wzdłuż tułowia ruch- skłon tułowia w przód z chwytem rękami pod kolana
6. pw. Leżenie tyłem, RR w bok, NN wyprostowane, ruch- nożycowe ruchy NN z równoczesnym ich wznosem do pozycji leżenie przewrotne i z powrotem do leżenia
Wznos NN wyprostowanych o ok. 30° powoduje wybitna lordotyzację
7. pw. Leżenie tyłem RR w bok, kolana podkurczone do brzucha, ruch- rowerek
8. pw. Leżenie tyłem, NN wypr. RR pod głową, ruch- przejście do siadu prostego
9. pw. Leżenie tyłem, RR ugięte, RR w skurczu pionowym, ruch- 1przejście do siadu ugiętego, 2wyprostRR w gore, 3 ugięcie ramion 4pw
10. Pw. Leżenie przodem, RR pod czołem, ruch- unoszenie NN prostych w górę
11. Pw. Leżenie tyłem, ruch- nożycowe ruchy kończyn dolnych
...
dianeczka291