Politechnika Gdańska Wydział Inżynierii Lądowej
Katedra Geodezji i Środowiska
POMIARY SYTUACYJNO -WYSOKOŚCIOWE
Sekcja 45 Blanka Muzyka
1. Cel ćwiczeń
Celem ćwiczeń było zapoznanie się z metodami pomiarów sytuacyjno –wysokościowych oraz wykonanie mapy danego terenu w skali 1: 200.
2. Zakres ćwiczenia
Zakres ćwiczeń obejmował pomiar sytuacyjno –wysokościowy terenu przy wykorzystaniu osnowy liniowo –kątowej, pomiar wysokościowy w nawiązaniu do dwóch reperów państwowych, opracowanie mapy sytuacyjno –wysokościowej w skali 1 :200.
3. Czas i miejsce ćwiczeń
Pomiary wykonane zostały w maju i czerwcu 2005 roku na terenie Politechniki Gdańskiej, pomiędzy budynkiem Wydziału Elektrotechniki i Automatyki, basenem przeciw pożarowym a parkingiem przed budynkiem „Hydro”. Wykonene zostały one przez sekcję nr 45 w następującym składzie:
Mickiewicz Iwona
Możejko Arkadiusz
Ligmann Maksymilian
Olech Przemysław
Ossowska Emilia
Ostrowska Katarzyna
Ostrowski Tomasz
Muzyka Blanka
Modrzyński Karol
Nehring Sebastian
Nastały Marcin
Mikołajczyk Agata
4. Sprzęt używany podczas ćwiczeń
s taśma miernicza stalowa z kompletem szpilek
s taśma parciane
s węgielnica z pionem sznurkowym
s niwelator ze statywem
s teodolit ze statywem
s tyczki miernicze
s stojaki do tyczek
s łaty niwelacyjne
s żabki
s szkicowniki
5. Przebieg ćwiczeń
Każde z ćwiczeń rozpoczynaliśmy od pobrania odpowiedniego sprzętu z Katedry Geodezji. Następnie udawaliśmy się na przydzielony nam teren i dokonywaliśmy pomiarów.
1) Podczas pierwszych ćwiczeń zapoznaliśmy się terenem i szczegółami znajdującymi się na nim. Następnie zaprojektowaliśmy osnowę.
Założoną przez nas osnową był czworobok o związkach liniowo –kątowych (ciąg poligonowy zamknięty). Dwa punkty osnowy były już utrwalone w terenie. Zostały oznaczone przez sekcję jako punkty nr 1 i nr 2. Kolejne dwa punkty utrwaliliśmy sami (punkty nr 3 i nr 4), tak aby zachować widoczność do sąsiednich punktów, po to, by możliwy był pomiar długości boków osnowy oraz jej kątów.
Wykonaliśmy opis topograficzny każdego punktu osobno, nawiązując do trwałych punktów, które załączam do sprawozdania.
2) Pomiar długości boków i kątów osnowy pomiarowej.
Przed przystąpieniem do pomiaru długości boku wytyczyliśmy punkty pośrednie. Wszystkie boki osnowy pomiarowej pomierzyliśmy dwukrotnie taśmą stalową.
Różnicę dwukrotnego pomiaru długości należy porównać z odchyłką dopuszczalną. Wyniki pomiarów zapisaliśmy w odpowiednim formularzu (załączam do sprawozdania).
Każdy kąt osnowy pomierzony został spoziomowanym i scentrowanym teodolitem w dwóch położeniach lunety. Do sprawozdania załączam formularz z wpisanymi wielkościami pomierzonych kątów oraz z obliczeniami.
3) Obliczenie współrzędnych punktów osnowy
Obliczenia wykonywane były w układzie lokalnym, przyjmując współrzędne pierwszego punktu jako y=1000.00 i x=1000.00, azymut zaś został każdemu przypisany przez prowadzącego. Wartość dopuszczalnych odchyłek (kątowej i liniowej) odczytałam z instrukcji G-4. Dane oraz wyniki obliczeń załączam w formie formularza „Obliczanie współrzędnych punktów ciągu poligonowego”.
4) Zdjęcie szczegółów sytuacyjnych
Zastosowaliśmy metodę domiarów prostokątnych.
Polega ona na tym, iż rozwijamy taśmę wzdłuż boku osnowy pomiarowej, na którą rzutujemy przy pomocy węgielnicy oznaczone tyczką punkty charakterystyczne terenu. Odczytujemy wartość odciętej na taśmie stalowej i mierzymy taśmą parcianą odległość pomiędzy taśmą stalową a punktem (rzędna). Wszystkie wyniki wpisaliśmy na szkicu pomiarowym.
5) Niwelacja
Dowiązanie osnowy do dwóch reperów państwowych polegało na utworzeniu ciągu niwelacyjnego przechodzącego przez co najmniej jeden punkt osnowy. Nasz ciąg niwelacyjny przechodził przez punktu nr 1 i nr 4, i został dowiązany do dwóch reperów państwowych (Rp 1152 na ul. Traugutta i Rp 1119 na ul. Brackiej).
Po obliczeniu wysokości reperów roboczych, którymi były u nas punkty osnowy nr 1 i nr 4 przystąpiliśmy do niwelacji powierzchniowej. Mierzyliśmy wysokości charakterystycznych punktów terenu metodą punktów rozproszonych. Odczytów z łat dokonywaliśmy z dokładnością do jednego milimetra. Równolegle do prowadzonych pomiarów prowadziliśmy szkic niwelowanego terenu, zaznaczając mierzone punkty.
Obliczenia oraz szkice obu ciągów dołączam do sprawozdania.
6) Na podstawie szkicu i obliczeń wysokości mogliśmy te punkty nanieść na mapę sytuacyjno-wysokościową w skali 1:200.
tjorivenn