2008.12_Centrum multimedialne w Linuksie_[Praktyka].pdf

Praktyka

Centrum multimedialne w Linuksie

Centrum multimedialne

Rafał Kułaga

Gwałtownie malejące ceny sprzętu komputerowego powodują, że znaczna liczba użytkowników posiada

więcej niż jeden komputer. Nikogo już nie dziwi posiadanie komputera stacjonarnego i laptopa. Wkrótce

standardem mogą okazać się również domowe centra multimedialne budowane w oparciu o komputery.

przekraczała koszt sprzętu audio-wideo używanego

w domach. Jednak wzrost mocy obliczeniowej kom-

puterów oraz postęp w procesie technologicznym

sprawił, że sytuacja ta uległa drastycznej zmianie. Koszt pod-

stawowego zestawu komputerowego, zdolnego do obsługi wy-

rainowanych funkcji multimedialnych (pomijając oczywiście

gry) jest dziś niższy niż koszt zakupu wysokiej klasy marko-

wego zestawu kina domowego. Można oczywiście dyskuto-

wać, czy jakość obrazu i dźwięku dorównuje tej, do której

przyzwyczaiły nas odtwarzacze DVD z rozbudowanymi syste-

mami dźwięku przestrzennego. Nie można jednak zaprzeczyć,

że jest to rozwiązanie niezwykle efektywne, łatwe do rozbudo-

wy, zarówno w zakresie sprzętu, jak i oprogramowania.

Kupując odtwarzacz plików multimedialnych jesteśmy

zdani na producenta i jego aktualizacje oprogramowania. Nie

jesteśmy w stanie samemu dostosować urządzenia do pracy

z nowymi standardami i kodekami jeżeli producent nie wy-

puści nowej wersji oprogramowania i urządzenie nie obsługu-

je jego aktualizacji. Często okazuje się również, że występują

poważne problemy z kodowaniem polskich znaków lub obsłu-

gą plików nagranych na nośniki o niestandardowych pojemno-

ściach (np. płyty CD-ROM 800MB i większe). W przypadku

oparciu zestawu kina domowego o komputer, problem ten traci

na znaczeniu, bowiem możemy instalować nowe wersje opro-

gramowania, kiedy tylko zechcemy. Co więcej, w przypadku

rozbudowy takiego systemu, zazwyczaj będziemy musieli wy-

mienić tylko jedno urządzenie lub dodać nowe, wnoszące no-

wą funkcjonalność. Jest to możliwość, jakiej nie daje nawet

najdroższy zestaw kina domowego.

Również bardzo niskie ceny telewizorów LCD i doskona-

łe parametry jakie oferują, skłaniają część użytkowników, do

poszukiwania sposobu na ściślejszą integrację domowych sys-

temów audio-wideo z PC i siecią domową. Często okazuje się

jednak, że jest to niemożliwe i jesteśmy skazani na przenosze-

nie plików na płytach. Ograniczenia jakie narzuca takie roz-

wiązanie można wymieniać bardzo długo – mniejsza wygoda,

brak możliwości jakiejkolwiek edycji plików poza kompute-

rem oraz duża kolekcja płyt jaką musimy utrzymywać. Czy nie

istnieje więc jakiś magiczny sposób na połączenie naszej sieci

domowej, komputera i telewizora w taki sposób, aby móc ro-

bić wszystko to, co oferują drogie systemy kina domowego?

Masz rację – to było pytanie retoryczne. Oczywiście, że

tak! Co więcej, wykorzystasz w tym celu dystrybucję Linuksa!

grudzień 2008

w Linuksie

J eszcze kilka lat temu, cena komputera wielokrotnie

Praktyka

Centrum multimedialne w Linuksie

HTPC – Home Theater PC

Rozwiązanie, o którym mówiłem we wstę-

pie do artykułu, nazywamy Home Theater PC

(HTPC). Komputery od dawna posiadają sze-

reg możliwości w zakresie technik multime-

dialnych, jednak deinicja domowego centrum

multimedialnego rzuca nowe światło na ich

wykorzystanie. Mamy bowiem w tym wypad-

ku do czynienia z silnie zintegrowanym roz-

wiązaniem, oferującym możliwości związane

nie tylko z nagrywaniem programów telewizyj-

nych, ich odtwarzaniem, katalogowaniem, ar-

chiwizowaniem oraz obróbką, ale również:

Pamiętajmy również o tym, że funkcje naszego

domowego centrum multimedialnego nie muszą

ograniczać się jedynie do tych opisanych powy-

żej – HTPC jest pełnoprawnym komputerem. Po

zainstalowaniu odpowiedniego oprogramowa-

nia będziesz mógł korzystać z sieci P2P, wysyłać

i odbierać e-maile oraz robić wszystko to, do cze-

go przywykłeś korzystając z domowego PC.

temat kompatybilności i funkcjonalności kart

telewizyjnych i tunerów DVB.

Oczywiście, istnieje możliwość, aby jako

HTPC użyć stary komputer, jednak jest to roz-

wiązanie wysoce nieefektywne (z punktu wi-

dzenia designu również nieefektowne). Aby

sprawnie korzystać z wszystkich funkcji progra-

mu MythTV, nasz komputer powinien posiadać

w miarę szybki procesor – przynajmniej klasy

Pentium 4. Jest to oczywiście duże uogólnienie

tego problemu, bowiem wszystko zależy od roz-

dzielczości w jakiej zamierzamy nagrywać ilmy

oraz tego, czy posiadamy urządzenia obsługujące

sprzętową kompresję danych. Wymagania sprzę-

towe nie są jednak tym, czym najbardziej powi-

nieneś się przejmować – wszystkie nowe kom-

putery bez problemu poradzą sobie z zapisem

materiału w standardowej jakości. Problemy

mogą pojawić się przy odtwarzaniu programów

w technologii HD, o wyższej rozdzielczości, ko-

dowanych za pomocą MPEG-2 lub MPEG-4.

Sprzęt – jaki wybrać?

Budując nasze domowe centrum multimedial-

ne, musimy pamiętać o kilku ważnych spra-

wach w zakresie doboru sprzętu. Przed zaku-

pem jakichkolwiek części pamiętaj o uważnym

przeczytaniu całego tego artykułu oraz zasię-

gnięciu informacji na stronach wymienionych

w tabelce W Sieci . Artykuł ten nie skupia się

na opisie koniguracji sprzętu, bardzo różnej

w zależności od wybranych przez nas podze-

społów. Na forach internetowych i stronie pro-

gramu MythTV znajdziesz wiele informacji na

• Nowymi funkcjami przy oglądaniu telewi-

zji na żywo – stop klatką, cofnięciem pro-

gramu, rozbudowanym programem telewi-

zyjnym, często z możliwością zasięgnięcia

dodatkowych informacji za pośrednic-

twem internetu;

• Słuchaniem radia internetowego, odtwarza-

niem podcastów, również w formie nagrań

wideo. Możliwe jest ich nagrywanie, kata-

logowanie, tworzenie list ulubionych. Po

koniguracji odpowiednich narzędzi mamy

również możliwość pobierania wiadomości

za pomocą zintegrowanego czytnika RSS;

• Tworzeniem bibliotek plików audio, wi-

deo oraz zdjęć – przy wykorzystaniu bar-

dzo wygodnego i przejrzystego interfejsu

zorientowanego na zadania, które będzie-

my wykonywać;

• Archiwizacją naszych płyt CD Audio,

DVD Video, ich konwersją do formatu

MP3 i Xvid. Będziesz miał również moż-

liwość dodania ich do istniejącego zbioru;

• Funkcjami komunikacyjnymi, takimi jak

komunikatory, VoIP (możliwe jest oczy-

wiście podłączenie tak skonigurowane-

go centrum multimedialnego do domowej

centralki VoIP lub operatora);

• Przeglądaniem stron internetowych za po-

mocą wbudowanej przeglądarki;

• Pełną integracją z domową siecią (przewo-

dową lub bezprzewodową) dającą możli-

wość korzystania z plików multimedial-

nych znajdujących się na innych kompute-

rach, korzystania ze zdalnych drukarek (np.

w celu wydrukowania programu TV);

• Grami komputerowymi, ponieważ sys-

tem który zastosujemy w tym celu ma bar-

dzo wygodną dla użytkownika obsługę

licznych emulatorów (m.in. Nintendo 64,

Playstation, GameBoy, NES);

• Obsługą systemu operacyjnego oraz apli-

kacji za pomocą specjalnego pilota (oczy-

wiście możemy używać klawiatury bez-

przewodowej połączonej z urządzeniem

wskazującym).

Rysunek 1. MythTV w pełnej gotowości

Rysunek 2. Mythbuntu oferuje różne tryby działania

www.lpmagazine.org

Praktyka

Centrum multimedialne w Linuksie

W takiej sytuacji nasz komputer powinien speł-

niać wyższe wymagania. Nie powinniśmy jed-

nak napotkać żadnych problemów już przy uży-

ciu sprzętu klasy wspomnianego Pentium 4.

Bardzo ważnym zagadnieniem, na które po-

winieneś zwrócić uwagę dobierając podzespoły

do HTPC, jest pobór prądu. W wielu konigura-

cjach sprzęt taki działa przez bardzo długi okres

czasu bez przerwy, narażając użytkownika na

wzrost rachunków za energię elektryczną. Ist-

nieje wiele rozwiązań, które mogą zniwelować

ten problem, a najrozsądniejszym z nich jest za-

stosowanie energooszczędnych podzespołów.

Jeżeli nie potrzebujesz wysokiej mocy prze-

twarzania ani dużych możliwości rozbudowy, to

powinieneś zwrócić swoją uwagę na nową plat-

formę Intela, opartą na procesorze Atom. Cha-

rakteryzuje się on niskim poborem mocy (jed-

nak nie aż tak niskim, jak deklaruje producent)

oraz dostępnością w zestawie z kompatybilną

płytą główną miniITX, posiadającą zintegrowa-

ną kartę graiczną, dźwiękową, sieciową, obsłu-

gę dysków SATA oraz wyjście S-Video, umożli-

wiające wyświetlanie obrazu na telewizorze. Na

podstawie tej platformy, po dodaniu karty tele-

wizyjnej lub tunera DVB możesz zbudować pro-

ste centrum multimedialne, nie oferujące jednak

wielkich możliwości rozbudowy (z racji tylko

jednego złącza PCI). Sprzęt taki poradzi sobie

jednak bez problemów z obsługą takich zadań

jak nagrywanie programów, odtwarzanie i ripo-

wanie płyt DVD.

Jeżeli jednak swój HTPC oprzesz o inne pro-

dukty Intela i AMD, to radzę zastanowić się nad

wyborem płyty głównej microATX. Oferują one

zazwyczaj dostateczną liczbę gniazd kart rozsze-

rzeń, nie krępując w tak dużym stopniu możliwo-

ści rozbudowy. Co ważne, zawierają one również

gniazdo PCI-E umożliwiające zamontowanie

wydajnej karty graicznej, obsługującej wyjście

wideo HDMI. Stanowi to dużą zaletę dla graczy,

ponieważ nic nie stoi na przeszkodzie, abyśmy

na naszym HTPC zainstalowali aplikację Cedega

i grali w gry napisane dla systemu Windows.

Dysk twardy i napędy optyczne – tu raczej

nie trzeba dłuższego komentarza. Zwróć jednak

uwagę, że nagrywane programy, muzyka i il-

my są w stanie bardzo szybko zapełnić nawet

duży dysk, szczególnie w przypadku gdy nasz

komputer działa jako główna stacja multime-

dialna w sieci domowej (o tym już za chwilę).

Przy doborze karty dźwiękowej, zwróćmy

uwagę na jej obsługę w systemie Linux. Nie war-

to wybierać drogiej karty, jeżeli i tak nie będzie-

my w stanie wykorzystać jej możliwości. Dla

większości zastosowań wystarczająca okaże się

karta zintegrowana na płycie głównej, szczegól-

nie jeżeli nie zależy nam na dźwięku surround.

Przy wyborze zasilacza i obudowy, powin-

niśmy kierować się nie tylko ceną i parametrami,

ale również względami estetycznymi – w więk-

szości wypadków Twój HTPC będzie znajdo-

wał się w bezpośrednim sąsiedztwie telewizo-

ra. Ciężko stwierdzić, że klasyczna obudowa

midi tower jest czymś, co świetnie pasuje do

każdego wnętrza. Tu wybór pozostawiam Tobie

– pamiętaj jedynie o tym, aby zasilacz nie był

zbyt głośny. Ideałem byłaby jednostka z całko-

wicie pasywnym chłodzeniem, jednak jest to bar-

dzo duży i niekoniecznie uzasadniony wydatek.

zwykła karta telewizyjna oferująca taką możli-

wość. Nie należą one do urządzeń drogich, czę-

sto posiadają również możliwość odbioru pro-

gramów radiowych. Najtańsze analogowe karty

telewizyjne nie obsługują sprzętowej kompre-

sji, przez co wzrasta obciążenie CPU. Może sta-

nowić to dość poważny problem przy nagrywa-

niu z wielu źródeł na raz przy wykorzystaniu

starszego sprzętu.

W przypadku telewizji cyfrowej, zwróć-

my uwagę na rodzaj standardu DVB (ang. Di-

gital Video Broadcast ) obsługiwanego przez

tuner – może to być DVB-T (cyfrowa telewi-

zja naziemna), DVB-S (cyfrowa telewizja sate-

litarna) lub DVB-C (cyfrowa telewizja kablo-

wa). Pierwsza z nich ma docelowo zastąpić tele-

wizję analogową nadawaną naziemnie w całym

naszym kraju w przeciągu najbliższych kilku lat.

W niektórych miejscach jest już możliwy od-

biór programów w tym standardzie. DVB-S to

technologia obecna na rynku od lat i mająca się

świetnie. Umożliwia odbiór bardzo wielu pro-

gramów z całego świata. Pamiętaj jednak, że

część z nich będzie zakodowana. Istnieją urzą-

dzenia posiadające czytniki kart służących do

identyikacji abonenta, jednak przy ich zakupie

należy być bardzo ostrożnym i zwracać uwagę

na system kodowania. Cyfrowa telewizja ka-

blowa w standardzie DVD-C jest technologią

dopiero pojawiającą się w naszym kraju, jednak

prezentującą bardzo atrakcyjne dla użytkownika

możliwości oraz bardzo dobrą jakość odbioru.

Istnieją również tunery łączące funkcjo-

nalność w zakresie telewizji analogowej i cy-

frowej. Pamiętaj jednak, że nie zawsze ilość

obsługiwanych standardów idzie w parze z ja-

kością zastosowanych podzespołów, w dużym

stopniu wpływającą na komfort odbioru. Zwróć

również uwagę na to, że nic nie stoi na prze-

szkodzie, aby do tunera, poprzez odpowiednie

złącze, podłączyć odtwarzacz kaset VHS lub

konsolę do gier. Korzystając z tej możliwości

możesz łatwo tworzyć kopie zapasowe kaset

wideo i przechowywać je – podobnie jak inne

nagrania – na dysku twardym. Ogromną pomo-

cą przy wyborze tunera może okazać się strona

Tunery telewizyjne

– analogowe i cyfrowe

Wybór odpowiedniej karty telewizyjnej lub tu-

nera jest oczywiście ściśle zależny od odbiera-

nej przez nas telewizji.

Jeżeli jesteśmy zainteresowani odbiorem je-

dynie telewizji analogowej, to wystarczy nam

Rysunek 3. Wybór pluginów rozszerzających funkcjonalność MythTV

Rysunek 4. Koniguracja modułu przetwarzające-

go MythTV

grudzień 2008

Praktyka

Centrum multimedialne w Linuksie

MythTV wiki. W sekcji Cards tested with My-

thTV znajduje się lista kart, które na pewno bę-

dą w pełni kompatybilne z MythTV. Warto roz-

ważyć zakup jednej z nich, szczególnie jeżeli

nie mamy dużego doświadczenia w Linuksie.

Jeżeli jednak zdecydujesz się na zakup innej

karty, koniecznie poczytaj, co mają na jej temat

do powiedzenia inni użytkownicy programu

MythTV. Pamiętaj również o tym, że dla Polski

odpowiednim systemem jest PAL D/K.

Program instalacyjny umożliwia jednak pod-

stawową koniguracje programu MythTV. Nie-

które opcje wymagają więc wyjaśnienia.

Pierwsze kilka ekranów umożliwia usta-

wienie opcji lokalnych, takich jak język, stre-

fa czasowa i układ klawiatury, nie wymaga-

ją one więc żadnego komentarza. Następnie

jesteśmy proszeni o wybranie sposobu party-

cjonowania dysku twardego. Wybieramy opcję

ręcznej koniguracji układu partycji. W tym

miejscu warto wspomnieć o jednym waż-

nym sposobie zwiększenia wydajności ope-

racji dyskowych naszego centrum multime-

dialnego. Systemy plików XFS i JFS oferują

większą wydajność przy pewnych operacjach,

co może przyczynić się do zwiększenia kom-

fortu użytkowników. Należy zwrócić na to

uwagę szczególnie wtedy, gdy planujemy wyko-

rzystanie tego komputera jako domowego ser-

wera multimedialnego. Jeżeli zdecydujemy się

na wybór tego właśnie systemu plików, to pa-

miętajmy, że nie nadaje się on na partycję /boot,

jeżeli naszym bootloaderem jest GRUB. Pro-

blem ten można rozwiązać, wydzielając osob-

ną partycję /boot lub tworząc oddzielne party-

cje dla danych z systemem plików XFS.

Następnym krokiem instalacji jest koni-

guracja konta użytkownika oraz nazwy siecio-

wej komputera. Następnie wybieramy typ in-

stalacji zaawansowanej i rodzaj systemu Głów-

ny moduł przetwarzający z interfejsem (Rysu-

nek 2). Czytelnikowi należy się w tym momen-

cie krótkie wyjaśnienie – MythTV składa się

z dwóch podstawowych modułów: modułu

przetwarzającego (ang. backend ) i interfejsu

(ang. frontend ). Z modułem przetwarzającym

możemy łączyć się zdalnie za pomocą interfej-

sów, np. w celu ustawienia nagrywania progra-

mów lub przeglądania treści multimedialnych.

Jeżeli kiedykolwiek będziesz chciał rozbudo-

wać swoją domową sieć o dodatkowe HTPC,

to będziesz mógł podłączyć je do tworzonego

właśnie głównego modułu przetwarzającego.

Po zaakceptowaniu rodzaju systemu jeste-

śmy proszeni o wybranie wtyczek do progra-

mu MythTV które chcemy zainstalować (Rysu-

nek 3). Jeżeli nie planujesz zdalnego ustawiania

nagrań, to nie potrzebujesz wtyczki MythWeb.

Prawdopodobnie nie będziesz również zainte-

resowany pluginem MythFlix (usługa wideo

na żądanie).

Następny ekran umożliwia wybór mo-

tywów graicznych interfejsu. Możesz śmia-

ło zdecydować się na instalację wszystkich.

Umożliwi Ci to bowiem wygodną personali-

zację programu. Wybór dodatkowych usług po-

zostawiam Czytelnikowi. Zwróć jednak uwagę

na konieczność aktywowania MythTV Service,

jeżeli zamierzasz łączyć się zdalnie z centrum

multimedialnym (w takim wypadku należy ko-

niecznie ustawić hasło administratora bazy da-

nych MySQL w następnym kroku).

Następnym krokiem jest koniguracja pi-

lota zdalnego sterowania. Mythbuntu obsłu-

guje wszystkie urządzenia wspierane przez

projekt LIRC, jeżeli jednak na liście nie ma

Twojego pilota, będziesz musiał ręcznie wpro-

wadzić jego parametry. Możesz również skon-

igurować transmiter podczerwieni (IR trans-

mitter) – jest to urządzenie w znacznym stop-

niu ułatwiające obsługę naszego centrum

multimedialnego, jeżeli jest podłączonych

do niego wiele urządzeń posiadających

piloty. Więcej informacji na temat zastosowa-

nia transmiterów znajdziesz w dokumentacji

dystrybucji Mythbuntu. Po zaakceptowaniu

zmian zostaniesz poproszony o podanie kon-

iguracji sterowników karty graicznej oraz

Czas zakasać rękawy!

Po wyborze i skompletowaniu sprzętu czas na

instalację oprogramowania. Istnieje wiele pro-

gramów klasy HTPC działających pod kontrolą

systemu Linux. Na szczególną uwagę zasługu-

je jeden z nich – MythTV.

Jego instalacja nie powinna stanowić więk-

szego problemu. My jednak zdecydujemy się

na rozwiązanie bardziej zintegrowane, a mia-

nowicie dystrybucję Mythbuntu. Zawiera ona

(oprócz programu MythTV) wtyczki rozszerza-

jące jego funkcjonalność oraz prawie wszystkie

niezbędne sterowniki i kodeki. Oparta jest na

systemie Xubuntu, używającym Xfce jako wy-

dajnego środowiska graicznego. Takie rozwią-

zanie powoduje zmniejszenie wykorzystania

pamięci operacyjnej i czasu procesora.

System, który zainstalujemy, nie będzie

posiadał standardowych aplikacji niezbędnych

przy pracy biurowej lub jako serwer sieciowy.

Wpływa to bardzo korzystnie na wydajność

oraz bezpieczeństwo całego systemu. Instala-

cja dodatkowych pakietów oraz aktualizacja

istniejących jest banalnie prosta dzięki wyko-

rzystaniu systemu zarządzania pakietami APT

oraz graicznej nakładki na niego (Synaptic).

Nie będziesz miał więc problemów z dodaniem

do centrum multimedialnego oprogramowania

służącego do pracy biurowej lub obróbki gra-

iki. Nie zamierzam udowadniać, że jest to złe

rozwiązanie – sam przecież wiesz, jakiej funk-

cjonalności oczekujesz od swojego HTPC.

Nie traktuj tego artykułu jako wyczerpu-

jącego temat instalacji i koniguracji syste-

mu Mythbuntu. Niemożliwe jest omówienie

wszystkich niuansów tak zaawansowanej apli-

kacji, jak MythTV w krótkim artykule, o czym

najlepiej świadczy liczba pozycji książkowych

na jej temat. Chciałbym, aby poradnik ten po-

służył wszystkim, którzy chcą zbudować sys-

tem HTPC, jednak nie wiedzą, jak się do tego

zabrać i nie mają dużego doświadczenia w za-

kresie obsługi multimediów w Linuksie.

Mythbuntu – instalacja

Instalacja dystrybucji Mythbuntu jest bardzo

prosta i nie powinna sprawić żadnych proble-

mów nawet początkującym użytkownikom.

Rysunek 5. Po instalacji i koniguracji sprzętu przechwytującego możemy już oglądać i nagrywać programy

telewizyjne

www.lpmagazine.org

Praktyka

Centrum multimedialne w Linuksie

ustawień wyjścia TV-Out. Oczywiście nic nie

stoi na przeszkodzie, aby włączyć je już po za-

instalowaniu systemu, kiedy w pełni skonigu-

rujemy nasz system. Następnym krokiem jest

ostateczne zatwierdzenie koniguracji Myth-

buntu i instalacja pakietów.

ekran to koniguracja systemu, w jakim chce-

my odbierać telewizję. Dla Polski jest to PAL-

DK, zaś w polu VBI format umożliwiającym

wybór formatu telegazety wybieramy PAL Te-

letext . Mamy również możliwość wyboru ta-

beli częstotliwości dla naszej strefy przy uży-

ciu opcji Channel frequency table . W dal-

szych krokach kreatora możemy dokonać

innych zmian w koniguracji, których nie spo-

sób tu opisać. W razie jakichkolwiek wątpli-

wości, skorzystaj z dokumentacji dostępnej na

stronie Mythbuntu.

Menu Capture cards umożliwia nam doda-

nie tunerów do naszego centrum multimedialne-

go oraz ich konigurację. Przy instalacji nowej

karty pamiętajmy o wybraniu odpowiedniego ty-

pu (pole Card type ) oraz standardowego źródła

sygnału dla urządzenia ( Default input ).

Po skonigurowaniu kart przechwytujących

musimy stworzyć listę źródeł wideo dla bazy

danych MythTV za pomocą opcji Video sour-

ces w menu koniguracyjnym modułu przetwa-

rzającego. W polu Listings grabber wybieramy

opcję Transmitted guide only (EIT), bowiem

usługa SchedulesDirect.org przeznaczona jest

wyłącznie dla użytkowników z USA i Kanady.

Po zapisaniu wprowadzonych zmian możemy

za pomocą opcji Input connections przypisać je

określonej karcie przechwytującej.

Po tej koniguracji, wybranie opcji Chan-

nel Scanne r z menu Channel Editor powinno

spowodować wyświetlenie listy kanałów do-

stępnych w naszej lokalizacji.

Jeżeli chcemy zmienić katalogi, w których

będą zapisywane nasze nagrania, możemy to

zrobić w menu Storage Directories . Dla każde-

go planowanego nagrywania możemy wybrać

folder, do którego mają być zapisywane dane.

Po zakończeniu koniguracji modułu prze-

twarzającego uruchomione zostaje narzędzie

mythilldatabase odpowiadające za wprowa-

dzenie informacji o kanałach i koniguracji na-

szego centrum multimedialnego do bazy da-

nych. Na koniec jesteśmy poinformowani o za-

kończeniu instalacji i konieczności ponownego

uruchomienia komputera.

Koniguracja

modułu przetwarzającego

Po zainstalowaniu wszystkich pakietów, insta-

lator daje nam możliwość uruchomienia pro-

gramu konigurującego moduł przetwarzający

MythTV. Naszym oczom ukazuje się wygod-

ne menu dające możliwość ustawienia wszyst-

kich ważnych aspektów funkcji oglądania i na-

grywania telewizji (Rysunek 4).

Pierwszym menu, w którym będziemy

musieli wprowadzić zmiany w konigura-

cji, jest menu General . Na pierwszym ekra-

nie możemy zmienić adres IP naszego mo-

dułu oraz wprowadzić PIN zabezpieczający

przed niepowołanym dostępem (pozostawie-

nie tego pola pustego zabrania zdalnego do-

stępu!). Jeżeli planujemy łączenie wielu mo-

dułów przetwarzających w obrębie domowej

sieci, to pamiętajmy, aby zmienić adres IP z

adresu loopback na adres interfejsu. Następny

Pierwsze uruchomienie

Po pierwszym uruchomieniu systemu, z pew-

nością zauważysz kilka różnic w porównaniu

z standardowym systemem Linuksowym. Zo-

stajemy automatycznie zalogowani, urucho-

mione zostaje środowisko graiczne Xfce i in-

terfejs MythTV (Rysunek 5). Jest to bardzo wy-

godne, gdy nie mamy podłączonej klawiatury,

a całe sterowanie odbywa się za pomocą pilota.

Wprowadzanie danych tekstowych, takich jak

nazwy nagrań, możliwe jest przy użyciu kla-

wiatury ekranowej. Na początku możemy czuć

się trochę zagubieni z powodu nietypowego

sposobu obsługi aplikacji, jednak z pewnością

szybko to minie i polubimy taki sposób interak-

cji z naszym centrum multimedialnym.

Z pewnością również zauważysz, że

standardowy motyw nie obsługuje polskich

znaków, wyświetlając w ich miejsce krza-

ki . Istnieje jednak prosty sposób, aby so-

bie z tym poradzić. Dostępne dla programu

motywy znajdują się w katalogu /usr/share/

mythtv/themes w postaci plików graicznych

oraz XML, zawierających opis interfejsu.

Problem z polskimi znakami wynika z wyko-

rzystywaniu przez nie niewłaściwych czcio-

nek. Aby szybko sobie z nim poradzić, mo-

W Sieci

• Strona programu MythTV – http://www.mythtv.org/

• MythTV wiki – http://www.mythtv.org/wiki/

• Strona dystrybucji Mythbuntu – http://www.mythbuntu.org/

• Mythbuntu wiki – https://help.ubuntu.com/community/MythTV

• LinuxTV – http://www.linuxtv.org/

• Strona projektu LIRC – http://www.lirc.org/

• Linux HTPC HOWTO – http://www.linuxis.us/linux/media/howto/linux-htpc/

Rysunek 6. Koniguracja Mythbuntu

Rysunek 7. MythDVD umożliwia proste zgrywanie

płyt DVD

grudzień 2008

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: