2004.03_CVS – system zarządzania wersjami_[Programowanie].pdf - Programowanie - SOLARIX33

dla programistów

Zobacz w:

CVS – system zarządzania

wersjami

wijane przez wielu różnych programistów.

Każdy z nich może pracować nad innym

fragmentem kodu. Utrzymanie porządku

staje się w takim przypadku bardzo trudne. W celu ułatwie-

nia pracy programistom powstał CVS ( Concurrent Versions

System ), czyli system zarządzania wersjami. Przydaje się on

jednak nie tylko przy tworzeniu oprogramowania – świet-

nie nadaje się również do rozwijania serwisów WWW czy

dokumentacji. Można go zastosować właściwie wszędzie,

gdzie tylko występują cyfrowe dane.

Jak to działa?

Wykorzystując CVS mamy możliwość zapoznania się

z historią zmian w projekcie. Oprócz tego, możemy

w każdej chwili uzyskać informacje o różnicach pomiędzy

poszczególnymi wersjami plików. Co więcej, w dowolnej

chwili możemy odtworzyć projekt w takiej postaci, w jakiej

znajdował się jakiś czas temu. Możemy nawet rozwijać pro-

jekt równocześnie w kilku kierunkach (tzw. rozgałęzieniach

– ang. branches ), co pozwala nam na eksperymentowanie

bez naruszania głównej wersji projektu. Jeśli dodać do tego

możliwość równoczesnego dostępu wielu programistów,

system CVS okazuje się być bardzo przydatny.

Najważniejszym pojęciem dotyczącym CVS jest repo-

zytorium (ang. repository ), czyli obszar na dysku kom-

putera (lokalnego lub zdalnego), w którym przechowy-

wane są wszystkie informacje na temat poszczególnych

projektów. Każdemu projektowi możemy przyporządko-

wać osobny moduł, czyli po prostu podkatalog w repo-

zytorium.

Wiemy już, że mamy jedno repozytorium z projek-

tem, oraz wiele osób, które mogą z nim pracować. Powsta-

je pytanie, jak to działa. Otóż każdy z programistów (przyj-

mijmy, że nasz projekt jest programem) może pobrać (ang.

checkout ) z repozytorium aktualną wersję projektu. Posia-

da wtedy u siebie kopię roboczą, z którą może pracować.

Rysunek 1. Wielu webmasterów wykorzystuje CVS w pracach

nad swoimi witrynami

W dalszych etapach pracy nie będzie musiał już pobierać

całości projektu, a jedynie będzie uaktualniał (ang. update )

swoją wersję. Jeśli programista dokonał zmian w swojej

kopii roboczej, może je przesłać (ang. commit ) do repozy-

torium. Może zdarzyć się, że wcześniej jakiś inny progra-

mista wysłał już swoje poprawki. O ile nie kolidują one ze

sobą, to nie będzie problemu. Jeśli jednak zmieniany był

ten sam fragment kodu, to podczas przesyłania będziemy

mieli możliwość zdecydowania, które poprawki i w jakiej

kolejności powinny być wprowadzone.

Warto wiedzieć, że CVS może działać nie tylko w trybie

sieciowym, ale również i lokalnym. Jeśli więc sami opraco-

wujemy jakiś projekt, to z powodzeniem możemy wykorzy-

stać CVS tworząc repozytorium na dysku własnego kom-

putera.

Przykład użycia

Obudziłem się z potwornym bólem głowy. Jeden rzut

okiem na budzik uświadomił mi, że jest już po południu.

Szybko wstałem i usiadłem przy komputerze – na jutro

muszę mieć skończony program na zaliczenie, a tu jesz-

cze tyle do napisania. Z zadowoleniem stwierdziłem, że

przed zaśnięciem wysłałem wszystkie moje zmiany do

zdalnego repozytorium CVS . Sprawdziłem historię zmian

w plikach i ucieszyłem się jeszcze bardziej – koledzy z

grupy dopisali już kilkaset istotnych linii kodu. Ściągną-

łem na dysk nowsze wersje plików i zabrałem się dalej

do pracy.

O autorze:

Autor zakończył studia zaoczne na V roku Informatyki na

Politechnice Opolskiej. Z Linuksem (i ogólnie systemami

uniksowymi) ma styczność od wielu lat. Obecnie admi-

nistruje siecią blokową złożoną z dziesięciu komputerów.

Kontakt z autorem: autorzy@linux.com.pl .

marzec 2004

Piotr Machej

O programowanie Open Source jest często roz-

cvs

Na drugiej konsoli włączyłem pobieranie z CVS uaktual-

nienia mojego ulubionego MPlayera , a gdy już wylądowało

na moim dysku, uruchomiłem kompilację.

Tymczasem przyszedł mi do głowy nowy pomysł doty-

czący programu na zaliczenie. Stworzyłem osobną gałąź

projektu, aby nie przeszkadzać kolegom, po czym zacząłem

eksperymenty z kodem. Nawet nie zauważyłem, jak nad-

szedł wieczór. Pomysł okazał się dobry, więc za zgodą reszty

grupy włączyliśmy moje eksperymentalne zmiany do głów-

nego projektu, który w tym czasie znów się rozwinął. Jesz-

cze tylko ostatnie szlify i jutro będziemy mieli piątki z zali-

czenia. Nie da się ukryć, że CVS ułatwia pracę grupową.

Instalacja

Pakiet cvs znajduje się praktycznie w każdej z popularnych

dystrybucji i w większości przypadków będzie umieszczo-

ny na dysku podczas standardowej instalacji. W przypad-

ku Auroksa 9.2 pakiet cvs-1.11.2-10.i386.rpm znajduje się

na drugiej płycie CD z dystrybucją. Jeśli przypadkiem CVS

nie jest zainstalowany, możemy doinstalować go samodziel-

nie poleceniem rpm -Uvh cvs-1.11.2-10.i386.rpm wydanym

w katalogu /RedHat/RPMS/ na drugiej płycie CD. W innych

dystrybucjach należy wykorzystać narzędzia właściwe dla

konkretnej dystrybucji.

Niektórych Czytelników może nie zadowolić aktu-

alność pakietów dostarczanych z dystrybucją. W chwili

pisania niniejszego artykułu dostępna już była stabilna

wersja 1.11.11 . Jeśli chcemy zainstalować najaktualniejszą

wersję, warto wejść na domową witrynę projektu ( http://

www.cvshome.org/ ) i z sekcji CVS Downloads pobrać

najnowszy plik. Po pobraniu możemy rozpakować go

poleceniem tar xjvf cvs-1.11.11.tar.bz2 (nazwa pliku

dotyczy wersji aktualnej w chwili pisania artykułu).

Przechodzimy do utworzonego podkatalogu polece-

niem cd cvs-1.11.11 , po czym zapoznajemy się z doku-

mentacją (przede wszystkim z plikami INSTALL oraz

README ). Kompilacja i instalacja nie powinna sprawić

problemu – na ogół wystarczy standardowy ciąg pole-

ceń: ./configure , make i make install (to ostatnie wydane

z uprawnieniami użytkownika root ).

Rysunek 2. Instrukcja pobierania programu MPlayer z CVS jest

umieszczona na witrynie domowej projektu

/cvsroot/mplayer login

Dzięki temu powinniśmy zalogować się anonimowo do

zdalnego repozytorium CVS . Po pytaniu o hasło należy po

prostu wcisnąć klawisz [ Enter ]. Następnie wydajemy właści-

we polecenie pobierające aktualne pliki źródłowe:

cvs -z3 -d:pserver:anonymous@mplayerhq.hu: S

/cvsroot/mplayer co -P main

Dzięki temu w podkatalogu main/ bieżącego katalogu

zostanie umieszczona najbardziej aktualna wersja źródeł

programu. Dokładne znaczenie poszczególnych opcji zosta-

nie omówione w dalszej części artykułu.

Wykorzystujemy GCvs

Jeśli wolimy korzystać z interfejsu graficznego, to musimy

wykonać nieco inne kroki. W przypadku programu GCvs

(opisanego dokładniej w rozdziale Interfejsy graficzne )

zaczynamy od wybrania opcji Admin –> Preferences .

W otwartym okienku w zakładce General wpisujemy

w pole CVSROOT linię:

Pobieramy dane ze zdalnego serwera

CVS

Większość użytkowników Linuksa najczęściej wykorzystu-

je CVS do pobierania najnowszych wersji oprogramowania.

Jeśli tylko twórcy konkretnego programu przewidzieli moż-

liwość pobrania plików z repozytorium CVS , to opis powi-

nien znajdować się na stronie domowej projektu.

Przykładem niech będzie popularny program MPlayer .

Po wejściu na jego witrynę ( http://www.mplayerhq.hu/

homepage/ ) możemy przejść do sekcji Downloads . Tam, na

samym dole strony (Rysunek 2), znajdziemy sekcję oznaczo-

ną napisem CVS . Postępując zgodnie z umieszczonymi tam

informacjami, powinniśmy wydać w konsoli polecenie:

anonymous@mplayerhq.hu:/cvsroot/mplayer

Następnie w sekcji Authentication zaznaczamy pole Pas-

sword ("pserver") . Wartości te odpowiadają opcji -d:pse-

rver:anonymous@mplayerhq.hu:/cvsroot/mplayer z poleceń

wpisywanych w konsoli i wskazują na lokalizację repozyto-

rium, z którego będziemy pobierać pliki. W zakładce Glo-

bals warto zaznaczyć opcję Use TCP/IP compression – jeśli

ustawimy ją na wartość 3 , to będzie dokładnie odpowiadać

opcji -z3 z podanego wcześniej polecenia. Sprawia ona, że

dane podczas przesyłania są kompresowane algorytmem

gzip (dzięki temu powinny szybciej znaleźć się na naszym

dysku). Ostatnia z użytych opcji ( -P ) jest domyślnie usta-

wiona w zakładce Globals – Prune (remove) empty directo-

ries . Sprawia ona, że po pobraniu plików z repozytorium,

cvs -d:pserver:anonymous@mplayerhq.hu: S

www.linux.com.pl

dla programistów

kasowane są pobrane puste katalogi (oczywiście tylko na

naszym dysku – w repozytorium pozostają bez zmian).

Zmienione opcje zatwierdzamy przyciskiem OK .

Teraz możemy zalogować sie do repozytorium. Służy do

tego opcja Admin –> Login . Również w tym przypadku na

pytanie o hasło po prostu wciskamy przycisk OK . Po chwili

w oknie komunikatów, poniżej linii cvs -z3 login , powi-

nien pojawić się napis *****CVS exited normally with code

0***** . Skoro zalogowaliśmy się bez problemu, możemy

pobrać pliki źródłowe MPlayera . W tym celu wybieramy

opcję Create –> Checkout module . W otwartym okienku

przechodzimy do katalogu, w którym chcemy zapisać pliki

i wciskamy OK . Pozostaje nam w kolejnym okienku wpisać

nazwę modułu do pobrania (w polu Enter the module

name... ). W naszym przypadku jest to main . Wciskamy

jeszcze raz przycisk OK i czekamy, aż pliki znajdą się na

naszym dysku.

Jak widać, do zwykłego pobrania plików wygodniej jest

po prostu wpisać dwa polecenia w konsoli, zamiast klikać

i klikać... Na dłuższą metę interfejs graficzny okazuje się

jednak całkiem przydatny.

Rysunek 3. Po pobraniu projektu do katalogu robocze-

go mamy dostęp do informacji o wersjach poszczególnych

plików

można pobrać plik gcvs-1.0-1.i386.rpm (i zainstalować

poleceniem rpm -Uvh gcvs-1.0-1.i386.rpm ) lub wybrać

pakiet źródłowy gcvs-1.0-1.src.rpm (instalujemy go pole-

ceniami: rpmbuild --rebuild gcvs-1.0-1.src.rpm , rpm -Uvh

/usr/src/redhat/RPMS/i386/gcvs-1.0-1.i386.rpm ).

Po instalacji możemy go uruchomić poleceniem gcvs .

Okno programu podzielone jest na trzy duże okna. Po

lewej stronie mamy listę katalogów. Możemy w niej wybrać

katalog, w którym akurat chcemy pracować. W górnym

oknie znajduje się spis plików wraz z informacjami na

temat ich aktualności. Wreszcie w trzecim, dolnym oknie,

pojawiają się komunikaty drukowane przez CVS .

Program jest przyjemny i wygodny w użyciu, a dzięki

wypisywaniu w oknie komunikatów postaci polecenia,

świetnie nadaje się do nauki CVS dla początkujących.

W niniejszym artykule postaram się wskazać, jak można

w GCvs wykonać wszystkie opisywane czynności.

Wykorzystujemy CVS lokalnie

Jak już wspomnieliśmy, CVS pozwala na pracę w trybie

lokalnym. Dzięki temu możemy stworzyć repozytorium na

dysku naszego komputera i korzystać z niego bez potrzeby

łączenia się z siecią komputerową.

Tworzymy repozytorium

Tworzenie repozytorium zaczynamy od stworzenia katalo-

gu, w którym umieszczane będą wszystkie pliki. Może on

znajdować się w dowolnym, wybranym przez nas miejscu.

Należy jednak pamiętać, abyśmy mieli do niego prawa

odczytu i zapisu. No i oczywiście powinniśmy dysponować

odpowiednią ilością wolnego miejsca na dysku. Przykłado-

wo, niech będzie to katalog ~/repozytorium/ – w naszym

katalogu domowym na pewno możemy zapisywać pliki

i nie potrzebujemy do tego uprawnień użytkownika root :

Interfejsy graiczne

Minęły już chyba bezpowrotnie czasy, gdy słowa Unix

i Linux kojarzyły się z czarnym ekranem wypełnionym

białymi literkami. W dobie rozbudowanych środowisk

graficznych coraz trudniej o program, który nie posiadał-

by interfejsu graficznego. CVS nie jest wyjątkiem. Posiada

graficzne nakładki działające nie tylko w systemach unikso-

wych, ale również w Windows czy MacOS .

Adresy witryn niektórych interfejsów graficznych

umieszczone są na końcu artykułu, w ramce W Sieci .

Oprócz samych interfejsów graficznych (również tych

dostępnych z poziomu WWW ), znajdują się tam też odno-

śniki do takich projektów, jak CVSMonitor (pozwala śledzić

aktywność w projekcie, wprowadzane zmiany itp.) czy

CVSspam (program powiadamiający e-mailem o zmianach

wprowadzonych w repozytorium). Poniżej pozwolę sobie

krótko opisać jeden wybrany interfejs graficzny.

mkdir ~/repozytorium

Teraz musimy zainicjować nasze repozytorium. Służy do

tego następujące polecenie:

cvs -d ~/repozytorium init

GCvs

GCvs jest bardzo rozbudowanym i wygodnym klientem

CVS . Jest to odmiana programu WinCvs, przeznaczone-

go dla systemu Windows . Istnieje również odmiana tego

programu dla platformy Mac OS X – MacCvsX . Niezależnie

więc, z której platformy będziemy korzystać, mamy moż-

liwość używania programów o praktycznie identycznych

interfejsach.

Program GCvs możemy pobrać z witryny domowej

projektu ( http://cvsgui.sourceforge.net/ ), z sekcji Download .

Dostępne są zarówno źródła, jak i pakiety RPM oraz DEB .

Zależnie od posiadanej przez nas dystrybucji, pobieramy

odpowiedni plik i instalujemy. W przypadku Auroksa

Powyższe czynności wykonujemy tylko raz. Od tego

momentu możemy już korzystać z utworzonego katalogu.

Warto zwrócić uwagę na opcję -d katalog . Wskazuje

ona lokalizację repozytorium, do którego odwołujemy

się poleceniem cvs . Każdorazowe jej wpisywanie może

być uciążliwe, dlatego lepiej umieścić nazwę właściwego

katalogu w zmiennej środowiskowej CVSROOT . W naszym

przykładzie dokonamy tego poleceniami:

CVSROOT=~/repozytorium

export CVSROOT

Możemy te linie dopisać do któregoś z plików wykonywa-

nych w momencie logowania, dzięki czemu nawet po prze-

marzec 2004

cvs

logowaniu się zmienna środowiskowa CVSROOT będzie

ustawiona. W Auroksie takim plikiem jest ~/.bash_profile .

Od tej chwili możemy pomijać opcję -d katalog i stoso-

wać skróconą wersję poleceń (np. cvs init ).

W przypadku programu GCvs pole CVSROOT ustawia-

my na ~/repozytorium , natomiast opcję Authentication na

wartość Local .

Jeśli chcemy, aby z repozytorium w trybie lokalnym

mogli korzystać inni użytkownicy, warto przygotować je

tak, jak opisano w rozdziale Tworzymy własny serwer CVS .

Szczególnie należy zwrócić uwagę na rozdział Nieupoważ-

nionym wstęp wzbroniony .

Ciekawe opcje wywołania CVS:

• -d katalog_główny_CVS – pozwala pracować na innym

repozytorium niż zdeiniowane w zmiennej środowiskowej

CVSROOT;

• -e edytor – wskazuje nazwę edytora, który będzie wyko-

rzystywany do wpisywania informacji do rejestru zmian

(przydaje się, jeśli nie chcemy korzystać z domyślnego);

• -n – nie wykonuje żadnych operacji zmieniających repo-

zytorium lub kopię roboczą, a jedynie wypisuje komuni-

katy;

• -z liczba – ustawia kompresję na poziom określony war-

tością liczba.

Umieszczamy projekt w repozytorium

Jeśli rozpoczęliśmy już pracę z naszym projektem, możemy

go teraz umieścić w repozytorium. Załóżmy, że pliki pro-

jektu znajdują się w katalogu ~/projekt/ . Przechodzimy do

niego poleceniem cd ~/projekt , po czym wydajemy pole-

cenie:

W naszym poleceniu użyliśmy opcji -m , która pozwala

dodać własną informację do rejestru zmian w projek-

cie. W opcji nazwa_modułu podajemy krótką nazwę,

którą będzie nosił podkatalog utworzony w katalogu

~/repozytorium/ , zawierający pliki z naszym projektem.

W polu vendor możemy wpisać dowolne słowo nie zawie-

rające spacji i znaków specjalnych – np. może to być nasz

przydomek ( nick ). Ostatnia opcja, release , pozwala na

użycie symbolicznego określenia numeru wersji. Nazwa

start odpowiada numerowi 1.1.1.1 .

W GCvs wybieramy opcję Create –> Import module .

Następnie w otwartym oknie przechodzimy do katalogu,

w którym znajdują się pliki projektu (w naszym przypadku

~/projekt ) i wciskamy OK . Jeśli pojawi się okienko z komu-

nikatem błędu, to należy je dokładnie przeczytać i odpo-

wiednio zareagować. Może okazać się przykładowo, że

GCvs źle odgadnie typ pliku i uzna plik tekstowy za binar-

ny ( BINARY ). W takim przypadku należy wskazać odpo-

wiednią pozycję i wcisnąć Edit . Z listy możemy wybrać

jedną z opcji: Leave unchanged (nic nie zmieniaj), Force

binary (potraktuj plik jako binarny), Force text (potraktuj

plik jako tekstowy) oraz Ignore (zignoruj).

Warto dbać, aby pliki miały przypisany właściwy typ.

Jeśli plik binarny zapiszemy jako tekstowy, to zostanie on

doszczętnie zniszczony – CVS przechowuje pliki tekstowe

wraz z historią zmian zapisaną w nich samych. Z tego

samego powodu nie ma sensu czystych plików tekstowych

przechowywać jako binarnych – wysłanie każdej popraw-

ki do repozytorium wiązałoby się z jego powiększeniem

o kolejny plik.

W kolejnym oknie możemy ustalić jeszcze nazwę

modułu, wpisać komunikat (odpowiednik opcji -m ) oraz

ustawić wartości pól Vendor i Release .

Jeśli przesłanie plików do repozytorium zakończyło się

bez błędów, możemy skasować nasz katalog ~/projekt/ wraz

z zawartością. Za chwilę odzyskamy go z repozytorium, już

razem z informacjami o wersjach poszczególnych plików.

cvs import -m "Pierwszy import projektu" S

projekt gerard start

Oczywiście polecenie to możemy dostosować do naszych

potrzeb – ma ono postać:

cvs import [-opcje] nazwa_modułu vendor release

Podstawowe polecenia CVS:

• checkout moduł (skrót: co ) – tworzy podkatalog z kopią

roboczą plików umieszczonych w repozytorium

• update (skrót: up ) – uaktualnia pliki kopii roboczej do naj-

nowszej wersji obecnej w repozytorium

• add plik – komunikuje CVS, że plik zostaje dołączo-

ny do projektu i ma zostać przesłany przy następnym

wywołaniu commit;

• remove plik – po usunięciu pliku z kopii roboczej możemy

użyć tej funkcji, aby plik został również usunięty z repo-

zytorium (przy najbliższym wywołaniu commit);

• commit plik – przesyła zmiany wprowadzone w pliku do

repozytorium;

• diff – wypisuje różnice pomiędzy plikami z kopii robo-

czej i ich wersjami z repozytorium;

• import – przesyła pliki do repozytorium tworząc nowy

projekt;

• init – inicjuje repozytorium dodając w nim katalog

CVSROOT oraz domyślne pliki koniguracyjne;

• log – wyświetla informacje o zmianach w plikach;

• status – podaje informacje o aktualnym stanie plików

(numer wersji w repozytorium i kopii roboczej, czy pliki

były edytowane itp.);

• tag znacznik – ustawia nazwę symboliczną znacznik

dla aktualnych wersji plików w repozytorium (można się

później do niej odwoływać z użyciem opcji -r znacznik).

Pobieramy projekt z repozytorium

Przyszedł czas na prawdziwą pracę. Zaczynając pracę

z naszym projektem musimy pobrać go z repozytorium.

W tym celu wybieramy sobie odpowiadający nam katalog,

www.linux.com.pl

dla programistów

w którym będziemy chcieli przechowywać pliki z projek-

tem. Może to być nawet katalog domowy ( ~/ ), gdyż wywo-

łanie polecenia, które za chwilę poznamy, spowoduje

utworzenie odpowiedniego podkatalogu. Podkatalog ten

będzie miał taką nazwę, jakiej użyliśmy w opcji nazwa_

modułu polecenia cvs import . No dobrze, zatem stwórzmy

katalog ~/projekty1/ i wykonajmy nasze polecenie:

mkdir ~/projekty1

cd ~/projekty1

cvs checkout projekt

W programie GCvs po prostu wybieramy opcję Create –>

Checkout module . W otwartym oknie tworzymy katalog

~/projekty1/ , po czym wchodzimy do niego i wciskamy OK .

W kolejnym oknie wpisujemy nazwę modułu do pobrania

( projekt ) i możemy znów wcisnąć OK . Jeszcze tylko wybie-

ramy opcję Query –> Reload view , dzięki czemu zostanie

uaktualniona lista katalogów i plików.

Teraz w katalogu ~/projekty1/projekt/ mamy nasze pliki,

które wcześniej znajdowały się w katalogu ~/projekt/ . Czy

coś się zmieniło? Tak – pojawiły się podkatalogi o nazwie

CVS/ . Zawierają one informacje o wersjach – nie należy ich

edytować ani kasować.

Rysunek 5. Wybieranie odpowiednich opcji porównania plików

jest znacznie wygodniejsze w interfejsie graficznym

które mają być wysłane do repozytorium. Wystarczy wyli-

czyć je na końcu polecenia, np.:

cvs commit plik1.c plik3.php

Możliwość ta jest bardzo przydatna, gdy chcemy już wysłać

uaktualnienie do niektórych plików, podczas gdy z innymi

zmodyfikowanymi chcemy jeszcze popracować.

W przypadku programu GCvs zaznaczamy pliki,

które chcemy uaktualnić (możemy też zaznaczyć kata-

log), a następnie wybieramy Modify –> Commit selection .

Podajemy komentarz dotyczący uaktualnienia, po czym

wciskamy OK .

Jeśli nad projektem pracuje więcej osób, to może

okazać się, że ktoś inny wysłał już uaktualnienie do popra-

wianego przez nas pliku. W takim przypadku polecenie cvs

commit zakończy się błędem i komunikatem zbliżonym do

poniższego:

Dokonywanie poprawek

Edycji plików dokonujemy w odpowiednich programach

– ta sprawa z oczywistych względów jest niezależna od CVS .

Tak więc do edycji plików tekstowych możemy użyć nasze-

go ulubionego edytora (np. Vim ), do retuszowania fotografii

(również ich wersjami można zarządzać dzięki CVS ) możemy

wykorzystać GIMP-a itd. Gdy dokonamy już poprawek i

jesteśmy z nich zadowoleni, należy wydać polecenie:

cvs commit

Zostaniemy poproszeni o podanie komentarza dotyczącego

tego uaktualnienia. Możemy też wskazać konkretne pliki,

cvs commit: Up-to-date check failed for `plik1.c'

W takim przypadku należy pobrać ( update ) do siebie

najnowszą wersję pliku, a następnie zapoznać się z róż-

nicami (pobrany plik będzie zawierał o nich informa-

cje). Po zlikwidowaniu konfliktów w pliku, możemy

skasować kopię zapasową (zapisaną w pliku o nazwie

.#nazwa_pliku ), a następnie ponownie wysłać plik do

repozytorium.

Pobieranie poprawek z repozytorium

Gdy mamy już na dysku (pobraną przez cvs checkout ) kopię

roboczą projektu, nie musimy jej już ponownie pobierać

w całości. Jeśli nad naszym projektem pracują i inne osoby,

to po każdej przerwie w pracy warto sprawdzić, czy nie

zostały wprowadzone jakieś poprawki. Dokonujemy tego

poleceniem wydanym w katalogu z projektem:

Rysunek 4. Praca z CVS w linii komend również jest dosyć

wygodna – wymaga tylko lepszej znajomości poleceń

cvs -n update

marzec 2004

2004.03_CVS – system zarządzania wersjami_[Programowanie].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: