TYGODNIK PODATKOWY z 22 sierpnia 11 (nr 161).pdf

prenumerata

Tygodnik

WYDAWCA:

PODATKOWY

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

PONIEDZIAŁEK | 22 sierpnia 2011 | Nr 161 (3047)

DZIŚ PORADY

Ekspert GP

Koszty uzyskania przychodu

w interpretacjach

organów podatkowych

Przekształcenia

Sprzedane przez przedsiębiorcę

towary powinny być rozliczone

przed dokonaniem

przekształcenia – ostrzega

Paweł Jabłonowski | C2

Każdy wydatek, który przedsiębiorca chce uwzględnić

w kosztach podatkowych, musi mieć związek z prowadzoną

działalnością. Musi też być właściwie udokumentowany

Orzecznictwo

n Przelew wierzytelności pieniężnej nie musi automatycznie

oznaczać powstania przychodu do opodatkowania | C3

Amortyzacja

Do kosztów nie zalicza się

odpisów amortyzacyjnych od

wartości samochodu powyżej

20 tys. euro – wyjaśnia

Krzysztof Gil | C7

Rozliczenia

n Stwierdzony niedobór towarów nie podlega opodatkowaniu

podatkiem od towarów i usług | C4

Podatek dochodowy

n Zakup sprzętu dla firmy za pieniądze uzyskane z dotacji

nie jest kosztem uzyskania przychodu | C9

Opodatkowanie VAT

Rachunkowość

Zarówno rachunek, jak i faktura

przesłane drogą elektroniczną

mogą stanowić dowód

księgowy – tłumaczy

Agnieszka Pieróg | C10

n Prowadzący prywatną szkołę tańca powinien opodatkować

świadczone usługi 23-proc. stawką podatku | C11

Zastaw skarbowy

n Obraz Kossaka o wartości 120 tys. zł spełnia kryteria

ustanowione dla zastawu skarbowego | C11

Interwencja

n Jakie uprawnienia mają organy podatkowe podczas

prowadzenia postępowania mandatowego | C12

Kontrola skarbowa

Gazeta Prawna

Serwis Księgowy

Dodatkowa opłata za nieterminową

spłatę karty kredytowej nie jest kosztem

Czy umowa rozszerzająca wspólność

majątkową podlega opodatkowaniu

Naruszenie przepisów o kontroli

powoduje wadliwość

uzyskanych dowodów – mówi

Andrzej Nikończyk | C12

Kiedy nie ma zwolnienia z podatku

u źródła przy wypłacie dywidendy

www.gazetaprawna.pl

Jak prowadzić ewidencje na kontach

pozabilansowych jednostek budżetowych

www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl

ZA TYDZIEŃ: Jak wystawiać faktury VAT, także w formie elektronicznej

C 2

KOMENTARZE

DGP | 22 sierpnia 2011 | nr 161 (3047) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

Jerzy Martini

Odliczanie VAT

od leasingu kratek

Paweł Jabłonowski

Zamiana jednoosobowej działalności

w spółkę powoduje wiele problemów

dniowy termin na udokumentowanie transakcji faktu-

rą VAT. Wykluczone są także korekty faktur dotyczące

sprzedaży dokonanej przed przekształceniem przez

spółkę kapitałową. Przedsiębiorca powinien także do-

konać rozliczenia całego podatku naliczonego przed do-

konaniem przekształcenia, ponieważ po tej operacji od-

liczenie podatku naliczonego przez spółkę nie będzie

już możliwe.

kuł kwestionujący możliwość pełnego odlicza-

nia VAT w przypadku samochodów z kratką

wykorzystywanych na podstawie umowy leasingu lub

najmu zawartych w 2011 r. Nie można się zgodzić z te-

zami przedstawianymi zarówno przez ekspertów cyto-

wanych w tym artykule, jak i przedstawiciela Minister-

stwa Finansów.

przekształcenie działalności gospodarczej prowa-

dzonej przez osobę fizyczną w spółkę kapitałową.

Z uwagi na brak możliwości płynnego dokonania prze-

kształcenia wspomniane przepisy mogą się okazać

martwe.

Na skutek braku sukcesji podatkowej spółka kapitałowa

napotka problem rozliczenia poniesionych kosztów zwią-

zanych z przychodami, które były opodatkowane w ra-

mach jednoosobowej działalności gospodarczej, np. kosz-

ty naprawy urządzenia przez spółkę kapitałową, w przy-

padku gdy przychód ze sprzedaży urządzenia został osią-

gnięty i opodatkowany przed przekształceniem działal-

ności w spółkę.

Wśród kolejnych negatywnych konsekwencji podat-

kowych przekształcenia można wymienić brak możli-

wości rozliczania strat przedsiębiorcy sprzed prze-

kształcenia przez spółkę kapitałową. Przyjmuje się, że

wszelkie przekształcenia podmiotowe powinny być

neutralne dla przedsiębiorców wykonujących takie ope-

racje. Niestety, w omawianym przypadku nie tylko nie

przewidziano ułatwień w zakresie rozliczenia podatku

naliczonego oraz kosztów podatkowych, ale dodatko-

wo występuje obowiązek uiszczenia podatku od czyn-

ności cywilnoprawnych. Ustawa o podatku od czynno-

ści cywilnoprawnych nie przewiduje żadnego zwolnie-

nia, zatem po przekształceniu działalności w spółkę na-

leżny jest podatek w wysokości 0,5 proc. kapitału za-

kładowego.

Idea wprowadzenia przedmiotowej regulacji jest bardzo

słuszna. Z zasady działalność gospodarczą inicjuje się od

jej najprostszej formy – jednoosobowej działalności go-

spodarczej. Jednak w miarę rozwoju działalności rosną

również ryzyka związane z jej prowadzeniem. Ryzyka nie

są niczym ograniczane, zatem przedsiębiorca odpowiada

całym swoim majątkiem. Przekształcenie działalności

w spółkę kapitałową powoduje rozgraniczenie majątku

przedsiębiorcy i majątku spółki.

Zgodnie z ogólnymi przepisami zawartymi w Dyrekty-

wie 2006/112 podatnicy nabywający lub wykorzystujący

na podstawie umowy leasingu czy najmu samochody

z kratką powinni mieć pełne prawo do odliczenia VAT.

Polska skorzystała jednak z możliwości wprowadzenia

odstępstwa przewidzianego w art. 395 dyrektywy ze

względu na uproszczenie poboru podatku z tytułu wy-

korzystania samochodów do celów prywatnych oraz za-

pobieżenie przypadków nieopodatkowania takiego wy-

korzystywania. Cel ten miał być zrealizowany poprzez

przesunięcie „opodatkowania” z momentu wykorzysty-

wania samochodu do celów prywatnych na etap zaku-

pu czy leasingu samochodu (podatnik miałby prawo do

odliczenia jedynie części podatku naliczonego, nieodli-

czona zaś kwota podatku naliczonego stanowiłaby de

facto ryczałt „opodatkowania” z tytułu prywatnego użyt-

ku samochodu).

Założeniem przekształcenia jednoosobowej działalno-

ści gospodarczej jest następstwo prawne. Oznacza to, że

spółka powstała z przekształcenia wstępuje z mocy prze-

pisów w prawa i obowiązki przedsiębiorcy. Tym samym

nie ma konieczności uzyskiwania zgody kontrahentów

na dokonanie cesji umów, eliminuje się też problem re-

negocjacji zawartych kontraktów i wszelkie ryzyka z tym

związane.

Z biznesowego punktu widzenia przekształcenie znaj-

duje uzasadnienie, ponieważ nie ma obowiązku ponow-

nego negocjowania zawartych przez przedsiębiorcę

umów. Z podatkowego punktu widzenia przekształcenie

jest niedopracowane i wiąże się z faktycznym zakończe-

niem i ponownym otwarciem działalności gospodarczej.

Konieczne są zatem stosowne zmiany w Ordynacji po-

datkowej, aby można było mówić o możliwości prze-

kształcenia jednoosobowej działalności w spółkę w ści-

słym tego słowa znaczeniu.

Ustawodawca nie podszedł jednak konsekwentnie do

sukcesji praw i obowiązków podatkowych. Wraz ze

zmianą od 1 lipca k.s.h. nie dokonano w tym zakresie

nowelizacji Ordynacji podatkowej. W efekcie przepisy

podatkowe nie przewidują sukcesji praw i obowiązków

podatkowych. Oznacza to, że sprzedane przez przed-

siębiorcę towary lub usługi powinny być rozliczone

przed dokonaniem przekształcenia. Jest to dość proble-

matyczne dla przedsiębiorcy, który zwykle ma siedmio-

Preambuła do Decyzji Rady UE z 27 września 2010 r.,

która upoważniła Polskę do wprowadzenia tych od-

stępstw od dyrektywy, wyraźnie wskazuje, że odstępstwo

od zasad dyrektywy ma charakter pakietu – ograniczenie

w prawie do odliczenia związane jest z brakiem obowiąz-

ku opodatkowania VAT z tytułu prywatnego wykorzysty-

wania samochodu. Nie można więc zgodzić się z tezą, że

Polska jest uprawniona do stosowania tylko jednej czę-

ści odstępstwa dozwolonego na podstawie tej decyzji Ra-

dy (ograniczenie w prawie do odliczenia), bez równocze-

snego uwolnienia podatników od obowiązku rozliczania

VAT z tytułu prywatnego wykorzystywania samochodów

do celów prywatnych. Zresztą w przeciwnym wypadku

doszłoby efektywnie do podwójnego opodatkowania.

Przechodząc do stanowiska MF, że omawiana zmiana

wprowadzona ustawą z 15 kwietnia 2011 r. nie wpływa

na obowiązek rozliczania VAT z tytułu użytku prywatne-

go samochodów leasingowanych etc. na podstawie umów

zawartych w tym roku, to również nie można się z tym

zgodzić.

Paweł Jabłonowski, doradca podatkowy w Chałas

i Wspólnicy Kancelaria Prawna

Roman Namysłowski

Utrata zwolnienia, odzyskanie odliczenia

twierdzają tę zmianę zasad opodatkowania. I tak mini-

ster uznał m.in., że od 1 stycznia 2011 r. zarówno usłu-

gi prowadzące do wydania zaświadczenia o stanie zdro-

wia, jak i określone operacje plastyczne, tj. takie, które

mają na celu poprawę wyglądu i nie są związane z wcze-

śniejszym urazem lub przebytą chorobą, są opodatkowa-

ne. Do końca zeszłego roku ze względu na przyjęty spo-

sób definiowania zakresu zwolnienia (odwołanie do kla-

syfikacji statystycznych) wiele z tych usług korzystało ze

zwolnienia. Jak się teraz okazuje, zwolnienie to wykra-

czało poza zakres dopuszczalnych zwolnień na gruncie

prawa unijnego. Zmiana przepisów ustawy o VAT była

konsekwencją zidentyfikowania tych niezgodności przez

MF, a nie modyfikacją prawa unijnego, które w tym za-

kresie nie zmieniło się od bardzo dawna.

Ustawodawca konsekwentnie rozróżnia pojęcia „naby-

cie” od „użytkowania” na podstawie umów leasingu, naj-

mu etc. W tejże ustawie tak jest w przypadku art. 3 ust. l

mówiącego o nabyciu samochodów oraz art. 3 ust. 6 mó-

wiącego o użytkowaniu samochodów na podstawie umo-

wy leasingu czy najmu oraz art. 1 pkt 12, który dodaje do

ustawy o VAT art. 86a. Nie można więc przyjąć, że naby-

cie w rozumieniu art. 5 tej samej ustawy oznacza coś in-

nego niż nabycie w rozumieniu art. 1 i 3 tej ustawy. Na-

tomiast analiza art. 6, który zdaniem Ministerstwa Finan-

sów jest kluczowym argumentem przemawiającym za

brakiem zmiany w obowiązku opodatkowania prywatne-

go użytku samochodów, powinna prowadzić do wniosku,

że część odnosząca się do art. 5 jest bez znaczenia. Arty-

kuł 5 dotyczy samochodów nabywanych, w stosunku do

których podatnikowi nie przysługuje pełne prawo do od-

liczenia, natomiast art. 6 wskazuje, że przepisu art. 5 nie

stosuje się do samochodów nabywanych oraz wykorzy-

stywanych w ramach umowy leasingu, wobec których

podatnikowi przysługiwało pełne prawo do odliczenia.

Zatem katalog zawarty w art. 6 jest rozbieżny z katalo-

giem wskazanym w art. 5. Artykuł 6 w tym zakresie po-

zbawiony jest więc jakiejkolwiek treści normatywnej. Dzi-

wi więc, że MF dopatruje się w nim jakichkolwiek argu-

mentów w tej sprawie.

C oraz liczniejsze są wyroki, w których sądy admi-

W odniesieniu do wskazanych usług można postawić te

same tezy jak dla czynności aportu. Skoro zwolnienie zo-

stało wprowadzone wbrew prawu unijnemu, to podatnik

nie powinien ponosić negatywnych konsekwencji takie-

go stanu prawnego w zakresie prawa do odliczenia. Inny-

mi słowy, jeżeli podatnicy nie odliczyli w przeszłości VAT,

sądząc, że wykonywane przez nich usługi nie uprawnia-

ły do odliczenia podatku naliczonego, powinni teraz cof-

nąć się i skorygować niesłusznie nieodliczony podatek.

Przy czym, co istotne, zwolnienie za okres do zmiany prze-

pisów pozostaje w mocy – taka była przecież wola usta-

wodawcy, aby nie pobierać z tytułu tych czynności VAT.

Do niedawna wniesienie aportem majątku do innej

spółki było zwolnione z opodatkowania i to wbrew prze-

pisom prawa unijnego. Zastosowanie zwolnienia w nor-

malnych warunkach, jeżeli przedmiotem dostawy są

środki trwałe lub nieruchomości, oznacza konieczność

skorygowania wcześniej odliczonego podatku naliczo-

nego, o ile dostawa miała miejsce, odpowiednio, w okre-

sie 5 lub 10 lat. W przypadku aportu sytuacja nie była

jednak standardowa ze względu na naruszenie przepi-

sów unijnej dyrektywy określającej zasady funkcjonowa-

nia podatku od wartości dodanej. Ten argument stanowi

dla sądu podstawową przesłankę uzasadniającą brak ko-

nieczności korekty podatku naliczonego. Co oznacza

w praktyce, że zwolnienie z opodatkowania wprowadzo-

ne niezgodnie z prawem unijnym nie ma negatywnego

wpływu na zakres prawa do odliczenia.

Przykładów utraty zwolnienia z VAT w związku z wej-

ściem w życie nowelizacji ustawy o VAT można by mno-

żyć. Niektóre usługi związane z opieką medyczną, nie-

które usługi edukacyjne czy usługi finansowe. Ich opo-

datkowanie w pewnym zakresie oznacza przyznanie się

przez ustawodawcę do błędu, a dla podatników okazję

do odzyskania podatku naliczonego. Niech przykład apor-

tów nie pozostaje jedynym, w którym sądy potwierdziły

prawo podatnika do odliczenia w takiej sytuacji.

Jerzy Martini

doradca podatkowy, Baker & McKenzie

prenumerata

WWW.GAZETAPRAWNA.PL

Tygodnik

PODATKOWY

Redaktor prowadzący:

Ewa Ciechanowska

tel. 22 530 40 44

ewa.ciechanowska@infor.pl

Aport nie jest jednak jedynym przypadkiem, w którym

zmiana przepisów oznaczała utratę zwolnienia z opodat-

kowania. Nowelizacja ustawy o VAT obowiązująca od

początku tego roku wprowadziła liczne zmiany w zakre-

sie stosowania zwolnień z opodatkowania. Wydawane

w ostatnim czasie interpretacje ministra finansów po-

Roman Namysłowski, dyrektor w Ernst & Young

W lipcu („DGP” nr 140 z 2011 r.) ukazał się arty-

1 lipca weszły w życie przepisy, które pozwalają na

nistracyjne, bardzo słusznie zresztą, potwierdza-

ją brak konieczności korekty podatku naliczone-

go w przypadku aportu składników majątkowych.

DGP | 22 sierpnia 2011 | nr 161 (3047) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

ORZECZNICTWO

C 3

WOJEWÓDZKI SĄD ADMINISTRACYJNY W POZNANIU

Przelew wierzytelności nie zawsze oznacza powstanie przychodu

Cesja wie-

rzytelności w postaci

roszczeń wobec przedsię-

biorstwa gospodarki

mieszkaniowej nie musi

automatycznie stanowić

przysporzenia dla strony

przyjmującej przelew wie-

rzytelności. Podatnik ma

obowiązek rozliczenia

związanych z cesją wpłat

pieniężnych ze współwła-

ścicielami nieruchomości.

W wyniku

umowy sprzedaży udziału

w nieruchomości sprze-

dawca scedował na

współwłaścicieli wszelkie

roszczenia przysługujące

mu w stosunku do Miej-

skiego Przedsiębiorstwa

Gospodarki Mieszkanio-

wej jako podmiotu zarzą-

dzającego nieruchomością

i posadowionym na niej

budynkiem mieszkalnym.

Tytułem rozliczenia przez

MPGM kosztów i wpły-

wów z nieruchomości za

okres od stycznia 1998 r.

do lipca 2007 r. MPGM

zobowiązało się zapłacić

pewną kwotę w dwóch

ratach. Pierwsza płatna

do grudnia 2007 r., druga

do stycznia 2008 r. Pozo-

stałą kwotę nabywcy mie-

li otrzymać w ciągu

dwóch miesięcy od wyda-

o przychodzie z tytułu cesji wierzytelności

TEZA

nia nieruchomości. Po do-

konaniu ostatecznego roz-

liczenia MPGM przekaza-

ło w lutym 2008 r. na

konta bankowe współwła-

ścicieli pozostałą kwotę.

W piśmie ze stycznia

2010 r. podatnik stwier-

dził, że pierwsza rata

wpłynęła na jego rachu-

nek w grudniu 2007 r.

W ocenie organu podatko-

wego I instancji sprze-

dawca dokonał tym sa-

mym na rzecz nabywcy

cesji swoich roszczeń wo-

bec MPGM. Zdaniem or-

ganu, gdyby tej cesji nie

dokonano, nabywca nie

miałby żadnych możliwo-

ści uzyskania spornych

środków. Związana z roz-

liczeniem przez MPGM

kwota, która wpłynęła na

rachunek bankowy na-

bywcy, podlega zatem

opodatkowaniu zgodnie

z art. 11 ust. 1 ustawy

o PIT jako przychód

z innego źródła.

W ocenie

sądu z powołanych doku-

mentów, wbrew twierdze-

niom organów podatko-

wych zawartym w treści

zaskarżonych decyzji, nie

doszło do cesji wierzytel-

ności, w wyniku której po

stronie skarżącego po-

wstał przychód. Ze zgro-

madzonego materiału do-

wodowego nie wynika bo-

wiem, że przekazana na-

bywcy kwota miała cha-

rakter definitywny i sta-

nowiła przysporzenie jego

majątku. Z materiału wy-

nika wniosek przeciwny.

Na nabywcy spoczywał

bowiem obowiązek rozli-

czenia z pozostałymi

współwłaścicielami otrzy-

manej kwoty. Kwota ta nie

stanowiła także przycho-

du skarżącego np. z ma-

jątku, była natomiast sal-

dem nieruchomości, na

którą składała się różnica

między wpływami (przy-

pisem) a kosztami nieru-

chomości, zaległości

i nadpłaty lokatorów w ty-

tułu czynszu i świadczeń,

koszty komornicze i sądo-

we oraz kwoty kaucji

wpłacone przez najem-

ców. Kwota ta jest zatem

ściśle związana z zarzą-

dem nieruchomością

i tym samym nie znajduje

uzasadnienia stanowisko

organów podatkowych, że

jest ona w całości przy-

chodem skarżącego w ro-

zumieniu art. 11 ust. 1

ustawy o PIT.

Sąd podkreślił też, że sta-

nowisko organów podat-

kowych, iż źródłem przy-

chodu podlegającego opo-

datkowaniu jest cesja wie-

rzytelności na rzecz po-

datnika, nie znajduje uza-

sadnienia jeszcze z jedne-

go powodu. Organy po-

datkowe, zakładając, że

doszło do cesji wierzytel-

ności, nie wskazały jed-

nak kosztów nabycia tej

wierzytelności.

Ponadto WSA w Pozna-

niu orzekł, że prowadząc

ponownie postępowanie

w sprawie organ podatko-

wy I instancji powinien

w szczególności uznać,

że w świetle zgromadzo-

nego materiału dowodo-

wego sporna kwota nie

stanowi przychodu pod-

legającego opodatkowa-

niu w 2007 r. z tytułu ce-

sji wierzytelności doko-

nanej na rzecz nabywcy.

Organ podatkowy powi-

nien ustalić, czy i ewen-

tualnie jaka część tej

kwoty stanowi przychód

nabywcy, np. z tytułu

wynagrodzenia za wyko-

nywanie zarządu nieru-

chomością lub przychód

z nieruchomości jako jej

współwłaściciela.

Wyrok WSA w Poznaniu z 14 lipca

2011 r., sygn. akt I SA/Po 382/11,

nieprawomocny.

Opinia

Piotr Kościańczuk

dyrektor w Kancelarii Skłodowscy

STAN FAKTYCZNY

Cesja wierzytelności to

umowa skutkująca zmia-

ną osoby uprawnionej do

żądania wykonania zobo-

wiązania. Regulują ją art.

509 – 516 kodeksu cywilnego. Cesja nie musi zatem

dotyczyć należności o charakterze pieniężnym, może

to być każde prawo wierzyciela do żądania od dłużni-

ka świadczenia. W komentowanym wyroku podatnik

poza zakupem prawa do części nieruchomości prze-

jął na siebie obowiązki związane z jej zarządzaniem.

Znajdzie tu zatem zastosowanie ustawa o własności

lokali, która w sprawach związanych z zarządem od-

syła do przepisów k.c. (współwłasność) i kodeksu po-

stępowania cywilnego. Przepis art. 613 k.p.c. stanowi,

że zarządca powinien wypłacić nadwyżkę dochodów

po pokryciu wydatków i kosztów współwłaścicielom.

Sąd trafnie zauważył, że samo istnienie cesji wierzy-

telności pieniężnej nie musi stanowić przysporzenia

dla przyjmującego przelew. Podatnik bowiem ma obo-

wiązek rozliczenia związanych z cesją wpłat ze współ-

właścicielami nieruchomości. Nie została więc speł-

niona podstawowa przesłanka postawienia środków

do dyspozycji podatnika, ponieważ ma on jedynie pra-

wo do dysponowania nimi w imieniu współwłaścicie-

li do czasu rozliczenia. Sąd trafnie zauważa też, że or-

gany w wydanych decyzjach pominęły uwarunkowa-

nia dotyczące transakcji, a wynikające z przepisów

prawa cywilnego, zajmując się wyłącznie wpływem

środków na rachunek podatnika i przyjmując, że sam

wpływ środków stanowi przysporzenie. Naruszyły

więc zasadę dążenia do prawdy obiektywnej.

UZASADNIENIE

NACZELNY SĄD ADMINISTRACYJNY

o opodatkowaniu VAT przekazania firmowego samochodu na cele prywatne

Ze zwolnienia nie skorzysta podatnik, który odliczył cały VAT

Przekazanie

samochodu wykorzysty-

wanego w działalności

gospodarczej na cele pry-

watne podatnika podlega

opodatkowaniu, jeśli od

nabycia tego samochodu

odliczony został cały

VAT.

2007 r. podatnik wycofał

ten pojazd z ewidencji

środków trwałych firmy

i przekazał na cele pry-

watne.

Organ podatkowy stwier-

dził, że wydanie na cele

osobiste auta podlegało

VAT. Wobec tego w proto-

kole badania ksiąg stwier-

dzono, że rejestr sprzeda-

ży sporządzony dla celów

rozliczenia VAT za czer-

wiec 2007 r. był prowa-

dzony w sposób wadliwy.

Ta wadliwość polegała na

wykazaniu przekazania

samochodu na cele osobi-

ste jako sprzedaży zwol-

nionej z opodatkowania,

gdy tymczasem w rozli-

czeniu za lipiec 1999 r.

podatnik skorzystał z pra-

wa do obniżenia kwoty

podatku należnego o peł-

ną kwotę podatku naliczo-

nego z tytułu zakupu tego

auta.

Dyrektor izby skarbowej

podtrzymał decyzję na-

czelnika urzędu skarbo-

wego i uznał, że przekaza-

nie samochodu na cele

prywatne, niezwiązane

z prowadzonym przez po-

datnika przedsiębior-

stwem, stosownie do

art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy

o VAT z 2004 r. podlega

opodatkowaniu, a zgodnie

z art. 29 ust. 10 ustawy

podstawą opodatkowania

jest cena nabycia towa-

rów. Podatnik złożył skar-

gę do sądu.

na pytanie, czy w razie

przekazania na cele oso-

biste samochodu osobo-

wego zakupionego

w 1999 r. i wykorzysty-

wanego w prowadzonej

działalności (wprowadzo-

nego do ewidencji środ-

ków trwałych), przy zaku-

pie którego podatnikowi

przysługiwało prawo do

odliczenia VAT w pełnej

wysokości, służy zwolnie-

nie z VAT.

Sąd pierwszej instancji

oddalił skargę podatnika.

W ocenie krakowskiego

sądu organy podatkowe

zasadnie przyjęły, że

w sprawie tej nie zostały

spełnione warunki do

skorzystania ze zwolnie-

nia z opodatkowania

VAT na podstawie art. 43

ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT,

bowiem podatnikowi

przysługiwało prawo do

obniżenia kwoty podatku

należnego o kwotę podat-

ku naliczonego, z którego

skorzystał.

Sąd podkreślił, że wobec

nabycia tego samochodu

w 1999 r. i dokonania od-

liczenia z tego tytułu na

podstawie przepisów

ustawy z 8 stycznia

1993 r. o podatku od to-

warów i usług (Dz.U.

nr 11, poz. 50 z późn.

zm.), zwolnienie wynika-

jące z par. 8 ust. 1 pkt 5

cyt. rozporządzenia

(Dz.U. z 2004 r. nr 97,

poz. 970 z późn. zm.) nie

będzie miało w tym przy-

padku zastosowania. Na

gruncie ustawy o VAT

z 2004 r. zmieniły się bo-

wiem zasady odliczania

podatku naliczonego przy

nabywaniu samochodów,

zgodnie z którymi naby-

cie każdego samochodu

uprawnia do choćby czę-

ściowego prawa do odli-

czenia podatku.

Sąd pierwszej instancji

i następnie NSA oddaliły

skargę podatnika. W oce-

nie NSA ze zwolnienia

nie mogą skorzystać ci po-

datnicy VAT, którym przy

nabyciu towarów przysłu-

giwało prawo do pełnego

odliczenia podatku nali-

czonego.

Wyrok NSA z 2 sierpnia 2011 r.,

sygn. akt I FSK 1233/10, prawomocny.

Naczelnik

urzędu skarbowego po

przeprowadzonej kontro-

li ustalił, że podatnik

w prowadzonej działal-

ności używał samochodu

nabytego 30 lipca 1999 r.

na podstawie faktury

VAT. Z tytułu zakupu sa-

mochodu zaliczonego do

środków trwałych został

w całości rozliczony po-

datek naliczony w dekla-

racji VAT-7 za lipiec

1999 r. 30 czerwca

Spór mię-

dzy podatnikiem a fisku-

sem dotyczy odpowiedzi

OPRAC.

PRZEMYSŁAW MOLIK

PROMOCJA

TEZA

STAN FAKTYCZNY

UZASADNIENIE

C 4

ROZLICZENIA VAT

DGP | 22 sierpnia 2011 | nr 161 (3047) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

CZYNNOŚCI NIEPODLEGAJĄCE OPODATKOWANIU

Nie trzeba płacić podatku

od niedoboru towarów

EKSPERCI WYJAŚNIAJĄ

Czy za bezpłatne

użyczenie budowli

płaci się VAT

Daniel Gawlas

doradca podatkowy w TCA Advisers

Zawiniony lub niezawiniony niedobór towarów nie sta-

nowi dostawy towarów, a więc nie podlega podatkowi od

towarów i usług

przyczyn powstania zawi-

nione (np. zniszczenie

przez pracownika) lub nie-

zawinio-ne (np. kradzież).

Zazwyczaj niedobory nie-

zawinione odpisywane są

w koszty działalności, a za-

winionymi niedoborami

obciążane są osoby ma-

terialnie odpowiedzialne

(np. pracownicy).

W świetle wspomnianych

wcześniej definicji wynika-

jących z ustawy o VAT trze-

ba stwierdzić, że niedobory

towarów, jako niestanowią-

ce dostawy towarów ani

świadczenia usług, nie pod-

legają opodatkowaniu po-

datkiem od towarów i usług

(zob. interpretacja indywi-

dualna dyrektora Izby Skar-

bowej w Bydgoszczy z 6 ma-

ja 2011 r. nr ITPP2/443-

253/11/AW).

Oznacza to, że nie ma

obowiązku naliczania i od-

prowadzania należnego

VAT z tytułu wystąpienia

zawinionych lub niezawi-

nionych niedoborów towa-

rów. Bez znaczenia jest też

sposób nabycia towarów,

które mogą być kupione

w kraju, uzyskane w ra-

mach wewnątrzwspólno-

towego nabycia, importo-

wane.

VAT bez korekty

Inną kwestią, która wiąże

się z niedoborami towarów,

jest rozliczenie podatku na-

liczonego. Podatnikowi VAT

przysługuje, w zakresie,

w jakim towary i usługi są

wykorzystywane do wyko-

nywania czynności opodat-

kowanych, prawo do obni-

żenia kwoty podatku należ-

nego o kwotę podatku nali-

czonego. Jednocześnie ist-

nieją warunki, które ograni-

czają prawo do odliczenia

oraz obowiązek dokonywa-

nia korekt podatku naliczo-

nego.

Zgodnie z ustawą o VAT

podatnik ma prawo do ob-

niżenia kwoty podatku na-

leżnego o kwotę podatku

naliczonego przy nabyciu

Odliczenie VAT

Instytucja kultury otrzymała w bezpłatne użycze-

nie nieruchomość. Czy z tego tytułu ciążą na niej

jakieś obowiązki w zakresie VAT?

Usługa bezpłatnego użyczenie nieruchomości mogłaby

podlegać opodatkowaniu VAT, gdyby spełnione zostały

przesłanki z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od to-

warów i usług. Zgodnie z powyższym przepisem za od-

płatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłat-

ne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub je-

go pracowników, w tym byłych pracowników, wspólni-

ków, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni

i ich domowników, członków organów stanowiących

osób prawnych, członków stowarzyszenia oraz wszelkie

inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych

niż działalność gospodarcza podatnika. Jeżeli zatem

w przedmiotowej sytuacji mielibyśmy do czynienia

z użyczeniem budynku do celów innych niż działalność

gospodarcza podatnika (użyczającego), to użyczenie to

powinno podlegać opodatkowaniu VAT. Opodatkowanie

dotyczyć jednak może wyłącznie użyczającego, czyli

dającego w użyczenie, a nie biorącego w użyczenie. To

użyczający (po spełnieniu warunków z art. 8 ust.

2 ustawy o VAT) powinien wystawić fakturę wewnętrz-

ną i rozliczyć podatek należny w deklaracji VAT-7. Na

biorącym w użyczenie nie ciążą żadne obowiązki w za-

kresie VAT z tego tytułu. Należy zauważyć, iż użyczenie

budynku osobie trzeciej należy traktować jako nieod-

płatne świadczenie usług (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy

o VAT), a nie jako użycie towarów stanowiących część

przedsiębiorstwa (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT), któ-

re do opodatkowania wymaga spełnienia dodatkowego

warunku – przysługiwania prawa do obniżenia kwoty

podatku należnego przy nabyciu tych towarów. Użycie

towarów stanowiących część przedsiębiorstwa należy

bowiem wiązać z użytkiem prywatnym i wewnętrznym,

a nie ze świadczeniem na rzecz osoby trzeciej.

Podatnikowi przysługuje prawo

do obniżenia kwoty podatku

należnego o kwotę podatku na-

liczonego względem całości

nabytych towarów (również

tych, które zostały objęte nie-

doborem)

Bogdan Świąder

bogdan.swiader@infor.pl

Opodatkowaniem objęte

są czynności wymienione

w ustawie o VAT. Z ogólnej

definicji wynika, że opodat-

kowaniu podatkiem od to-

warów i usług podlegają:

n odpłatna dostawa towa-

rów i odpłatne świadcze-

nie usług na terytorium

kraju;

n eksport towarów;

n import towarów;

n wewnątrzwspólnotowe

nabycie towarów za wyna-

grodzeniem na terytorium

kraju;

n wewnątrzwspólnotowa

dostawa towarów.

Czynności te podlegają

opodatkowaniu niezależnie

od tego, czy zostały wykona-

ne z zachowaniem warun-

ków oraz form określonych

przepisami prawa.

Opodatkowaniu podat-

kiem podlegają również to-

wary w przypadku likwida-

cji działalności przez osoby

fizyczne, spółkę cywilną lub

handlowe spółki osobowe.

2)wydanie towarów na

podstawie umowy dzier-

żawy, najmu, leasingu lub

innej umowy o podob-

nym charakterze zawartej

na czas określony lub

umowy sprzedaży na

warunkach odroczonej

płatności, jeżeli umowa

przewiduje, że w następ-

stwie normalnych zda-

rzeń przewidzianych tą

umową lub z chwilą za-

płaty ostatniej raty prawo

własności zostanie prze-

niesione;

3)wydanie towarów na

podstawie umowy komi-

su: między komitentem

a komisantem, jak rów-

nież wydanie towarów

przez komisanta osobie

trzeciej;

4) wydanie towarów komi-

tentowi przez komisanta

na podstawie umowy ko-

misu, jeżeli komisant zo-

bowiązany był do naby-

cia rzeczy na rachunek

komitenta;

5) ustanowienie spółdziel-

czego lokatorskiego pra-

wa do lokalu mieszkalne-

go, ustanowienie spół-

dzielczego własnościowe-

go prawa do lokalu oraz

przekształcenie spółdziel-

czego lokatorskiego pra-

wa do lokalu mieszkalne-

go na spółdzielcze wła-

snościowe prawo do loka-

lu, a także ustanowienie

na rzecz członka spół-

dzielni mieszkaniowej

odrębnej własności loka-

lu mieszkalnego lub loka-

lu o innym przeznacze-

niu oraz przeniesienie na

rzecz członka spółdzielni

własności lokalu lub wła-

sności domu jednoro-

dzinnego;

6) oddanie gruntów w użyt-

kowanie wieczyste;

7) zbycie praw, o których

mowa w pkt 5 i 6.

Przez dostawę towarów ro-

zumie się również przekaza-

nie nieodpłatnie przez po-

datnika towarów należących

do jego przedsiębiorstwa,

w szczególności:

n przekazanie lub zużycie

towarów na cele osobiste

podatnika lub jego pra-

cowników, w tym byłych

pracowników, wspólni-

ków, udziałowców, akcjo-

nariuszy, członków spół-

dzielni i ich domowni-

ków, członków organów

stanowiących osób praw-

nych, członków stowarzy-

szenia,

n wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przy-

sługiwało, w całości lub

w części, prawo do obni-

żenia kwoty podatku na-

leżnego o kwotę podatku

naliczonego przy nabyciu

tych towarów.

Wyłączenie z opodatkowania

Niedobory towarów naj-

częściej są zauważone

w wyniku przeprowadzo-

nej inwentaryzacji. Ujaw-

nione niedobory towarów

mogą być w zależności od

sadniałyby sporządzenie ko-

rekty deklaracji dla podatku

od towarów i usług i zwrot

wcześniej odliczonego VAT.

Podatnik powinien jednak

mieć dokumenty potwier-

dzające wystąpienie zdarze-

nia losowego, którego wyni-

kiem był ubytek towarów,

np. dokonanie kradzieży to-

warów.

Sankcyjny przepis

W tym miejscu należy

przypomnieć, że nie istnieje

już od 1 grudnia 2008 r.

w ustawie o VAT przepis,

który wyłączał stosowanie

obniżenia podatku należne-

go, gdy wydatki na nabycie

towarów lub usług nie mo-

gły być zaliczone do kosz-

tów uzyskania przychodów

na podstawie przepisów

ustawy o PIT lub ustawy

o CIT. Do tego momentu

dla rozstrzygnięcia kwestii

ewentualnej korekty podat-

ku naliczonego w związku

z ujawnionym niedoborem

towarów, konieczne było

określenie związku z czyn-

nościami opodatkowanymi

oraz ustalenie, czy wystąpi-

ły okoliczności odnoszące

się do możliwości zaliczenia

zakupów w koszty. Ważne

było, aby w momencie na-

bycia towarów przepisy

ustaw o podatkach docho-

dowych nie uniemożliwiały

zaliczenia tych wydatków

do kosztów uzyskania przy-

chodów. Jeżeli podatnikowi

przysługiwało prawo do od-

liczenia VAT od zakupów

mających związek z czynno-

ściami opodatkowanymi

i stwierdzony niedobór to-

warów był uznawany za

koszt w rozumieniu ustawy

o podatku dochodowym, to

ujawniony niedobór w to-

warze (materiale) nie powo-

dował konieczności dokony-

wania korekt odliczonego

VAT. W przeciwnym razie

(niedobór, który nie był

kosztem w podatku docho-

dowym) istniał obowiązek

korekty.

W obecnym stanie praw-

nym, po wykreśleniu art. 88

ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT,

niezależnie od tego, czy nie-

dobór jest zawiniony, czy

też niezawiniony, nie trzeba

korygować wcześniej odli-

czonego VAT od zakupu to-

warów. Niedobór towarów

nie stanowi dostawy ani in-

nej czynności służącej dzia-

łalności nieopodatkowanej,

a ustawa o VAT nie nakazu-

je korekty odliczonego VAT.

Oznacza to, że w wyniku

powstałych ubytków towa-

rów nie trzeba ani naliczać,

ani zwracać VAT.

PODSTAWA PRAWNA Art. 5, art. 7, art. 86,

art. 88 ustawy z 11 marca 2004 r. o podat-

ku od towarów i usług (Dz.U. nr 54,

poz. 535 z późn. zm.).

PODSTAWA PRAWNA Art. 8 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podat-

ku od towarów i usług (Dz.U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Definicja towaru

Za towary uznaje się rzeczy

oraz ich części (m.in. budynki,

budowle, grunty), a także wszel-

kie postacie energii

Czy sprzedaż użytkownikowi

wieczystemu nieruchomości

jest opodatkowana VAT

Tomasz Kosieradzki

doradca podatkowy w Tax Partner

Przepisów ustawy o VAT

nie stosuje się natomiast do:

transakcji zbycia przedsię-

biorstwa lub zorganizowa-

nej części przedsiębiorstwa

oraz czynności, które nie

mogą być przedmiotem

prawnie skutecznej umowy.

Rozpatrując określone czyn-

ności (w tym także kwestię

niedoboru towarów) pod ką-

tem opodatkowania VAT,

trzeba mieć na uwadze

wspomnianą definicję wyni-

kającą z ustawy o VAT.

Dostawa towarów

W celu ustalenia, czy po-

wstanie niedoborów towa-

rów jest opodatkowane VAT,

należy zastanowić się, czy

można je zakwalifikować do

czynności określonych we

wspomnianej definicji. Jed-

ną z podstaw opodatkowa-

nia VAT jest odpłatna dosta-

wa towarów i odpłatne

świadczenie usług na teryto-

rium kraju. W przypadku

niedoborów towarów należy

więc ustalić, czy można je

zakwalifikować do dostawy

towarów.

Przez dostawę towarów,

na podstawie art. 7 ust. 1

i 2 ustawy o VAT rozumie

się przeniesienie prawa do

rozporządzania towarami

jak właściciel, w tym rów-

nież:

1) przeniesienie z nakazu

organu władzy publicznej

lub podmiotu działające-

go w imieniu takiego or-

ganu, lub przeniesienie

z mocy przepisów, prawa

własności towarów w za-

mian za odszkodowanie;

Podatnik podpisał z gminą umowę użytkowania

wieczystego przed 1 maja 2004 r. W tym roku gmi-

na sprzedała podatnikowi grunt na jego wniosek.

Czy sprzedaż powinna być opodatkowana VAT?

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę to-

warów rozumie się przeniesienie prawa do rozporzą-

dzania towarami jak właściciel. Jednak dostawą towa-

rów jest również oddanie gruntów w użytkowanie wie-

czyste, ponieważ po ustanowieniu prawa użytkownik

wieczysty może rozporządzać gruntem jak właściciel,

tzn. może swobodnie z niego korzystać i czerpać po-

żytki, jak też może dokonać przeniesienia swojego

władztwa nad nieruchomością na inny podmiot. Zgod-

nie z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomo-

ściami nieruchomość gruntowa oddana w użytkowa-

nie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użyt-

kownikowi wieczystemu, a na podstawie ust. 2 wska-

zanego artykułu z dniem zawarcia umowy sprzedaży

nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio usta-

nowione prawo użytkowania wieczystego. Należy za-

tem stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wie-

czyste na rzecz użytkownika stanowi dostawę towaru

w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jednak ustanowienie prawa wieczystego użytkowania

nieruchomości nastąpiło przed 1 maja 2004 r., a więc

przed wprowadzeniem przepisów, którymi ustawodawca

objął tę czynność opodatkowaniem. Tym samym usta-

nowienie użytkowania wieczystego nie podlegało opo-

datkowaniu. Sprzedaż nieruchomości przez gminę na

rzecz jej dotychczasowego użytkownika wieczystego jest

jedynie przekształceniem prawa wieczystego użytkowa-

nia w prawo własności gruntu. Nie może być jednocze-

śnie traktowana jako dostawa towaru pomiędzy strona-

mi, ponieważ dostawa ta nastąpiła już uprzednio przy

ustanowieniu prawa wieczystego użytkowania gruntu.

Przedmiotowa sprzedaż nie będzie więc odpowiadała

dyspozycji art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ spowodu-

je jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości,

a więc czynność ta nie będzie opodatkowana. Prawo do

władania jak właściciel użytkownik wieczysty uzyskał już

w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego.

Obowiązek dokumentacji

Wystąpienie zdarzenia loso-

wego uzasadniającego po-

wstanie niedoborów należy

udokumentować dla celów do-

wodowych

towarów i usług, pod wa-

runkiem że zakup będzie

służył sprzedaży opodatko-

wanej. Wystarczające jest

więc, żeby z okoliczności

towarzyszących nabyciu te-

go towaru wynikało, że za-

kup ten dokonany został

w celu jego wykorzystania

w ramach działalności opo-

datkowanej.

Skoro prawo do odliczenia

VAT związane jest z naby-

ciem towarów, to wystąpie-

nia późniejszego zdarzenia

losowego związanego z utra-

tą danego towaru (np. kra-

dzież, zagubienie) nie po-

zbawia prawa do odliczenia

podatku naliczonego w mo-

mencie zakupu towaru. Nie

ma przesłanek, które uza-

PODSTAWA PRAWNA Art. 7 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towa-

rów i usług w związku z złącznikiem nr 10 do ustawy (Dz.U. nr 54, poz. 535

z późn. zm.).

DGP | 22 sierpnia 2011 | nr 161 (3047) | WWW.GAZETAPRAWNA.PL

ekspert

C 5

Interpretacje podatkowe:

uwzględni w kosztach

Rozliczenia Żeby wydatki poniesione w ramach prowadzonej działalności gospodarczej można

było uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być związane z przychodami firmy, zostać

rzeczywiście poniesione, a także nie mogą być wyłączone z katalogu kosztów przez przepisy.

Spełnienie tych warunków to nadal za mało. Wydatek może zostać uznany za koszt podatkowy,

jeśli będzie prawidłowo udokumentowany.

Dziś prezentujemy interpretacje organów podatkowych, które pozwolą ocenić, na jakie elementy

wydatków firmowych zwraca uwagę fiskus. Eksperci podpowiadają, jak prowadzić ewidencję

kosztową, aby nie zakwestionowali jej urzędnicy skarbowi.

IZBA SKARBOWA W ŁODZI

Nieopodatkowana rekompensata nie pomniejszy przychodu

o jednostkach samorządu terytorialnego

Zakupy sfinansowane z otrzymanej od gminy rekompensaty

nie mogą być zaliczone do kosztów podatkowych. Rekompen-

sata taka jest bowiem zwolniona z podatku

zasadom rozliczania środki

z budżetu państwa, budże-

tu jednostek samorządu te-

rytorialnego oraz z pań-

stwowych funduszy celo-

wych przeznaczone na

podstawie niniejszej usta-

wy, odrębnych ustaw lub

umów międzynarodowych

na finansowanie lub dofi-

nansowanie realizacji za-

dań publicznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt

1 ustawy o podatku docho-

dowym od osób prawnych

– w brzmieniu obowiązują-

cym od 1 stycznia 2009 r.

do 7 kwietnia 2011 r. (t.j.

Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz.

654 z późn. zm.) i od

8 kwietnia 2011 r. (t.j.

Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz.

397 z późn. zm.) przycho-

dami są w szczególności

otrzymane pieniądze, war-

tości pieniężne, w tym

również różnice kursowe.

Wolne od podatku są dota-

cje otrzymane z budżetu

państwa lub budżetu jed-

nostki samorządu teryto-

rialnego, z wyjątkiem do-

płat do oprocentowania kre-

dytów bankowych w zakre-

sie określonym w odręb-

nych ustawach. Zwolnienie

to dotyczy dochodów z ty-

tułu wszelkich dotacji, a dla

zakresu tego zwolnienia nie

jest istotny rodzaj dotacji,

ich charakter i to, czy są

określane jako dotacje pod-

miotowe, przedmiotowe

czy też celowe. Również

nie ma znaczenia sposób

wykorzystania tych dotacji

(o tym rozstrzyga ustawa

o finansach publicznych).

Ważne jest natomiast źró-

dło ich pochodzenia, któ-

rym musi być budżet pań-

stwa lub budżet jednostki

samorządu terytorialnego.

Otrzymywana przez spółkę

rekompensata na zrówno-

ważenie kosztów działalno-

ści komunikacyjnej jest

przychodem spółki w dacie

jej otrzymania. Jednocze-

śnie dochód z tego tytułu

wolny jest od podatku.

Konsekwencją zwolnienia

z podatku środków otrzy-

mywanych przez spółkę

z tytułu rekompensaty jest

brak możliwości zaliczenia

do kosztów podatkowych

sfinansowanych z tych

środków wydatków.

Zgodnie bowiem z art. 16

ust. 1 pkt 58 ustawy o po-

datku dochodowym od

osób prawnych nie uważa

się za koszty uzyskania

przychodów wydatków

i kosztów bezpośrednio sfi-

nansowanych z dochodów

(przychodów), o których

mowa w art. 17 ust. 1 pkt

14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52

i 53, lub ze środków, o któ-

rych mowa w art. 33 ust. 4

ustawy o działalności po-

żytku publicznego i o wo-

lontariacie.

Zatem wydatki i koszty sfi-

nansowane bezpośrednio

z przekazywanej spółce

kwoty rekompensaty są

wyłączone z kategorii kosz-

tów podatkowych w dacie

wpływu rekompensaty na

rachunek bankowy spółki.

Interpretacja indywidualna dyrektora Izby

Skarbowej w Łodzi z 19 lipca 2011 r.

(nr IPTPB3/423-38/11-2/KJ).

Opinia

Radosław Piekarz

doradca podatkowy, menedżer w Taxonity

Spółka Doradztwa Podatkowego

Podatnik jest

spółką z ograniczoną odpo-

wiedzialnością ze 100-proc.

udziałem gminy. Gmina jest

jedynym założycielem i je-

dynym wspólnikiem spółki.

Gmina w celu realizacji za-

dania nałożyła na podatnika

obowiązek świadczenia

usług komunikacji miejskiej

na terenie gminy.

W ramach swojej działalno-

ści z zakresu zbiorowego

transportu publicznego po-

datnik uzyskuje przychody

ze sprzedaży biletów, z któ-

rych pokrywane są koszty

działalności przewozowej.

Ceny urzędowe (taryfę

przewozową obowiązującą

przy wykonywaniu usług

komunikacji miejskiej na

terenie gminy) ustala rada

miasta w formie uchwał.

Finansowanie miejskiego

transportu zbiorowego

przychodami z biletów nie

rekompensuje kosztów pro-

wadzonej działalności prze-

wozowej. 1 lipca 2009 r.

podpisano umowę z gminą

na rekompensatę strat wy-

nikających ze świadczenia

usług publicznych – wyko-

nywania usług komunikacji

miejskiej na terenie gminy.

Rekompensata, którą otrzy-

muje spółka od gminy na

pokrycie kosztów związa-

nych z wykonywaniem

usług przewozowych, nie

wpływa na cenę biletu,

czyli na cenę świadczonej

usługi. Ma ona charakter

ogólny, jest dofinansowa-

niem ogólnych kosztów

działalności. Od 1 lipca

2009 r. spółka po zakończe-

niu każdego kwartału i ob-

liczeniu wyniku finanso-

wego wystawiała faktury

VAT i wykazywała w de-

klaracji podatkowej jako

VAT należny, kwota rekom-

pensaty pomniejszona była

o podatek wyliczony meto-

dą „w stu”.

Pierwszy okres rozliczenio-

wy trwał od 1 lipca do 31

grudnia 2009 r. Maksymal-

na wysokość rekompensaty

na 2009 r. wynosiła w kwo-

cie brutto 400 tys. zł, zaś na

rok 2010 – 600 tys. zł, a na

2011 rok – 200 tys. zł. Umo-

wa jest zawarta na czas

określony i obowiązuje od

1 lipca 2009 r. do 31 grud-

nia 2018 r. Czy rekompen-

sata strat stanowi w zakresie

podatku dochodowego od

osób prawnych przychód,

czy zmniejszenie kosztów

uzyskania przychodów?

Istotą re-

kompensaty, którą otrzy-

muje operator na pokrycie

kosztów związanych z wy-

konywaniem usług w za-

kresie publicznego trans-

portu zbiorowego, jest

zrównoważenie kosztów

działalności w związku ze

świadczeniem usługi pu-

blicznej, w sensie ekono-

micznym ma więc ona ce-

chy dotacji. Dotacje są to

podlegające szczególnym

ODPOWIEDŹ IZBY

Interpretacja jest cieka-

wa przede wszystkim

z powodu szeroko za-

kreślonego pojęcia do-

tacji. Dyrektor zwrócił

uwagę, że każda otrzymana płatność (mimo że

nienazwana wprost dotacją – np. refundacja), któ-

ra podlega na mocy odrębnych przepisów szcze-

gólnym zasadom rozliczania, pochodząca z budże-

tu państwa lub budżetu jednostek samorządu te-

rytorialnego i przeznaczona na finansowanie albo

dofinansowanie realizacji zadań publicznych, jest

dotacją i jako taka podlega specjalnemu traktowa-

niu podatkowemu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT przy-

chodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości

pieniężne. Otrzymanie środków pieniężnych bę-

dących refundacją (dotacją) poniesionych wydat-

ków spełnia definicję przychodu. Jednak wolne

od podatku są dotacje otrzymane z budżetu pań-

stwa lub budżetu jednostki samorządu terytorial-

nego. Tym samym rekompensata na zrównowa-

żenie kosztów – w przedmiotowym przypadku –

działalności komunikacyjnej jest co prawda przy-

chodem podatnika, lecz jednocześnie dochód

z tego tytułu wolny jest od podatku. Konsekwen-

cją zwolnienia z podatku środków otrzymywa-

nych przez podatnika z tytułu przedmiotowej re-

kompensaty jest jednak brak możliwości zalicze-

nia do kosztów podatkowych sfinansowanych

z tych środków wydatków.

Tygodnik

PODATKOWY

jakie wydatki firma

PROBLEM

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: