1:1 Paweł, sługa Boży i apostoł Jezusa Chrystusa, którego zadaniem jest przywieć wybrańców Bożych do wiary i do poznania prawdziwej nauki, zgodnej z pobożnociš, 1:2 w nadziei na życie wieczne, przyrzeczone przed wieków wiekami przez Boga, który omylić nas nie może, 1:3 a który w sposobnym czasie objawił swe słowo przez poselstwo mnie poruczone z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego - 1:4 do Tytusa, syna mego prawdziwego w wierze wspólnej. Łaska i pokój od Boga Ojca i Zbawiciela naszego Chrystusa Jezusa. 1:5 Pozostawiłem cię na Krecie w tym celu, żeby zaprowadził ład wszędzie, gdzie było jeszcze tego trzeba, a mianowicie, żeby ustanowił po miastach prezbiterów stosownie do mego polecenia. 1:6 Winni to być ludzie nieposzlakowani, którzy zawarli tylko raz zwišzek małżeński; dzieci ich powinny być wierzšce, tak by nie można było zarzucić im złego prowadzenia się, i żyjšce w karnoci. 1:7 Bo ten, kto piastuje urzšd przełożonego, winien, jako włodarz Boży, być nieposzlakowany. Nic może to być człowiek zarozumiały i popędliwy, skory do picia i bicia, gonišcy za brudnym zyskiem. 1:8 Przeciwnie, niech to będzie mšż gocinny, miłujšcy to, co dobre, rozumny, sprawiedliwy, pobożny i wstrzemięliwy, 1:9 taki, który stanowczo przestrzega wiernej wykładni nauki, ażeby zdolny był udzielać pouczenia w zdrowej nauce i karcić opornych. 1:10 Bo znalazło się wielu krnšbrnych, gadatliwych i zwodzicieli, zwłaszcza spomiędzy obrzezanych. 1:11 Tym trzeba zamknšć usta, bo potrafiš skłócić całe rodziny niewłaciwymi naukami, które obnoszš, aby zdobyć sobie marne pienišdze. 1:12 Powiedział jeden z nich, ich własny wieszcz: "Kreteńczycy kłamiš nieustannie. Złe bestie, brzuchy leniwe". 1:13 A słowa te zawierajš prawdziwe wiadectwo. Z tej przyczyny karć ich ostro, aby odzyskali zdrowš wiarę 1:14 i nie gonili za baniami żydowskimi i za tym, co im nakazujš ludzie, którzy już porzucili prawdę. 1:15 Dla czystych wszystko jest czyste, lecz dla istot, które nurzajš się w błocie, i dla niewiernych nie ma już nic czystego; nawet duch ich i sumienie sš zbrukane. 1:16 Udajš, że wiedzš, kim jest Bóg. lecz uczynki ich przeczš temu, bo sš to ludzie obmierzli, buntownicy, niezdolni do niczego dobrego. 2:1 Ty natomiast gło to, co zgodne jest ze zdrowš naukš. 2:2 Starcy majš być ludmi trzewymi, godnymi i rozumnymi i winni odznaczać się zdrowš wiarš, miłociš i cierpliwociš. 2:3 Podobnie starsze niewiasty majš zachować takš postawę, która przystoi osobom wištobliwym: niech nie szerzš oszczerstw, niech się nie upijajš; 2:4 niech dobrš radš uczš młodsze niewiasty kochać swych mężów oraz swe dzieci; 2:5 niech będš powcišgliwe w zachowaniu, wstydliwe [skromne], gospodarne, dobre i mężom poddane. Wtedy nie będzie ujemnej krytyki o słowie Bożym. 2:6 Napominaj również młodzieńców, żeby byli powcišgliwi w zachowaniu, 2:7 a dawaj dobry przykład własnym postępowaniem, w nauczaniu okazuj prawoć i godnoć. 2:8 Niech twa mowa będzie zdrowa i bez zarzutu. Wówczas przeciwnik odejdzie zawstydzony, nie mogšc nam niczego złego zarzucić. 2:9 Niech niewolnicy poddani będš swym panom we wszystkim i starajš się im przypodobać; niech im nie odpowiadajš zuchwale, 2:10 niczego sobie nie przywłaszczajš, lecz niech będš we wszystkim wierni i prawi. Wówczas stanš się pod wszelkim względem chlubš dla nauki naszego Boskiego Zbawiciela. 2:11 Bo łaska Boga ukazała się przynoszšc zbawienie wszystkim ludziom. 2:12 Poucza nas, żebymy wyrzekli się bezbożnoci i wiatowych pożšdliwoci, a wiedli na tym wiecie życie w mšdroci, sprawiedliwoci i pobożnoci, 2:13 oczekujšc w błogiej nadziei chwalebnego przyjcia Boga naszego wielkiego i Zbawiciela, Chrystusa Jezusa. 2:14 On to wydał siebie samego za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawoci i przygotować sobie, oczyszczajšc go, lud wybrany, żarliwy w spełnianiu dobrych uczynków. 2:15 Tak masz przemawiać, tak napominać i strofować z całš powagš. A niech nikt nie omieli się ciebie lekceważyć. 3:1 Przypominaj wszystkim, że powinni poddawać się władzy zwierzchników, słuchać ich i okazywać gotowoć do wszelkiego zbożnego dzieła. 3:2 Nie majš nikogo lżyć, nie majš być kłótliwi, lecz uprzejmi i okazywać każdemu człowiekowi wielkš łagodnoć. 3:3 Bo niegdy my także bylimy nierozumni i zbuntowani, błškalimy się po manowcach i służylimy różnym pożšdliwociom i rozkoszom żyjšc w złoci i zawici; bylimy obmierzli i pełni nienawici jedni ku drugim. 3:4 Lecz potem ukazała się dobroć Boga, Zbawiciela naszego, i miłoć jego ku ludziom 3:5 przynoszšc nam zbawienie nie dla uczynków sprawiedliwych, które zdziałalimy, lecz wedle zmiłowania jego: przez kšpiel odrodzenia i odnowienie w Duchu więtym. 3:6 A Ducha tego wylał na nas obicie przez Jezusa Chrystusa, Zbawiciela naszego, 3:7 abymy, usprawiedliwieni przez łaskę jego, stali się dziedzicami życia wiecznego, którego z ufnociš oczekujemy. 3:8 W tym zdaniu kryje się cała prawda; dlatego chcę, aby o tym mówił z całš stanowczociš: ci, którzy w Boga wierzš, majš gorliwie oddawać się pełnieniu dobrych uczynków. Rzecz to dobra, która przynosi ludziom wielki pożytek. 3:9 Natomiast unikaj bezrozumnych dociekań, rodowodów, sporów i dysput dotyczšcych Zakonu. Sš to rzeczy nieużyteczne i błahe. 3:10 Co do błędnowierców, to ostrzegłszy raz i drugi takiego człowieka, unikaj go, 3:11 bo jak wiesz, jest on przewrotny i pogršżony w grzechach; sam na siebie wydaje wyrok. 3:12 Gdy przylę do ciebie Artemasa lub Tychika, pospiesz się i przybšd do mnie, do Nikopolis. Tam zamierzam przebyć zimę. 3:13 Zenasa, uczonego w Prawie, i Apollosa zaopatrz należycie i wypraw w drogę, żeby im na niczym nie zbywało. 3:14 Niech i nasi wierni nauczš się spełniać dobre uczynki i podejmować starania o konieczne potrzeby; bez tego nie zaskarbiš sobie zasług. 3:15 Wszyscy ci, którzy sš ze mnš, zasyłajš ci pozdrowienia. Pozdrów tych, którzy nas miłujš w wierze. Łaska [Boża] niech będzie z wami wszystkimi! [Amen.]
marianopiekary