Ann Vremont - Żar Wiwerny CAŁOŚĆ(1).pdf - różne - olusia0703911

Żar Wiwerny

Ann Vremont

OSTRZEŻENIE

Książka ta zawiera sceny seksu oraz

słownictwo nieodpowiednie dla niepełnoletnich

czytelników.

W przydymionym lustrze nad barem w klubie Wicked, Lindsay Proust

obserwowała mężczyznę siedzącego kilka stolików dalej. Sprawiał, że kobieta robiła

się jednocześnie nerwowa i podniecona. Każdy nerw w jej ciele informował ją, że oto

znalazła jednego z legendarnych samców Wiwerny, egzemplarz którego szukała cała

Jednostka Trzynasta.

Gdyby nie to, że miała robić za przynętę- byłaby odprężona. A jako że była

nią, czuła się przerażona, gdy obiekt jej obserwacji uniósł wzrok znad drinka i złapał

jej wzrok. Ale ona nie miała pojęcia jak miała na niego nie zerkać- wszystko w nim

wołało ją o uwagę. Nie chodziło tylko o to że był wysoki i miał szerokie ramiona.

Bardziej o to, że mimo rysu dzikości bardzo delikatnie obchodził się ze swoją

szklanką. Poza tym jeszcze ten intelektualny wyraz jego twarzy.

Był daleki od atrakcyjności w klasycznym tego słowa znaczeniu, ale miał w

sobie surowe piękno, które trudno było zdefiniować. Z tymi lśniącymi kobaltowo-

czarnymi włosami i błyszczącymi ciemnymi oczami, gdy przywoływał kelnera,

kobieta była pewna że gdyby Diabeł zaszczycił swą obecnością któryś z

Nowojorskich klubów, to miałby jego twarz.

Tyle, że Lindsay nie musiała już myśleć o żadnych diabłach, bo miała już tego

bękarta, który wrobił ją w pracę dla Jednostki Trzynastej. Przełykając z trudem łyk

Amaretto, potrząsnęła lekko głową. Ona nie kochała tego drania, tylko się z nim

pieprzyła. A teraz on pieprzył ją, używając jako monety przetargowej zestawu

bardzo kompromitujących zdjęć, których jej przybrany ojciec nie doceniłby, gdyby

wypłynęły w środku jego kampanii re-elekcyjnej.

Wysuszając drinka, skinęła na barmana po dolewkę. Dorian zajął się

dokładnie jej przeszkoleniem w kwestii fetyszu bandage, wszystko w imię misji

Jednostki. Niemal ją przy tym zabił. A jeśli Jednostka nie myliła się w kwestii

sadystycznych upodobań długowiecznej rasy Wiwern- dziewczyna nadal nie mogła

mieć pewności czy z tego wyjdzie cało.

Zerknęła ponownie w lustro, nie chcąc wcale napotykać wzroku mężczyzny i

budzić jego zainteresowania. Nieważne ile gorących porad udzieliła jej Jednostka i

do ilu bondagowych klubów typu Wicked ją wysyłali- jedyne czego ona chciała to to,

by noc się oficjalnie skończyła. I nawet erotyczny wpływ nieznajomego na jej libido

był tutaj bez znaczenia.

Nie, żeby przy jej pechu do facetów, miała szansę wszystko to szybko

zakończyć. Samiec Wiwerny już ją dostrzegł, z kieliszkiem wina w dłoni ruszył w jej

stronę. Dłonie Lindsay zadrżały. Zacisnęła dłoń na świeżym kieliszku z Amaretto,

zaś drugą przycisnęła do bolącego brzucha. Gorąco eksplodowało w jej ciele i

zmieniło się w lodowaty pot.

- Pomyślałem, że postawię ci kolejnego drinka.

Jego głos okazał się być gorącym barytonem, o niezdefiniowanym akcencie.

Obudził mrowienie w ciele dziewczyny. Brzmiał trochę jak zachodni europejczyk,

może Francuz. Walcząc z rosnącym zainteresowaniem, próbowała dyskretnie

odwieść go od pomysłu podrywania jej, wiedząc że w klubie jest co najmniej jeden

zakamuflowany agent Jednostki, który ją obserwował.

- Po wypiciu tego przerzucam się na wodę- Odpowiedziałam i posłała mu

sztuczny uśmiech- tak jakby wcale od 15 minut nie wlepiała w niego wzroku, to jest

od momentu gdy zajął miejsce w klubie.

Wziął łyk wina, jego usta zalśniły wilgocią, tak że Lindsay od razu pomyślała

o tym jak mógłby całować i lizać jej cipkę. – Mam duży wybór wody w pokoju

hotelowym.

Stanowczo miał śmiałość! Ale z drugiej strony, mężczyźni Wiwern mieli co do

tego powody, jeśli opowieści o nich były prawdziwe. Byli pomysłowymi

kochankami, którzy potrafili sprawić że kobieta łkała z rozkoszy, jeszcze zanim w nią

weszli. Ich ciała również były potężne. Jego na pewno takie było- czarne

garniturowe spodnie nie były w stanie ukryć wielkiej wypukłości penisa, która

szybko rzuciłaby na kolana nawet najbardziej zagorzałą feministkę.

- Dlaczego myślisz, że chce gdziekolwiek z tobą pójść?- Wyzwała go.

Pochylił się blisko ku niej, tak że kobieta mogła dokładnie poczuć jego zapach

ponad oparami nikotyny i alkoholu unoszącymi się w klubie. Pachniał jak ciepły

chleb dyniowy i Lindsay przymknęła oczy, czując wzrost gorąca między udami.

Mogła tak siedzieć godzinami, wdychając jego zapach, bogaty aromat który

wypełniał jej głowę i zostawiał jej cipkę spragnioną.

- Przyglądałaś mi się od chwili, gdy wszedłem- Odpowiedział.- Oczywiście

prawdziwe pytanie powinno brzmieć czemu miałbym cię gdzieś zabierać?- Spojrzał

przez ramię, wskazując na inne kobiety w klubie.- Wydajesz mi się trochę niewinna

jak wisienka, a moich potrzeb nie da się tak łatwo zaspokoić.

Lindsay podążyła za jego spojrzeniem. Strefa baru była lepiej oświetlona niż

wnętrze klubu, które podzielone było na liczne „wysepki” oświetlone czerwonym,

fioletowym lub niebieskim światłem. Kolorowe reflektory oświetlały różne

kombinacje kochanków, mistrzów, niewolników i ich seksualne ekscesy. Młode

kobiety, w obrożach na szyi, siedziały na podłodze, ich właściciele wsuwali dłonie

pod ich szaty i drażnili sutki i łechtaczki.

Całe ciało Lindsay odpowiedziało ostrym szarpnięciem potrzeby i spojrzała na

siebie w lustrze. Musiała zgodzić się z jego oceną. Starając się pogodzić jakoś rozkazy

Jednostki z wymaganiami ojca, ubrała się względnie zrównoważenie, tak że teraz

wyglądała młodo i niewinnie.

Nosiła białą powiewną bluzkę i czarną spódnicę, przez co prezentowała się

lekko wstydliwie. Ciemne włosy zebrała w kucyk, a atłasowa wstążka otaczała jej

szyję niczym symboliczny naszyjnik. Ze wszystkich klientów klubu ubrana była na

pewno stanowczo najschludniej i najnobliwiej. Ale podobnie było z nim. Niemniej…

Każdy pomysł z wiśniami był śmieszny.

Ann Vremont - Żar Wiwerny CAŁOŚĆ(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: