Człowiek, który kochał kwiaty.pdf

Człowiek, który kochał kwiaty

Stephen King

Przeło Ň ył: MICHAŁ WROCZY İ SKI

Wczesnym majowym wieczorem tysi Ģ c

dziewi ħę set sze Ļę dziesi Ģ tego trzeciego roku

posuwał si ħ Ň wawo z r ħ kami w kieszeniach po

nowojorskiej Trzeciej Alei młody m ħŇ czyzna.

Powietrze było łagodne i rze Ļ kie, niebo powoli

ciemniało, przechodz Ģ c od bł ħ kitu do

spokojnego, stonowanego fioletu zmierzchu.

Istniej Ģ osoby, które uwielbiaj Ģ miasto, a w takie

czarowne wieczory mo Ň na miasto pokocha ę

jeszcze bardziej. Mijaj Ģ cy si ħ w progu

delikatesów, automatycznych pralni chemicznych

czy restauracji ludzie u Ļ miechali si ħ do siebie

serdecznie. Stara kobieta pchaj Ģ ca zdezelowany

wózek dzieci ħ cy, na który załadowała dwie torby

z zakupami, u Ļ miechn ħ ła si ħ do młodego

m ħŇ czyzny.

- Hej, Ļ liczny!

Młody człowiek oddał jej u Ļ miech i skin Ģ ł r ħ k Ģ .

Min ħ ła go my Ļ l Ģ c: Zakochany.

Rzeczywi Ļ cie sprawiał takie wra Ň enie. Miał na

sobie jasnoszary garnitur, w Ģ ski krawat z

polu Ņ nionym odrobin ħ w ħ złem, a guzik od

koszuli pod szyj Ģ rozpi ħ ty. Jego włosy były

ciemne i krótko obci ħ te, cera jasna, a oczy

bł ħ kitne. Twarz niczym szczególnym si ħ nie

wyró Ň niała, ale w tak cudny wiosenny wieczór, w

tej alei, w maju tysi Ģ c dziewi ħę set

sze Ļę dziesi Ģ tego trzeciego roku był naprawd ħ

Ļ liczny i stara kobieta z lekk Ģ nostalgi Ģ pomy Ļ lała

sobie, Ň e na wiosn ħ ka Ň dy mo Ň e by ę Ļ liczny...

zwłaszcza je Ļ li Ļ pieszy na kolacj ħ z kim Ļ ze

swoich snów, a pó Ņ niej, zapewne, na ta ı ce.

Wiosna jest jedyn Ģ por Ģ roku, kiedy nostalgia nie

bywa zaprawiona gorycz Ģ , wi ħ c kobieta szła

dalej bardzo z siebie rada, Ň e odezwała si ħ do

młodzie ı ca, i jeszcze bardziej rada z tego, Ň e on

podzi ħ kował jej za komplement delikatnym

skinieniem r ħ ki.

Młodzieniec przeci Ģ ł Sze Ļę dziesi Ģ t Ģ Trzeci Ģ

Ulic ħ . Szedł lekkim, prawie tanecznym krokiem,

na ustach igrał mu u Ļ miech. W połowie drogi do

kolejnej przecznicy ujrzał staruszka, a obok niego

załadowany kwiatami r ħ czny wózek, z którego

łuszczyła si ħ zielona farba; przewa Ň ały Ň ółte -

feeria Ň onkili i pó Ņ nych krokusów. Były tam te Ň

go Ņ dziki i cieplarniane ró Ň e. Staruszek jadł

obwarzanek i słuchał masywnego radia

tranzystorowego, które stało na skraju wózka.

Z gło Ļ nika płyn ħ ły same złe wiadomo Ļ ci;

morderca, który zabijał swoje ofiary młotkiem,

ci Ģ gle jeszcze przebyeał na wolno Ļ ci; John

Fitzgerald Kennedy o Ļ wiadczył, Ň e rozwój

wypadków w małym azjatyckim kraiku zwanym

Wietnamem (spiker wymawiał "Wietenam")

władze Stanów Zjednoczonych Ļ ledz Ģ z

najwy Ň sz Ģ uwag Ģ i niepokojem; z East River

wyłowiono zwłoki nie zidentyfikowanej kobiety;

w sprawie toczonej obecnie przez zarz Ģ d miasta

wojnie z handlarzami heroiny s Ģ d i ława

przysi ħ głych nie wydały wyroku; Rosjanie

dokonali kolejnej próby nuklearnej. Ka Ň da z tych

wiadomo Ļ ci wydawała si ħ bez znaczenia.

Powietrze było delikatne i wonne. Dwaj

m ħŇ czy Ņ ni z brzuchami piwoszy stali przed

sklepem z pieczywem i wymieniaj Ģ c kuksa ı ce

grali w gazd ħ . Wiosna przechylała si ħ ju Ň w

stron ħ lata, a lato w mie Ļ cie to pora marze ı .

Młodzieniec min Ģ ł stragan z kwiatami i głos

przekazuj Ģ cy złe wiadomo Ļ ci stopniowo cichł.

Niebawem jednak młody człowiek zawahał si ħ ,

obejrzał przez rami ħ , chwil ħ si ħ zastanawiał, po

czym si ħ gn Ģ ł do kieszeni i dotkn Ģ ł czego Ļ , co w

niej trzymał. Przez moment wygl Ģ dał na kogo Ļ

zdziwionego, smutnego, wr ħ cz op ħ tanego, ale

kiedy tylko wyci Ģ gn Ģ ł r ħ k ħ z kieszeni, jego twarz

znów stała si ħ pełna wielkiej pogody i

niecierpliwego oczekiwania.

Z u Ļ miechem zawrócił do straganu. Podaruje jej

kwiaty. Powinna si ħ ucieszy ę . Lubił patrze ę , jak

jej oczy l Ļ ni Ģ z zaskoczenia i rado Ļ ci, kiedy jej

co Ļ przynosił - drobny prezencik, poniewa Ň

daleko było mu od zamo Ň no Ļ ci. Pudełko

czekoladek. Bransoletk ħ . Raz podarował tylko

torb ħ pomara ı cz Valencia, poniewa Ň wiedział, Ň e

ten gatunek Norma lubi najbardziej.

- Mój młody przyjacielu - odezwał si ħ

sprzedawca kwiatów, kiedy m ħŇ czyzna w szarym

garniturze i płaszczu zatrzymał si ħ przy straganie

i z uwag Ģ zacz Ģ ł ogl Ģ da ę wystawiony na wózku

towar.

Sprzedawca miał co najmniej sze Ļę dziesi Ģ t

osiem lat, ubrany był w tkany maszynowo,

zniszczony sweter, a na głowie, mimo Ň e wieczór

był bardzo ciepły, nosił mał Ģ czapeczk ħ . Jego

twarz stanowiła map ħ zmarszczek, oczy były

gł ħ boko osadzone, a mi ħ dzy palcami dr Ň ał mu

papieros. Ale doskonale pami ħ tał, co to znaczy

by ę młodym na wiosn ħ - młodym i tak

zakochanym, Ň e trudno sobie znale Ņę miejsce.

Zazwyczaj twarz sprzedawcy przybierała surowy

wyraz, ale teraz rozja Ļ niał j Ģ pogodny u Ļ miech,

taki sam jak twarz starszej kobiety z zakupami:

chłopiec stanowił przypadek ewidentny.

Sprzedawca strz Ģ sn Ģ ł z wypchanego na brzuchu

swetra okruchy obwarzanka i pomy Ļ lał: Gdyby

temu dzieciakowi nagle cos si ħ przytrafiło, ka Ň dy

z najwy Ň sz Ģ ochot Ģ ruszyłby mu na pomoc.

- Po ile ma pan kwiaty? - zapytał młody

człowiek.

- Za dolara przygotuj ħ przepi ħ kny bukiet. To s Ģ

ró Ň e z cieplarni. Kosztuj Ģ troch ħ dro Ň ej,

siedemdziesi Ģ t centów za sztuk ħ , ale je Ļ li kupi

pan pół tuzina, sprzedam je za trzy i pół dolara.

- Troch ħ drogo.

- Nic, co dobre, nie jest tanie, mój młody

przyjacielu. Matka nie nauczyła pana tej prawdy?

Młodzieniec roze Ļ miał si ħ .

- Chyba co Ļ o tym wspomniała.

- Jasne. Musiała wspomina ę . Dam panu sze Ļę :

dwie czerwone, dwie Ň ółte i dwie białe. Czy

mo Ň e by ę co Ļ pi ħ kniejszego? Przybior ħ troch ħ

gipsówk Ģ . One to uwielbiaj Ģ . I dam kilka li Ļ ci

paproci. Ale mo Ň e woli pan bukiet za dolara?

- One? - zapytał młody człowiek ci Ģ gle si ħ

u Ļ miechaj Ģ c.

- Mój młody przyjacielu - odparł sprzedawca,

wrzucaj Ģ c do rynsztoka niedopałek papierosa;

u Ļ miechn Ģ ł si ħ . - W maju nikt nie kupuje

kwiatów dla siebie. To jest zgoła prawo

narodowe. Rozumie pan co mam na my Ļ li.

Młodzieniec pomy Ļ lał o Normie, o jej

radosnych pełnych zdumienia oczach, o

łagodnym u Ļ miechu i pochylił lekko głow ħ .

- Chyba tak.

- Jasne. Wi ħ c na co si ħ pan decyduje?

- A jak pan my Ļ li?

- Powiem panu, co my Ļ l ħ . Ej, porada jest za

darmo, prawda?

- My Ļ le, Ň e to jedyna rzecz na swiecie, któr Ģ

jeszcze mo Ň na mie ę za darmo - odparł młodzian

ze sm ħ tnym u Ļ miechem.

- Ma pan bezsporn Ģ racj ħ - odrzekł kwiaciarz. -

W porz Ģ dku, młody przyjacielu. Je Ļ li kupuje pan

kwiaty dla matki, proponuje kilka Ň onkili, kilka

krokusów, troch ħ konwalii. Wtedy nie zepsuje

panu humoru słowami: "Och, synku, one s Ģ

cudowne, ale musiały du Ň o kosztowa ę . Och, na

pewno du Ň o kosztowały, a przecie Ň wiesz, Ň e nie

powiniene Ļ trwoni ę pieni ħ dzy".

Młody m ħŇ czyzna zadarł głow ħ i roze Ļ miał si ħ ,

a sprzedawca ci Ģ gn Ģ ł dalej:

- Ale je Ļ li kupuje pan kwiaty dziewczynie, to ju Ň

zupełnie inna sprawa, synu. I dobrze o tym wiesz.

Je Ļ li nawet dostanie ró Ň e, nie zamieni si ħ w

ksi ħ gow Ģ ; ma pan na to moje najuroczystrze

słowo honoru. Mo Ň e nawet zarzuci panu r ħ ce na

szyj ħ ...

- Wybieram ró Ň e - o Ļ wiadczył młodzieniec i teraz

z kolei sprzedawca wybuchn Ģ ł gromkim

Ļ miechem.

Graj Ģ cy w gazd ħ m ħŇ czy Ņ ni popatrzyli z

rozbawieniem w ich stron ħ .

- Kawalarze! - zawołał jeden z nich. - Mo Ň e

chcesz tanio kupi ę obr Ģ czk ħ ? Mog ħ sprzeda ę

swoj Ģ ... mnie ju Ň niepotrzebna.

Młody człowiek u Ļ miechn Ģ ł si ħ krzywo i oblał

p Ģ sem po koniuszki włosów.

Kwiaciarz wybrał sze Ļę ró Ň , przyci Ģ ł odrobin ħ

łody Ň ki, spryskał kwiaty wod Ģ i wsun Ģ ł w du ŇĢ

sto Ň kowat Ģ torebk ħ z celofanu.

- "Dzisiaj pogoda zapowiada si ħ na tak Ģ , o jakiej

Ļ nicie" - dobiegło z radia. - "B ħ dzie ciepło,

przewidywana temperatura o północy około

trzydziestu stopni. Je Ļ li kto Ļ ma dusze romantyka,

to wymarzona noc do patrzenia z dachu na

gwiazdy... Dobrej zabawy, wielki Nowy Jorku,

dobrej zabawy!"

kwiaciarz zakleił torb ħ kawałkiem ta Ļ my

samoprzylepnej i poradził młodemu człowiekowi,

Ň eby jego dama wsypała do wody odrobin ħ

cukru, dzi ħ ki czemu kwiaty dłu Ň ej postoj Ģ .

- Przeka Ň e jej pa ı skie słowa - obiecał młody

człowiek i wyci Ģ gn Ģ ł z kieszeni pi ħ ciodolarowy

banknot. - Dzi ħ kuj ħ .

- Wykonuj ħ po prostu swoj Ģ prac ħ , mój młody

przyjacielu - odparł sprzedawca, wydaj Ģ c mu

dolara i dwie dwudziestopi ħ ciocentówki.

U Ļ miechn Ģ ł si ħ troch ħ smutno. - Niech pan da jej

ode mnie całusa.

W radiu zespół "The Four Seasons" zacz Ģ ł

Ļ piewa ę swój aktualny przebój Sherry.

Młodzieniec schował drobne do kieszeni i ruszył

ulic Ģ . Oczy miał wielkie, czujne i o Ň ywione

pragnieniem, ale niewiele dostrzegał z pulsuj Ģ cej

bujnym Ň yciem Trzeciej Alei. A działo si ħ wokół

niego wiele: matka ci Ģ gn ħ ła dziecko siedz Ģ ce w

samochodzie-zabawce (malec miał komicznie

usmarowan Ģ lodami buzi ħ ), mała dziewczynka

skakała na skakance i wyliczała: "Ene-due-like-

fake-torba-borba-ósme-smake-eus-deus-

kosmateus-i-morele-baks". Przed pralni Ģ stały

kobiety, paliły papierosy i porównywały swoje

ci ĢŇ e. Przy wystawie sklepu ze sprz ħ tem

radiowym grupka m ħŇ czyzn patrzyła w ogromny,

kolorowy telewizor z metka, na której widniała

czterocyfrowa cena. Nadawano akurat transmisj ħ

z meczu baseballowego, a twarze graczy były

zielone. Boisko miało barw ħ nie do ko ı ca

dojrzałej truskawki, ale Metsi z Nowego Jorku

tu Ň przed ko ı cem rozgrywki prowadzili wysoko z

Philliesami.

Młodzieniec szedł przed siebie, Ļ ciskał w dłoni

kwiaty, nie Ļ wiadom tego, Ň e dwie kobiety przed

pralni Ģ , kiedy je mijał, przerwały na chwil ħ

rozmow ħ i spogl Ģ dały na niego t ħ sknym

wzrokiem; dni kiedy one dostawały kwiaty,

min ħ ły ju Ň dawno i bezpowrotnie. Nie zauwa Ň ył,

Ň e młody policjant na skrzy Ň owaniu Trzeciej Alei

z Sze Ļę dziesi Ģ ta Dziewi Ģ t Ģ Ulic Ģ gwizdkiem

zatrzymał ruch, Ň eby on mógł przej Ļę bezpiecznie

przez jezdni ħ . Policjant sam był zakochany i

podobne ma Ļ lane oczy widywał we własnym

lusterku podczas golenia. Młody człowiek nie

spostrzegł, Ň e dwie nastolatki, które nadchodziły

z przeciwka, min Ģ wszy go, obj ħ ły si ħ mocno

ramionami i zachichotały.

Na rogu Siedemdziesi Ģ tej Trzeciej przystan Ģ ł,

po czym skr ħ cił w prawo. Ta ulica była troch ħ

bardziej zaciemniona i ci Ģ gn ħ ły si ħ wzdłu Ň niej

domy o fasadach z piaskowca; na parterach

mie Ļ ciły si ħ restauracje o włoskich nazwach.

Trzy przecznice dalej w zapadaj Ģ cym zmroku

grano w ulicznego baseballa. Młody człowiek nie

poszedł a Ň tak daleko; w połowie przecznicy

skr ħ cił w w Ģ ski zaułek.

Na niebie pokazały si ħ pierwsze l Ļ ni Ģ ce lekko

gwiazdy, ale zaułek był mroczny; w

ciemno Ļ ciach majaczyły pojemniki na Ļ mieci.

Teraz ju Ň młody m ħŇ czyzna był sam... nie,

niezupełnie. Z mroku dobiegł przera Ņ liwy wrzask

i młodzieniec zmarszczył brwi. Była to pie Ļı

miłosna kocura i nie było w niej nic pi ħ knego.

Młodzian zwolnił kroku. Popatrzył na zegarek.

Kwadrans po ósmej i Norma powinna ju Ň po

prostu...

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: