Techniki blokowania uderzeń rękoma
Zasłony przed różnego rodzaju uderzeniami zadawanymi rękoma nazywane są w systemach walki - blokami, a czynności związane z wykonywaniem osłaniania ciała przed uderzeniami nazywa się blokowaniem lub parowaniem. W samoobronie funkcjonuje wiele kategorii bloków z rozróżnieniem metodyki nauczania oraz sposobu wykonywania osłony zagrożonej strefy ciała lub jej określonej części. Ogólnie możemy dokonać podziału bloków ręcznych na następujące typy:
- bloki twarde,
- bloki miękkie.
Zarówno bloki twarde, jak i bloki miękkie dzielą się na:
- bloki pojedyncze,
- bloki podwójne.
Fot. cztery podstawowe pojedyncze bloki twarde: górny, wewnętrzny, zewnętrzny, dolny
Bloki twarde to te rodzaje bloków, podczas wykonywania których zaciśnięta (lub naprężona) jest dłoń ręki osłaniającej, a bloki miękkie to te, podczas wykonywania których dłoń ręki osłaniającej jest rozluźniona (wiotka). Bloki pojedyncze są to aktywne zasłony wykonywane jedną ręką. W trakcie wykonywania tej techniki obronnej, druga ręka służy do osłonięcia pozostałej, odkrytej części ciała, podatnej na inny rodzaj ataku lub ten sam atak wykonany ponownie. Jest to osłona bierna, nazywana również pasywną lub wyczekującą. Podczas wykonywania techniki pojedynczego blokowania uderzenia, druga ręka oprócz osłaniania pozostałej części zagrożonej strefy (powierzchni ciała) może również służyć do wykonania kontruderzenia.
W przypadku kontruderzeń należy wskazać, iż mogą one być wykonywane na dwa tempa lub na jedno tempo. Kontruderzenia na dwa tempa to te, które następują po zablokowaniu uderzenia. W tym kontekście pierwsze tempo stanowi blok, a drugie tempo stanowi uderzenie. W przypadku tempa pojedynczego blok i uderzenie wykonywane są w tym samym czasie (jednocześnie) dwoma rękoma lub też sam blok stanowi kontruderzenie po skutecznym sparowaniu ręki uderzającej przeciwnika.
Fot. blok na zewnątrz jako kontratak z wykonaniem dźwigni na rękę prostą w łokciu
Zarówno bloki twarde, jak i bloki miękkie mogą być wykonywane pojedynczo lub podwójnie. Bloki podwójne to te typy zasłon ciała przed atakami, które jednocześnie angażują obie ręce. Jeżeli podczas zasłaniania ciała wykorzystuje się obie ręce zaciśnięte w pięści (lub gdy dłonie są naprężone), wówczas mówimy o blokach podwójnych twardych, jeżeli natomiast przy zaangażowaniu do obrony dwóch rąk dłonie są rozluźnione wówczas mówimy o blokach podwójnych miękkich.
Fot. blok krzyżowy podwójny miękki w górę
Fot. blok krzyżowy podwójny twardy w dół
Bloki podwójne, podobnie jak pojedyncze podczas stosowania w technice obronnej w połączeniu z kontratakiem mogą następować w dwóch tempach lub w jednym. W tym znaczeniu bloki podwójne wraz z kontratakiem na dwa tempa przebiegają w ten sposób, że w pierwszej fazie następuje zasłona podwójna rękoma, a w drugiej kontratak, np. kopnięcie lub uchwycenie części ciała czy ubrania przeciwnika. Tempo pojedyncze to takie, które wykorzystuje blok podwójny do jednoczesnego kontrataku jedną z blokujących rąk. W działaniu obronnym blok ten pełni funkcję uderzenia w nieosłoniętą strefę ciała przeciwnika lub kończynę wykonująca atak. Mogą to być kontrataki z użyciem różnych części ciała np. pięści, łokcia czy barku.
Technika blokowania uderzeń wymaga znajomości uwarunkowań teoretycznych, uwzględniających wiele elementów, takich jak: rozróżnienie dystansów, które dzielą broniącego się od atakującego, a także podziału ciała na poziomy i zasady obronnego operowania rękoma w obrębie poszczególnych poziomów. Istotne znaczenie ma również przydzielenie strategicznych funkcji własnym kończynom. Bez względu na sposób położenia ciała broniącego się wobec napastnika, jedna z rąk wykonuje zadania mające na celu podjęcie fizycznego kontaktu z ciałem przeciwnika, druga zaś stanowi tylną straż i pozostaje w gotowości do kontrowania. Technika blokowania wymaga umiejętności przemieszczania rąk w przestrzeni pionowej, poziomej i po łukach wewnętrznych. Bloki muszą realnie zmieniać kierunek nadchodzącego uderzenia i odsuwać je od powierzchni ciała osoby broniącej się.
ToshiTanaka