nr_66_wrzesien_2010.pdf

e-Posterunek s. 10 www.antyterroryzm.pl s. 12 Z życia patrolu s. 26

nr 9 (66), wrzesień 2010 r.

cena 3 zł (w tym 7% VAT)

nr indeksu 321109

www.gazeta.policja.pl

Zaginieni

wrzesień 2010 r. POLICJA 997

SPIS TREŚCI

. TYLKO SŁUŻBA .

s. 28

Wyszkolenie strzeleckie

Strzelanie inaczej – KWP w Bydgoszczy ma najciekawszy

i najbardziej wszechstronny obiekt strzelniczy wśród innych

jednostek

. TYLKO ŻYCIE .

. PAMIĘĆ .

s. 5

Poszukiwania

Gdy ginie człowiek – do Policji wpływa rocznie ponad 15 000

zgłoszeń o zaginięciu naszych obywateli w kraju i za granicą

Rodziny cierpią zawsze – rozmowa z Aleksandrą Andruszczak,

zastępcą dyrektora Zespołu Poszukiwań i Identyﬁkacji Centrum

Poszukiwań Ludzi Zaginionych ITAKA

65. rocznica Obławy Augustowskiej

Mechanizm zbrodni; Odwrócić myślenie; Przekazać pałeczkę;

Ale czy o tym można mówić?

s. 30

s. 8

. 90 LAT POLSKIEJ POLICJI .

. TYLKO SŁUŻBA .

s. 34

Policja drogowa – formalnie powołano ją do życia dopiero

w lipcu 1937 roku...

Logistyka

e-Posterunek – elektroniczny moduł procesowy dla policjantów

s. 10

. SPORT .

s. 12

www.antyterroryzm.gov.pl

Przygotowujemy się na każdy scenariusz – rozmowa z Adamem

Rapackim, podsekretarzem stanu w MSWiA, kierującym

Komitetem ds. Bezpieczeństwa Euro 2012

Maratony pływackie

Tata, daj czadu! – st. sierż. Daniel Osik i jego pasja

s. 38

Bank Dobrych Praktyk Prewencyjnych

Zasada ograniczonego zaufania – nią trzeba się kierować nie tylko

na drodze, ale i w życiu. Aby przestrzegać seniorów

przed naciągaczami i złodziejami, powstały m.in. lubelska

kampania społeczna Oszustom Stop! i szczecińska Bezpieczny

Senior

. KRAJ .

s. 16

s. 40

Rozmaitości

SpongeBob w nowej roli; O bezpieczne drogi; Punkty karne po

nowemu; Co może człowiek

Ruch drogowy

Prosto z drogi – DRUID w Polsce; Zmiany w przepisach

drogowych; Stacja na kołach

. ŚWIAT .

s. 18

Prewencja po amerykańsku

Nie tylko o pączkach i kawie – o wizycie w jednostce

amerykańskiej policji opowiada Zbigniew Bartosiak

z gostynińskiej komendy powiatowej

s. 42

. TYLKO ŻYCIE .

s. 20

Powódź 2010

Dlaczego nikt nam nie powiedział; Dwukrotnie zalani – historie

poszkodowanych przez powódź dwóch policyjnych rodzin

. KRAJ .

Rozmaitości

Testują segwaye; Nie daj się sprzedać

. KRAJ .

s. 44

Rozmaitości

Czterech nowych nadinspektorów; Pamięci kolegów

. ROZRYWKA .

s. 22

Proﬁler na kozetce

Wszyscy nie mogą być mordercami – mówi Mariusz Czubaj,

autor powieści kryminalnych

Policjant i lekarze od czubków – fragment niepublikowanej książki

Mariusza Czubaja „Kołysanka dla mordercy”

. POLICYJNY PITAWAL .

s. 46

s. 48

„Rewolucja grodziska”

Lincz przed kościołem – rozwścieczony tłum fanatycznych

obrońców wiary nie zna litości...

s. 24

Okiem satyryka

Artur Andrus – Odrobina czułości

s. 50

. TYLKO SŁUŻBA .

s. 26

Jeden dzień z życia pary patrolowej

zdjęcie na okładce: Andrzej Mitura

wrzesień 2010 r. POLICJA 997

Poszukiwania TYLKO ŻYCIE

Rocznie do Policji wpływa ponad 15 000 zgłoszeń o zaginięciu naszych obywateli w kraju i za granicą.

W większości sami wracają do domów, bądź odnajduje ich policja. Zdarza się, że znalezione zostają ich

zwłoki – padli oﬁarą przestępstwa, nieszczęśliwego wypadku, popełnili samobójstwo. Ale niektórzy jakby się

rozpłynęli – nie ma po nich żadnych śladów.

Gdy ginie człowiek

– Najczęściej giną mężczyźni między 26. a 40. oraz kobiety pomię-

dzy 14. a 17. rokiem życia – mówi kom. Grzegorz Prusak, naczelnik

Wydziału Poszukiwań i Identyﬁkacji Osób Biura Kryminalnego KGP.

– Najmniejszą grupę stanowią, na szczęście, dzieci – np. w 2009 r.

zgłoszono 125 zaginięć osób w wieku 0–6 lat i 442 zaginięcia mię-

dzy 7. a 13. rokiem życia. W pierwszym półroczu br. zgłoszono 55 za-

ginięć osób w wieku do 6 lat i 220 w wieku 7–13 lat.

stępnie każdy ruszył w swoją stronę – tak przynajmniej zeznała pozo-

stała czwórka, chłopak bowiem nie wrócił do domu. Policjanci uznali

jego zaginięcie za ucieczkę z domu, mimo że miał bardzo dobre rela-

cje z ojcem, dziadkiem, nie było żadnych przesłanek, że chce opuścić

rodzinę. Po pewnym czasie wędkarz znalazł jego ciało w Odrze.

ZAGINIENI WG GRUP WIEKOWYCH – ZGŁOSZENIA W 2009 R.

KAŻDY PRZYPADEK JEST INNY

Przyczyny są różne. Kilkuletnie dzieci giną głównie z braku odpo-

wiedniej opieki dorosłych. Czasami są też oﬁarami uprowadzeń, pe-

doﬁlii, morderstw. Jeśli chodzi o dzieci starsze i nastolatków, to

najczęstszym powodem zaginięć są ucieczki z domu. Uciekają, bo

mają problemy w szkole, są nieakceptowani przez rówieśników, nie

dogadują się z rodzicami niemającymi dla nich czasu i cierpliwości.

Niektórzy chcą przeżyć przygodę. Młode dziewczyny często dają się

skusić mężczyznom deklarującym im miłość i obiecującym wspania-

łe życie, ale rzeczywistość okazuje się inna. Niekiedy, zachęcone

ofertami atrakcyjnej pracy, wyjeżdżają za granicę, a tam okazuje się,

że to nie one decydują o sobie, ale inni. Zdarza się, że młodzi uciecz-

kowicze popełniają przestępstwa – kradzieże, pobicia, napady.

Przyczyną zniknięć osób dorosłych często są choroby (np. Alzheime-

ra, depresja, schizofrenia, padaczka), wypadki, urazy, powodujące za-

nik pamięci. Albo chęć zerwania kontaktów z bliskimi. Odchodzą,

kiedy problemy ich przerastają, np. nie mają pracy, pieniędzy, popadli

w długi. Niektórym udaje się ułożyć życie – znajdują pracę, nowych

partnerów. Inni wchodzą w bezdomność – tułają się po dworcach, noc-

legowniach, schroniskach. Bywa, że nie widząc wyjścia z takiej sytuacji,

popełniają samobójstwa. Stają się też oﬁarami przestępstw.

Andrzej Minko, autor i producent emitowanego od 1996 r. w TVP

programu „Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...”, podkreśla, że czę-

sto w rodzinach, w których doszło do zaginięcia, nie było szczerych,

serdecznych kontaktów.

– Brakuje więzi, rozmów, zainteresowania drugim człowiekiem –

mówi. – Ludzie żyją pod jednym dachem, ale oddzielnie. Często nie

wiedzą, czym ta druga osoba się zajmuje – czy uczy się, pracuje, do-

kąd wychodzi, z kim się spotyka. I gdy ktoś z domowników zaginie,

pozostali nie są w stanie podać o nim żadnych informacji.

442 – w wieku 7–13 lat 125 – w wieku 0–6 lat

1540 – 60 lat

3496 – 26–40 lat

1875 – 51–60 lat

3054 – 14–17 lat

2263 – 18–25 lat

2281 – 41–50 lat

Źródło: dane KGP za rok 2009

Bywa jednak, że osoba zapada się jak kamień w wodę. Tak jak dzie-

więtnastolatka z miejscowości Czechowice-Dziedzice. Spokojna, kul-

turalna, dobra uczennica. Świetnie dogadywała się z rodzicami,

w wieczór poprzedzający zaginięcie opowiadała matce o swoich pla-

nach życiowych. Rano wyszła z domu, miała gdzieś jechać, ślad

po niej zaginął. Rodzice zawiadomili policję, która uznała, że dziew-

czyna jest na gigancie. Nie pomogły tłumaczenia, że to nie w jej sty-

lu, że być może padła oﬁarą przestępstwa. Dopiero po dwóch

tygodniach funkcjonariusze zajęli się sprawą. Od zaginięcia minęły

cztery lata – po dziewczynie do dziś nie ma śladu.

–Rutyna często gubi policjantów, myślę, że gdyby nie ona, więcej

spraw udałoby się wyjaśnić – mówi red. Minko. – Oczywiście, jest bar-

dzo wielu funkcjonariuszy, którzy wręcz fantastycznie podchodzą

do zgłoszeń o zaginięciach. Niedawno np. realizowałem materiał

w województwie wielkopolskim – trzydziestolatek poszedł nad jezio-

ro sprawdzić, czy w sieci są ryby i już nie wrócił. Policjanci natych-

miast podjęli wszechstronne poszukiwania. Pełny profesjonalizm.

RUTYNA BYWA ZGUBNA

Andrzej Minko twierdzi, że policjanci często bezpodstawnie kwali-

ﬁkują zaginięcie jako ucieczkę z domu, dotyczy to szczególnie mło-

dych ludzi. Później okazuje się, że było ono wynikiem tragedii.

Jako przykład podaje historię nastolatka z Nowej Soli w woj. lubu-

skim. W grudniu 2009 r. w pubie spotkał znajomych (trzech chłopaków

i dziewczynę). Całą grupą poszli nad Odrę, wypili jakiś alkohol. Na-

PRZYJĄĆ BEZZWŁOCZNIE

Rodziny czasami żalą się, że policjanci nie chcą przyjąć od nich zgło-

szenia o zaginięciu, ponieważ od momentu stwierdzenia nieobecno-

ści osoby nie minęły 24 godziny. Czasem wymagają nawet 48 godzin.

TYLKO ŻYCIE Poszukiwania

POLICJA 997 wrzesień 2010 r.

–Takie postępowanie jest absolutnie niezgodne z przepisami –

mówi kom. Grzegorz Prusak. – Nie ma żadnych ograniczeń w przyjmo-

waniu zgłoszeń. Policja wykonuje czynności, opierając się na Zarządze-

niu 352 Komendanta Głównego Policji z 16 lipca 2003 r. w spra wie

pro wa dze nia przez Po li cję po szu ki wa nia osób za gi nio nych oraz po stę po -

wa nia w przy pad ku ujaw nie nia oso by o nie usta lo nej toż sa mo ści lub zna le -

zie nia nie zna nych zwłok . W instrukcji, załączniku do tego zarządzenia,

dział II, rozdział 1, par. 2, wyraźnie jest napisane, że zawiadomienie

o zaginięciu obowiązany jest przyjąć każdy pełniący służbę policjant,

do którego zgłosi się osoba uprawniona, a następnie niezwłocznie za-

czasowych, jeśli chodzi o zgłaszanie zaginięć sprzed lat. Do Policji tra-

ﬁają więc także stare sprawy. Udało się m.in. odnaleźć kobietę, której

poszukiwała siostra. Historia miała swój początek w czasie wojny, we

Lwowie – kobieta, Żydówka, by ocalić przed zagładą swoje córeczki,

oddała każdą z nich innej rodzinie. Po wojnie matka odnalazła jedną

z dziewczynek, po drugiej oraz jej opiekunach słuch zaginął. Szukała jej

aż do swojej śmierci. Po latach jej córka skontaktowała się z Andrzejem

Minko, który doradził, aby zawiadomiła policję o zaginięciu siostry. To

był strzał w dziesiątkę – kobieta przez wszystkie powojenne lata miesz-

kała na Śląsku, gdzie traﬁli jej opiekunowie, uciekając przed armią ra-

dziecką. Po ponad60latach siostry spotkały się.

Najczęstsze przyczyny zaginięć

1349 – ucieczki nieletnich

816 – nieporozumienia rodzinne

445 – choroba psychiczna

441 – świadome zerwanie ze środowiskiem

POSZUKIWANIA WEDŁUG KATEGORII

Instrukcja (dział I, par. 1, pkt 2 i 3) do zarządzenia 352 wymienia

dwie kategorie zaginionych. Priorytet mają osoby, które nagle opuści-

ły ostatnie miejsce pobytu w okolicznościach uzasadniających podej-

rzenie popełnienia wobec nich przestępstwa zagrażającego ich życiu,

zdrowiu i wolności. A także ci zaginieni, w stosunku do których ist-

nieje realne podejrzenie, że targną się na swoje życie. Do kategorii

pierwszej zaliczani są również małoletni do 15. roku życia, jeśli ich

zaginięcie zgłoszono po raz pierwszy. Wreszcie ci, którzy z powodu

wieku, choroby, upośledzenia wymagają opieki innych osób.

Do drugiej kategorii kwaliﬁkowani są zaginieni, którzy opuścili

ostatnie miejsce zamieszkania w okolicznościach nieuzasadniających

podjęcia niezwłocznych działań w celu ochrony ich życia i zdrowia,

wcześniej okazywali niezadowolenie ze swojej sytuacji życiowej oraz

wiadomić o tym dyżurnego najbliższej jednostki. Jeżeli z treści przyję-

tego zawiadomienia wynika, iż istnieje realna możliwość szybkiego

odnalezienia osoby zaginionej, zwłaszcza małoletniej lub wymagającej

opieki, lub zachodzi obawa zagrożenia życia, zdrowia lub wolności, dy-

żurny jednostki Policji zarządza i nadzoruje poszukiwania.

Nadkom. Grzegorz Mierzejewski z Wydziału Poszukiwań i Identyﬁ-

kacji Osób Biura Kryminalnego KGP dodaje, że nie ma również granic

opuścili miejsce zamieszkania z własnej woli.

Siostro, gdzie jesteś...

PIĘĆ, DZIESIĘĆ,

PIĘTNAŚCIE I WIĘCEJ LAT

Zgodnie z instrukcją (dział II, rozdział V,

par. 15) zarządzenia 352 Policja kończy po-

szukiwania osoby zaginionej, jeżeli znalezio-

ne zostały jej zwłoki, ustalono, gdzie

przebywa, powróciła do miejsca zamieszka-

nia, sąd stwierdził jej zgon lub uznał

za zmarłą. A także, gdy została odnaleziona,

ale nie chce mieć żadnych kontaktów ze

swoimi najbliższymi.

– W takiej sytuacji musi ona, pod warun-

kiem że jest pełnoletnia i nieubezwłasno-

wolniona, osobiście złożyć policjantowi

pisemne oświadczenie, że nic złego jej się

51-letnia Joanna Kijas-Paraﬁńska zaginęła 1 marca 2010 roku.

Ostatni raz widziano ją na przystanku autobusowym w Bogatkach,

niedaleko Piaseczna (woj. mazowieckie). Stoi tam mały domek,

w którym lubiła przebywać, nawet bardziej niż w swoim warszaw-

skim mieszkaniu.

–Tego dnia około 12.00 siostra telefonowała do swojej córki – opowiada Krystyna (imię

zmienione – red.), siostra Joanny. – Mówiła, że wybiera się do znajomej, z którą jest umó-

wiona. Już po jej zaginięciu okazało się, że żadnego spotkania nie planowały.

Pani Joanna od lat chorowała na depresję, miała dwie próby samobójcze, ostatni raz

w listopadzie 2009 r. Krystyna codziennie do niej telefonowała, rozmawiały po dwie, trzy

godziny. Tego feralnego dnia też miała zadzwonić, ale dopiero wieczorem. Wcześniej jed-

nak zadzwoniła koleżanka Joanny, była zaniepokojona, bo nie zastała jej w domu. Drzwi

były otwarte.

– Zawiadomiliśmy KPP w Piasecznie, funkcjonariusze przyjechali z psem – mówi Kry-

styna. – Razem z nimi i ze znajomymi, około 40 osób, przeszukaliśmy okolicę. Teren jest

bardzo trudny – rozległe lasy, łąki, bajorka, w dodatku 1 marca padał deszcz, ziemia była

rozmokła.

Do dziś nie wiadomo, co stało się z Joanną Kijas-Paraﬁńską. W domu został jej telefon,

dowód, klucze. Nie było natomiast notesu i portfela, w którym miała karty kredytowe.

5 lipca br. z rzeki Perełki wyłowiono kawałek korpusu i czaszkę, najprawdopodobniej

należące do kobiety. Od córek pani Joanny pobrano materiał do badań genetycznych. Wy-

niki DNA znane będą w listopadzie br.

– Od dnia zaginięcia siostry bezustannie o niej myślę – opowiada pani Krystyna. – I za-

daję sobie pytania: co się z nią stało, gdzie przebywa, kiedy do nas wróci? Oczywiście do-

puszczam myśl, że mogło jej przytraﬁć się coś złego, może tym razem skutecznie targnęła

się na życie, a może ją ktoś skrzywdził. Gdybym tamtego dnia wcześniej do niej zadzwo-

niła, może dziś byłaby razem z nami... A może za chwilę ona do mnie zatelefonuje... Naj-

gorsza jest niepewność.

Zaginieni wg płci

8969 – mężczyźni

6107 – kobiety

nie dzieje i że nie wyraża zgody na podanie

swojego adresu – mówi nadkom. Grzegorz

Mierzejewski. – Tę informację przekazuje-

my osobie poszukującej.

Aby zamknąć sprawę zaginięcia, od dnia

zakończenia czynności poszukiwawczych

(czyli wszystkich, które policja wykonuje

po przyjęciu zgłoszenia o zaginięciu) musi

jednak upłynąć 15 lat.

– Czas prowadzenia czynności poszuki-

wawczych zależy od tego, w jakim wieku by-

ła osoba w momencie zaginięcia, tak stanowi

par. 16, dział II, rozdział V instrukcji do za-

GRA ŻY NA BAR TU SZEK

zdj. www.zaginieni.pl

wrzesień 2010 r. POLICJA 997 O SŁUŻBA

rządzenia 352 – mówi Grzegorz Prusak. – W przypadku małoletniego

czynności te muszą trwać co najmniej dziesięć lat od momentu zgło-

szenia zaginięcia do momentu ukończenia przez zaginionego 23 lat.

Czynności poszukiwawcze osoby dorosłej prowadzone są przez dziesięć

lat od momentu przyjęcia zawiadomienia o jej zaginięciu. I pięć lat, je-

żeli osoba w dniu zgłoszenia zaginięcia miała 70 lat.

Po tym czasie policjant może wydać decyzję o zakończeniu czynno-

ści poszukiwawczych, musi ją jednak zatwierdzić naczelnik wydziału

NAJCZĘSTSZE PRZYCZYNY ZAGINIĘĆ

816 – nieporozumienia rodzinne

1349 – ucieczki nieletnich

441 – świadome zerwanie ze środowiskiem

445 – choroba psychiczna

Źródło: dane KGP za rok 2009

kryminalnego danej komendy wojewódzkiej Policji. Dopiero wtedy

sprawa traﬁa do archiwum, ale nie powoduje to usunięcia danych oso-

by zaginionej z ewidencji policyjnej. Poszukiwania są zakończone do-

piero po 15 latach od złożenia sprawy do archiwum.

W BAZIE INTERPOLU I W SYSTEMIE INFORMACYJNYM

SCHENGEN

Każde zgłoszone zaginięcie jest automatycznie rejestrowane w kom-

puterowej bazie danych SIS (System Informacyjny Schengen), do któ-

rej dostęp mają policje państw członkowskich Unii Europejskiej

należące do grupy Schengen.

– W przypadku gdy dostajemy dodatkowe informacje o osobie zagi-

nionej, np. jednostka terenowa ustali kraj, w którym ona przebywa lub

może przebywać, wtedy również wprowadzamy je kanałem SIS do

kraju bądź krajów strefy Schengen – mówi nadkom. Tomasz Kwiatkow-

ski, zastępca naczelnika Wydziału Koordynacji Poszukiwań Międzyna-

rodowych Biura Międzynarodowej Współpracy Policji KGP.

Od 2008 r. do 10 sierpnia 2010 r. dzięki SIS odnaleziono 574 obywa-

teli polskich (m.in. 240 w Niemczech, 106 we Francji, 76 w Hiszpa-

nii, 34 w Holandii, 32 w Czechach, 21 w Austrii, 13 w Szwajcarii, 10 we

Włoszech). Nasi policjanci odnaleźli w Polsce 227 zaginionych cudzo-

ziemców zamieszkałych w państwach strefy Schengen.

–Wydział Koordynacji Poszukiwań Międzynarodowych Biura Między-

narodowej Współpracy Policji KGP prowadzi wymianę informacji między

jednostkami prowadzącymi poszukiwania oraz podmiotami zagraniczny-

mi zaangażowanymi w sprawę poszukiwawczą – dodaje nadkom. Tomasz

Kwiatkowski. – Prowadzenie poszukiwań jednocześnie dwoma kanałami

(SIS, Interpol) przez jeden wydział spotkało się z uznaniem policji in-

nych państw, m.in. Wielka Brytania chce wziąć z nas przykład.

Jeśli istnieją przesłanki, że osoba przebywa poza strefą Schengen,

policjant prowadzący sprawę występuje do Biura Międzynarodowej

Współpracy Policji KGP, za pośrednictwem właściwej komendy woje-

wódzkiej Policji, z wnioskiem o rozszerzenie poszukiwań na kraje inne

niż przynależne do strefy Schengen. Poszukiwania takie prowadzone są

ogólnoświatowym kanałem Interpolu.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: