Główne cele grup to:
1. Dostarczenie dzieciom możliwości przebywania wśród rówieśników, dzieci o podobnym stopniu integracji społecznej, tak, by nie były one izolowane społecznie
2. Kontrola rozwoju dzieci
3. Dostarczanie wsparcia dla rodziców (dyskusje z rodzicami, wzajemne dzielenie się problemami przez rodziców)
4. Rozwijanie umiejętności zabawy (przede wszystkim kształcenie w dzieciach umiejętności wcielania się w różne role)
5. Wypełnianie luk rozwojowych w zakresie rozwoju przedjęzykowego (koncentracja na wykształcaniu umiejętności, które nie zostały nabyte w procesie rozwoju osobowego)
6. Łączenie zdolności językowych z konkretnymi czynnościami
Upewnianie się, że wypowiedź została usłyszana
Wiele dzieci z SPD nie jest w stanie wywnioskować z reakcji dorosłych, czy to, co powiedziały, zostało usłyszane i przyjęte do wiadomości. Nie można udzielać dziecku odpowiedzi typu “Yhm”; dziecka uderzającego pięściami w drzwi nie uda się uspokoić słowami: “Nie” czy “Czego znów chcesz”. Należy odpowiadać pełnymi zdaniami i – jeśli to możliwe – uzasadniać odpowiedź. Jeśli zabraniamy czegoś dziecku, dobrze jest powiedzieć mu, kiedy będzie mogło to zrobić.
Wizualne przedstawianie abstrakcji
Rozumienie tego typu rzeczy u dzieci z SPD polepsza się, gdy przedstawiamy je za pomocą rysunków.
7. Ustalanie granic
Ustalając granice dozwolonego dzieciom zachowania, staramy się wykluczyć ograniczenia, które są bez znaczenia. Gdy uznajemy, że jest to właściwe dla rozwoju dziecka, pozwalamy mu na negocjowanie tych ograniczeń.
8. Dostarczanie dziecku bogatego środowiska językowego
Słowa i zwroty, z którymi dzieci mają szczególne trudności (np. określenia czasu) używane są w wielu sytuacjach, by w ten sposób uogólnić ich znaczenie. Przykłady słów: pomiędzy, pod, gładki, teraz, dzisiaj, w przyszłym tygodniu itp.
9. Uczenie nowych pojęć według określonych wzorców (metody: wykorzystywanie własnych doświadczeń dzieci, odgrywanie scenek, wykorzystywanie zdjęć i filmów wideo, rysowanie, pisanie)
10. Rozwijanie języka używanego w rozmowach (metody – jw.)
11. Rozwijanie potencjału językowego dzieci
12. Dostarczanie możliwości wcielania się w różne role
(jedna z metod to zmniejszanie stopnia skomplikowania wypowiedzi – wypowiedzi są skracane i upraszczane)
13. Rozwijanie zdolności słuchania i rozumienia
(metody: używanie żartobliwego języka i odgrywanie scenek, wyjaśnianie dzieciom, że znaczenie słów może zmieniać się w zależności od kontekstu)
(…)
Rozwijanie obsesji
Wiele dzieci cierpiących na SPD ma obsesyjne zainteresowania, np. zainteresowanie zwierzętami, samochodami czy mapami. Generalnie wyznajemy zasadę, że jeśli jakaś obsesja jest użyteczna, lepiej jest ją rozwijać i spróbować przekazać dziecku dzięki niej jakieś użyteczne informacje, niż po prostu ignorować. Należy również pamiętać, że dla dzieci często obsesje są sposobem radzenia sobie ze stanami lękowymi – dzięki obsesjom świat staje się bardziej przewidywalny i dlatego bezpieczniejszy. Całkowite odrzucenie obsesji byłoby więc dla dzieci ogromnie stresujące.
Zachęcanie dzieci do wyciągania wniosków i przewidywania
(metody: przedstawianie dzieciom niedokończonych historyjek poprzez ich odgrywanie, pokazywanie zdjęć; dzieci zachęca się do kończenia tych historyjek poprzez odgrywanie dalszego ciągu, rysowanie
Ladyak