poprawa z materiałów.doc

                                                                                              Opole, dnia 05-06-09

Wydział budownictwa

Grupa 1 Rok 08/09

Materiały budowlane.

OZNACZANIE  SKŁADU  ZIARNOWEGO ORAZ  GĘSTOŚCI  NASYPOWEJ  KRUSZYW  MINERALNYCH

Wykonali:                                                                               Prowadzący:

1. MAKIOLA Mariusz                                                   dr inż. Arkadiusz Mordak

2. LICZNAR Michał

3. LIPIŃSKI Dariusz

Część teoretyczna

Kruszywo jest to materiał sypki pochodzenia organicznego lub mineralnego, stosowany głównie do produkcji zapraw budowlanych i betonów oraz do budowy dróg.

Ze względu na sposób pozyskania rozróżnia się następujące kruszywa:

·         Kruszywa naturalne – kruszywa pochodzenia mineralnego, rozdrobnione w wyniku erozji skał lub uzyskiwane przez mechaniczne rozdrobnienie skał litych, występujące w przyrodzie w postaci luźnych okruchów skalnych. Mogą być uszlachetniane w wyniku przesiewania i płukania (usuwanie zanieczyszczeń pylistych – ziaren wielkości do 0,05 mm). Kruszywa naturalne dzielą się na:

o        żwirowe

o        łamane

·         Kruszywa sztuczne:

o        pochodzenia mineralnego, uzyskane w wyniku termicznej bądź innej modyfikacji odpowiadają kruszywom sztucznym wg PN-86/B-23006;

o        kruszywa z recyklingu – pochodzenia mineralnego, uzyskiwane w wyniku przeróbki nieorganicznych materiałów, uprzednio stosowanych w budownictwie.

Ze względu na uziarnienie kruszywa dzieli się na:

·         drobne – o wymiarach ziaren D mniejszych lub równych 4 mm;

·         grube – o wymiarach ziaren D co najmniej 4 mm oraz d co najmniej 2 mm;

·         wypełniacze – kruszywo, którego większość przechodzi przez sito 0,063 mm;

·         kruszywa naturalne (mieszanka) – pochodzenia lodowcowego lub rzecznego o uziarnieniu 0-8 mm;

·         kruszywa o uziarnieniu ciągłym – kruszywa będące mieszanką kruszyw grubych i drobnych w Polsce o uziarnieniu od 0-63 mm.

Ze względu na rodzaj surowca użytego do produkcji i metodę uzyskiwania kruszywa sztuczne dzieli się na:

·         kruszywa z surowców mineralnych poddawanych obróbce termicznej – keramzyt, glinoporyt;

·         kruszywa z odpadów przemysłowych poddawanych obróbce termicznej – gralit, łupkoporyt, popiołoporyt, pumeks hutniczy, żużel granulowany;

·         kruszywa z odpadów przemysłowych niepoddawane dodatkowej obróbce (elporyt, łupkoporyt ze zwałów, żużel wielkopiecowy, żużel paleniskowy, popiół lotny);

·         kruszywa organiczne (z tworzyw sztucznych).

Część praktyczna

   Ćwiczenie 1.: Oznaczanie składu ziarnowego

1.1.Przyrządy do badań: 

a) suszarka szafkowa z termoregulacją

b) komplet sit normowych

c) waga techniczna do 5 kg

Uwagi dotyczące sita i przesiewu:

1. Każde sito musi być mocno i sztywnie osadzone w ramie uniemożliwiając odkształcenie się podczas przesiewu. 

2. Sita są ustawione w sposób o najmniejszych otworach znajduje się na dole, nad nim sita o kolejnych większych otworach

3. Na samym spodzie stosu sit powinna być umieszczona skrzyneczka o szczelnym dnie.

Wymiary otworów kwadratowych lub okrągłych w zestawie sit kontrolnych wg. Normy PN-En 993-2:1999 są następujące:0,063; 0,125; 0,25; 0,5; 1,0; 2,0; 4,0; 8,0; 16,0; 31,5; 63,0; 125mm.

4.Próbkę wysuszonego kruszywa należy wsypać na sito o największych otworach.

5.Przesianie należy prowadzić za pomocą ręcznego lub mechanicznego utrząsania.

6.Przesianie należy uważać za zakończone, gdy nie więcej niż 1 % całej próbki przechodzi przez sito w ciągu jednej minuty wstrząsania.

7.Ziarna, które podczas przesiewu uwięzły w otworach sit należy ostrożnie usunąć i dołączyć do pozostałości na danym sicie.    

1.2. Przygotowanie próbki laboratoryjnej:

Do badania pobiera się tzw. Średnią próbkę laboratoryjną po przez kratowanie próbki ogólnej.

Ze średniej próbki laboratoryjnej pobiera się próbkę analityczną, którą się suszy w temperaturze 105-110*C do stałej masy. Następnie studzi się do temperatury otoczenia i odważa się próbkę do wykonania analizy sitowej. Najmniejsza masa próbki jest zależna od wymiaru największych ziaren badanego kruszywa ( według norm lub książki):

·        Kruszywo  do 0,5 mm – najmniejsza masa próbki 0,1kg,

·        Kruszywo  do 2,0 mm – najmniejsza masa próbki 0,4 kg,

·        Kruszywo  do 4,0 mm – najmniejsza masa próbki 0,8 kg,

·        Kruszywo  do 8,0 mm – najmniejsza masa próbki 1,6 kg,

·        Kruszywo  do 16,0 mm – najmniejsza masa próbki 3,2 kg,

·        Kruszywo  do 31,5 mm – najmniejsza masa próbki 6,3 kg,

·        Kruszywo  do 63,0 mm – najmniejsza masa próbki 12,6 kg,

·        Kruszywo  ponad 63,0 mm – najmniejsza masa próbki 20,0 kg .

Oznaczenie składu ziarnowego można wyznaczyć metodą na sucho lub na mokro.

1. Metoda na sucho.

Polega na rozdzieleniu kruszywa na frakcje za pomocą sit, a następnie na ustaleniu procentowego udziału mas poszczególnych frakcji w masie próbki kruszywa. Po zakończeniu przesiewu zważyć z dokładnością do 1g pozostałość na poszczególnych sitach, a także kruszywo, które przeszło przez sito o najmniejszych otworach, tj. zawartość skrzyneczki znajdującej się na spodzie zestawu.  Suma tych mas nie powinna różnić się od pierwotnej masy badanej próbki więcej niż 0,5 %. Zawartośc frakcji lub grupy frakcji oblicza się z dokładnością do 1% wg. Wzoru.

2. Metoda na mokro.

Sita są zestawione jak w przypadku przesiewu suchego, jednak bez dolnego pojemnika. Zestaw sit z kruszywa umieszczonego na górnym sicie należy wstrząsać, polewając równocześnie wodą. Po zakończeniu przesiewu należy każdą frakcję wysuszyć do stałej masy w temperaturze 105-110*C i zważyć. Ziarna, które uwięzły w otworach sit zalicza się do pozostałości na sicie. Gdy kruszywo zawiera ziarna zlepione lub zbrylone można próbkę zalać wodą pozostawić na 24 h poczym przelać masę próbki z wodą na powierzchnię górnego sita. Można też próbkę kruszywa z wodą poddać gotowaniu, wystudzeniu i przesianiu.

Badanie frakcji :

Zawartość frakcji lub grupy frakcji oblicza się z dokładnością do 1% wg. Wzroru:

fi = (mi /m) * 100 %

gdzie:

                            mi – masa kruszywa pozostałego na sicie o prześwicie i mm, g,

                            m – masa próbki pobranej do badania przed przesianiem, g.

Procentowy udział danej frakcji w stosunku do masy próbki zapisuje się w układzie tabelarycznym oraz sporządza wykres.

Tabela pomiarowa