Podstawy_SQLa.pdf

SQL jest językiem obsługi baz danych implementowanym przez praktycznie

wszystkie systemy zarządzania bazami danych (SZBD) przeznaczone dla wielu

użytkowników, częściowo ze względu na fakt, iż uzyskał on akceptację ANSI

(Amerykańskiego Narodowego Instytutu Normalizacji) oraz ISO

(Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej) jako standardowy język

zapytań dla relacyjnych baz danych.

Język SQL został opracowany przez korporację IBM w laboratorium

badawczym w San Jose, we wczesnych latach 70. Prototyp SQL-a,

zaprezentowany na konferencji ACM w 1974 roku nosił początkowo miano

SEQUEL (Strukturalny Angielski Język Zapytań; ang. Structured English

Query Language). Nazwa ta została później skrócona do SQL.

Znacznie ulepszona wersja SQL pojawiła się w 1989 roku pod nazwą SQL-

89. Znaczna większość stosowanych dziś relacyjnych systemów SZBD obsługuje

przynajmniej tę wersję języka.

W 1992 roku istniejący standard poddano kolejnemu unowocześnieniu

(SQL-92), dzięki czemu SQL zyskał szereg nowych możliwości. Ponieważ SQL-92

jest rozszerzeniem SQL-89, starsze systemy zarządzania bazami danych mogły

po niewielkich modyfikacjach pracować w nowym standardzie.

Aż do października 1996, producenci oprogramowania SZBD mogli

przedstawiać swoje produkty instytutowi NIST (Narodowy Instytut Standardów

i Technologii) w celu określenia ich zgodności ze standardami SQL. Proces

testowania i certyfikacji stanowił silny bodziec do trzymania się obowiązujących

norm –wynikiem standard SQL:1999. W 2003 przedstawiono SQL:2003 – nowy

standard języka SQL. Został on opublikowany w Sigmod Record Vol. 33 No. 1

Marzec 2004. Jest to w zasadzie poprawione SQL:1999 z wyjątkiem części

SQL/XML oraz kilku dodatkowych właściwości.

W takiej czy innej postaci, SQL jest niezwykle przydatnym narzędziem.

Można go stosować do modyfikowania i wczytywania danych oraz do tworzenia i

obsługi struktur bazodanowych. Nie jest to jednak język samodzielny. Pisząc

aplikację obsługującą twoją bazę danych trzeba osadzać polecenia SQL w innym

języku programowania.

Mówienie o zapytaniach przed utworzeniem bazy i wprowadzeniem do niej

przykładowych danych może wydawać się dziwne, ale większość poleceń SQL-a

wykorzystywanych do modyfikowania tabel wymaga wpierw odszukania danych,

które należy podać modyfikacjom. Załóżmy więc, że dysponujemy gotową bazą

danych, wypełnioną odpowiednimi informacjami.

SQL ma tylko jedno polecenie służące do odszukiwania danych: SELECT.

Wbrew pozorom fakt ten nie stanowi ograniczenia. SELECT umożliwia

wybieranie kolumn oraz wierszy, łączenie tabel, grupowanie danych i

przeprowadzanie na nich prostych obliczeń. Pojedyncze wyrażenie SELECT

wystarczy do wykonania dowolnej kombinacji działań algebry relacyjnej.

Oto podstawowa składnia polecenia SELECT:

SELECT kolumna1, kolumna2, ...

FROM tabela1, tabela2, ...

WHERE kryteria_wyboru

Klauzula SELECT określa kolumny, które chcemy ujrzeć w tabeli

wynikowej. W klauzuli FROM podajemy nazwy tabel, które mają zostać

przeszukane. Klauzula WHERE jest opcjonalna i zawiera kryteria, które mają

być spełnione przez wszystkie zwracane wiersze.

Wyświetlanie wszystkich kolumn

Aby wyświetlić wszystkie kolumny z danej tabeli w kolejności, w której

zostały one zdefiniowane, można skorzystać z gwiazdki (*). Eliminuje to

konieczność wpisywania kolejnych nazw kolumn w wyrażeniu SELECT.

Załóżmy, że chcemy wyświetlić wszystkich dostawców, u których nasza

księgarnia zamawia książki. Wpisz:

SELECT *

FROM dostawcy

Wyświetlanie wybranych kolumn

Większość zapytań SQL-owych polega na wybraniu niektórych kolumny z

analizowanych tabel i wyświetleniu ich w odpowiedniej kolejności. Należy w tym

celu wypisać nazwy interesujących nas kolumn po słowie kluczowym SELECT w

kolejności, w jakiej chcemy je ujrzeć na wydruku. Przyjrzyjmy się zapytaniu

wybierającemu numery telefonów i nazwy dostawców z naszej przykładowej

bazy danych:

SELECT TelefonDost, NazwaDost

FROM Dostawcy

Usuwanie duplikatów

Unikatowe wartości kluczy podstawowych uniemożliwiają wprowadzenie

dwóch identycznych wierszy do danej tabeli bazowej. Jeśli jednak wybierasz z

analizowanej tabeli tylko niektóre kolumny, może się zdarzyć, że tabela

wynikowa będzie zawierać duplikaty.

Aby usunąć duplikaty z tabeli wynikowej, należy po słowie kluczowym

SELECT dopisać DISTINCT:

SELECT DISTINCT NumerKli, NumerKartyKred

FROM Zamówienia

Operacja rzutowania

Wybierając z tabeli interesujące nas kolumny, żądamy od SZBD dokonania

operacji rzutowania. Rzutowanie polega na wyodrębnieniu wartości wskazanych

kolumn ze wszystkich wierszy w tabeli. Ponieważ system zarządzania nie musi

analizować wybieranych wartości, rzutowanie należy do operacji szybkich.

Mówiąc o rzutowaniu należy zwrócić uwagę na pewien problem: SZBD

wybierze z podsuniętej mu tabeli żądane kolumny nie zwracając uwagi czy

wybór ten jest logiczny, czy nie. Przyjrzyj się następującemu zapytaniu:

SELECT NumerZam, Suma

FROM ZamówioneKsiążki

Sortowanie tabeli wynikowej

O ile nie zdecydujesz inaczej, wiersze w tabeli wynikowej będą miały taką

samą kolejność jak w tabeli źródłowej. Jeśli chcesz zmienić porządek wierszy,

musisz dodać klauzulę ORDER BY do wyrażenia SELECT.

Dopisanie klauzuli ORDER BY spowoduje posortowanie tabeli wynikowej

w kolejności alfabetycznej:

SELECT *

FROM Wydawcy

ORDER BY NazwaWydawcy

Po słowach kluczowych ORDER BY następuje nazwa kolumny lub

kolumn, względem których ma zostać posortowana tabela wynikowa. Jeśli

podasz nazwę więcej niż jednej kolumny, wówczas pierwsza kolumna zostanie

wzięta pod uwagę przy sortowaniu zewnętrznym, następna – przy sortowaniu

wewnętrznym pierwszego stopnia itp.

Weźmy dla przykładu następujące wyrażenie:

SELECT NazwiskoKli, KodPocztowyKli

FROM Klienci

ORDER BY NazwiskoKli, KodPocztowyKli

Wynik został posortowany według nazwisk klientów, a wewnętrznie – według

numerów kodów pocztowych.

Jeśli odwrócimy kolejność kolumn, według których nasza tabela ma zostać

posortowana:

SELECT NazwiskoKli, KodPocztowyKli

FROM Klienci

ORDER BY KodPocztowyKli, NazwiskoKli

ASC, DESC!!!!

Otrzymamy listę posortowaną według numerów kodów pocztowych, a

wewnętrznie – według nazwisk klientów.

Podobnie jak w przypadku kolumn, można ograniczać zawartość zwracanej

tabeli przez wyrażenie SELECT do interesujących nas wierszy. Kryteria wyboru

wierszy wpisujemy w klauzuli WHERE. Wyrażenie logiczne następujące po

WHERE określane jest mianem predykatu. Jeśli dany wiersz spełnia kryteria

wyboru (innymi słowy, wartość logiczna predykatu dla zawartych w tym wierszu

danych jest równa 1), wówczas zostaje on włączony do tabeli wynikowej.

Poniższe operatory porównania są wykorzystywane w wyrażeniach i warunkach

do porównywania dwóch wyrażeń. Wynikiem działania operatorów porównania

jest zawsze wartość logiczna (TRUE lub FALSE).

Operator

Opis

Przykład

( )

Zmienia normalną kolejność

wykonywania działań

... NOT (A=1 OR B=1)

Sprawdza, czy dwa wyrażenia

są równe

... WHERE PLACA = 1000

!=, ^=, <>

Sprawdza, czy dwa wyrażenia

są różne

... WHERE PLACA != 1000

Większe niż

... WHERE PLACA > 1000

Mniejsze niż

... WHERE PLACA < 1000

Większe lub równe niż

... WHERE PLACA >= 1000

Mniejsze lub równe niż

... WHERE PLACA <= 1000

Wpisując z obu stron wyrażenia nazwy kolumn należy pamiętać, że predykat

stosuje się oddzielnie do każdego wiersza tabeli. Można więc porównywać

wartości przechowywane w dwóch różnych kolumnach tego samego wiersza, ale

nie można w ten sposób porównywać wartości tej samej kolumny w dwóch

różnych wierszach.

SZBD opiera ocenę wartości logicznej na typie porównywanych danych

Dane liczbowe – na zwykłej kolejności liczb

Dane tekstowe – na kolejności alfabetycznej

Dane daty, godziny – na kolejności chronologicznej.

Do konstrukcji złożonych warunków służą operatory logiczne. Wykonują one

obliczenia na wartościach typu logicznego (w szczególności będących wynikiem

obliczania warunków).

Operator

Opis

Przykład

( )

Zmienia normalną kolejność

wykonywania działań

SELECT ...

WHERE x = y AND (a = b OR p = q)

NOT

Zaprzeczenie

wyrażenia

...WHERE NOT (zawod IS NULL)

logicznego

...WHERE NOT (A=1)

AND

Logiczne 'i'. Wynik jest równy

TRUE, jeśli wartości obu

operandów są równe TRUE

... WHERE A = 1 AND B = 2

Logiczne 'lub'. Wynik jest

równy TRUE, jeśli wartość

przynajmniej jednego

operandu jest równa TRUE

... WHERE A = 1 OR B = 3

Poniższe tabele przedstawiają wynik działania operatora AND i OR dla różnych

wartości:

AND

true

false

null

true

false

null

True

true

false

null

True

true

False

false

False true

false null

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: