Mobbing w naszym zawodzie.pdf

Mobbing w naszym zawodzie

Trudno jest pisać na ten smutny temat. Nie wiedziałem jak zacząć. Jesteśmy

niewielką grupą zawodową, znamy się prawie wszyscy, jesteśmy zawodem zaufania

publicznego i powinniśmy siebie szanować. Szczególnie pracownicy Inspekcji

Weterynaryjnej, którzy zostali przypisani do służby cywilnej powinni być apolityczni i nie

powinni angażować się w żadne rozgrywki personalne inicjowane przez upolitycznionych

urzędników państwowych jak wojewodowie lub samorządowych jak starostowie, wójtowie i

burmistrzowie. Również samorząd zawodowy nie powinien angażować się politycznie ale

powinien bronić dobrego imienia lekarzy weterynarii. Oczywiście wspieramy Koleżanki i

Kolegów, którzy kandydują w wyborach do Sejmu i Senatu oraz różnych organów

samorządowych, ale to jest inny temat.

W tym miejscu chciałbym poruszyć problem, który fatalnie jest odbierany przez

całe nasze środowisko oraz obserwatorów z zewnątrz, a mianowicie mobbing w środowisku

urzędowych lekarzy weterynarii, a szczególnie wśród pracowników Inspekcji Weterynaryjnej.

Mobbing jest opisany w ustawie – Kodeks Pracy:

USTAWA

z dnia 26 czerwca 1974 r.

Kodeks pracy. 1)

(tekst jednolity)

DZIAŁ CZWARTY

OBOWIĄZKI PRACODAWCY I PRACOWNIKA

Rozdział I

Obowiązki pracodawcy

Art. 94. Pracodawca jest obowiązany w szczególności:

1) zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem

wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami,

2) organizować pracę w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również

osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności

i należytej jakości pracy,

2a) (69) organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy

monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie,

2b) (70) przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek,

niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność

związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na

zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu

pracy,

Art. 94 3 . (75) § 1 . Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.

§ 2. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane

przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu

pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub

mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z

zespołu współpracowników.

§ 3. Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy

odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

§ 4. Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od

pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę ,

ustalane na podstawie odrębnych przepisów.

Przedstawione prawo jest czytelne i przypuszczam, że osoby stosujące mobbing tego

prawa nie znają .

Ostatnio odnotowaliśmy w kilku województwach udokumentowany mobbing

skierowany przez wojewódzkich lekarzy weterynarii lub ich zastępców wobec podległych im

pracownikom. W jednym przypadku skończyło się to tragicznie, śmiercią samobójczą lekarza

weterynarii, w sprawie innych przypadków staramy się zgromadzić niezbędne dowody.

Krajowa Rada Lekarsko - Weterynaryjna podjęła uchwałę o powołaniu zespołu, który zbada

występowanie mobbingu w naszym środowisku. W uzasadnionych przypadkach będziemy

kierowali je do rzeczników odpowiedzialności zawodowej oraz do organów ścigania. Należy

pamiętać, że w naszym zawodzie powinniśmy kierować się tylko racjami merytorycznymi .

W tym względzie staż pracy, doświadczenie zawodowe, umiejętność postrzegania zjawisk

zachodzących w świecie zwierząt niezbędna w pracy epizootiologa, umiejętność pracy z

zespołami ludzkimi, dzielenie się swoim cennym doświadczeniem z młodym pokoleniem

lekarzy, zdecydowanie i umiejętność podejmowania decyzji w ważnych sprawach powinny

być w najwyższej cenie i otoczone ochroną i szacunkiem.

Często doświadczeni powiatowi lekarze weterynarii i inni inspektorzy są tak głęboko

powiązani z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych i pracą w inspekcji, że nie

wyobrażają sobie innej formy zatrudnienia, w tym pracy w wolnym zawodzie lekarza

weterynarii. Ich ściśle ukierunkowane doświadczenia zawodowe, szczególnie zdefiniowane w

ostatnich latach pracy przed emeryturą, w przypadku utraty pracy w inspekcji, uniemożliwia

im elastyczne dostosowanie do warunków rynkowych i przekwalifikowanie. Dlatego każdy

atak personalny wywołuje u nich głęboką frustracją, która często może prowadzić do

załamania psychicznego, gdyż nie widzą oni wyjścia z zaistniałej sytuacji. Równocześnie

ciążą na nich obowiązki rodzinne i inne zobowiązania, zwłaszcza finansowe.

Wrogie, nieumiejętnie prowadzone kontrole często wobec doświadczonych

pracowników inspekcji i lekarzy weterynarii wolnej praktyki oraz nadzorowanych przez nas

podmiotów, prowadzone są przez osoby z bardzo małym stażem pracy, kierujących się ślepo

literą niedoskonałego w swojej jednoznaczności prawa. Bywa, że osoby te lub ich przełożeni

wykazują złą wolę podyktowaną chęcią rewanżu bądź udowodnienia swojej bezwzględnej

zwierzchności i racji, wszelkimi sposobami, nawet przy udziale organów ścigania. Często

kontrole mają charakter nękający, prowadzący do psychicznego wyniszczenia

kontrolowanego.

Dlatego proszę w imieniu całego środowiska lekarzy weterynarii o opamiętanie się

wszystkich przełożonych i kontrolerów, o sprawiedliwe, uzasadnione merytorycznie, ale

przyjazne podejście do kontrolowanych, tak byśmy dobrze wykonywali swoje obowiązki w

miłej atmosferze, gdyż czas tak szybko mija. Nie warto niszczyć innych ludzi tylko dla

osiągnięcia niejasnego celu. Powinniśmy być wobec siebie przyjaciółmi, a nie bezmyślnymi

wrogami pracującymi na swoją złą opinię, która może spowodować, że będziemy

„zapomniani po wsze czasy” - jak powiedział jeden z naszych kolegów. Trzeba pamiętać, że

w przyrodzie nic nie ginie i że jaką bronią wojujesz od takiej giniesz.

Dr Tadeusz Jakubowski

Prezes Krajowej Rady Lekarsko-Weterynaryjnej

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: