OCZY WIARY2.pdf

kolorami i wyglądem swojej mamy.

Zupełnie nic za to pamiętać nie

może inny amerykański muzyk,

określany mianem geniusza soulu

Steve Wonder. Ten mający dzisiaj 60

lat artysta (sprzedał na całym świecie

ponad 150 mln płyt), urodził się jako

wcześniak, 6 tygodni przed terminem

z tzw. retinopatia wcześniaczą. Wzrok

stracił w inkubatorze, poddawany

przez 52 dni tlenoterapii. Swój

muzyczny talent lubi dziś nazywać

darem od Boga, zwłaszcza, że żadne

z czworga jego rodzeństwa nie

przejawiało w tym kierunku żadnego

zainteresowania. Tymczasem mały

Stevie, jako dziewięciolatek świetnie

grał na harmonijce ustnej, pianinie

i perkusji. W wieku 12 lat wydał swoją

pierwszą płytę, a rok później doczekał

się pierwszego przeboju .

„Czyńcie to, czego się

nauczyliście, co przyjęliście, co

słyszeliście i co widzieliście,

a Bóg pokoju będzie z wami”

(Flp. 4,9).

O ile dla muzyka utrata zmysłu słuchu

jest dramatem a dla kucharza utrata

zmysłu powonienia, to w wymiarze

czysto ludzkim, trudno wyobrazić

sobie większy dramat od bycia osobą

niewidomą. Ray Charles, zmarły

w 2004 r. amerykański pianista,

kompozytor, jeden z najwybitniejszych

artystów, który przeżył 74 lata, zaczął

tracić wzrok, jako sześciolatek.

Przyczyną była prawdopodobnie

nieleczona jaskra. Wiem, że to dziwne,

ale nie było to dla mnie taką tragedią,

jak można było sądzić – mówił

Charles.

Jeśli ktoś nie widzi oczami,

nie oznacza to wcale, że nie

dostrzega ważnych rzeczy –

powtarza i dodaje – Czasami

wydaje mi się, że moje

kalectwo jest prawdziwym

błogosławieństwem,

ponieważ widząc pewne

rzeczy, prawdopodobnie nie

przeżyłbym ani minuty.

Moja mama doskonale

przygotowała mnie do dnia, w którym

zostałem zupełnie ślepy. Od momentu,

gdy lekarze stwierdzili, że to

nieuniknione, zaczęła mi pokazywać

jak radzić sobie bez pomocy oczu, jak

znajdować wokół siebie różne rzeczy.

Rozumiała to, co innym wydawało się

bardzo dziwne – nie widząc – muszę

widzieć – stąd kazała mi np. rąbać

drzewo na ognisko. Mówiła: Możesz

być ślepy, ale nie głupi - to było

niezwykle mądre z jej strony. Charles

nigdy nie skarżył się na swój los

podkreślając, że wzrok jest czymś, co

ma się w umyśle. Nie pamiętał zbyt

wiele z okresu, gdy widział – poza

Jeszcze może wspomnę tylko

o jednym artyście – włoski tenor

Andrea Bocelli, urodził się z jaskrą, ale

wzrok stracił w wieku 14 lat w wyniku

wylewu krwi do mózgu. Osobista

tragedia nie spowolniła młodego

chłopaka, który oprócz tego, że miał

genialny głos, to grał na fortepianie,

flecie, saksofonie, trąbce, harfie,

gitarze i perkusji. W dziedzinie muzyki

klasycznej udało mu się zrobić

oszałamiającą karierę, sprzedał

indywidualnie więcej płyt niż słynny

Luciano Pavarotti… Ukończył prawo,

uzyskując nawet doktorat. Zawsze byli

obok mnie rodzice, którzy nauczyli

mnie zawsze wierzyć i nie poddawać

się okolicznościom… Swoje podejście

do życia streszcza cytatem z „Małego

Księcia” – Dobrze się widzi tylko

sercem. To, co najważniejsze,

jest niewidoczne dla oka.

żywota, było nieczułe,

zasmucone, gdy wspominając

o swojej śmierci – wskazywał też

na zmartwychwstanie, serce

podążało zupełnie w inną stronę,

gdy matka synów Zebedeusza

szukała u Jezusa protekcji dla

przyszłości dla swoich dzieci

w tym świecie, dumne serce

Piotra mówiło, że on się nie

zaprze, wreszcie serca tysięcy

krzyczało uwolnij Barabasza,

wśród nich być może serca tych,

którzy byli uzdrawiani przez

Jezusa…. Swój skarb, oczami

serca dostrzegli i odnaleźli

nieliczni pod krzyżem Golgoty….

Dlaczego nieliczni? Bo pozostali,

ogromna większość patrzyli

a nie widzieli, bo to był duchowy

zez, duchowa ślepota, choć

realizm wydarzeń, jakich byli

świadkami i uczestnikami

powinien wskazywać zupełnie

na coś innego….

Czyli możesz patrzeć i nie widzieć nic

ponad rozgrywającym się dramatem

i możesz także nie widząc nic cieszyć

się życiem, spoglądając na nie sercem.

A to jak się okazuje – najłatwiejsze nie

jest .

Ew. Mt. 6,21:

„Albowiem gdzie jest skarb

twój – tam będzie serce

twoje”.

Te słowa wypowiedział Pan Jezus -

słowa będące prostym przekazem.

Bądź poszukiwaczem niebiańskiego

skarbu… Zbawiciel zgromadził wokół

siebie grono takich poszukiwaczy: dał

im swoją Obecność i Słowo, dał im

swoje Życie - czyli otrzymali wszystko,

co było potrzebne aby w warunkach

państwowości odbiegających od

komfortowych (rzymska okupacja)

odnaleźć sens pielgrzymowania po tej

ziemi a przede wszystkim okazać, że

tak naprawdę poszukują nowej,

wspanialszej ojczyzny…. Pan Jezus

przez 3,5 roku cierpliwie uczył patrzeć

i widzieć, słuchać i słyszeć… Oni

jednak nie rozumieli…. Ten zwrot

w odniesieniu do uczniów pojawia się

w Biblii…

Życie, to dramatyczne wydarzenia,

sytuacje, których się nie spodziewamy,

katastrofy, które burzą porządek

naszego świata…. Czujemy się

złamani, osamotnieni, pojawia się

zwątpienie, na próbę zostaje

wystawiona wiara, wchodzimy na

drogę rozpaczy, patrząc i nie widząc,

słuchając i nie słysząc…

W Ew. Mk. 6,52 czytamy,

że nie rozumieli cudu

z chlebami, bo ich serce było

nieczułe .

Nie jest to nic nowego… historia, ta

biblijna zna takie przypadki….

Ew. Łk. 24 od 13 wersetu: Dwóch ludzi

w niedzielne przedpołudnie, podążało

drogą do miasteczka, wioski Emaus

oddalonej od Jerozolimy o 11 km

(1 stadion to 185 m., czyli tyle ile

wynosiła długość stadionu w Olimpii).

Szli rozmawiając o tych wszystkich

wydarzeniach – wiedzieli o pobycie

Ich serca były nieczułe nie tylko

wtedy…. Były nieczułe, gdy

zamartwiali się, że nie wzięli ze

sobą chleba – mając na

wyciągnięcie

Jezusa –

chleb

niewiast i Piotra przy grobie (werset

22) Grecki tekst wskazuje wręcz na

spór, kłótnię, jaką toczyli o to, co

wydarzyło się w Jerozolimie. Już ten

wstęp sugeruje, że miło nie było….

Jeżeli w takiej atmosferze przebiega

rozmowa, jeżeli kłócą się, wylewają

żale, to oznacza jedno - przeżywają

dramat, nie panują nad sobą, napięcie

jest trudne do wytrzymania.... To nie

są niewinne, podszyte żartem dysputy

– to pełen rozpaczy krzyk ludzi,

którym świat zawalił się na głowę:

wraz ze śmiercią Chrystusa umarła

ich nadzieja… nadzieja na co? Na

zmianę życia własnego, życia narodu.

Być może, że widząc w Jezusie

Mesjasza, podobnie jak synowie

Zebedeusza myśleli o profitach… ich

wyobrażenia całkowicie rozmijały się

z rzeczywistością.

się zmienił? Tak to jest, gdy

przyjmujemy w życiu błędne

założenia: oni tak postąpili: Chrystus

umarł – koniec. A skoro tak, to niby

w jaki sposób miałby znaleźć się na

drodze Kleopasa i jego przyjaciela. To

przykre – ale nasuwa się tu

niepokojący wniosek: oni po prostu

nie wierzyli słowom Chrystusa….

Mają wiedzę, ale nie mają wiary…

mają oczy, ale nie umieją patrzeć…

Krzyż Golgoty złamał ich… nie

wyprostowało świadectwo niewiast,

świadectwo uczniów, za słabym

argumentem okazał się pusty grób….

Zatrzymują się zaczynają

rozmawiać, uczniowie

poirytowani i zdziwieni

niewiedzą pątnika - jak

nazywają Pana Jezusa –

opowiadają o swoim

rozczarowaniu i ziemskich, żeby

nie powiedzieć – przyziemnych –

nadziejach jak czytamy

w wersecie 21…. Jezus nazywa

ich w. 25….. Jezus krytykuje

uczniów, pojawia się serce –

gnuśne, któremu brak bystrości,

aby uwierzyć w Boży zbawienny

plan…. Ich serca są przecież

przebite własnymi planami,

których Jezus nie spełnił….

Wiersz 27: wykładał im,

w greckim przekładzie występuje

słowo diermeneusen (διηρμη-

νευεν) tłumaczone, jako

objaśniał: to nie był akademicki

wykład - to było cierpliwe

tłumaczenie tych fragmentów

Pism, w których była mowa

o męce, cierpieniu i śmierci… coś

w uczniach pęka, coś się zmienia,

nie mają jeszcze pełnego

zrozumienia, bo jeszcze go nie

poznają, ale gdzieś powoli

Czy rozumiemy rozgrywającą się

tragedię? Znali Pisma, znali Pana

Jezusa – przecież go widzieli, słyszeli

jego słowa… i co? Nie potrafili jednak

tych wydarzeń zrozumieć, zaakcep-

tować… skoro sprzeczali się, nie mogli

słyszeć Bożego głosu, który pragnął

obudzić ich serca… słyszeli siebie, czuli

swój ból, buntowali się przeciwko

porażce własnych oczekiwań – nie

było w nich ducha miłości, ich

duchowy wzrok i słuch przykryła

zasłona własnych przeżyć….

Zaskakujące jest to – powróćmy do w.

22 – że wiedzieli, iż grób jest pusty,

a nie wierzyli, że Chrystus

zmartwychwstał… Patrzyli a nie

widzieli…. I w takiej sytuacji przyłącza

się do nich sam Pan Jezus. Przyłącza

się do nich w momencie ich

największego dramatu. Uczniowie go

nie poznają w. 16. Czy Pan Jezus aż

tak się zmienił od momentu, gdy

ostatni raz się widzieli? a może

podszedł do nich ucharakteryzowany?

A może miał na twarzy maskę?

O niczym takim Słowo Boże nie

wspomina… a nawet gdyby tak się

stało to czytamy w w. 17… głos też mu

zanika gorycz, odchodzi

pesymizm, pojawia się ziarenko

wiary owocujące odrodzeniem

serca… wyjaśniając im Pisma –

wyjaśnia ich życie…. werset 32…

to już nie jest gnuśne serce….

którą reaguje siatkówka oka,

nazywamy światłem widzialnym….

Światłość, na którą reaguje nasze

serce, nazywamy światłością

Chrystusa….

W Jn. 1,9 (1136) czytamy:

„Prawdziwa światłość, która oświeca każdego

człowieka, przyszła na świat” (BW)

Słowo Chrystusa zmienia człowieka…

Chrystus staje się kimś niezwykłym,

kimś potrzebnym, nieodzownym

w życiu…. Objaśnienia Chrystusa

działają na uczniów z taką mocą, że

nie chcą go zostawić- Werset 29….

W wersecie 30 mamy opis Pierwszej

po zmartwychwstaniu - wieczerzy….

Właśnie w jej trakcie otwierają się

uczniom oczy, poznają go czytamy w.

31, że znikł - w przekładzie Biblii

Tysiąclecia – stał się dla tych oczu

niewidzialny… Już nie chodzi tutaj

o doznania wzrokowe, ale o stan

serca…. Tu mamy mieć Chrystusa!

W miarę jak poznawali na nowo,

a może tak naprawdę po raz pierwszy

Chrystusa, on już wówczas

rozgrzewał, uczył, leczył ich gnuśne

serca, przygotowywał ich na

zbliżający się szybkimi krokami

specyficzny czas w ich życiu.

Widzialny Jezus, którego nie umieli

dostrzec – odejdzie – zaś Jego miejsce,

zajmie Niewidzialny Pocieszyciel,

którego obecność będzie widzieć, jego

milczący głos będą słyszeć – Duch

Święty, który uczyni życie pięknym,

odważnym, poświęconym

Chrystusowi, bez baczenia na bolesne

konsekwencje… jeszcze czytajmy w.

32…. mówi do nas w drodze, Pisma

przed nami otwiera…. To otwieranie

Pism – to synonim ciągłej obecności

Jezusa w naszym życiu, to tak

naprawdę bolesna dla każdego z nas

informacja, że jeszcze nie znamy

Jezusa, a zarazem piękna zachęta do

poznawania go…. Czy gdyby zdarzyło

się nam wędrować z uczniami do

Emaus, bylibyśmy tymi, którzy

ścisnęliby Klepoasa za ramię, mówiąc

– patrz Jezus?.... Część światła, na

a zaraz potem informacja także do

nas: w. 10:

„Na świecie był i świat przezeń powstał, lecz

świat go nie poznał” (BW).

czyli był problem i myślę, że jest on

nadal… a gdy uzmysłowimy sobie, że

nadejdzie czas zwiedzenia, w którym

szatan będzie świecić blaskiem

Chrystusowej światłości… znana myśl

z 2 Listu do Koryntian, to naszym

pragnieniem powinno być nieustanne

ćwiczenie duchowego wzroku, bo

właśnie on, a nie ten fizyczny będzie

naszym ratunkiem i wybawieniem….

Tak jak w życiu doczesnym motto

Boczellego, pod którym zapewne

podpisali by się zarówno Steve

Wonder jak i Roy Charls – powtórzę:

Dobrze widzi się tylko sercem, to co

najważniejsze jest niewidoczne dla oka

– przyjmijmy jako zasadę w naszym

duchowym życiu….

Właśnie mija niemal równo tydzień od

dramatycznej informacji, jaką

przekazał nam z tego miejsca brat

Pastor… nie będę powielał tej historii,

jest ona nam wszystkim bardzo dobrze

znana…. Wręcz świadomie uciekałem

od telewizora – zauważyłem, że głosy

prezenterów, polityków, spikerów,

osób postronnych, burzą moją żałobę,

burzą moją duchową łączność

z rodzinami a przede wszystkim

zakłócają moje relacje z Bogiem – Bóg

pokoju nie był ze mną…. Wiesław

Godzic, medioznawca wprost oskarżył

media, że cyt. „stworzyły atmosferę

końca świata” – nagle pod wpływem

innych doczesność zaczyna brać górę

nad życiem wiecznym….

Na własne oczy wchodzisz w głąb

chwilowej rzeczywistości – chwilowej,

bo jutro będzie inna, a pojutrze jeszcze

inna… zapominając o rzeczywistości

trwałej, w której jak czytamy w Kol.

1,17 (1272):

„On (Jezus) też jest przed wszystkimi rzeczami

i wszystko na nim jest ugruntowane” (BW).

Myślę, że po części moje odczucia są

waszymi Bracia i Siostry

odczuciami…, ale wtedy, w sposób

niezwykły dotarły do mnie tak

przecież znane słowa Pana Jezusa,

słowa te dedykuję nam, ale może

w sposób wyjątkowy wszystkim

cierpiącym z powodu tej i innych

tragedii, jakie dotykają ludzkość.

Jn. 14,1:

„Niechaj nie trwoży się serce wasze, wierzcie

w Boga i we mnie wierzcie…”.

I przyjmijmy jego nieustanną ofertę –

ofertę pozostania z nami. Teraz.

Dzisiaj i Zawsze. Amen.

Kazanie wygłosił

Lucjan Michalewicz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: