analiza_i_i_ii_rzedu.pdf
(
194 KB
)
Pobierz
ANALIZA I I II RZĘDU
W analizie I rzędu stosuje się zasadę zesztywnienia, tzn. rozpatruje się nieodkształconą,
pierwotną geometrię konstrukcji, niezależnie od stanu obciążenia. Gdy w obliczeniach
statycznych uwzględnia się wpływ deformacji konstrukcji pod obciążeniem, wówczas taka
analiza nazywana jest analizą II rzędu.
W teorii konstrukcji stalowych rozróżnia się efekty II rzędu jako:
·
efekty
P-
odnoszące się do uwzględnienia w obliczeniach przesuwów węzłów
D
,
konstrukcji,
·
efekty P-δ, dotyczące uwzględnienia w obliczeniach lokalnych wygięć prętów między
węzłami.
a)
b)
D
P
P
H
H
x
x
d
h
Obliczenia statyczne pręta wspornikowego: a) I rzędu, b) II
rzędu
M(x)=Hx
M(h)=Hh
M(x)=Hx+P +P x/h
d
D
M(h)=Hh+P
D
Uwzględnienie w obliczeniach statycznych efektów P-
D
można przeprowadzić następującymi metodami:
·
metodą iteracyjną – gdzie obciążenia przykładane są stopniowo, a macierz sztywności
jest aktualizowana przy każdym kroku obciążenia, stosownie do zdeformowanej
geometrii
układu;
takie
obliczenia
są
możliwe
do
wykonania
programami
komputerowymi,
·
metodą kolejnych przybliżeń – według schematu pokazanego na rys.,
·
metodą amplifikacji – efekty oddziaływań, a szczególnie momenty zginające
otrzymane z analizy I rzędu, przemnażane są przez odpowiednie współczynniki
zwiększające; metoda ta może być zastosowana, gdy dominuje przechyłowa forma
wyboczenia,
·
metodą uproszczoną – siły wewnętrzne wyznacza się na podstawie obliczeń
statycznych I rzędu, przy odpowiednio powiększonych obciążeniach poziomych.
Obciążenia poziome, pochodzące zarówno od oddziaływań zewnętrznych (np. wiatru),
jak i od imperfekcji oraz innych wpływów, przemnaża się przez współczynnik:
1
1
1
-
a
cr
gdzie
a
cr
– mnożnik obciążenia krytycznego według procedury
H'
i+2
P
i+
1
H
i
i+2
S
R
i
D
i+2
V
i+1
H :=H +H'
i
i
i
V
i+1
ObliczeniaIrzędu
P
i+1
H'
i+1
P
rzemieszczenie
D
i
i+1
boczne
D
i+1
P
i
Stop
V
i
Nie
Tak
V
i
Obliczsiłypoprzeczne
P
i
P
i
1
H'
i
Wartości
D
i
są zbliżone
dootrzymanych
zpoprzedniegocyklu
S
P
i
h
Obliczsiłyfikcyjne
H'=V’
i1
-
V
1
i
V’
i
=
(
D
i+1
-
D
i
)
D
i
–
V
i1
ObliczeniaIrzędu
V
i1
P
rzemieszczenie
D
i
S
P
i
boczne
H
i
+H'
i
H'
i1
P
i1
i1
D
i1
. Uwzględnianie efektu P- metodą iteracyjną
Ta metoda może być stosowana w analizie sprężystej konstrukcji, gdy
a
cr
3.
³
Uwzględnienie
w
obliczeniach
statycznych
efektów
P-δ
jest
możliwe
jedynie
komputerowymi
metodami
iteracyjnymi.
W
normie
przyjęto
kryterium
wrażliwości
konstrukcji ramowych na efekty II rzędu, przedstawione w procedurze.
Ocena wrażliwości ram na efekty II rzędu
Formuła
Objaśnienia
Konstrukcja jest niewrażliwa na efekty II rzędu,
gdy spełnione są warunki:
– w przypadku analizy sprężystej
α
cr
– mnożnik obciążenia krytycznego
w stosunku do obciążeń obliczenio-
wych, odpowiadający niestateczności
sprężystej układu
F
Ed
– sumaryczne, pionowe obciążenie
obliczeniowe działające na konstruk-
cję
F
cr
– obciążenie krytyczne odpowiadające
F
cr
α
=
³
10
cr
F
Ed
– w przypadku analizy plastycznej
F
globalnej
formie
niestateczności
cr
α
=
³
15
cr
sprężystej i początkowej sztywności
F
Ed
sprężystej układu
W przypadku ram wielokondygnacyjnych warunki
te muszą być spełnione dla każdej kondygnacji.
W przypadku ram portalowych z dachami o małym spadku (< 26°) oraz regularnych, wielo-
kondygnacyjnych konstrukcji szkieletowych, w których siły podłużne w prętach są nieznaczne
*
,
mnożnik obciążenia krytycznego można obliczać ze wzoru uproszczonego.
H
Ed
– sumaryczne obciążenie poziome
u dołu kondygnacji, uwzględniają-
ce fikcyjne siły poziome
V
Ed
– sumaryczne obliczeniowe obciąże-
H
h
a
=
Ed
cr
V
d
Ed
H,Ed
d
H,Ed
nie pionowe u dołu kondygnacji
d
H,Ed
– przemieszczenie
poziome
góry
V
Ed
kondygnacji względem dołu kon-
h
dygnacji,
wywołane
wszystkimi
zewnętrznymi i fikcyjnymi obcią-
żeniami poziomymi
h
– kondygnacji
H
Ed
Rys. 4.30. Oznaczenia symboli do wzoru
*
siły podłużne w belkach i słupach można uznać
za nieznaczne, gdy spełnione jest kryterium:
N
Ed
– wartość obliczeniowa siły ściskającej
-
l – względna smukłość w płaszczyźnie
zginania belki lub rygla obliczona
A f
y
l <
0, 3
przy założeniu długości teoretycznej
N
Ed
elementu ograniczonego przegubami
Analizę I rzędu bez uwzględniania imperfekcji można stosować w przypadku układów
niewrażliwych na efekty II rzędu, a także jednokondygnacyjnych układów przechyłowych.
Przy obliczaniu konstrukcji ramowych norma dopuszcza następujące podejścia:
·
imperfekcje globalne i lokalne, a także całkowite efekty II rzędu (efekt P-D i P-d)
uwzględnione są w obliczeniach statycznych. Sprawdzanie stateczności
poszczególnych prętów nie jest wtedy potrzebne, wystarczy sprawdzenie nośności ich
przekrojów. Wpływ wszystkich efektów II rzędu i imperfekcji uwzględniony jest w
wynikach
obliczeń
statycznych,
w
wartościach
sił
podłużnych
i
momentów
zginających,
·
w obliczeniach statycznych uwzględniono jedynie imperfekcje globalne (przechyły)
oraz efekty P-
(przesuw węzłów). Należy sprawdzić stateczność każdego pręta przy
zastosowaniu formuł interakcyjnych, przyjmując długość wyboczeniową słupów jak
dla ram o węzłach nieprzesuwnych. Norma zezwala, aby długość wyboczeniową
słupów przyjmować wtedy równą ich długości teoretycznej (wysokości słupa),
·
w przypadkach gdy spełnione jest kryterium z procedury obliczenia statyczne można
wykonywać według teorii I rzędu z pominięciem imperfekcji. Stateczność prętów
należy wtedy sprawdzać według interakcyjnych formuł wyboczeniowych, przy czym
długość wyboczeniowa słupów powinna odpowiadać globalnej postaci wyboczenia
układu konstrukcyjnego (jak dla ram o węzłach przesuwnych) oraz uwzględniać
wpływ sztywności elementów i węzłów, istnienie przegubów plastycznych oraz
rozkład sił ściskających.
D
Ocena wrażliwości ramy na efekty II rzędu oraz wyznaczenie
sił fikcyjnych
Odniesienie
w normie
Odniesienie
w skrypcie
1
2
3
Korzystając z danych z przykładu 4.10, zbadać, czy rama jest
wrażliwa na efekty II rzędu oraz wyznaczyć siły fikcyjne.
Rama jest niewrażliwa na efekty II rzędu, gdy spełniony jest
procedura
4.4
warunek:
wzór (5.1)
normy [51]
wzór (4.14)
a
³
10.
cr
W odniesieniu do ram regularnych można stosować:
wzór (5.2)
normy [51]
wzór (4.16)
H
h
Ed
a
=
³
10
cr
V
d
Ed
H,Ed
Wartości względnych przesuwów węzłów δ
H,Ed
(rys. 4.31)
wyznaczono programem ROBOT od obciążeń obliczeniowych oraz
sił od imperfekcji globalnych, stosując schemat statyczny i
obciążenia
jak
w przykładzie 4.10 (rys. 4.24 i 4.26).
Rys. 4.31. Przemieszczenia węzłów ramy
Przykład 4.11 (cd.)
1
2
3
Otrzymano:
d
=
3, 9 mm
H,Ed,1
d
=
5, 7 mm
H,Ed,2
d
=
6, 0 mm
H,Ed,3
Kondygnacja I:
W
H
=
+
H
=
5,5
+
1, 4
=
6, 9 kN
Ed
d,1
2
V
=
35, 4 15, 0
×
=
531 kN
Ed
6, 9 3600
a
=
=
12,1
>
10
cr,1
531 3, 9
Kondygnacja II:
H
=
6, 9
+
11,1
+
2, 3
= 20,3 kN
Ed
V
Ed
= 531 + 52, 0 15, 0
×
+
2 47,5
×
= 1406 kN
20, 3 3600
a
=
=
9,1
<
10
cr,2
1406
5, 7
Kondygnacja III:
H
Ed
= 20,3 + 11,1 + 2,3 = 33,7 kN
V
=
1406
+
52, 0 15, 0
×
+
2 47,5
×
=
2281 kN
Ed
33, 7 3600
a
=
=
8, 9
<
10
cr,3
2281 6, 0
Ponieważ dla kondygnacji II i III
a
<
10,
konstrukcja jest
cr
wrażliwa na efekty II rzędu.
* * *
Obliczenia statyczne można wykonywać m.in. metodą podaną
w normie [51]. Przeprowadza się je metodami I rzędu dla obciążeń
poziomych zwiększonych współczynnikiem:
pkt
5.2.2(5)B
normy [51]
wzór (5.4)
normy [51]
wzór (4.13)
1
1
=
=
1,13.
1
1
1 -
a
1
-
8, 9
cr
Przykład 4.11 (cd.)
1
2
3
Obciążenia poziome oblicza się, jak następuje:
H''
1
= 1,13 (5,5 + 1,4) = 7,8 kN,
H"
2
= 1,13 (11,1 + 2,3) = 15,1 kN,
H"
3
= 1,13 (11,1 + 2,3) = 15,1 kN.
Ramę należy obliczać, uwzględniając obciążenia pokazane na rys.
4.32.
Plik z chomika:
slacke
Inne pliki z tego folderu:
materiały pom.rar
(153662 KB)
analiza_i_i_ii_rzedu.pdf
(194 KB)
Inne foldery tego chomika:
Budownictwo Miejskie
Konstrukcje Inżynierskie z Betonu
Konstrukcje Metalowe Specjalne
Mosty Betonowe
Mosty Stalowe
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin