Barbara Wojnarowska Kształtowanie umiejętności.pdf
(
735 KB
)
Pobierz
ROZWA¯ANIA MIESI¥CA
ROZWA¯ANIA MIESI¥CA
Kszta³towanie umiejêtnoci
Barbara Woynarowska
Wzrastaj¹ce w ostatnich dekadach, w wielu krajach,
rozpowszechnienie wród m³odzie¿y zachowañ proble-
mowych spowodowa³o rozwój programów profilaktycz-
nych. Koncepcja i strategia tych programów ulega³y
ewolucji (spowodowanej m.in. ma³¹ ich skutecznoci¹)
od tradycyjnej owiaty zdrowotnej (koncentracja na
przekazywaniu informacji i uwiadamianiu negatywnych
skutków), przez edukacjê afektywn¹, podejcie psycho-
spo³eczne do podejcia poznawczo-behawioralnego.
Jednym z elementów tego ostatniego podejcia by³ tre-
ning umiejêtnoci ¿yciowych (ang. life skills), zapropo-
nowany przez Botvina i wsp., na prze³omie lat 80. i 90.
Na pocz¹tku lat 90., w Kwaterze G³ównej WHO w Genewie, opracowa-
no koncepcjê rozwijania umiejêtnoci ¿yciowych w szkole w ramach obo-
wi¹zuj¹cego programu nauczania, w powi¹zaniu z programami profilaktycz-
nymi i promocji zdrowia. Inicjatywê tê popar³y m.in. UNICEF i UNFPA.
W niektórych krajach (np. w Anglii) od dawna istnia³ odrêbny przed-
miot szkolny rozwój osobisty i spo³eczny. Obecnie w Irlandii i Walii
wprowadzany jest nowy przedmiot edukacja spo³eczna, osobista i zdro-
wotna. Kszta³towanie tych umiejêtnoci jest tak¿e nowym kierunkiem
dzia³añ w Europejskiej Sieci Szkó³ Promuj¹cych Zdrowie.
Co to s¹ umiejêtnoci ¿yciowe? Termin ten jest ró¿nie definiowany.
Wed³ug WHO s¹ to umiejêtnoci umo¿liwiaj¹ce cz³owiekowi pozytywne
zachowania przystosowawcze, dziêki którym mo¿e skutecznie sobie ra-
dziæ z zadaniami (wymaganiami) i wyzwaniami codziennego ¿ycia. Ter-
min ten odnosi siê do umiejêtnoci (kompetencji) psychospo³ecznych.
Nie obejmuje on umiejêtnoci w zakresie fizycznej strony funkcjono-
wania cz³owieka oraz umiejêtnoci zawodowych i zarabiania na ¿ycie,
które uzupe³niaj¹ siê z umiejêtnociami ¿yciowymi. Odró¿nia siê tak¿e
umiejêtnoci od cech (w³aciwoci) cz³owieka. Do cech zalicza siê np.
poczucie w³asnej wartoci, odpowiedzialnoæ, uczciwoæ. Cechy mo¿na
rozwijaæ lub wzmacniaæ w procesie nabywania umiejêtnoci ¿yciowych.
Rodzaje umiejêtnoci ¿yciowych
Rodzaje umiejêtnoci potrzebnych cz³owiekowi do dobrego funkcjo-
nowania w ¿yciu i hierarchia ich wa¿noci zale¿y od wielu czynników de-
mograficzno-spo³ecznych i kulturowych. Z punktu widzenia promocji zdro-
wia i pierwotnej profilaktyki WHO wyró¿nia dwie grupy umiejêtnoci:
F
Umiejêtnoci podstawowe dla codziennego ¿ycia umo¿liwia-
j¹ce dobre samopoczucie, relacje interpersonalne i zachowania sprzy-
jaj¹ce zdrowiu. Wród nich wymienia siê dziesiêæ umiejêtnoci, po-
1
1
MAJ 2002 Remedium
MAJ 2002 Remedium
ROZWA¯ANIA MIESI¥CA
³¹czonych w 5 kategorii zawieraj¹cych wiele
szczegó³owych umiejêtnoci:
1. Podejmowanie decyzji i rozwi¹zywanie
problemów (w tym tak¿e poszukiwanie alter-
natyw, ocena ryzyka, uzyskiwanie informacji i
ich ocena, ocenianie konsekwencji dzia³añ i
zachowañ, stawianie sobie celów itd);
2. Twórcze mylenie i krytyczne mylenie;
3. Skuteczne porozumiewanie siê i utrzymy-
wanie dobrych relacji interpersonalnych (np.
aktywne s³uchanie, przekazywanie i przyjmo-
wanie informacji zwrotnych, komunikowanie siê
werbalne i niewerbalne, asertywnoæ, umiejêt-
noæ negocjowania, rozwi¹zywania konfliktów,
wspó³dzia³anie, praca w zespole);
4. Samowiadomoæ i empatia (np. samooce-
na, identyfikacja w³asnych mocnych i s³abych stron,
pozytywne mylenie, budowanie obrazu w³asnej
osoby i w³asnego cia³a, samowychowanie);
5. Radzenie sobie z emocjami i kierowanie
stresem (w tym tak¿e samokontrola, radzenie so-
bie z presj¹, lêkiem, trudnymi sytuacjami, poszu-
kiwanie pomocy, gospodarowanie czasem).
F
Umiejêtnoci specyficzne umo¿liwiaj¹ce
radzenie sobie z zagro¿eniami np.: asertywne od-
mawianie u¿ywania narkotyków, podejmowania sto-
sunków p³ciowych, uczestniczenia w aktach prze-
mocy, wandalizmu itd. S¹ one rozwijane w powi¹-
zaniu z ww. umiejêtnociami podstawowymi.
Istniej¹ jeszcze inne propozycje podzia³u umie-
jêtnoci ¿yciowych (np. umiejêtnoci spo³eczne,
poznawcze i emocjonalnego radzenia sobie). Nie-
zale¿nie od przyjêtego kryterium podzia³u wszyst-
kie umiejêtnoci s¹ ze sob¹ powi¹zane i trudno jed-
noznacznie zakwalifikowaæ je do danej kategorii.
swoje potomstwo i wspiera³a ich w tym szko-
³a. Nowym elementem koncepcji proponowa-
nej przez WHO, jest w³¹czenie edukacji w za-
kresie umiejêtnoci ¿yciowych do podstawo-
wych zadañ szko³y, jako wa¿nego elementu
ca³ego jej programu, powi¹zanego z codzien-
nym ¿yciem szko³y. Okrela siê to jako podej-
cie ukierunkowane na rozwijanie umiejêtno-
ci ¿yciowych (ang. life skills approach). Ozna-
cza ono interakcyjny proces nauczania i ucze-
nia siê, który polega na zdobywaniu wiedzy,
kszta³towaniu postaw i umiejêtnoci, dziêki
którym m³ody cz³owiek bierze wiêksz¹ odpo-
wiedzialnoæ za swoje ¿ycie przez: dokonywa-
nie zdrowych wyborów ¿yciowych, wiêksz¹
odpornoæ na negatywne wp³ywy i presjê ze
strony innych oraz unikanie zachowañ ryzy-
kownych dla zdrowia. Podejcie to mo¿na opi-
saæ jako dobr¹ metodologiê edukacyjn¹, nie
ograniczaj¹c¹ siê do przekazywania informa-
cji, lecz zachowuj¹c¹ równowagê miêdzy trze-
ma komponentami: wiedza postawy i warto-
ci umiejêtnoci.
Wyniki wielu badañ wskazuj¹, ¿e efektem pro-
gramów rozwijania umiejêtnoci ¿yciowych jest
lepsze funkcjonowanie dzieci i m³odzie¿y w szko-
le. Stwierdzono m.in. poprawê relacji uczniowie-
nauczyciele, zmniejszenie absencji szkolnej,
zwiêkszenie u uczniów wiary w siebie, wiêksz¹
satysfakcjê uczniów ze szko³y, a nauczycieli z
pracy. Wykazano tak¿e, ¿e wdra¿anie tych pro-
gramów i korzystanie przez nauczycieli z przy-
gotowanych dla nich materia³ów, wp³ywa w po-
zytywny sposób na zmianê ich stylu nauczania.
Dlaczego wa¿ne jest rozwijanie
umiejêtnoci ¿yciowych?
We wszystkich okresach ¿ycia ludziom po-
trzebne s¹ ró¿ne umiejêtnoci, by mogli spro-
staæ licznym wyzwaniom i trudnociom w
gwa³townie zmieniaj¹cym siê wiecie. Rozwi-
janie tych umiejêtnoci ma szczególne znacze-
nie w dzieciñstwie i m³odoci, gdy¿ sprzyja:
prawid³owemu rozwojowi psychospo³ecz-
nemu, realizacji zadañ rozwojowych, zaspoka-
janiu potrzeb,
przygotowaniu do ¿ycia, radzeniu sobie z
trudnociami,
pierwotnej profilaktyce wielu problemów
zdrowotnych i spo³ecznych.
Potrzebê kszta³towania tych umiejêtnoci
u dzieci i m³odzie¿y uzasadniaj¹ m. in.: ogrom-
na dynamika zmian politycznych, demograficz-
nych, spo³ecznych i ekonomicznych we wspó³-
czesnym wiecie (utrudniaj¹ca tak¿e dorasta-
nie m³odych ludzi) oraz utrzymuj¹cy siê wzrost
czêstoci zachowañ problemowych (palenie ty-
toniu, picie alkoholu, u¿ywanie innych substan-
cji psychoaktywnych, wczesna inicjacja sek-
sualna i ryzykowne zachowania seksualne,
przemoc) i ich wspó³wystêpowanie (syndrom
zachowañ ryzykownych).
Podejcie ukierunkowane na
rozwijanie umiejêtnoci ¿yciowych
Potrzeba kszta³towania u dzieci i m³odzie-
¿y umiejêtnoci ¿yciowych nie jest czym no-
wym, gdy¿ zawsze rodzice uczyli ¿ycia
Umiejêtnoci ¿yciowe a profilaktyka
problemów zdrowotnych i spo³ecznych
Zak³ada siê, ¿e dziêki umiejêtnociom ¿y-
ciowym cz³owiek mo¿e ³atwiej prze³o¿yæ
wiedzê, postawy i wartoci na dzia³anie (tzn.
wie co robiæ i jak to robiæ) oraz mo¿e zacho-
wywaæ siê w sposób sprzyjaj¹cy zdrowiu. Na-
le¿y jednak podkreliæ, ¿e umiejêtnoci te nie
s¹ panaceum na prozdrowotny styl ¿ycia. To
czy cz³owiek wykorzysta te umiejêtnoci zale-
¿y od wielu innych czynników (takich jak
wsparcie spo³eczne, czynniki kulturowe i ro-
dowiskowe), które wp³ywaj¹ na motywacjê i
zdolnoæ do zachowania siê w sposób zapobie-
gaj¹cy wyst¹pieniu problemów zdrowotnych.
Przedstawiony na rycinie 1 hipotetyczny
model efektów edukacji w zakresie umiejêtno-
ci ¿yciowych zak³ada, ¿e g³ównym efektem tej
edukacji powinny byæ zachowania prozdrowot-
2
Remedium MAJ 2002
ROZWA¯ANIA MIESI¥CA
wspólny fundament dla
programów profilaktycz-
nych.
Uwzglêdnienie w obo-
wi¹zuj¹cych podstawach pro-
gramowych kszta³cenia ogól-
nego
1
, w celach kszta³cenia,
zadaniach szko³y na wszyst-
kich etapach edukacji oraz w
wielu przedmiotach i cie¿-
kach edukacyjnych ró¿nych
umiejêtnoci osobistych i
spo³ecznych. Stwarza to mo¿-
liwoci tym, którzy zechc¹ ta-
kie podejcie rozwijaæ
2
.
Zobowi¹zanie w b.r.
szkó³ wszystkich typów do
opracowywania programu wychowawczego i
programu profilaktyki, dostosowanego do po-
trzeb rozwojowych uczniów oraz potrzeb da-
nego rodowiska
3
.
Rozwój ruchu szkó³ promuj¹cych zdro-
wie, które maj¹ ju¿ w³asne dowiadczenia we
wdra¿aniu tego podejcia.
Gotowoæ niektórych organizacji poza-
rz¹dowych i agencji rz¹dowych do jednocze-
nia wysi³ków dla wspierania edukacji prozdro-
wotnej i promocji zdrowia w szkole.
Wykorzystanie tych mo¿liwoci zale¿eæ bê-
dzie od tego czy teoretycy i praktycy z wielu
dziedzin (tak¿e profilaktycy) uczestnicz¹cy w
programowaniu i realizacji edukacji dzieci i
m³odzie¿y zechc¹ dostrzec szanse w edukacji
ukierunkowanej na rozwijanie umiejêtnoci ¿y-
ciowych dzieci i m³odzie¿y i zjednoczyæ wy-
si³ki w celu podjêcia prób wdro¿enia tej eduka-
cji w szkole. Próbê tak¹ podjêto w 2001r., w ra-
mach projektu europejskiego WHO i UNICEF
Wdra¿anie podejcia umiejêtnoci ¿yciowych
do praktyki szkolnej w Polsce, realizowanego
przez Krajowy Orodek Wspierania Edukacji
Zawodowej we wspó³pracy z Katedr¹ Biome-
dycznych Podstaw Rozwoju i Wychowania
Wydzia³u Pedagogicznego UW. Redakcja Re-
medium zamierza wspieraæ te wysi³ki rozpoczy-
naj¹c cykl aryku³ów na temat umiejêtnoci ¿y-
ciowych i otwieraj¹c swoje ³amy dla dyskusji. q
Ryc.1. Hipotetyczny model efektów edukacji ukierunkowanej
na rozwijanie umiejêtnoci ¿yciowych (WHO 1996)
Edukacja
w zakresie
umiej• tno•ci
•yciowych
Edukacja
w zakresie
umiejêtnoci
¿yciowych
Kierunek
efektów
Autorka jest profesorem, kierownikiem
Katedry Biomedycznych Podstaw Rozwoju i
Wychowania (Wydzia³ Pedagogiczny Uniwer-
sytetu Warszawskiego).
ne i prospo³eczne. Uzyskanie tego efektu poprze-
dza: poprawa samopoczucia psychicznego oraz
pojawienie siê nowych umiejêtnoci i intencji
zachowañ (ang. behavioural preparedness).
Osi¹gniêcie danego poziomu efektów zale¿y od
czasu trwania edukacji (interwencji). Przy pro-
gramach krótkotrwa³ych (kilka tygodni) mo¿na
uzyskaæ przejciow¹ poprawê samopoczucia
psychicznego. Interwencja kilkumiesiêczna pro-
wadzi zwykle do osi¹gniêcia drugiego poziomu
efektów. Znacz¹cych i wzglêdnie trwa³ych, ko-
rzystnych zmian w zachowaniach zdrowotnych
i spo³ecznych mo¿na spodziewaæ siê, gdy inter-
wencja trwa wiele lat.
Kszta³towanie umiejêtnoci ¿yciowych jest
podstaw¹ wielu szkolnych programów profi-
laktyki m.in.: u¿ywania substancji psychoak-
tywnych, HIV/AIDS, przemocy, samobójstw,
wypadków. Istniej¹ jednak wyrane ró¿nice
miêdzy tymi programami, a ca³ociowym po-
dejciem ukierunkowanym na rozwijanie umie-
jêtnoci ¿yciowych w szkole (tab. 1).
* Pimiennictwo i dokumenty WHO dostêpne u
autorki
1
Rozporz¹dzenie Ministra Edukacji Narodowej z
dnia 21 maja 2001 r. w sprawie podstawy progra-
mowej wychowania przedszkolnego, kszta³cenia
ogólnego w poszczególnych typach szkó³ oraz
kszta³cenia w profilach w liceach profilowanych
(Dz. U. 2001, nr 61, poz. 625).
2
Nale¿y ¿ywiæ nadziejê, ¿e modyfikowane obec-
nie podstawy programowe stworz¹ równie¿ takie
mo¿liwoci.
3
Rozporz¹dzenie Ministra Edukacji Narodowej i
Sportu z dnia 31 stycznia 2002 r. zmieniaj¹ce roz-
porz¹dzenie w sprawie ramowych statutów pu-
blicznego przedszkola oraz publicznych szkó³ (Dz.
U. 2002 nr 10, poz. 96).
Tabela 1. Ró¿nice w podejciu w programach profilaktycznych i szkolnej edukacji ukierunkowanej
na rozwijanie umiejêtnoci ¿yciowych
Programy profilaktyczne
Edukacja ukierunkowana na
rozwijanie umiej
êtnoci ¿yciowych
Czy w Polsce jest mo¿liwe w³¹czenie edu-
kacji w zakresie umiejêtnoci ¿yciowych do
zadañ szko³y i powi¹zanie jej z programa-
mi profilaktycznymi?
Wdra¿aniu w szko³ach w Polsce opisanego
wy¿ej podejcia sprzyjaj¹ nastêpuj¹ce fakty:
Realizacja w wielu szko³ach programów
profilaktycznych, ukierunkowanych na zapo-
bieganie u¿ywaniu substancji psychoaktyw-
nych. Jednym z podstawowych za³o¿eñ kon-
cepcji tych programów jest kszta³towanie nie-
których umiejêtnoci osobistych i spo³ecz-
nych, w tym szczególnie odmawiania i radze-
nia sobie z presj¹ innych. Poszerzenie zakre-
su tych umiejêtnoci mog³oby stworzyæ
Rodzaj
umiej
Koncentracja na umiej
êtnoci
Uwzgl
êdnienie wielu umiejêtnoci,
w zale
êtnoci
opierania si
ê presji i odmawiania
¿noci od wieku i potrzeb
uczniów
Kontekst
Koncentracja na zapobieganiu
poszczególnym zachowaniom
problemowym (odr
·
Szeroki kontekst:
wspieranie zada
ñ rozwojowych
– i zaspokajanie potrzeb m³odzie¿y
– u³atwianie radzenia sobie
z trudno
êbne programy)
ciami
– zapobieganie zachowaniom
problemowym
·
¹zanie z programem dydaktyczno-
wychowawczym szko
Powi
³y
Adresaci
Wybrane grupy wieku – o
najwi
êkszym ryzyku rozwoju
zachowañ problemowych
Ca
³a populacja
Wykonawcy
Specjali
ci z zewn¹trz lub
przeszkoleni nauczyciele
Nauczyciele ró¿nych przedmiotów
Czas trwania
interwencji
i jej powta-
rzalno
Krótkie okresy realizacji
programu, zwykle bez konty-
nuacji w dalszych latach
D³ugotrwa³e oddzia³ywania na
Kolejnych etapach edukacji
– programy „spiralne”
Kolejnych etapach edukacji
æ
3
MAJ 2002 Remedium
Plik z chomika:
bopotrzebuje1
Inne pliki z tego folderu:
Gaś profilkaktyka uzależnień rozdział I NOTATKI.pdf
(9917 KB)
Notatki Ryłkę Tuszewski powrót do źródeł rodział II.pdf
(5798 KB)
Wojnarowska B - Kształtowanie umiejętności - NOTATKI.pdf
(2259 KB)
NOtatki - Grzelak Profilaktyka ryzykownych zachowań seksualnych młodzieży.pdf
(3170 KB)
NOTATKI Wojcieszek Alkohol a polska młodzież.pdf
(1983 KB)
Inne foldery tego chomika:
Konwersatorium - dr Jana Chojecka
Wykład - dr Katarzyna Pawełek
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin