Rudolf Steiner - Egipskie mity i misteria.pdf

(1200 KB) Pobierz
930416759.001.png
Rudolf Steiner
EGIPSKIE MITY I MISTERIA
WYDAWNICTWO GENESIS
Rudolf Steiner: „Egipskie mity i misteria"
Wykłady wygłoszone 2-14.09.1908 r. w Lipsku (tom GA106 w katalogu Dzieł Zebranych
Rudolfa Steinera)
Tytuł oryginału:
„Ägyptische Mythen und Mysterien im Verhältnis zu den wirkende Geisteskräften der Ge-
genwart"
Redakcja: Michał Waśniewski
Skład: ADYER Gdynia
Projekt okładki: Zdzisław Krause
Ilustracja na okładce: Ninetta Sombart
Translation Copyright © Wydawnictwo GENESIS Pierwsze wydanie w języku polskim
Copyright © Rudolf-Steiner-Nachlaßverwaltung, Donfech/Schweiz
Copyright © for the Polish edition by Wydawnictwo GENESIS, Gdynia 1996
ISBN-83-86132-11-6
Wydawnictwo GENESIS
81-401 Gdynia, ul.Świętojańska 130/9
tel.,fax: 20-27-75
Człowiek widzący nadzmysłowo nie powinien ograniczać się do mówienia o tym
tylko tym, którzy również widzą świat nadzmysłowy. Musi on kierować swe stówa do
wszystkich ludzi, bo mówi o rzeczach, które obchodzą każdego człowieka. Co więcej,
wie on dobrze, że nikt bez znajomości tych rzeczy nie może stać się „człowiekiem" w
prawdziwym tego słowa znaczeniu.
Rudolf Steiner
SPIS TREŚCI
Wykład I, Lipsk, 2.09.1908 [9]
Prawo reinkarnacji. Kultury poatlantyckie, powiązania poszczególnych
epok. Odbicie kultury egipskiej w naszych czasach.
Wykład II, 3.09.1908 [19]
Tworzenie się Ziemi. Słońce, Księżyc i Ziemia jako jedno ciało. Oddziele-
nie się Słońca i Księżyca. Świadomość w okresie atlantyckim. Odzwiercie-
dlenie kosmicznych zdarzeń w religijnych poglądach kultur poatlantyckich.
Wykład III, 4.09.1908 [31]
Ludzkość pod koniec kultury atlantyckiej i w czasach poatlantyckich.
Świadomość Atlantów. Postać człowieka w czasie Atlantydy. Atlantyckie
szkoły wtajemniczenia.
Wykład IV, 4.09.1908 [41]
Duchowy obraz człowieka na początku rozwoju Ziemi. Wtajemniczenie
praindyjskie. Uczniowie Manu. Oddzielenie się planet. Stosunek nauczy-
cieli do uczniów w okresie indyjskim, egipskim i greckim.
Wykład V, 7.09.1908 [52]
Okres polarny. Światło jako szata miłości. Okres hiperborejski. Oddziele-
nie się Słońca. Ziemia wodna i człowiek jako istota wodna. Okres lemu-
ryjski. Oddzielenie się Księżyca od Ziemi. Światło i powietrze; Ozyrys i
Tyfon.
Wykład VI, 8.09.1908 [62]
Oddziaływanie sił Słońca i Księżyca na człowieka. Mit o Ozyrysie. Od-
działywanie Ozyrysa i Izydy. Powstanie płci. Oddziaływanie Horusa.
Wykład VII, 9.09.1908 [70]
Legenda o Ozyrysie. Postać człowieka w okresie polarnym. Powstanie
królestwa zwierząt. Okres hiperborejski i lemuryjski. Związek Zwierzyńca
z postacią człowieka.
Wykład VIII, 10.09.1908 [79]
Stopniowy rozwój postaci człowieka. Wydzielenie się form zwierzęcych.
Ryby jako symbol pierwszych chrześcijan. Wpływ sił Słońca i Księżyca na
postać człowieka. Cztery typy ludzkie na Atlantydzie. Mity jako przedsta-
wienie realnych faktów.
Wykład IX, 11.09.1908 [90]
Oddziaływanie duchów Słońca i Księżyca jako sił Ozyrysa i Izydy. Stan
snu i czuwania człowieka w okresie lemuryjskim i atlantyckim. Kultura in-
dyjska: świat jako maja. Kultura perska: świat fizyczny jako obszar pracy.
Kultura egipsko-chaldejsko-babilońska: świat jako pismo Bogów.
Wykład X, 12.09.1908 [102]
Stare sagi jako obraz faktów kosmicznych i wydarzeń między śmiercią a
nowymi narodzinami. Zaciemnienie duchowej świadomości człowieka i
możliwość jej rozjaśnienia przez wtajemniczenie. Prorocza świadomość
wtajemniczonych. Greckie sagi jako podźwięk faktów przedstawionych w
obrazach przez wtajemniczonych.
Wykład XI, 13.09.1908 [117]
Istota egipskiego wtajemniczenia. Kosmiczna wiedza egipskich hierofan-
tów. Dzisiejsze materialne postrzeganie tego, co kiedyś widziano w spo-
sób duchowy. Znaczenie Chrystusa dla dusz ludzi zmarłych.
Wykład XII, 14.09.1908 [131]
Odbicie ducha w greckiej sztuce. Duch jako niewolnik materii w dzisiej-
szych czasach. Impuls Chrystusowy jako przezwyciężenie materii. „Droga
ojców" i „droga bogów" u dawnych Egipcjan. Izyda jako dusza ludu
egipskiego. Faraon jako syn Ozyrysa i Izydy. Odżywanie w naszych cza-
sach tego, co niegdyś przeżywała dusza pomiędzy śmiercią a nowymi na-
rodzinami.
I
Kiedy pytamy się, czym powinna być dla ludzi wiedza duchowa, to na podsta-
wie różnych odczuć, wytworzonych w tej dziedzinie w czasie naszej pracy, za-
wsze znajdujemy w duszy odpowiedź: Wiedza duchowa powinna być drogą do
wyższego rozwoju ludzkości, do człowieczeństwa w nas samych.
Dla każdego myślącego i odczuwającego człowieka oznacza to postawienie
sobie jasnego celu życiowego, który zawiera dążenie do osiągnięcia najwyższych
ideałów, ale równocześnie oznacza rozwój najważniejszych, najgłębszych sił na-
szej duszy. Najlepsi ludzie stawiali sobie pytanie: Jak we właściwy sposób roz-
winąć to, co dane jest człowiekowi w założeniu? Na pytanie to dawano najróż-
niejsze odpowiedzi. Trudno jednak znaleźć krótszą i bardziej zwartą od tej, jaką
dał Goethe w „Tajemnicach".
„Z przemocy, która wszystkie istoty ciemięży,
wyswobodzi się ten, kto się przezwycięży.”
Słowa te zawierają wielką mądrość. Tkwi w nich głęboki sens. Jasno i dobit-
nie wyrażają zasadę rozwoju. Zawsze bowiem chodzi o to, aby człowiek rozwi-
nął swoje wewnętrzne poznanie dzięki temu, że przekroczy samego siebie, że
wzniesie się niejako ponad siebie. Dusza, która się przezwycięży, znajdzie dro-
gę, która wydźwignie ją wzwyż, a tym samym doprowadzi do najwyższych
ludzkich wartości.
Powinniśmy pamiętać o tym wzniosłym celu badań duchowych, kiedy za-
mierzamy rozpatrywać temat, którym będziemy się teraz zajmować. Wyprowa-
dzi on nas poza zwyczajny horyzont życia ku sprawom wielkim. Jeżeli mamy
się tym zająć, musimy spojrzeć na bardzo długi okres czasu, który rozciąga się
od epoki dawnego Egiptu aż po nasze czasy. Musimy ogarnąć wzrokiem tysiąc-
lecia. A to, co chcemy zdobyć, rzeczywiście powinno wiązać się z tym, co dzia-
łaniem swoim wnika w najbardziej wewnętrzne dziedziny życia naszej duszy.
Tylko pozornie wydaje się nam, że człowiek dążąc do wyżyn życia oddala się
od spraw, które są mu bezpośrednio bliskie. W rzeczywistości dzięki temu dąże-
niu dochodzi do zrozumienia codziennych spraw. Gdy człowiek wydźwignie się
ponad troski dnia, ponad
[9]
Zgłoś jeśli naruszono regulamin