Zabawy Elementarne - Sfera ruchowo-muzyczna.docx

Zabawy Elementarne - Sfera ruchowo-muzyczna

Zabawy Elementarne: 

1.       Sfera muzyczno-ruchowa to zajęcia dla dzieci w wieku 3-4 lat. Spotkania odbywają się raz w tygodniu i trwają 75 minut. Dzieci pracują w stałej grupie, pod kierunkiem pani pedagog.

Czy moje dziecko ma rozwiniętą inteligencję muzyczną?

Dziecko z rozwiniętą inteligencją muzyczną:

·         jest wrażliwe na dźwięki, nie tylko muzyczne, np. szybko uczy się odróżniać śpiew ptaków;

·         odczytuje ton głosu, np. pyta mamę, dlaczego jest smutna, nawet gdy mama stara sie to ukryć;

·         przeżywa muzykę, np. ma swoje ulubione piosenki wywołujące kreślone reakcje i zachowania, lubi głośno śpiewać, nuci podczas zabawy;

·         jest wrażliwe emocjonalnie;

·         jest ruchliwe, np. nie potrafi siedzieć spokojnie słysząc dźwięki piosenek;

·         zapamiętuje rytmy, ma dobry słuch muzyczny.

Na każdym spotkaniu edukacyjnym kładziemy nacisk na rozwój i prawidłowe wykorzystanie predyspozycji związanych z inteligencją muzyczną maluchów, co nierozerwalnie wiąże się także ze sferą rozwoju artystycznego człowieka. Dziecko rozwijające się w tym właśnie kierunku łatwiej przyswaja wiedzę poprzez określony sposób prowadzenia zabaw muzycznych i rytmicznych oraz ukierunkowane wykorzystanie pomocy edukacyjnych.

Cele i program zajęć
 

Celem zajęć rozwijających sferę muzyczno-artystyczną jest, by dzieci:

·         kształtowały koordynację słuchowo-ruchową pozwalającą na opisywanie świata,

·         rozwijały wyobraźnię,

·         wyrażały własne emocje poprzez zabawy muzyczne,

·         kształtowały cierpliwość i koncentrację uwagi umiejętnie wykorzystując rytm,

·         nauczyły się współpracować w grupie rówieśników,

·         rozwijały słuch muzyczny i pamięć.

Pracując systematycznie nad rozwojem danej sfery dajemy dziecku szansę na wszechstronne kształtowanie harmonijnego rozwoju. Rozwijając sferę muzyczno-artystyczną dziecka wykorzystujemy na zajęciach gry i piosenki stymulujące również wszystkie pozostałe sfery rozwojowe związane ośmioma inteligencjami. Przyswajanie wiedzy o otaczającym świecie poprzez ruch, śpiew i doznania artystyczne jest przy okazji znakomitą zabawą dająca możliwość wcielania się w przeróżne role społeczne i kreowanie wyobraźni. Cotygodniowa ciekawa zabawa pozwala maluchowi przekraczać strefę najbliższego rozwoju, podnosząc tym samym jego wiarę w siebie i poczucie własnej wartości oraz zachęca do nawiązywania kontaktów interpersonalnych z rówieśnikami.

Oprócz koncepcji inteligencji wielorakich Howarda Gardnera, na każdych zajęciach wykorzystujemy także wiele znanych i sprawdzonych metod dydaktycznych m.in.:

·         pedagogikę zabawy,

·         pedagogikę Lwa Wygotskiego,

·         pedagogikę Marii Montessori,

·         Kinezjologię Edukacyjną Paula E. Dennisona,

·         Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym — tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie.

Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania:

świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego,
świadomości przestrzeni i działania w niej,
pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi.

Ćwiczenia Ruchu Rozwijającego są okazją do:

poznania własnego ciała,
usprawniania motoryki,
poczucia własnej siły, sprawności i związanych z tym możliwości ruchowych.

Dzięki metodzie Ruchu Rozwijającego dziecko:

zaczyna mieć zaufanie do siebie, zyskuje poczucie bezpieczeństwa,
poznaje przestrzeń wokół siebie,
uczy się kontrolowania przestrzeni – poznaje przestrzeń, uczy się, jak jego ciało porusza się w przestrzeni, co rodzi zaufanie do własnego ciała oraz poczucie bezpieczeństwa wobec otoczenia,
dzieli przestrzeń z innymi ludźmi, co jest źródłem empatii,
nawiązuje kontakt początkowo z jedną osobą, potem z grupą — jest to okazja podjęcia współdziałania z innymi osobami, dostarcza poczucia wspólnoty i przeżycie szczęścia.

oraz

·         zabawy paluszkowe i wierszyki-masażyki,

Małe dziecko poznaje świat i uczy się go spontanicznie – poprzez dotyk i ruch.Te dwa zmysły są dla niego źródłem wiedzy o świecie. Poprzez dotykowe różnicowanie i rozpoznawanie materii, dziecko precyzuje informacje odbierane za pomocą wzroku.

Mamy na całym świecie wiedzą i czują, że dzieci chcą być noszone, głaskane, przytulane i im są mniejsze, tym więcej potrzebują kontaktu dotykowego. Dotyk jest bowiem pierwszym i podstawowym sposobem komunikowania się rodziców z niemowlęciem. Stymulacja dotykiem dotyczy całego ciała niemowlęcia – będąc dotykane, trzymane, noszone może ono zrozumieć, że jest częścią świata większego niż ono samo. A to z kolei wzbudza ciekawość dziecka i daje mu motywację do poznawania otaczającego go środowiska.

W trakcie codziennych zabaw rodziców z niemowlęciem, czy też z przedszkolakiem, warto znaleźć stałe miejsce dla zabaw opartych na dotyku, które nazywane są masażykami. O tego rodzaju masażu mówi się obrazowo jako o „sercu na dłoni”, gdyż jest on formą okazywania dziecku przez rodzica miłości poprzez dotyk. Zabawy te powstały z myślą o dzieciach i rodzicach, aby pogłębiać ich więź uczuciową i fizyczną, która tworzy się jeszcze przed narodzinami dziecka. Masażyki także uczą dziecko: orientacji we własnym ciele, pomagają poznać kierunki (góra-dół, lewo-prawo) i pozwalają mu doznawać różnego rodzaju bodźce dotykowe. Dzieci z natury są bardzo ruchliwe i pobudliwe, mają trudności ze skupieniem uwagi i zrelaksowaniem się – co jest naturalne ze względu na nie w pełni dojrzały system nerwowy. Masażyki pomagają dziecku skoncentrować się na sobie, swoim ciele, dzięki czemu się ono uspokaja, odpręża.

Najlepsza okazja na pełen relaks nadarza się wieczorem, gdy dziecko przygotowuje się do snu. Jest to idealna pora na poczytanie ulubionej książeczki, pochwalenie dziecka za osiągnięcia i pocieszenie, jeśli doznało jakiejś przykrości, a przede wszystkim zaś jest to bardzo dobra okazja do okazania mu akceptacji i miłości. Dziecko pragnie bliskości z rodzicem: przytulenia, poszeptania do uszka. I takie są właśnie masażyki – oto kilka z nich:

„Przyszła myszka”
Przyszła myszka do braciszka.
Tu zajrzała, tam wskoczyła,
a na koniec tu się skryła.
na plecach dziecka wykonujemy
posuwiste ruchy opuszkami
złączonych palców;
lekko drapiemy dziecko
za jednym uchem,
następnie za drugim;
wsuwamy palec za kołnierzyk „Rzeczka”
Płynie, wije się rzeczka
Jak błyszcząca wstążeczka.
Tu się srebrzy, tam ginie,

A tam znowu wypłynie.
rysujemy na plecach dziecka
falistą linię;
delikatnie drapiemy je po plecach,
wsuwamy palce za kołnierzyk;
przenosimy dłoń pod pachę
i szybko wyjmujemy.

Wierszyk można wykorzystać podczas zabawy w kąpieli: Naśladujemy ręką wijącą się rzeczkę to w wodzie, to kreśląc ją na plecach dziecka, chowamy rękę pod wodą i nagle wynurzamy. „Pajączek”
Wspinał się pajączek po rynnie.

Spadł wielki deszcz
i zmył pajączka.
Zaświeciło słoneczko
Wysuszyło pajączka, rynnę i...
Wspinał się pajączek po rynnie...
kroczymy palcami po plecach
dziecka, od dołu ku górze;
przykładamy do nich obie dłonie
i szybko przesuwamy je w dół;
masujemy plecy ruchem
okrężnym, aż poczujemy ciepło;
zaczynamy od początku Dla nieco starszych: „Tu płynie rzeczka”
Tu płynie rzeczka,

Tędy przeszła pani
na szpileczkach.
Tu stąpały słonie

I biegały konie.

Wtem przemknęła szczypaweczka,

Zaświeciły dwa słoneczka,

Spadł drobniutki deszczyk.

Czy Cię przeszedł dreszczyk?
wzdłuż kręgosłupa rysujemy
z góry na dół falistą linię;
szybko kroczymy po plecach
opuszkami palców wskazujących;
powoli kroczymy
wewnętrzną stroną dłoni;
szybko, z wyczuciem stukamy
dłońmi zwiniętymi w pięści;
delikatnie szczypiąc wędrujemy
po plecach na skos;
powoli zataczamy dłońmi
koła, aż poczujemy ciepło;
leciutko stukamy opuszkami palców
na dole pleców dziecka
niespodziewanie, delikatnie szczypiemy dziecko w kark „Jesień”
Drzewom we włosy dmucha wiatr,

A deszczyk kropi: kap, kap, kap.
Krople kapią równiuteńko,
Szepczą cicho: „mój maleńki,
Śpij już, śpij, już śpij, już śpij...”
Leci listek, leci przez świat
Gdzieś tam na ziemię cicho spadł.
Leci drugi, leci trzeci,

Biegną zbierać listki dzieci.

No, a potem wszystkie liście
Układają w piękne kiście.
dziecko jest zwrócone do nas
plecami, dmuchamy w jego włosy;
delikatnie opukujemy jego plecy;
głaszczemy dziecko po włosach
i ramionach;
wodzimy opuszkami po plecach dziecka;
lekko naciskamy jedno miejsce;
wędrujemy opuszkami palców
dwa razy;
szybko, z wyczuciem stukamy
wszystkimi palcami;
głaszczemy dziecko po plecach. Podczas masowania należy przestrzegać następujących zasad:

·         nie spieszyć się, dać dziecku tyle, ile potrafi ono przyjąć;

·         masując, dorosły powinien zachować spokój, spokojnie oddychać, koncentrować się na dziecku, jego reakcjach i wspólnym przeżywaniu radości płynącej z przebywania razem: „Jestem tu tylko dla Ciebie i cieszę się, że jesteś ze mną. Gdy Cię głaskam, kocham Cię. Akceptuję Cię takie, jakie jesteś.”

Masażyki mogą być również z powodzeniem wykorzystywane w pracy terapeutycznej z dziećmi z różnego rodzaju zaburzeniami.

Rodzicom i dzieciom, którym spodobały się przytoczone masażyki gorąco polecam pozycję opracowaną przez prof. Martę Bogdanowicz „Przytulanki, czyli wierszyki na dziecięce masażyki”, Wydawnictwo Harmonia, Gdańsk 2003 (powyższe masażyki zostały zaczerpnięte z w.w. pozycji).

Zachęcam również Rodziców do twórczego podejścia do masażyków: wiele znanych i lubianych przez dzieci wierszyków można przekształcić tak, by powstał niepowtarzalny masażyk: tylko Wasz i Waszego dziecka. Także starsze dziecko może spróbować samodzielnie stworzyć wyjątkowy masażyk dla Mamy i Taty.

Uczymy się samodzielności
 

W cyklu spotkań dla 3- i 4-latków staramy się wprowadzić trójstopniową metodę usamodzielniania się dzieci:

I.        na początku w zajęciach wraz z dzieckiem uczestniczy rodzic, wspierając je w zabawie w gronie rówieśników,

II.     następnie rodzic staje się obserwatorem pracy dziecka w grupie, pod kierunkiem pani pedagog,

III.  dzieci uczestniczą w zajęciach samodzielnie (bez rodziców), wraz z panią pedagog.

W ten sposób dzieci, zupełnie naturalnie i bezboleśnie, stają się gotowe do samodzielnej zabawy i pracy, która to gotowość pomaga rozpocząć dobry start w edukacji przedszkolnej.

·         gry logopedyczne,

·         teatrzyki dziecięce,

·         ćwiczenia relaksacyjne.

Sfera muzyczno-ruchowa w Twoim domu

Dla rodziców i dzieci pragnących bawić się także w domu w podobny sposób jak na zajęciach, proponujemy produkty z naszego sklepu internetowego.

Pomoce dla dzieci:

·         Uczące Pianino

·         W co się bawić z dziećmi?

Zestaw ten, złożony z książki oraz 3 płyt kompaktowych, powstał z myślą o wspomaganiu rozwoju dziecka w wieku 2-6 lat. Zaprezentowane piosenki i wierszyki można wykorzystywać zarówno w zabawie grupowej (w przedszkolu, na dziecięcym przyjęciu urodzinowym, na podwórku), jak i w indywidualnej zabawie z dzieckim (w trakcie kąpieli, na spacerze, przed zaśnięciem). Znalazły się tu piosenki rozpoczynające i kończące zajęcia, piosenki z imionami kształtujące świadomość własnej osoby, zabawy ułatwiające integrację z grupą, rozwijające świadomość ciała i przestrzeni, wreszcie znane zabawy i pląsy ruchowe. Wszystkim piosenkom towarzyszy zapis nutowy, więc mogą one być nie tylko odtwarzane z płyt, ale także odgrywane przez akompaniatora.

...