archiwa prywatne, ich rekonstrukcja i znaczenie
archiwa
archiwum – grupa tabliczek znalezionych (a zatem i przechowywanych) razem, należąca do jednostki, rodziny (prywatne) lub instytucji (instytucjonalne).
archiwa znalezione in situ || archiwa rekonstruowane
rekonstrukcja archiwów:
- identyfikacja protagonisty (filiacja)
- identyfikacja członków rodziny i partnerów ekonomicznych
- pozostałe kryteria wewnętrzne (miejsce sporządzenia tabliczki, data, pisarz, typ transakcji)
- „archeologia muzealna” – analiza powstania kolekcji
S
T
A
R
O
Ź
Y
N
Ś
Ć
jest
brak
to, co zostało zapisane
to, co nie zostało zapisane
tabliczki przechowywane przez właściciela archiwum
tabliczki nie przechowywane przez właściciela archiwum (przekazane innym, unieważnione)
tabliczki przechowywane razem
tabliczki przechowywane w różnych miejscach, zgubione już w starożytności
W
P
Ó
Ł
C
Z
E
tabliczki odnalezione
tabliczki nieodnalezione
tabliczki nabyte
tabliczki nie zakupione
tabliczki skatalogowane, opublikowane
tabliczki jeszcze nie skatalogowane, nie opublikowane
tabliczki zidentyfikowane jako należące do archiwum
tabliczki jeszcze nie rozpoznane jako należące do archiwum
archiwum
Struktura archiwów prywatnych:
- dokumenty dotyczące spraw rodzinnych (posag, adopcja, małżeństwo)
- dokumenty dotyczące własności:
nieruchomości (kupno/sprzedaż domu, ziemi, podział spadku)
prebend (kupno/sprzedaż, rozliczenia)
niewolnika (kupno/sprzedaż)
- dokumenty dotyczące działalności ekonomicznej
skrypty dłużne (w jęczmieniu, srebrze, daktylach)
pokwitowania odbioru (pożyczki, raty pożyczki, czynszu)
dzierżawa (ziemi, domu, obowiązków prebendalnyh)
- dokumenty administracyjne (brak świadków i często daty)
wewnętrzne (rozliczenia pomiędzy prebendariuszami)
świątynne (rozliczenia, listy polecające, listy)
- różne (listy, inwentarze, deklaracje, zobowiązania, kontrakty o pracę)
status archiwum:
„żywe” – zakończone nagle, znalezione tak, jak właściciel je zostawił (dużo tekstów poświadczających własność, zwłaszcza nieruchomości i prebend, często z VII w. – wojny).
„martwe” – grupy tekstów wyselekcjonowanych jako pozbawione większej wagi (niemal zupełny brak tekstów poświadczających własność, w mniejszym stopniu brak dokumentów dot. spraw rodzinnych, przewaga tekstów dot. działalności ekonomicznej).
najważniejsze prywatne archiwa nowobabilońskie
Babilon – Egibi, ok. 1700 tabliczek, lata 602-482.
- Nappa©u, 291 tabliczek, lata 544-485.
- Sîn-ilī, 160 tabliczek, lata 647-507.
- Bēl-ušallim, 47 tabliczek, lata 660-627 (in situ)
Nippur – Murašû, ok. 730 tabliczek, większość z lat 440-415
- Ninurta-uballi†, 28 tabliczek, lata 656-617 (in situ)
Sippar – wyodrębnione z archiwum z Ebabbar: Šangû-Ištar-Bābili, Šangû-Sippar / Šamaš, Balī©u, Ša-nāšīšu, ƒā©it-ginê / Sattukki; 60-70 tys. tabliczek, lata 625-486
Ur – Sin-muballi†, 62 tabliczki, lata 624-616
- Gallābu, 51 tabliczek, lata 575-339
Borsippa – Rē’i-alpi, ok.400 tabliczek, 622-484
- Ea-ilūta-bāni, ok. 325 tabliczek, lata 686-48
- Šaddinnu, ok. 350 tabliczek, lata 537-484
- Ilija A, ok. 250 tabliczek.
Larsa – synowie Itti-Šamaš-balā†u, ok. 200 tabliczek, 587-528
Uruk – Egibi, ponad 205 tabliczek, lata 549-489
- Bēl-apla-u‚ur, 81 tabliczek, lata 554-529
vonavi